ดาฟนี่ คีน เคยได้รับรางวัลหรือเข้าชิงรางวัลใดบ้าง?

การเติบโตของดาฟนี่คีนมีทั้งความเป็นธรรมชาติและการหล่อหลอมจากสายเลือดศิลปินที่เห็นได้ชัดเจน ดิฉันมักนึกถึงบ้านที่เธอโตขึ้นในสภาพแวดล้อมสองภาษา — ภาษาสเปนและอังกฤษผสมผสานกันจนการสื่อสารกลายเป็นส่วนหนึ่งของการแสดงออกของเธอ การได้ยินเด็กคนหนึ่งโตมากับบทสนทนาที่สลับภาษาได้อย่างราบรื่น มันช่วยให้เธอเข้าใจโทนและจังหวะของบทได้เร็ว การมีพ่อแม่ที่ทำงานในวงการศิลปะทำให้เธอได้รับการเปิดรับให้เห็นกระบวนการทำงานตั้งแต่แรก ความสามารถของเธอเด่นชัดตั้งแต่ยังเด็ก เมื่อได้โอกาสแสดงในภาพยนตร์อย่าง 'Logan' เธอต้องเผชิญทั้งฉากอารมณ์ลึกและฉากแอ็กชันหนักในวัยเพียงสิบต้น ๆ การฝึกซ้อมที่ต้องทำร่วมกับทีมสตันท์และโค้ชการแสดง ทำให้เธอเรียนรู้การแปลงพลังอารมณ์ให้เป็นการกระทำที่น่าเชื่อถือ นั่นคือสิ่งที่ทำให้ฉากของเธอยังคงตราตรึงหลังจากดูจบไปนานแล้ว

นึกภาพว่าต้องเล่นตัวละครที่พูดน้อยแต่มีเรื่องราวในตาของเธอมากกว่าคำพูดไหน ๆ แล้วต้องทำให้คนเชื่อได้ว่าคน ๆ นั้นสามารถฆ่าและก็ยังเป็นเด็กได้พร้อมกัน — นั่นแหละคือสิ่งที่ดาฟนี่ คีนพูดถึงเมื่อให้สัมภาษณ์เกี่ยวกับบท 'Laura' ใน 'Logan'. ฉันรู้สึกว่าคำพูดของเธอเน้นที่การสื่อสารด้วยร่างกาย: เธอเล่าว่าต้องฝึกการเคลื่อนไหวและภาษากายหนักกว่าการท่องบท เพราะตัวละครแทบจะไม่พูด ฉันเห็นภาพการฝึกคิวต่อคิวในการซ้อมฉากแอ็กชันและการแสดงอารมณ์ผ่านสายตาและจังหวะการหายใจ ในทางอารมณ์ ดาฟนี่บอกว่าเธอรับรู้ถึงความอ่อนไหวภายในตัว 'Laura' — เด็กคนหนึ่งที่ถูกสร้างมาเพื่อเป็นอาวุธแต่ก็อยากมีความสัมพันธ์แบบคนธรรมดา เธอเล่าถึงความสัมพันธ์ที่ก่อตัวกับนักแสดงคนอื่น ๆ โดยเฉพาะการทำงานร่วมกับผู้กำกับที่ให้พื้นที่ทดลอง ฉันสัมผัสได้ว่าเธอภูมิใจกับการได้แสดงซีนที่เปราะบางที่สุดของตัวละคร ทั้งยังภูมิใจกับฉากที่ต้องใช้ร่างกายเต็มที่ เพราะมันทำให้ตัวละครดูเป็นคนจริง ๆ มากขึ้น กว่าจะได้ซีนหนึ่งซีนมีทั้งการฝึก การปรับ และความกล้าที่เด็กคนหนึ่งต้องมี — ซึ่งเธอเล่าอย่างตรงไปตรงมาและมีความหนักแน่นในน้ำเสียง

ขอเล่าในฐานะแฟนที่ติดตามเส้นทางของดาฟนี่ คีนมาตั้งแต่ 'Logan' ว่าปีนี้เธอไม่ได้มีผลงานภาพยนตร์หรือซีรีส์ใหญ่ๆ ออกฉายต่อสาธารณะเหมือนนักแสดงวัยเดียวกันบางคน แต่ก็ไม่ได้แปลว่าเธอหายหน้าไปเฉยๆ — เส้นทางของเธอหลังจากบท Lyra ใน 'His Dark Materials' ดูเหมือนจะเน้นการเลือกบทที่ละเอียดและถี่ขึ้นแทนการออกงานถี่ๆ ความจริงคือการไม่มีโปรเจ็กต์สาธารณะที่ยิ่งใหญ่ในปีนี้ทำให้แฟนหลายคนสงสัย แต่สำหรับฉัน นั่นกลับเป็นสัญญาณว่าดาฟนี่กำลังเติบโตทางศิลปะและระมัดระวังในการเลือกงาน ซึ่งเป็นสิ่งที่น่าชื่นชมมากกว่าการปล่อยงานออกมาแบบฟอร์มใหญ่ต่อเนื่อง โดยรวมแล้วเส้นทางของเธอหลัง 'Logan' และ 'His Dark Materials' ทำให้ฉันคิดถึงนักแสดงรุ่นใหม่ที่ต้องการเวลาในการค้นหาตัวตนทางการแสดง หลายคนเลือกพักเพื่อเรียนหรือทำงานเบื้องหลัง ขณะเดียวกันบางคนเลือกโครงการอินดี้หรือพากย์เสียงในโปรเจ็กต์ที่ไม่ได้โปรโมตหนักๆ การที่ปีนี้ยังไม่เห็นชื่อดาฟนี่ในคิวภาพยนตร์ฟอร์มยักษ์หรือซีรีส์กระแสหลัก จึงอาจแปลว่าเธอกำลังทดลองบทที่ซับซ้อนขึ้น หรือร่วมงานกับผู้กำกับอิสระที่ยังไม่เปิดตัวเป็นวงกว้าง นั่นทำให้ฉันค่อนข้างตื่นเต้นเพราะมักจะเป็นที่มาของการแสดงที่ฉีกมิติเดิมๆ ของนักแสดง ในมุมมองส่วนตัว ฉันชอบคิดเล่นๆ ว่าดาฟนี่น่าจะเข้ามาในบทที่ให้โอกาสทั้งความเปราะบางและความเข้มแข็งของตัวละคร เช่นบทเยาวชนที่ต้องเผชิญการตัดสินใจใหญ่ๆ ท่ามกลางโลกที่ไม่แน่นอน สไตล์การแสดงของเธอทำให้บทที่ดูเรียบง่ายกลายเป็นฉากที่เต็มไปด้วยพลังเงียบ ฉะนั้นในอนาคตหากเธอเลือกงานอินดี้จังหวะช้า หรือภาพยนตร์แนวไซไฟดาร์กที่เน้นตัวละครมากกว่าสเปเชียลเอฟเฟ็กต์ ฉันคิดว่าจะเหมาะและสร้างความประทับใจได้อีกมาก ตัวอย่างงานเก่าของเธอช่วยยืนยันว่าเธอมีความสามารถถ่ายทอดอารมณ์หนักแน่นโดยไม่จำเป็นต้องพึ่งฉากใหญ่โต สุดท้ายนี้ แม้ปีนี้อาจดูสงบสำหรับชื่อของดาฟนี่ คีน แต่การติดตามการเติบโตของนักแสดงคนนี้กลับให้ความสุขที่ต่างออกไปจากการเห็นเธอปรากฏตัวบ่อยๆ กระทั่งตอนนี้ฉันยังคงตั้งตารอว่าวันหนึ่งจะได้เห็นเธอกลับมาพร้อมบทที่ทำให้คนพูดถึงอีกครั้ง และยินดีมากที่จะได้เห็นมุมใหม่ๆ ของการแสดงจากเธอ ที่จริงแล้วความไม่เร่งรีบของเธอกลับทำให้ฉันรู้สึกว่าอนาคตของดาฟนี่มีอะไรให้ค้นหาอีกเยอะ และนั่นก็ทำให้หัวใจแฟนคนหนึ่งเต้นแรงขึ้นเสมอ

ฉากหนึ่งใน 'Logan' ตราตรึงฉันจนต้องหยุดหายใจ — เด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่เก็บความโหดร้ายและเปราะบางไว้ในดวงตาเดียวกัน นี่คือบทบาทของดาฟนี่ คีนในภาพยนตร์เรื่องนี้ เธอรับบทเป็น Laura Kinney หรือที่แฟน ๆ รู้จักกันในชื่อ 'X-23' เด็กสาวที่ถูกสร้างขึ้นจากยีนของวูล์ฟเวอรีน มีกรงเล็บอะดาแมนเทียมสองข้างที่หนีบออกมาจากมือ และนิสัยที่ยังไม่แน่นอนระหว่างความโกรธกับการอยากจะเชื่อใจ การเล่นของดาฟนี่ไม่ได้เป็นเพียงท่าทางหรือฉากต่อสู้เท่านั้น แต่มันเป็นการแสดงเชิงอารมณ์ที่หนักแน่น — ความเงียบที่พูดได้มากกว่าคำพูด และการมองที่เป็นทั้งคำขอโทษและคำท้าในคราวเดียว ฉันชอบวิธีที่เธอทำให้ Laura มีทั้งความเป็นเด็กและความอันตราย ประกอบกับความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับโลแกนซึ่งเป็นแกนกลางของหนังที่ทำให้เรื่องราวมีน้ำหนัก หลังจากดูจบ ฉันยังคงคิดถึงความเปราะบางของตัวละครและความกล้าหาญของนักแสดงที่ทำให้เด็กตัวน้อยคนนั้นกลายเป็นสัญลักษณ์หนึ่งของความหวังและความสูญเสียในโลกที่โหดร้าย นี่คือการแสดงที่ยากจะลืมจริง ๆ

ภาพของเด็กหญิงตัวเล็กที่ถือมีดปืนในมือยังคงเป็นภาพติดตาเสมอสำหรับฉัน การแสดงของเธอใน 'Logan' เป็นประสบการณ์ที่ทำให้ฉันฉุกคิดว่าเด็กคนหนึ่งสามารถบอกเรื่องราวทั้งชีวิตได้เพียงแค่สายตาและการเคลื่อนไหวเล็กน้อย ในฉากที่เธอเผยพลังและความโหดร้ายแบบไม่ปรานีต่อศัตรู ความสมดุลระหว่างความเป็นเด็กกับความเป็นนักสู้ถูกนำเสนออย่างสัมพันธ์และน่าหวั่นไหว ฉันชอบที่การแสดงไม่ได้พึ่งบทพูดมาก แต่เน้นที่จังหวะ ร่างกาย และปฏิกิริยาที่เข้มข้น ฉากสุดท้ายกับตัวละครอีกคนหนึ่งทำให้ฉันตระหนักถึงความกล้าหาญของการแสดงเด็กที่ต้องแบกรับฉากแอ็กชันและอารมณ์หนักๆ เธอไม่พยายามทำให้ตัวละครดูโตเกินวัย แต่เลือกแสดงความสับสน โกรธ และการปกป้องแบบดิบๆ ซึ่งทำให้ตัวละครน่าจดจำกว่าแค่การเป็นเครื่องมือไล่ล่า ความรู้สึกที่ค้างอยู่หลังจากดูคือการประทับใจในพลังของการแสดงที่เธอปล่อยออกมา — ทั้งโหดและอ่อนโยนในเวลาเดียวกัน