Share

ดวงใจของคีย์นลิน(Mpreg)
ดวงใจของคีย์นลิน(Mpreg)
Author: Melmee

บทนำ

Author: Melmee
last update Last Updated: 2025-04-09 00:34:06

บทนำ

"พี่คีย์ เขาคนนี้เป็นใคร...ทำไม ทำไมพี่คีย์ถึงมายืนกอดกับเขา"เสียงใสเอ่ยถามแฟนหนุ่มรุ่นน้องที่มักจะให้ตัวเขาเอ่ยเรียกว่าพี่อยู่เป็นประจำด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ พลางนัยน์ตากลมโตก็จ้องมองภาพของชายหนุ่มตัวสูงที่เป็นคนรักของตัวเองยืนกอดกลมเกลียวกับผู้หญิงคนอื่นอยู่ภายในห้องพักของพวกเขาทั้งสองที่ใช้อาศัยอยู่ด้วยกันมานานเกือบจะสามปีพลันในหัวก็เกิดคำถามขึ้นว่า

นี้มันเรื่องบ้าอะไรกัน ทำไมเขาถึงได้เปิดประตูห้องมาเจอแฟนของเขาที่คบกันมานานนับสามปียืนกอดกับผู้หญิงคนอื่นอยู่ภายในห้องพักของพวกเขา

"นลิน พี่ต้องกลับไปที่ญี่ปุ่นแล้วนะ"เสียงทุ้มเข้มของแฟนหนุ่มที่เด็กกว่าหนึ่งปีเอ่ยพึมพำขึ้นมาเสียงเบา พลางใบหน้าหล่อเหล่าก็ก้มมองพื้นห้องไม่ได้ชายตาขึ้นมาจ้องมองคนที่ขึ้นชื่อว่าแฟนอย่างนลินเลยว่าตอนนี้ใบหน้าสวยนั้นได้อาบไปด้วยน้ำสีใสแล้ว

"กลับไปกับเขาคนนี้น่ะหรอ กลับไปกับผู้หญิงคนนี้น่ะหรอพี่คีย์"นรินทร์เอ่ยถามคนรักขึ้นด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาพลางในใจก็พยายามข่มอารมณ์ที่กำลังคุกรุ่นและความเสียใจที่เริ่มจะปะทุขึ้นไว้ภายในใจ

"ครับพี่ต้องกลับไปกับเขา"คีย์ยังคงเอ่ยตอบนลินโดยที่ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามองหรือสบตา เขายังคงก้มหน้าไม่เอ่ยพูดหรืออธิบายอะไรออกมา เขายังคงยืนยันคำเดิมว่าตัวเขานั้นต้องกลับไปที่ญี่ปุ่นกับหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างกายของเขาในตอนนี้

"แล้วลินล่ะพี่คีย์ แล้วลินล่ะ"นลินเอ่ยถามพึมพำออกมาพลางก้มหน้ามองพื้นปล่อยให้น้ำสีใสที่ไหลออกอาบแก้มนวลทั้งสองข้างหยดลงพื้นห้องอย่างไม่คิดจะอาย พลันในมือบางก็กำแท่งบางอย่างเอาไว้แน่นจนแทบจะหักคามือ

แล้วลินล่ะคีย์ แล้วลินกับลูกในท้องล่ะ?

เลิกบ้าได้แล้วนลิน เขาไม่สนใจแกกับลูกในท้องของแกหรอก เลิกบ้าได้แล้ว

"ขอโทษนลิน คีย์ขอโทษ คีย์ต้องไปแล้ว"หลังเอ่ยขอโทษในวันนั้นชายหนุ่มที่ชื่อคีย์ หรือ นายฐิระเชษฐ์ ฮายาโตะ ก็หายออกไปจากชีวิตของนลินเหลือไว้เพียงข้าวของภายในห้องและอีกหนึ่งชีวิตที่อาศัยอยู่ภายในท้องน้อยๆของ นรินทร์ ณ อนพัช

.

.

.

.

6ปีต่อมา

เวลา07:11นาที

"เฮือกกก! ฝันถึงเขาอีกแล้วหรอเนี่ยยย"ร่างบางที่สะดุ้งตื่นขึ้นมาในตอนเช้าด้วยความฝันเดิมๆที่เขามักจะฝันถึง เป็นต้องดันตัวลุกขึ้นนั่งพลางยกมือบางทั้งสองข้างขึ้นมาลูบใบหน้าตัวเองที่ตอนนี้เปียกชื้นไปด้วยน้ำสีใส

"ช่วงนี้รู้สึกว่าจะฝันถึงเขาถี่ขึ้นมั้ยนะ"ร่างบางบ่นพึมพำกับตัวเองเสียงเบา ก่อนที่ใบหน้าหวานจะเงยหน้ามองไปยังบานประตูห้องนอนเมื่อได้ยินเสียงเปิดประตูดังขึ้น

แกร๊ก

"ป๊าตื่นแล้วหรอครับ"เสียงใสของเด็กน้อยเอ่ยถามผู้ใหญ่ที่ตัวเขาเรียกว่าป๊าขึ้น พร้อมกับสองขาสั้นก้าวเดินเข้ามาใกล้กับเตียงนอนหลังใหญ่

"ครับป๊าตื่นแล้ว คิรินตื่นนานยังครับ"นลินเอ่ยตอบเด็กตัวน้อยพลางเอ่ยถามกลับในทันทีว่าเด็กน้อยนั้นตื่นนานหรือยัง

"คิรินตื่นได้สักพักแล้วฮะ แต่คิรินไม่เห็นป๊าลงมาข้างล่างสักทีก็เลยขึ้นมาตามฮะ"เด็กตัวน้อยเอ่ยตอบพลางปีนขึ้นมาบนเตียงนอนนุ่ม ก่อนที่จะคลานเข่าไปนั่งบนตักบางแล้วเงยหน้าถาม

"นลินๆๆ นลินฝันถึงปะป๊าอีกแล้วหรอฮะ"เด็กตัวน้อยเอ่ยถามผู้เป็นมารดาขึ้นเสียงใส ซึ่งนลินที่เห็นลูกน้อยเอ่ยถามแบบนั้นก็พลางมีสีหน้าลำบากใจ เพราะเขาไม่อยากให้ลูกน้อยของเขารู้ว่าเขานั้นฝันถึงผู้เป็นพ่อของเด็กตัวน้อยที่นั่งอยู่บนตักของเขาสักเท่าไหร่

"เปล่าครับ ป๊าไม่ได้ฝัน"นลินเอ่ยโกหกออกไปเสียงเบาพลางเบือนหน้าหลบสายตาดวงน้อยที่มองมาที่เขาไม่วางตา

"นลินโกหกคิรินอีกแล้ว เวลานลินฝันถึงปะป๊าทีไรนลินมักจะร้องไห้และตอนนี้ใบหน้าของนลินก็มีแต่รอยคาบน้ำตา"เสียงเด็กน้อยเอ่ยพูดขึ้นเจือแจ๋ว ซึ่งคำพูดของเด็กตัวน้อยทำให้นลินกระอักกะอวมไม่น้อยและไม่รู้จะเอ่ยโกหกยังไงต่อ จึงทำได้เพียงแค่คิดในใจและเปลี่ยนเรื่องพูดคุย

จะฉลาดเกินไปแล้วนะคิริน

"อ่าาาป๊าว่าเราเลิกพูดถึงปะป๊าดีกว่า ว่าแต่หม่าม๊ายิ้มหวานมาหรือยังเอ๋ย"นลินเอ่ยพูดเปลี่ยนเรื่องพลางเอ่ยถามลูกชายตัวน้อยที่ลงไปข้างล่างมาแล้ว ว่าเห็นเพื่อนสาวคนสนิทของเขามาที่ร้านหรือยัง

"ยิ้มหวานมาแล้ว ตอนนี้กำลังดูร้านอยู่ข้างล่าง"คิรินเอ่ยตอบผู้เป็นมารดาที่ชอบเรียกตัวเองมาป๊าและชอบให้เขาเรียกคุณน้ายิ้มหวานว่าหม่าม๊า เพราะกลัวว่าคิรินนั้นจะโดนเพื่อนๆที่โรงเรียนล้อว่าคิรินนั้นไม่มีพ่อ นลินจึงชอบแทนตัวเองว่าป๊าอยู่บ่อยๆและเรียกคุณน้ายิ้มหวานว่าหม่าม๊าเวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่น

คิรินไม่เข้าใจหม่ามี้เลยว่าทำไมต้องกลัวคนอื่นล้อคิรินว่าไม่พ่อด้วย

ก็ในเมื่อคิรินมีคุณพ่อ แค่คุณพ่อของคิรินไปทำงานอยู่ที่ไกลแสนไกลแค่นั้นเอง

"คิรินลงไปรอข้างล่างนะฮะหม่ามี้"

"ครับลูก"

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Related chapters

  • ดวงใจของคีย์นลิน(Mpreg)   คีย์1 ปะป๊า

    ณ.ร้านK.linเบเกอรี่เวลา15:34นาที"นลินทำไมแกยังอยู่ที่ร้านอยู่เนี่ย นี่มันบ่ายสามกว่าแล้วนะทำไมยังไม่ออกไปรับคิริน"เพื่อนสาวที่ชื่อยิ้มหวานเอ่ยถามเพื่อนสนิทตัวเล็กขึ้นอย่างตกใจ เมื่อเจ้าตัวที่ตรงดิ่งจากบ้านมาเพื่อจะมาเฝ้าร้านแทนกลับเปิดประตูร้านเข้าเจอเพื่อนตัวเล็กเจ้าของร้านยังคงยืนสาละวนยุ่งอยู่กับขนมหวานข้างๆพนักงานชายอีกคนแทนที่ในตอนนี้เพื่อนของเขาควรจะถึงกลางทางในการไปรับลูกชายที่โรงเรียนที่อยู่ห่างจากร้าน10กว่ากิโลเมตรแล้ว"เห๊ยยยลินลืมดูเวลาเลยหวาน ตายๆทำไงดีต้องไปรับคิรินสายแน่ๆ"นลินร้องขึ้นอย่างตกใจในทันทีที่ได้ยินเพื่อนสาวเอ่ยทักบอกเวลา พลางร่างบางก็รีบถอดผ้ากันเปื้อนออกจากตัวและรีบคว้าเอากุญแจรถและสิ่งของสำคัญ ก่อนที่จะรีบกุรีกุจอนออกจากร้านไปโดยมีเสียงของหญิงสาวเพื่อนสนิทอย่างยิ้มหวานตะโกนเตือนไล่หลัง"รีบได้แต่ก็ต้องขับรถอย่างระวังนะนลิน..."...เวลา15:55นาที"ให้ตายเถอะนลิน ทำไมถึงได้ละเลยแบบนี้"นรินทร์สถบด่าตัวเองออกมาเบาๆพลางนิ้วเรียวงามก็เคาะลงกับพวงมาลัยรถอย่างคนร้อนใจ ภายในใจก็พลันร้อนหงุดหงิดภาวนาให้ไฟจราจรเปลี่ยนเป็นสีเขียวเร็วๆ เพราะตอนนี้ตัวเขานั้นจอดติดไฟแดง

    Last Updated : 2025-04-09
  • ดวงใจของคีย์นลิน(Mpreg)   คีย์2 คล้าย

    ฐิระเชษฐ์สวัสดีครับผมชื่อฐิระเชษฐ์หรือจะเรียกผมสั้นๆว่าคีย์ก็ได้ ทุกคนคงงงว่าผมเป็นใครทำไมถึงได้มาพูดคุยกับทุกคนในตอนนี้ เออนั้นสิ!ทำไมผมต้องมายืนแนะนำตัวหรือพูดคุยกับพวกคุยกลางห้างแบบนี้ด้วย(ใจเย็นคีย์ใจเย็นทุกคนที่แกว่าคือนักอ่านของฉัน)อ๋อหรอโทษๆๆ งั้นเอาเป็นว่าแนะนำตัวจนรู้จักกันมาพอสมควรแล้ว ต่อไปก็กลับเข้าเรื่องเลยแล้วกันฐิระเชษฐ์ที่นัดแนะกับลูกค้ามาพูดคุยตกลงเกี่ยวกับสัญญากันที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง เมื่อถึงเวลาก็ได้มานั่งพูดคุยกันอยู่ที่ร้านอาหารที่นัดกันไว้ พอตกลงกันเรียบร้อยคีย์ก็ได้นั่งทานข้าวกับลูกค้าต่ออยู่พักใหญ่ๆหลังจากทานข้าวและพูดคุยกันนิดหน่อยก็ได้เอ่ยลาและแยกย้ายกันกลับ แต่แล้วคีย์ที่แยกย้ายกับลูกค้าและได้มายืนรอคนขับรถอยู่ที่จุดนัดไว้กับคุณลุงคนขับรถอยู่นานคุณลุงคนขับก็ยังไม่มาสักทีก็เริ่มรู้สึกอารมณ์เสียเล็กน้อยที่คุณลุงคนขับยังไม่มาสักที จนต้องเดินกลับเข้ามาในห้างอีกครั้งแล้วเดินไปเดินมาอยู่ภายในห้างสรรพสินค้าพักใหญ่ๆ ก่อนที่คีย์จะหยุดเดินแล้วล้วงเอาโทรศัพท์มือถือที่สั่นเป็นเจ้าเข้าในกระเป๋ากางเกงของเขาออกมาดูแล้วกดรับสาย เมื่อเห็นว่าคนที่โทรเข้ามาคือคนขับรถขอ

    Last Updated : 2025-04-09
  • ดวงใจของคีย์นลิน(Mpreg)   คีย์3 จบไปนานแล้ว

    นรินทร์นรินทร์ที่จัดการทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำเสร็จเรียบร้อยก็รีบเดินกลับไปหาลูกน้อยที่ร้านไอศกรีม แต่แล้วนลินต้องเบิกตากว้างอย่างตกใจเมื่อเขาเดินกลับเข้ามาในร้านแล้วไม่พบเด็กตัวน้อยที่เขาสั่งให้นั่งรออยู่ที่โต๊ะไม่ให้ไปซนที่ไหนหายไป ตอนนี้เขาพบแต่ถ้วยไอศกรีมที่ลูกน้อยของเขากินไปได้เพียงครึ่งเท่านั้นแล้วคิรินล่ะ ลูกชายของเขาไปไหนนลินหันซ้ายหันขวามองรอบๆร้าน ในใจลึกๆก็หวังว่าลูกชายตัวน้อยของเขานั้นแค่จะวิ่งเล่นอยู่ตรงไหนสักส่วนภายในร้านแต่ไม่ว่านัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนของเขาจะมองจนทั่วร้านแล้วก็ไม่พบเงาของลูกชายตัวน้อยของเขาเลยแม้แต่น้อย เมื่อไม่เห็นลูกน้อยภายในใจของนลินก็ก่อเกิดความรู้สึกร้อนรนและเป็นกังวลเป็นอย่างมากพลางรอบๆดวงกลมก็เริ่มจะมีน้ำสีใสเอ่อนองขึ้นมาคิรินลูกอยู่ที่ไหน"ขอโทษนะครับไม่ทราบว่าเห็นเด็กผู้ชายที่นั่งอยู่โต๊ะนั้นมั้ยครับ"เสียงใสเอ่ยถามพนักงานด้วยน้ำเสียงสั่นเครือพลางนิ้วเรียวสวยก็ชี้ไปยังโต๊ะที่ตัวเขากับลูกน้อยเคยนั่ง แต่แล้วใบหน้าหวานต้องแสดงความผิดหวังออกมาเมื่อได้คำตอบจากพนักงานเป็นการส่ายหน้าปฏิเสธมือบางยกขึ้นมาปาดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มอย่างลวกๆ ก่อนที่เท้าเล็กทั้

    Last Updated : 2025-04-09
  • ดวงใจของคีย์นลิน(Mpreg)   คีย์4 ร้องให้พอ

    ฐิระเชษฐ์ผมยืนมองร่างบางตรงหน้าที่ยืนอุ้มเด็กชายตัวน้อยไว้ในอ้อมแขนแน่นพลางนัยน์ตากลมสวยก็จ้องมองมาที่ผมด้วยดวงตาแดงก่ำพลันในหัวก็พลางนึกคิดตามประโยคคำพูดของนลินนั้นสิ มันก็จริงอย่างที่คนตรงหน้าของเขาพูดว่ามันจะมีประโยชน์อะไรที่เขาจะมาเอ่ยถามสารทุกข์สุกดิบเอาตอนนี้ ในเมื่อเขาเป็นคนจากและทิ้งคนตัวเล็กตรงหน้าในตอนนี้ไปโดยที่เขานั้นไม่ได้อธิบายอะไรให้ร่างบางฟังเลยสักนิด"ขอโทษ....."ผมก้มหน้าหลบสายตาของนลินพลางเอ่ยขอโทษออกมาเสียงเบา ผมไม่รู้ว่าตอนนี้นลินทำสีหน้าแบบไหนและตอนนี้ร่างบางตรงหน้าของผมกำลังคิดอะไรอยู่ ในตอนนี้ผมแค่อยากจะเอ่ยขอโทษ ขอโทษที่ผมทิ้งเขาไปขอโทษที่ผมทำเขาเสียใจและขอโทษที่ผมผิดคำสัญญาที่ให้กับเขาไว้ในตอนคบกันว่าผมจะไม่มีทางทิ้งเขาหรือทำผิดต่อเขาขอโทษลิน คีย์ขอโทษที่ทำผิดสัญญา

    Last Updated : 2025-04-09
  • ดวงใจของคีย์นลิน(Mpreg)   คีย์5 แรกเจอ

    "ยิ้มเขากลับมาแล้ว เขาคนนั้นกลับมาจากญี่ปุ่นแล้ว"ย้อนกลับไปเมื่อ9ปีก่อน"ลินนนน นลินนนนไอ้ลินหยุดเดินนะโว้ยยยยย"เสียงร้องตะโกนของชายหนุ่มตัวสูงรุ่นพี่ปีสามดังขึ้นท่ามกลางลานกว้างทำให้เด็กปีหนึ่งคณะบริหารที่ถูกเรียกมารวมตัวกันหันมามองยังรุ่นพี่ชายทั้งสองที่คนหนึ่งวิ่งตามหลังตะโกนเรียกเสียงดังลั่นส่วนอีกคนก็เดินหนีไม่ยอมหยุด"พี่ต้นเลิกยุ่งกับลินดิ๊! ลินบอกแล้วว่าลินไม่ทำๆๆ พี่พูดไม่รู้เรื่องหรือไงวะ! เห้ยยยโอ๊ยยยยย"นรินทร์หันมาเอ่ยพูดกับพี่รหัสของตัวเองอ่างหัวเสียที่สองสามวันนี้ตามตื๊อให้เขานั้นไปเป็นแบบในการถ่ายภาพไปทำโปรเจคอะไรสักอย่างพลางหยุดเท้าอย่างกะทันหันและด้วยความที่นลินหยุดเดินกะทันหันทำให้ต้นที่เป็นพี่รหัสของนลินหยุดเท้าไว้ไม่ทันเดินชนนลินเข้าจังๆจนนลินล้มก้นกระแทกพื้นอย่างแรง"เห้ยยยลินพี่ขอโทษ ลินเจ็บมากมั

    Last Updated : 2025-04-10
  • ดวงใจของคีย์นลิน(Mpreg)   คีย์6 เดี๋ยวช่วย

    นรินทร์หลังจากวันนั้นวันที่ผมเจอกับคีย์ที่ข้างสระบัวและได้รับรู้ว่าผมได้เขาได้เป็นสายรหัสกัน ในตอนนี้วันเวลาก็พัดผ่านมาจะสามเดือนแล้ว ตลอดระยะเวลาสองสามเดือนที่ผ่านมาชีวิตอันสงบสุขของผมก็ได้ปั่นป่วนเป็นอย่างมาก เดิมทีชีวิตของผมก็มีอีพี่ต้นพี่รหัสของผมค่อยกวนวอแวอยู่แล้วแต่พอมีอีตาเด็กคีย์เข้ามาชีวิตในรั้วมหาลัยของผมก็ปั่นป่วนมากกว่าเดิม ทุกคนคงสงสัยใช่มั้ยว่ามันปั่นป่วนยังไง ก็ปั่นป่วนอย่างนี้ไงณ.เวลา12:05นาที"สวัสดีครับพี่ลินคนสวย"เสียงทุ้มใสดังขึ้นในเวลาเดิมของทุกวัน ในเวลาใกล้ๆกันแบบนี้ของทุกวันผมมักจะได้ยินประโยคทักทายแบบนี้จากเรียวตะที่เป็นเพื่อนชายคนสนิทของน้องรหัสอันหล่อเหล่าของผมเป็นประจำ จนผมนั้นไม่รู้จะจัดการกับสองคนนี้ยังไงแล้วเพราะไม่ว่าผมจะหนีไปหลบที่ไหนหรือตรงส่วนไหนของคณะสองคนนี้ก็มักจะหาผมเจออยู่เสมอ

    Last Updated : 2025-04-11
  • ดวงใจของคีย์นลิน(Mpreg)   คีย์7 เรียกจีบ

    ฐิระเชษฐ์หลังจากวันนั้นวันที่ผมพาไอ้เรียวตะโดดเรียนเพื่ออยู่ช่วยคนตัวเล็กที่เป็นพี่รหัสของผมปั่นงานจนเสร็จทันก่อนเวลาที่อาจารย์กำหนดไว้ในการส่ง ในตอนนี้เวลาก็ผ่านมาสองเดือนแล้ว ผมในตอนนี้ก็ยังคงทำเหมือนเดิมอยู่ทุกวัน คือคอยตามเฝ้ามองและคอยชวนนลินพี่รหัสของผมไปกินข้าวเที่ยงด้วยทุกวันเฉพาะวันที่นลินมีเรียนน่ะนะ ถ้าวันไหนนลินไม่มีเรียนผมก็จะคอยทักหาและโทรคุยเอาเป็นระยะๆ เพราะเคยชวนคนตัวเล็กออกมาเที่ยวข้างนอกในวันหยุดด้วยแล้วผลปรากฏว่าโดนปฏิเสธไปตามระเบียบครับจริงสิทุกคนอาจจะสงสัยว่าผมรู้ได้ยังไงว่านลินอยู่ที่ไหนหรือเรียนอะไรอยู่ หึ ก็ผมมีตารางเรียนของคนตัวเล็กยังไงล่ะ ถึงได้รู้ว่าเวลานี้หรือเวลาไหนนลินอยู่ตรงส่วนไหนของมหาวิทยาลัยผมถึงได้ตามถูกอยู่ตลอดเวลาเล่ามาถึงตรงนี้ทุกคนคงจะมองว่าผมบ้าใช่มั้ยที่คอยตามเฝ้าพี่รหัสของตัวเองอย

    Last Updated : 2025-04-12
  • ดวงใจของคีย์นลิน(Mpreg)   คีย์8 รอตั้งรับ

    "คะ คีย์พูดว่าอะไรนะ""คีย์จีบลินอยู่ รู้ตัวบ้างมั้ยนลิน"ฐิระเชษฐ์ประกาศกร้าวขึ้นท่ามกลางนักศึกษานับสิบคนที่กำลังพากันเดินออกมาจากตึกเรียน เหล่านักศึกษาร่วมรุ่นของนรินทร์ที่ได้ยินในสิ่งที่คีย์เอ่ยพูดว่ากำลังจีบเพื่อนชายตัวเล็กร่วมห้องเรียน ต่างก็พากันหยุดเดินแล้วยืนดูสถานการณ์ บางคนก็บิดม้วนเขินแทนนลินที่กำลังโดนหนุ่มหล่อประกาศกร้าวว่ากำลังจีบอยู่เป็นที่เรียบร้อยเพราะด้วยความที่คีย์เป็นคนที่มีหน้าตาหล่อเหล่าโดดเด่นจึงทำให้หนุ่มหล่ออย่างคีย์นั้นมีชื่อเสียงในมหาลัยนี้พอสมควรและคีย์เองก็เป็นคนที่สาวๆหนุ่มๆนั้นต่างพากันอวยยศว่าเป็นหนุ่มหล่อที่ทุกคนต้องการหมายปองนลินที่กำลังตกตะลึงอึ้งในประโยคที่น้องรหัสของตัวเองเอ่ยพูดอยู่นั้นก็ได้แต่ยืนเบิกตากว้างอย่างตกใจ ไม่ได้สังเกตว่าตอนนี้รอบๆด้านข้างนั้นกำลังมีเพื่อนร่วมชั้นยืนมุงด

    Last Updated : 2025-04-13

Latest chapter

  • ดวงใจของคีย์นลิน(Mpreg)   คีย์29 เด็กดื้อ

    "งั้นก็อย่าหยุดซิครับ พี่คีย์....กอดลินหน่อยครับ กอดลินแน่นๆให้ลินหายคิดถึงพี่คีย์หน่อย คิดถึง ลินคิดถึงพี่คีย์"สิ้นประโยคของคนตัวเล็กที่นั่งทอดกายอยู่บนหน้าท้องแกร่งที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม เหมือนเป็นประกายไฟให้คนตัวสูงเมื่อได้ยินคนตัวเล็กเอื้อนเอ่ยบอกว่าคิดถึงนั้นจะเป็นชนวนให้ฐิระเชษฐ์พลิกกายดันให้เแผ่นหลังเนียนได้สัมผัสกับที่นอนนุ่มแล้วเปลี่ยนสลับตำแหน่งเป็นคีย์ขึ้นมาคร่อมกายของนลินแทน"หลังจากเริ่มแล้วมาร้องให้คีย์หยุดก็ไม่ทันแล้วนะครับคนสวย คีย์เคยเตือนลินตั้งแต่คบกันแล้วใช่มั้ยครับว่าถ้าขึ้นมาคร่อมกันอีกคีย์จะไม่ปล่อยไป""ลินเคยบอกให้คีย์หยุดด้วยหรอ ไม่เห็นจำได้เลย"คนใต้ร่างเอียงคอเล็กน้อยพลางเอ่ยถามคนด้านบนด้วยแววตาใสซื่อ ซึ่งฐิระเชษฐ์ที่ได้ยินคำถามของคนพี่ก็พลันแค้นหัวเราะเบาๆในลำคอกับการยั่วยวนตาใสของนลิน ก่อนที่จะเอ่ยขึ้นอย่างยิ้มๆ"แก้ไม่หายจริงๆซินะ ไอ้อาการยั่วยวนกันตาใสแบบนี้เนี่ย"เอ่ยจบคีย์ก็โน้มใบหน้าลงมาประกบริมฝีปากได้รูปลงที่อวัยวะเดียวกันอย่างนุ่มนวลฐิระเชษฐ์ขยับบดเบียดริมฝีปากของตัวเองเข้าหาริมฝีปากของนลินอย่างแผ่วเบ

  • ดวงใจของคีย์นลิน(Mpreg)   คีย์28 กอดให้หายคิดถึง

    บนห้อง"แก๊งฮายาโตะเป็นแก๊งของคุณพ่อพี่เองและตอนนี้พี่ก็เป็นคนดำรงตำแหน่งแทนท่านอยู่ครับ"เสียงทุ้มเอ่ยบอกความจริงทุกอย่างให้คนตัวเล็กได้รับรู้ นัยน์ตาสีดำจ้องมองดวงตาสวยของคนตรงหน้าที่ในตอนนี้ได้เบิกตากว้างแสดงสีหน้าอึ้งตกใจกับสิ่งที่เขาได้ยิน"พะ พี่ คีย์ พะ พูดเรื่องจริงหรอ"เสียงใสเอ่ยถามฐิระเชษฐ์ด้วยน้ำเสียงติดขัด นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนยังคงเบิกกว้างจ้องมองคนตัวสูงที่อายุน้อยกว่าตนเองอย่างอึ้งๆ เพราะเขานั้นไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่คีย์บอกก่อนหน้านี้เลย แต่สายตาคมที่แสดงถึงความจริงจังส่งมาให้เขาในตอนนี้นั้นมันไม่มีความล้อเล่นเลยสักนิด"คีย์ไม่เคยโกหกครับ"เสียงทุ้มเอ่ยย้ำขึ้นอีกครั้งถึงสิ่งที่ตัวเองเอ่ยบอกไปเมื่อกี้ว่าตัวเขานั้นไม่ได้เอ่ยโกหกแม้แต่น้อย พร้อมกับมือหนาเอื้อมไปประคองใบหน้าสวยของคนตัวเล็กเจ้าของห้องอย่างแผ่วเบาแล้วเอ่ยถามว่าคนตัวเล็กขึ้นด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่ม"โกรธพี่มั้ยที่พี่ไม่เคยบอกอะไรเกี่ยวกับครอบครัวของพี่เลยตอนที่เราคบกัน""ลินไม่โกรธ...เพราะลินเองก็ไม่เคยเล่าเรื่องครอบครัวของลินให้พี่คีย์ฟังเลยเหมือนกัน"นรินทร์ตอบฐ

  • ดวงใจของคีย์นลิน(Mpreg)   คีย์27 ฮายาโตะ

    "คีย์ขอโทษ ทั้งๆคีย์ก็รู้ว่าลินเมาแท้ๆคีย์ก็ยังฉวยโอกาสตอนที่ลินไม่มีสติ"เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงแหบพร่าพลางใบหน้าคมก้มลงซุกเข้าที่ลาดไหล่เล็กของคนตรงหน้าพร้อมกับที่ลมหายใจอุ่นร้อนเป่ารดลงที่กายบาง แต่แล้วฐิระเชษฐ์ต้องผล่ะใบหน้าหล่อออกจากไหล่บางมาสบนัยน์ตาสวยเมื่อน้ำเสียงทุ้มนุ่มหวานเอ่ยพูดขึ้นแผ่วเบา"แล้วคีย์รู้ได้ยังไงว่าลินไม่มีสติ ลินมีสติคีย์ ลินไม่ได้เมาจนไม่มีสติขนาดนั้น""ลิน...."เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นน้ำเสียงขาดหายดวงตาคมจ้องมองนัยน์ตาสวยด้วยแววตาวูบไหว ก่อนที่จะเลี่ยงสายตามองไปทางอื่นเพราะเขายังไม่อยากที่จะล่วงเกินคนตัวเล็กที่มีสติไม่เต็มร้อยในตอนนี้ เขาไม่อยากให้มีอะไรผิดพลาดในการกลับมาครั้งนี้ของเขา เขาอยากให้คนตัวเล็กกลับมาหาเขาด้วยความรักและความเต็มใจเขาไม่อยากทำอะไรให้นลินเสียใจและผิดหวังในตัวเขาอีก"ทำไมถึงทิ้งลินไป....ทำไมพี่คีย์ถึงทิ้งลินไปแบบไม่อธิบายอะไรเลย"ริมฝีปากได้รูปเอ่ยถามคนตัวสูงตรงหน้าที่เงียบไปนานถึงความสงสัยที่เขากักเก็บมานานนับ6ปีว่าเหตุใดคนตัวสูงตรงหน้านี้ถึงทิ้งเขาไปทั้งที่ไม่อธิบายอะไรให้เขาเข้าใจเลยสักนิด

  • ดวงใจของคีย์นลิน(Mpreg)   คีย์26 ระบายความในใจ

    ณ.ร้านK.linเบเกอรี่เวลา22:48นาทีตกเย็นแสงสีส้มของพระอาทิตย์แพร่กระจ่ายทั่วผืนนภาดวงตะวันเริ่มเคลื่อนตัวเข้าหาขอบฟ้าก่อนที่จะค่อยๆลับหายไปและย้อมท้องนภากลายเป็นสีดำมืด นลินที่วันนี้หยุดเปิดบริการร้านเบเกอรี่หนึ่งวันนั่งเหม่อมองแก้วน้ำสีอำพันในมือพลางมือบางหมุนควงแก้วสวยในมือที่ข้างในบรรจุน้ำสีทองอย่างช้าๆ ก่อนที่จะยกแก้วใบนั้นขึ้นจะลดริมฝีปากสวยแล้วสาดน้ำเมาภายในแก้วลงลำคอระหงส์ทีเดียวหมดแก้ว"แกมันน่าสมเพชจริงๆนลิน แค่เขากลับเข้ามาในชีวิตแก แกก็ใจอ่อนให้เขาแล้ว..."ริมฝีปากสวยบ่นพึมพำกับตัวเองเสียงเบาพลางมือบางก็เอื้อมไปคว้าขวดน้ำเมาสีอำพันมาเทใส่แก้วใบเดิมแล้วกระดกขึ้นดื่มหมดในอีกครั้งอย่างกับว่ามันเป็นน้ำเปล่าเสียอย่างนั้นก๊อก ก๊อก ก๊อกเสียงเคาะประตูกระจกของร้านดังขึ้นเรียกความสนใจให้ร่างบางที่กำลังเมาได้ที่หันไปดู นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนจ้องมองไปยังต้นเสียงก็พบกับร่างสูงที่เขาคุ้นตาเป็นอย่างดียืนอยู่อีกฟากฝั่งของประตู นรินทร์ที่เห็นว่าเป็นใครก็ดันตัว

  • ดวงใจของคีย์นลิน(Mpreg)   คีย์25 เจ็บไม่จริง

    ด้านนรินทร์"หม่ามี้ฮะเราจะไม่กลับไปค้างที่ร้านขนมแล้วหรอฮะ"เด็กน้อยวัย5ขวบเศษๆเอ่ยถามผู้เป็นมารดาด้วยน้ำเสียงและสีหน้าเศร้าหมองเล็กน้อย นัยน์ตาบริสุทธิ์จ้องมองผู้เป็นแม่อย่างต้องการคำตอบ เพราะตั้งแต่วันนั้นวันที่ผู้เป็นพ่อสัญญากับคิรินว่าจะโทรมาเล่านิทานให้ฟังเช้าวันถัดมาคุณตาคุณยายก็เดินทางมารับเด็กน้อยกับผู้เป็นแม่ของเขามาค้างที่บ้านใหญ่ทันที จนในตอนนี้เวลาก็ผ่านมาเป็นอาทิตย์แล้วที่เด็กน้อยนามว่าคิรินกับผู้เป็นแม่อย่างนลินมานอนค้างที่บ้านใหญ่ตระกูลNT"กลับครับ แต่ยังไม่ใช่วันนี้นะ น้องคิรินเป็นเด็กดีใช่มั้ยครับถ้างั้นน้องต้องไม่ดื้อนะครับ"น้ำเสียงทุ้มหวานเอ่ยกับลูกชายตัวน้อยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนพลางใบหน้าหวานก็คลี่ยิ้มส่งให้ลูกชายบางๆ แต่แล้วใบหน้าหวานที่คลี่ยิ้มก็ต้องหุบลงแล้วหันไปด้านหลังของตัวเองเมื่อได้ยินเสียงผู้ที่ให้กำเนิดตนเองดังขึ้นอยู่ด้านหลัง"น้องจะกลับไปที่ร้านวันไหน มี้จะให้คนไปคุ้มกัน"เสียงใสของร่างบางวัยกลางคนเอ่ยถามขึ้นจากด้านหลังของสองแม่ลูกที่นั่งคุยกันอยู่ห้องโถง นลินที่ได้ยินเสียงของผู้เป็นแม่ก็หันไปมอง ก่อนที่จะหันกลับมามอ

  • ดวงใจของคีย์นลิน(Mpreg)   คีย์24 ความสัมพันธ์

    ณ.โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งแกร๊ก"คีย์เราจะไปไหนน่ะ คีย์หยุดนะพี่บอกให้หยุด คีย์จะถอดสายน้ำเกลือออกเองแบบนี้ไม่ได้นะ คีย์พี่บอกให้เราหยุดไง"คานะเอ่ยพูดกับน้องชายด้วยน้ำเสียงและสีหน้าตื่นตระหนก เมื่อเจ้าตัวเปิดประตูห้องเข้ามาเจอน้องชายกำลังจะถอดสายน้ำเกลือออกจากแขนตัวเอง จนหล่อนต้องรีบวิ่งเข้ามาห้ามอย่างรวดเร็ว ด้านเรียวตะที่นั่งก้มดูมือถือและคุยกับคีย์อยู่ดีๆ ก็มีสีหน้าตื่นตระหนกไม่ต่างกับหญิงสาว"เห้ย!ไอ้คีย์มึงเป็นบ้าไปแล้วหรือไงวะ"เรียวตะที่พึ่งจะเงยหน้าจากมือถือและหันไปเห็นว่าเพื่อนสนิทของตัวเองกำลังถอดสายน้ำเกลือออกก็ร้องถามขึ้นอย่างงตกอกตกใจพร้อมกับพุ่งตัวไปจับแขนของฐิระเชษฐ์ล็อกไว้ ส่วนคีย์ที่โดนเรียวตะจับล็อกตัวไว้ก็ร้องโวยวายขึ้น"ปล่อยนะโว้ยยยยยกูบอกให้ปล่อยไง!!!"เสียงทุ้มร้องตะโกนขึ้นพร้อมกับพยายามสะบัดตัวออกจากการจับ

  • ดวงใจของคีย์นลิน(Mpreg)   คีย์23 ลูกใครนะ?

    อีกด้านเช้าวันต่อมา"หม่ามี้ฮะทำไมเมื่อคืนปะป๊าไม่โทรมาเล่านิทานให้น้องฟังก่อนนอน ทำไมปะป๊าโกหกน้อง"เสียงเด็กชายตัวน้อยเอ่ยถามผู้เป็นมารดาขึ้นระหว่างกำลังทานอาหารเช้าด้วยน้ำเสียงและสีหน้าเศร้าๆ ด้านนลินที่ได้ยินคำถามของลูกชายตัวน้อยที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามของโต๊ะอาหารก็พลันชะงักมือที่กำลังตักข้าวต้มพลางใบหน้าหวานก็เงยหน้าขึ้นมาสบตากับดวงตาใสซื่อบริสุทธิ์ที่ในตอนนี้ดวงตานั้นแสดงความผิดหวังให้เขาเห็นอย่างชัดเจน"คือน้องคิรินครับ เมื่อคืนปะป๊าบอกกับหม่ามี้ก่อนกลับว่าปะป๊ามีธุระด่วนที่ต้องไปทำ เลยโทรมาเล่านิทานให้น้องฟังไม่ได้ หม่ามี้ขึ้นมาจะบอกน้องแล้วนะ แต่เมื่อคืนน้องหลับไปก่อน"นรินทร์เอ่ยอธิบายให้ลูกชายฟังพลางเอื้อมมือบางไปลูบหัวทุยของเด็กชายตัวน้อยที่ในตอนนี้ก็ยังแสดงสีหน้าเสียใจและน้อยใจผู้เป็นพ่อที่ผิดสัญญาที่ให้ไว้กับเขา

  • ดวงใจของคีย์นลิน(Mpreg)   คีย์22 เหตุผล

    ฐิระเชษฐ์ฐิระเชษฐ์ที่กำลังนอนนิ่งไร้สติอยู่บนเตียงนอนคนไข้ในโรงพยาบาลเอกชนที่ไหนสักแห่งค่อยๆรู้สึกตัวและลืมตาตื่นขึ้นอย่างช้าๆ แต่แล้วคนที่พึ่งจะเปิดเปลือกตาขึ้นเป็นต้องกะพริบเปลือกตาอย่างถี่รัวเมื่อแสงสว่างจ้าภายในห้องกำลังเล่นงานเขา ดวงตาคมที่คุ้นเคยกับแสงสว่างภายในห้องแล้วเริ่มกวาดตาสังเกตมองรอบๆห้องสีขาวที่ไม่คุ้นเคยนี้ ก่อนที่นัยน์ตาคมจะมาหยุดมองที่หลังมือด้านขวาของตัวเองที่มีเข็มน้ำเกลือเจาะอยู่และสิ่งนี้บ่งบอกเขาได้เป็นอย่างดี ว่าตัวเขาในตอนนี้นั้นอยู่ที่ใด"ที่นี้คงเป็นโรงพยาบาลสินะ"น้ำเสียงแหบพร่าถสบพูดกับตัวเองเสียงเบา ก่อนที่คนป่วยบนเตียงจะค่อยๆดันร่างกายที่ปวดร้าวของตัวเองลุกขึ้นนั่งแกร็กเสียงเปิดประตูดังขึ้นเรียกความสนใจของคนที่พึ่งจะดันตัวลุกขึ้นนั่งได้สำเร็จให้หันไปมอง และทันทีที่ร่างของหญิงสาวที่คุ้นเคยปรากฏใ

  • ดวงใจของคีย์นลิน(Mpreg)   คีย์21 เลือกเองนะ!

    ณ.ลานจอดรถของร้านK.linเบเกอรี่"นลินแด๊ดจะไม่พูดซ้ำ แด๊ดปล่อยมันมานานแล้ว น้องถอยไป"เสียงทุ้มเข้มทรงอำนาจเอ่ยพูดกับผู้เป็นลูกชายคนโตด้วยน้ำเสียงนิ่งๆพลางนัยน์ตาคมก็จ้องมองไปยังฐิระเชษฐ์ด้วยแววตาแข็งกร้าวด้านนรินทร์ที่ได้ยินน้ำเสียงและเห็นสีหน้าที่จริงจังของผู้เป็นบิดาก็พลางก้มหน้าลงเล็กน้อยและเบี่ยงสายตาหลบสายตาคมของฟิลิปป์ที่จ้องมาที่ตนและคีย์ ก่อนที่สองเท้าเล็กจะก้าวเดินออกจากด้านหลังของคีย์และเดินตรงไปหาผู้เป็นตามคำเอ่ยสั่ง แต่ยังไม่ทันที่ร่างบางจะก้าวเดินผ่านร่างของคีย์มือหนาของฐิระเชษฐ์ก็เอื้อมมาจับข้อแขนเล็กรั้งเอาไว้เสียก่อนพร้อมกับเอ่ยห้ามนลิน"นลินอย่าไปนะ"ฐิระเชษฐ์เอ่ยขึ้นพร้อมกับนัยน์ตาคมจ้องมองสบดวงตาสวยด้วยแววตาอ้อนวอน แต่ท้ายที่สุดนลินก็ต้องสะบัดมือออกจากการจับกุมของมือใหญ่เมื่อเสียงทรงอำนาจของผู้เป็นบิดาเอ่ยย้ำขึ้นมาอีกครั้ง&nb

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status