ทฤษฎีแฟนๆ เกี่ยวกับอนาคตของ เด ร โก มั ล ฟ อย เป็นอย่างไร

เวลาคุยกับเพื่อนๆ ในชุมชนแฟนคลับ ผมมักเจอทฤษฎีหลากหลายเกี่ยวกับเส้นทางอนาคตของ 'เดรโก มัลฟอย' ที่สามารถสรุปเป็นสามแนวทางเด่นๆ ได้แบบสั้นๆ ดังนี้:

1) กลับสู่ความมืดสุดขั้ว: คนที่ถือแนวนี้เชื่อว่าแผลเก่าทำให้เขากลับไปยึดถือความคิดเชื้อชาติบริสุทธิ์อีกครั้ง กลายเป็นตัวแทนของขบวนการใต้ดินที่พยายามฟื้นฝันเก่าๆ แนวคิดนี้มักถูกเปรียบเทียบกับพลังการโน้มน้าวของตัวละครจากซีรีส์อย่าง 'Death Note' ที่ความเชื่อและเหตุผลส่วนตัวดันให้คนธรรมดากลายเป็นภัย

2) เปลี่ยนไปสู่การเมืองอย่างทะเยอทะยาน: ในมุมนี้ 'เดรโก มัลฟอย' ใช้สถานะและทรัพยากรเป็นเครื่องมือในการแทรกแซงระบบ เขาอาจกลายเป็นนักการเมืองหรือผู้มีอิทธิพลที่พยายามปรับเงื่อนไขของสังคมพ่อมดให้เป็นไปตามวิสัยทัศน์ส่วนตัว เหตุผลและกลยุทธ์ของเขาจะทำให้เรื่องราวเข้มข้นสไตล์การหักหลังแบบใน 'House of Cards'

3) ชีวิตสงบและมุมมองใหม่ต่อครอบครัว: บางทฤษฎีก็บอกว่าเขาเลือกความสงบ หันมาเป็นพ่อที่เอาใจใส่ เห็นคุณค่าของความสัมพันธ์แทนอำนาจ ทฤษฎีพวกนี้ชอบเน้นการเยียวยาและการต่อสู้ภายในจิตใจมากกว่าจะเป็นการปะทะภายนอก

แนวคิดแต่ละแบบสะท้อนความคาดหวังของแฟนๆ ว่าตัวละครที่มีทั้งข้อดีและข้อบกพร่องจะถูกพัฒนาต่อไปอย่างไร ใครชอบเรื่องการเมืองก็จะจินตนาการทางที่สอง ส่วนคนที่หลงใหลในการไถ่บาปจะชอบทางแรกหรือสาม แตกต่างกันแต่สนุกทั้งนั้น

ภาพที่ติดในหัวตอนคิดถึงอนาคตของ 'เดรโก มัลฟอย' มักเป็นฉากเรียบๆ ที่ไม่มีการประกาศอย่างยิ่งใหญ่ แต่เต็มไปด้วยนัยยะทางอารมณ์ ฉันชอบทฤษฎีที่ว่าเขาจะเลือกความเป็นมนุษย์มากกว่าความยิ่งใหญ่ทางสังคม จึงมองว่าอนาคตของเขาจะเกี่ยวข้องกับการดูแลครอบครัว การแก้ไขมรดกทางชื่อเสียง และการหาทางอยู่ร่วมกับอดีตศัตรูอย่างเงียบๆ

แนวคิดนี้ไม่ได้หวือหวามาก แต่มีความอบอุ่นในรายละเอียด เช่น การสอนเด็กๆ ให้รู้จักเลือกทางที่ถูกกว่า การยอมรับว่าบางสิ่งไม่อาจถูกลบได้แต่สามารถทำให้ดีขึ้นได้ด้วยการกระทำประจำวัน เหมือนตัวละครในนิยายรักคลาสสิกที่เรียนรู้หน้าที่ใหม่ของตัวเอง เช่นเดียวกับธีมการเติบโตที่พบใน 'Pride and Prejudice' การเปลี่ยนแปลงแบบนี้อาจไม่มีฉากปะทะครั้งใหญ่ แต่จะทิ้งร่องรอยความจริงใจไว้ในความสัมพันธ์ส่วนตัว ซึ่งทำให้ฉันคิดว่ามันเป็นจุดจบที่นุ่มนวลและพอเหมาะสำหรับคนที่เคยเลือกระเบียบของผู้มีอำนาจมาก่อน

มุมมองหนึ่งที่ฉันชอบคิดไว้เกี่ยวกับอนาคตของ 'เดรโก มัลฟอย' คือเส้นทางของการไถ่บาปที่ไม่โรแมนติกและเต็มไปด้วยความกระอักกระอ่วนใจ ฉันเห็นภาพผู้ชายที่โตขึ้นมามีมารยาทแบบสังคมสูง แต่น้ำหนักของบาปในอดีตยังทำให้เขาต้องทำงานหนักเพื่อแก้ไขสิ่งที่เคยทำไว้ การกลับตัวของเขาในทฤษฎีนี้ไม่ได้เป็นฉากใหญ่แห่งการประกาศความดี แต่มาจากการตัดสินใจเล็กๆ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า เช่น เลือกที่จะปกป้องเด็กที่ถูกกลั่นแกล้ง หรือยืนข้างผู้ที่เคยเป็นศัตรูเมื่อจำเป็น

การเปรียบเทียบแบบนี้ชวนให้นึกถึงตัวละครที่ไม่ได้รับการไถ่เพียงคืนเดียว แต่ค่อยๆ เปลี่ยนทีละก้าว เช่นเดียวกับเรื่องราวการคืนดีกับความผิดพลาดในวรรณกรรมหรือซีรีส์อื่นๆ ผมแฟนคลับแนวนี้มักคิดว่า 'เดรโก มัลฟอย' อาจกลายเป็นคนที่ช่วยผลักดันการเปลี่ยนแปลงในสังคมพ่อมดในแบบที่ไม่หวือหวา แต่มีผลยั่งยืน เช่น การริเริ่มโปรแกรมช่วยเหลือเยาวชนที่ตกราง หรือสนับสนุนการศึกษาให้กับผู้ที่ถูกมองข้าม เรื่องแบบนี้ทำให้ภาพของเขาไม่ใช่แค่อดีตผู้ร้าย แต่เป็นคนที่เรียนรู้และไม่ต้องการให้คนอื่นเผลอทำผิดแบบเดียวกับที่เขาเคยทำ ซึ่งสำหรับฉันแล้ว มันมีความเป็นมนุษย์และสร้างความหวังแบบเงียบๆ