ฉากที่ตัวเอกได้เผชิญกับการสูญเสียใน 'Omniscient Reader's Viewpoint' ควรใช้เพลงที่เบา แต่อิ่มและคงค้างความสะเทือนใจไว้ ฉันมักเลือกเพลงที่มีโทนสว่าง-มืดสลับกัน เช่น เปียโนเดี่ยวหรือเสียงเครื่องไวโอลินที่ลากยาว เพราะมันไม่ต้องการคำอธิบายมากนัก เพลงอย่าง 'Portishead – Roads' หรือ
บทเพลงเปียโนเดี่ยวของ Nils Frahm จะช่วยให้ความเศร้ารู้สึกเป็นส่วนตัวมากขึ้น
เวลาจัดเพลย์ลิสต์สำหรับฉากสูญเสีย ผมมักจะเรียงจากท่อนที่สลายความหวังจนถึงท่อนที่เหลือเพียงความสงบ เพื่อให้ผู้ฟังได้ผ่านอารมณ์เหมือนตัวละคร การเว้นจังหวะและการลดเลเยอร์ของเสียงในจุดสำคัญทำให้ภาพซีนเด่นขึ้นโดยไม่ต้องใช้บทพูดเยอะๆ และบางท่อนเพียงแค่โน้ตสองสามตัวก็อาจตรึงใจได้ทั้งฉาก