บอกเลยว่าการรักษาโทนของ '
scp000' ไม่ใช่แค่เรื่องคำศัพท์ แต่มันคือการรักษาอารมณ์ของเอกสารให้ยังคงกลืนไปกับจักรวาลได้ตลอดทั้งข้อความ
เมื่อต้องแปลฉันมักจะคิดถึงความเป็น ‘รายงาน’ ที่เย็นชากึ่งลับกึ่งวิทยาศาสตร์—ไม่ควรทำให้ภาษาไทยนุ่มเป็นนิยายแต่อย่าให้แห้งจนหมดเสน่ห์ การเลือกระดับภาษาจึงสำคัญมาก: ประโยคบางบทยังคงต้องเป็นทางการ มีคำศัพท์เชิงเทคนิค แต่บางย่อหน้าควรปล่อยความกำกวมไว้เพื่อให้ผู้อ่านรู้สึกไม่สบายใจเหมือนอ่านบันทึกเหตุการณ์จริง ฉันมักใช้บรรทัดเว้นวรรค การเน้นด้วยอักขระพิเศษ และบันทึกประกอบเพื่อคงจังหวะดั้งเดิมของต้นฉบับ
ตัวอย่างที่ฉันชอบอ้างถึงคือการแปลบรรยากาศใน 'Higurashi no Naku Koro ni' ซึ่งเก็บความสยองลึกโดยไม่ต้องอธิบายมากเกินไป—หลักการเดียวกันใช้ได้กับ 'scp000' การตัดสินใจว่าจะรักษาชื่อเฉพาะไว้แบบเดิมหรือแปลงให้เป็นไทยต้องพิจารณาว่าองค์ประกอบนั้นทำหน้าที่เรียกความกลัวหรือให้ข้อมูลมากกว่า ฉันมักเลือกเก็บชื่อสำคัญไว้และเพิ่มหมายเหตุสั้น ๆ เมื่อตรงนั้นอาจทำให้คนอ่านไทยเข้าใจผิด ผลลัพธ์สุดท้ายควรทำให้ผู้อ่านรู้สึกว่าได้เปิดแฟ้มคดีลับ ไม่ใช่แค่เล่าเรื่องสยองทั่วไป