มีข่าวเรื่องภาคต่อหรือซีรีส์จาก Crazy Rich Asian แล้วหรือยัง

ฉากเปิดของ 'Crazy Rich Asians' ทำให้ความทรงจำเรื่องสถานที่สวย ๆ ในสิงคโปร์ถาโถมมาแบบเห็นภาพชัดเจน: มาริน่าเบย์ซึ่งมีเส้นขอบฟ้าเป็นฉากหลังของซีนหรูต่าง ๆ และโรงแรมคลาสสิกที่ให้บรรยากาศยุคเก่า-ใหม่ผสมกันได้ลงตัว เวลาที่ฉันดูฉากรับรองแขก หรือซีนงานเลี้ยงหรู ๆ จะนึกถึงล็อบบี้และห้องบอลรูมที่ถ่ายทำในสถานที่จริงของมหานครนี้ด้วยการจัดแสงและพร็อพที่ทำให้ทุกเฟรมดูเว่อร์วังแต่ยังคงความเป็นสิงคโปร์ ทั้งถนนช็อปปิ้งและศูนย์การค้าที่ถูกใช้เป็นแบ็กกราวด์ก็ช่วยเสริมคาแรกเตอร์ตัวละครให้ออกมางามสมกับชื่อเรื่อง การได้เดินตามรอยเหล่านั้นจริง ๆ ทำให้ฉันเห็นเสน่ห์เล็ก ๆ ของสถานที่ เพราะภาพยนตร์เลือกมุมที่ทำให้เมืองดูทั้งทันสมัยและอบอุ่น ไปยืนตรงจุดเดียวกันแล้วรู้สึกเหมือนตกอยู่กลางฉากหนึ่งในหนังเลย

เสื้อผ้าและการแต่งกายใน 'Crazy Rich Asians' ทำให้ฉันมองแฟชั่นไพรเวตคลับของคนรวยในภาพยนตร์อย่างละเอียดขึ้นกว่าที่เคย การแต่งตัวของ Astrid ถูกจัดวางให้เป็นมาตรฐานของ 'ความมั่งคั่งแบบไม่หวือหวา' ซึ่งส่งผลให้แฟชั่นที่เน้นงานตัดเย็บละเอียดและวัสดุพรีเมียมกลับมาเป็นที่พูดถึงในหมู่คนรุ่นใหม่ที่อยากดูภูมิฐานโดยไม่ต้องฉูดฉาด ฉันจึงเริ่มสังเกตแบรนด์ท้องถิ่นที่จับคู่กับชิ้นเรียบๆ แต่มีรายละเอียดซ่อนอยู่ เช่น การเล่นผ้าหนังแบบนุ่มหรือการเลือกซับในที่ดี ซึ่งกลับกลายเป็นแนวทางการแต่งตัวของคนที่ทำงานสายครีเอทีฟที่รู้จักกันในกลุ่มของฉัน อีกด้านหนึ่ง ชุดเจ้าสาวในภาพยนตร์ก็มีผลชัดเจนต่อร้านตัดเสื้อท้องถิ่นโดยเฉพาะการผสมผสานระหว่างชุดเจ้าสาวตะวันตกและการใส่ลวดลายแบบจีนดั้งเดิม ฉันเห็นว่าเจ้าสาวหลายคนขอให้ตัดชุดที่มีซิลูเอตต์ฝรั่งแต่ใส่รายละเอียดปักหรือผ้าตามความหมายทางวัฒนธรรม นี่ไม่ใช่แค่เทรนด์ชั่วคราวสำหรับฉัน แต่เป็นสัญญาณว่าแฟชั่นเชิงวัฒนธรรมกำลังถูกอธิบายใหม่ในทางที่มีชีวิตและใช้งานได้จริง

เพลงประกอบของ 'Crazy Rich Asians' มีหลายชิ้นที่ยังติดอยู่ในหัวฉันทุกครั้งที่คิดถึงฉากแต่งงานสุดอลังการ ฉากที่โดดเด่นสุดสำหรับฉันคือเวอร์ชันอะคูสติกของเพลงรักคลาสสิกที่เล่นในช่วงงาน (เวอร์ชันที่นักร้องขึ้นโชว์แบบเบา ๆ และหวาน ๆ) — เสียงกีตาร์กับคนร้องช่วยย้ำความเป็นส่วนตัวท่ามกลางความหรูหรา ทำให้ฉากดูอบอุ่นไม่เวอร์เกินไป การเลือกเพลงรักง่าย ๆ แบบนี้ทำให้ความสัมพันธ์ของตัวละครเป็นจุดศูนย์กลางมากกว่าพื้นหลังที่ฟุ่มเฟือย นอกจากเสียงร้องแล้ว ท่อนสั้น ๆ ของธีมบรรเลงที่คอยกลับมาในช่วงอารมณ์สำคัญ ๆ ก็เป็นอีกสิ่งที่คนจำได้ เพราะมันผสมความเรียบหรูกับความไพเราะ ทำให้ฉากเศร้าและฉากซึ้งลอยขึ้นมาในความทรงจำได้ชัดเจน ฉากแต่งงานเลยกลายเป็นมุมน่าจดจำทั้งด้วยภาพและเพลงในเวลาเดียวกัน

มีเล่มหนึ่งที่ทำให้ฉันหัวเราะแล้วอ้าปากค้างในเวลาเดียวกัน นั่นคือ 'Crazy Rich Asians' ซึ่งผู้เขียนคือ Kevin Kwan นักเขียนชาวสิงคโปร์-อเมริกันที่ใช้มุมมองเฉียบคมแซวโลกของคนรวยสุดโต่ง ฉันบอกได้เลยว่าเนื้อเรื่องหลักโฟกัสที่ Rachel Chu สาวอเมริกันเชื้อสายจีนที่ไปเยี่ยมแฟนหนุ่ม Nick Young ที่สิงคโปร์ แต่แล้วก็พบว่าชีวิตที่คิดว่ารู้จักกันกลับเป็นเรื่องใหญ่โตเกินคาด หนังสือเต็มไปด้วยปาร์ตี้สุดหรู สินค้าราคาแพง และความขัดแย้งระหว่างตระกูล คนในครอบครัวบางคนยึดถือธรรมเนียมเก่า บางคนใหม่ แต่ทั้งหมดเต็มไปด้วยการเมืองสังคมชั้นสูงและกฎนิรันดร์ของการรักษาหน้า ในฐานะแฟนวรรณกรรมแนวโซเชียลคอมเมดี้ ฉันชอบการผสมผสานระหว่างมุกเสียดสีและการสังเกตพฤติกรรมตัวละครที่ทำให้เราเห็นความอยากได้อยากมีเป็นภาพใหญ่ ไม่ใช่แค่เรื่องความรัก แต่เป็นเรื่องสถานะและรากเหง้าทางวัฒนธรรมที่ฉุดรั้งหรือผลักดันคนหนึ่งคนได้อย่างน่าสนใจ