การแต่งตัวตัวละครใน Crazy Rich Asian มีอิทธิพลต่อแฟชั่นอย่างไร

เสื้อผ้าและการแต่งกายใน 'Crazy Rich Asians' ทำให้ฉันมองแฟชั่นไพรเวตคลับของคนรวยในภาพยนตร์อย่างละเอียดขึ้นกว่าที่เคย

การแต่งตัวของ Astrid ถูกจัดวางให้เป็นมาตรฐานของ 'ความมั่งคั่งแบบไม่หวือหวา' ซึ่งส่งผลให้แฟชั่นที่เน้นงานตัดเย็บละเอียดและวัสดุพรีเมียมกลับมาเป็นที่พูดถึงในหมู่คนรุ่นใหม่ที่อยากดูภูมิฐานโดยไม่ต้องฉูดฉาด ฉันจึงเริ่มสังเกตแบรนด์ท้องถิ่นที่จับคู่กับชิ้นเรียบๆ แต่มีรายละเอียดซ่อนอยู่ เช่น การเล่นผ้าหนังแบบนุ่มหรือการเลือกซับในที่ดี ซึ่งกลับกลายเป็นแนวทางการแต่งตัวของคนที่ทำงานสายครีเอทีฟที่รู้จักกันในกลุ่มของฉัน

อีกด้านหนึ่ง ชุดเจ้าสาวในภาพยนตร์ก็มีผลชัดเจนต่อร้านตัดเสื้อท้องถิ่นโดยเฉพาะการผสมผสานระหว่างชุดเจ้าสาวตะวันตกและการใส่ลวดลายแบบจีนดั้งเดิม ฉันเห็นว่าเจ้าสาวหลายคนขอให้ตัดชุดที่มีซิลูเอตต์ฝรั่งแต่ใส่รายละเอียดปักหรือผ้าตามความหมายทางวัฒนธรรม นี่ไม่ใช่แค่เทรนด์ชั่วคราวสำหรับฉัน แต่เป็นสัญญาณว่าแฟชั่นเชิงวัฒนธรรมกำลังถูกอธิบายใหม่ในทางที่มีชีวิตและใช้งานได้จริง

กลิ่นอายของชีวิตประจำวันในฉากตลาดท้องถิ่นทำให้ฉันสนใจการแต่งตัวแบบเรียบง่ายผสมกลิ่นอายรีสอร์ตมากขึ้น

ฉากที่ตัวเอกเดินกินข้าวริมทางและใส่เสื้อผ้าสบายๆ ทำให้คนจำนวนมากเริ่มมองว่าการแต่งตัวสไตล์ 'ฮาวายชิล' หรือ 'ไอส์แลนด์ชิค' สามารถปรับให้เหมาะกับเมืองใหญ่ได้ ฉันสังเกตเห็นเพื่อนร่วมงานเปลี่ยนจากเสื้อเชิ้ตแขนยาวเป็นเสื้อผ้าลินินดีไซน์สะอาดๆ ใส่กับรองเท้าแตะที่ทำจากวัสดุเท่ๆ และหมวกปานามาเล็กๆ

สำหรับฉัน นี่เป็นการคืนความสบายให้แฟชั่นโดยไม่สูญเสียความเป็นตัวเอง และยังเป็นการยืนยันว่าการแต่งตัวดีไม่จำเป็นต้องหรูหราเสมอไป มันอาจจะเป็นเสื้อผ้าสบายๆ ที่ใส่ได้บ่อยและทำให้เรารู้สึกดีเมื่อออกไปข้างนอก

สไตล์เสื้อสูทใน 'Crazy Rich Asians' ทำให้ฉันหันมาใส่ใจรายละเอียดการตัดเย็บของผู้ชายมากขึ้น

ผมชอบดูว่าการเลือกผ้าและการวางจีบบนไหล่เปลี่ยนลุคสุภาพบุรุษได้อย่างไร เมื่อก่อนผมมักยึดกับสูทสีเข้มเรียบๆ แต่จากหนังผมเห็นว่าการเพิ่มลายเส้นบางๆ หรือเลือกซับในลายจดจำเล็กๆ ทำให้ชุดธุรกิจดูเป็นตัวตนมากขึ้น ผลคือร้านตัดสูทแถวบ้านที่ผมรู้จักเริ่มเพิ่มตัวเลือกซับในลายพิเศษและกระเป๋าอกแบบต่างๆ ลูกค้าหนุ่มๆ ที่เป็นเพื่อนผมเริ่มสั่งตัดสูทที่มีรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ แทนที่จะยึดติดกับมาตรฐานอย่างเดียว

การเปลี่ยนแปลงนี้ไม่ได้แค่ทำให้การแต่งกายดูดีขึ้น แต่ก็ดึงดูดให้ผู้ชายกล้าเล่นสีและลวดลายมากขึ้นอย่างเป็นธรรมชาติ

การที่ฉากเรือยอชท์และงานกาล่าจัดเต็มไปด้วยชุดเลื่อมและผ้าโปร่งใส ทำให้ฉันเปลี่ยนมุมมองต่อการแต่งตัวออกงานแบบเป็นทางการ เพราะไม่จำเป็นต้องเป็นชุดเรียบคลาสสิกเท่านั้นจึงจะเรียกว่าเหมาะสม

ในฐานะคนที่ชอบไปร่วมงานเปิดตัวงานศิลป์ ฉันเริ่มผสมผสานชิ้นเครื่องแต่งกายที่มีประกายกับชิ้นมินิมอล เพื่อให้ดูมีมิติและเล่าเรื่องมากขึ้น การเห็นแขกในหนังเลือกชุดที่มีสีสันลูกเล่นและผ้าสะท้อนแสงทำให้ผู้จัดงานและดีไซเนอร์หลายรายเริ่มเสนอตัวเลือกชุดราตรีที่มีรายละเอียดภายใน เช่น การปักที่เห็นได้เมื่อแสงกระทบหรือซับในสีสด

ผลลัพธ์ที่ฉันชื่นชมคือผู้คนไม่ได้ยึดติดกับคำว่า 'เป็นทางการ' เท่ากับการมองหาเอกลักษณ์ส่วนตัว งานแบบนี้ยังกระตุ้นให้ช่างตัดเสื้อและร้านเช่าชุดทดลองวัสดุใหม่ๆ เพื่อรองรับลูกค้าที่อยากโดดเด่นในงาน แต่ก็ยังรักษามารยาทของงานราตรีได้อย่างลงตัว

งานปาร์ตี้สุดหรูและชุดที่ฉันประทับใจที่สุดมาจากตัวละครเพื่อนบ้านที่แต่งตัวแสบสันต์จนกลายเป็นไวรัล หลังจากดูฉากที่ Peik Lin โชว์แฟชั่นแบบจัดเต็ม ฉันเริ่มเห็นคนรอบตัวนำสีสันและการมิกซ์ลายมาสู่การแต่งตัวประจำวัน

ในมุมมองของฉัน นี่คือสัญญาณของการยอมรับความสนุกในแฟชั่นมากขึ้น: เสื้อผ้าลายพร้อย ผสมกับเครื่องประดับโอเวอร์ไซส์ และการจับคู่รองเท้ากับถุงเท้าที่ไม่เคยคิดมาก่อน กลุ่มเพื่อนๆ ของฉันที่ชอบสไตล์สตรีตเปลี่ยนจากการแต่งตัวเรียบเป็นทดลองจับคู่สีฉูดฉาดตามรูปแบบที่เห็นในหนัง น่าแปลกที่ความงามแบบไม่ต้องจริงจังนี้ทำให้แบรนด์ไฮสตรีทท้องถิ่นมีแรงบันดาลใจในการออกคอลเล็กชันที่กล้ากว่าเดิม และฉันก็สนุกกับการเห็นร้านเล็กๆ เติมพลังด้วยสีสันแบบนั้น