รอยรักรอยบาป ตอนจบ ดูที่ไหน?

ฉันได้รับวิดีโอลามกมา “คุณชอบแบบนี้ไหม?” ผู้ชายที่กำลังพูดอยู่ในวิดีโอนี้คือมาร์ค สามีของฉันเอง ฉันไม่ได้เจอหน้าเขามาหลายเดือนแล้ว เขาเปลือยกายล่อนจ้อน เสื้อและกางเกงวางเกลื่อนกลาดอยู่บนพื้น เขาพยายามดันมังกรยักษ์เข้าไปในร่างกายผู้หญิงคนหนึ่งที่มองไม่เห็นหน้า หน้าอกอันอวบอิ่มและกลมกลึงกระเด้งกระดอนอย่างแรง ฉันได้ยินเสียงกระแทกกระทั้นในวิดีโอนั้นอย่างชัดเจน ผสมกับเสียงครวญครางและคำรามอันเร่าร้อน “นั่นแหละ แบบนั้นแหละ กระแทกมาแรง ๆ เลยที่รัก" ผู้หญิงคนนั้นโต้ตอบด้วยร้องครางอย่างมีความสุข “ยั่วสวาทจริง ๆ เลยนะ!” มาร์คลุกขึ้นยืนแล้วพลิกตัวเธอให้คว่ำลง พร้อมตบก้นเธอและพูดว่า "เอนก้นขึ้นมา!” ผู้หญิงคนนั้นหัวเราะอย่างแผ่วเบา พลิกตัวคว่ำลง ส่ายก้นไปมา แล้วนอนคุกเข่าอยู่บนเตียง  ฉันรู้สึกเหมือนมีคนเทน้ำในกระติกน้ำแข็งราดรดมาบนหัว การที่สามีนอกใจก็แย่พออยู่แล้ว แต่ที่แย่ยิ่งไปกว่านั้นก็คือผู้หญิงคนนั้นคือเบลล่า ผู้เป็นน้องสาวของฉันเอง *** “ฉันต้องการหย่า มาร์ค" ฉันพูดซ้ำเผื่อเขาไม่ได้ยินที่ฉันพูดในครั้งแรก ถึงแม้ว่าฉันจะรู้ว่าเขาได้ยินอย่างชัดเจนก็ตาม เขาจ้องมองฉันด้วยสีหน้าบูดบึ้ง ก่อนจะตอบอย่างเย็นชาว่า "นี่ไม่ใช่เรื่องที่คุณจะเป็นคนตัดสินใจเอง! ผมกำลังยุ่งอยู่นะ อย่ามารบกวนเวลาของผมด้วยเรื่องน่าเบื่อแบบนี้อีก หรืออย่ามาพยายามเรียกร้องความสนใจจากผมด้วย!” สิ่งสุดท้ายที่ฉันจะทำก็คือการโต้เถียงหรือทะเลาะกับเขา “ฉันจะให้ทนายความส่งเอกสารหย่าให้คุณเอง" ฉันพูดออกไปอย่างใจเย็นที่สุดเท่าที่จะทำได้ หลังจากนั้นเขาก็ไม่ได้พูดอะไรอีกเลย แล้วเดินเข้าประตูตรงหน้าไป พร้อมทั้งกระแทกประตูอย่างแรง ฉันจ้องมองลูกบิดประตูอย่างเหม่อลอย ก่อนจะดึงแแหวนแต่งงานออกจากนิ้วแล้ววางไว้บนโต๊ะ

[พระชายาแพทย์ + ทารกแสนน่ารัก + ผู้หญิงที่แข็งแกร่ง + รักอันแสนหวาน] แพทย์อัจฉริยะยุคใหม่ทะลุมิติไปเป็นพระชายาที่ถูกทอดทิ้ง พ่อของนางไม่เหลียวแล แถมแม่เลี้ยงยังดุด่าว่าร้ายอีก นอกจากนี้ยังมีน้องสาวลูกอนุแสนแพศยาคอยหาเรื่องนางอยู่เสมอ และที่น่าเจ็บแค้นที่สุดคือท่านอ๋องตาบอดนั่น แม้ว่าเขาจะมีฐานะเป็นถึงเทพเจ้าแห่งสงคราม แต่สมองของเขาใช้การได้ไม่ดีนัก ซูเนี่ยนส่ายหัว ไม่เป็นไร นางมีทักษะทางการแพทย์ในมือ และยังสามารถเรียกฝูงสัตว์ร้ายออกมาได้ คอยดูว่านางจะจัดการพวกผีปีศาจอสูรประหลาดเหล่านี้จนเมืองหลวงต้องพลิกคว่ำอย่างไร แต่ซูเนี่ยนมีชื่อเสียงอันเลื่องลือ ข้างกายนางมักมีชายรูปงามอยู่เสมอ อ๋องบางองค์จึงเกิดความหึงหวงขึ้นมา ซูเนี่ยนรู้สึกหมั่นไส้ ในตอนแรกทำเป็นไม่แยแสตอนนี้เจ้ากลับเอื้อมไม่ถึง ซูเนี่ยนจากไปพร้อมกับทารกน้อยแสนน่ารัก อ๋องบางองค์จึงกล่าวว่า “ออกคำสั่งของข้า ทั้งเมืองเตรียมตัวให้พร้อม จับตัวพระชายาหลี!”

"เธอยังไม่ลืมสัญญาที่ให้ไว้กับฉันวันก่อนใช่ไหม" "สัญญาอะไร" "ก็เธอบอกว่าฉันสามารถพาผู้หญิงมาที่ห้องได้" "ไม่ลืมพี่อยากพามาก็พามาเลย แล้วถ้ากล้วยพามาบ้างพี่อย่าว่ากันนะ" "มันไม่ทุเรศเกินไปหน่อยเหรอวะ นี่มันห้องฉันนะเว้ยเธอจะพาผู้ชายมาเอาที่ห้องทั้งๆ ที่ห้องนี้มันไม่ใช่ห้องของเธอ" "ก็ไม่เป็นไรถ้าพี่ไม่โอเคให้กล้วยพาผู้ชายมา..เอาที่ห้องเดี๋ยวกล้วยไปหาห้องอยู่ใหม่ก็ได้เพราะถ้ากล้วยได้เล่นละครกล้วยก็จะมีเงินไปเช่าห้องใหม่อยู่หรือไม่แน่อาจจะซื้อคอนโดสักห้อง^^" "เหอะคงจะติดใจเซ็กส์ล่ะสิถึงอยากขนาดนั้น" "ก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกกล้วยก็แค่อยากรู้ว่าเอากับพี่กับเอากับคนอื่นความรู้สึกมันจะต่างกันมั้ย ใครเอามันส์เอาฟินกว่ากันเพราะกล้วยคงไม่เอาแค่กับพี่คนเดียวหรอกเสียดายจิ๊มิอ่ะ เกิดมาทั้งทีมันต้องเอาให้คุ้มพี่ว่ามั้ย" "ยัยกล้วยเน่าเธอนี่มัน" "มันอะไร มันแรดมันร่านอย่างนั้นใช่ไหมที่พี่จะพูด เหอะมันก็ไม่ต่างกับพี่เท่าไหร่หรอกมั้ง พี่ทำได้แล้วทำไมกล้วยจะทำไม่ได้ แล้วก็ไม่ต้องมาพูดว่าพี่เป็นผู้ชายกล้วยเป็นผู้หญิงเพราะเดี๋ยวนี้ไม่ว่าจะชายหรือหญิงก็มีสิทธิเท่าเทียมกันหมดนั่นแล่ะ"

“โห… แม่คุณเอ๊ย… ” รุตย์อุทาน ดวงตาเบิกโพลงมองเต้านมคัพอีอวบใหญ่สะดุดตา ผุดเด้งออกมากระแทกใบหน้า รีบผงกศีรษะขึ้นมาจูบไซ้อย่างลนลาน ครอบริมฝีปากกะซวกดูดหัวนมสลับไปมาทั้งสองเต้าอย่างเมามัน จ๊วบๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ “อ๊า… อูยยยย… ” หญิงสาวร้องครวญคราง ทรวงอกแอ่นหยัดขึ้นด้วยความสยิว กดเต้านมที่หัวนมกำลังชูชันขึ้นมาเป็นช่อ กระแทกอัดใส่ใบหน้าและปากของรุตย์ ป้อนให้เขากะซวกดูดอย่างตะกละตะกลาม

"เซียวหยางมี่...เจ้าเคยรักข้าหรือไม่?" "หวังเฟิ่ง...ข้ามิอาจตอบท่านได้ เพราะแม้แต่ตัวข้าเอง ก็ยังไม่แน่ใจ" เซียวหยางมี่ เคยเป็นพระชายาขององค์ไท่จื่อแห่งแคว้นต้าชิง นางมอบทั้งชีวิตและหัวใจให้กับบุรุษที่เป็นดั่งดวงตะวันของนาง แต่สุดท้ายกลับต้องตายลงด้วยความสิ้นหวัง ถูกตราหน้าว่าเป็นสตรีใจร้ายที่สังหารลูกในครรภ์ของตนเอง ชาติภพใหม่ นางกลับมาในฐานะ มู่หรงเซียว องค์หญิงแห่งแคว้นเจียงหนาน ราชทูตผู้มีภารกิจสำคัญ ทว่าโชคชะตากลับพานางมาพบกับ หวังเฟิ่ง อีกครั้ง จักรพรรดิแห่งต้าชิง ผู้ที่ครั้งหนึ่งเคยทอดทิ้งนางอย่างไม่ไยดี เมื่ออดีตถูกเปิดเผย ความจริงถูกเปิดโปง หัวใจที่เคยแหลกสลายจะสามารถกลับมาประสานกันได้หรือไม่? ความรักที่เต็มไปด้วยรอยแผล และพันธสัญญาที่ถูกผูกมัดด้วยโชคชะตา... สุดท้ายแล้ว พวกเขาจะสามารถเอ่ยคำว่า ‘เราจะไม่ปล่อยมือกันอีก’ ได้จริงหรือไม่?

ยั่วเก่งฉิบหาย สักวันกูจะจับกระแทกเอาให้เดินไม่ได้ไปสักสามสี่วัน !