เปรียบเทียบ Vergil Dmc กับ Dante ใครทรงพลังกว่ากัน?

ข่าวการมาของอนิเมะ 'DMC' บนแพลตฟอร์มระดับโลกมักถูกพูดถึงบ่อย แต่ในแง่ของวันฉายในไทยยังไม่มีประกาศเป็นทางการจาก Netflix ผมเฝ้าดูพฤติกรรมการปล่อยซีรีส์ของสตรีมมิงมานานพอสมควร — ส่วนใหญ่ถ้า Netflix ได้สิทธิ์ฉายแบบ Global จะเปิดตัวในหลายประเทศพร้อมกันหรือทยอยปล่อยตามภูมิภาค ถ้าเป็นกรณีที่เกี่ยวกับลิขสิทธิ์เกมชื่อดังอย่าง 'DMC' โอกาสที่ไทยจะได้ดูเร็วก็มี แต่ต้องรอการยืนยันแบบเป็นทางการจาก Netflix ประเทศไทย เรื่องซับไทยกับพากย์ไทย ผมค่อนข้างมั่นใจว่าจะมีซับไทยทันทีเมื่อแพลตฟอร์มปล่อยอย่างเป็นทางการ เพราะตัวอย่างผลงานที่ผ่านมาเช่น 'Castlevania' ที่มีซับภาษาท้องถิ่นตั้งแต่วันเปิดตัว แต่พากย์ไทยมักตามมาทีหลัง บางครั้งใช้เวลาหลายสัปดาห์ถึงหลายเดือน ขึ้นกับงบประมาณและความสำคัญของตลาดไทย สรุปคือ รอติดตามประกาศอย่างเป็นทางการ แต่เตรียมตัวได้ว่าอย่างน้อยน่าจะมีซับไทยก่อนพากย์แน่นอน

ฉากจบของ 'Devil May Cry 5' ให้ความรู้สึกเหมือนบทสุดท้ายของนิทานความสัมพันธ์ที่ดิบ ๆ แต่ไม่ปราณีต มันเริ่มจากการคลี่คลายปริศนาว่าใครคือ V และทำไมต้น Qliphoth ถึงต้องถูกตัดราก ฉันยังจำความหน่วงของอารมณ์ตอนเห็นว่า V ไม่ได้เป็นคนแปลกหน้า แต่เป็นเศษเสี้ยวของใครบางคน — ช่วงเวลานั้นทำให้การต่อสู้กับ Urizen มีความหมายมากกว่าแค่การปราบปีศาจทั่วไป หลังจากที่ Urizen ถูกทำลาย ความจริงก็เผยออกมาอย่างรุนแรง:สิ่งที่แยกออกจากกันจะกลับมารวมกันอีกครั้ง Vergil กลับคืนร่างในรูปแบบใหม่และการเผชิญหน้าระหว่างเขากับ Dante ก็กลายเป็นศูนย์กลางของจุดจบ การต่อสู้ไม่ใช่แค่การแลกหมัด แต่เป็นบทสนทนาแบบดาบคนละฟอร์ม — ทั้งสองฝ่ายใช้คำพูดน้อย แต่ท่าทางและการโจมตีบอกเล่าความขมขื่น ความโหยหา และความยึดมั่นในอัตลักษณ์ของตัวเอง สิ่งที่ชอบจริง ๆ คือธีมครอบครัวและการตัดสินใจส่วนบุคคลในตอนท้าย เห็นได้ชัดว่าเกมไม่ได้ต้องการให้ทุกความขัดแย้งถูกแก้ให้เสร็จเรียบร้อย Vergil เลือกทางของเขาในแบบของเขา Dante ยืนอยู่กับแนวทางของตัวเอง และคนที่ดูแลงานด้านการต่อสู้ให้โลกล้วนต้องเผชิญกับความเปลี่ยนแปลง ส่วน Nero แม้บทเขาจะไม่เป็นศูนย์กลางในการปิดฉาก แต่การเติบโตของเขาเป็นเสาหลักที่ทำให้ตอนจบมีความหวัง — ไม่ใช่หวังแบบเรียบง่าย แต่หวังที่ผ่านการทดสอบด้วยการสูญเสียและการยอมรับ สรุปแล้ว ฉากจบของ 'Devil May Cry 5' ให้ความรู้สึกเหมือนบทเพลงสุดท้ายที่ดังก้องต่อจากคอร์สทั้งหมด: มีการเฉลย มีการต่อสู้ที่หนักแน่น และมีการจากลาที่ไม่ได้โรแมนติกเกินจริง แต่กลับจริงใจและคมกริบ พูดง่าย ๆ ว่า มันจบแบบมีน้ำหนักและทิ้งร่องรอยให้คิดต่อมากกว่าจะให้ความสบายใจแบบปิดผนึก

เริ่มจากพื้นฐานการคอนโทรลนิ่ง ๆ กับปุ่มโจมตีและการยกศัตรูก่อนเลย แล้วค่อยเพิ่มเทคนิคพิเศษทีละชิ้น — นี่คือสิ่งที่ผมมักแนะนำเมื่อช่วยเพื่อนฝึก 'Devil May Cry 5' โดยเฉพาะกับ Nero ผมมักให้เริ่มด้วยการฝึกทำให้ศัตรูลอย (launcher) แล้วต่อด้วยการต่ออากาศด้วยท่าหนัก-เบาสลับไปมา เพื่อให้รู้จังหวะการโจมตีกลางอากาศ เทคนิคสำคัญของ Nero ที่ควรฝึกก่อนคือระบบ 'Exceed' ของ Red Queen: หาจังหวะกดชาร์จแล้วต่อด้วยการกดโจมตีปกติเพื่อปล่อยแรงตีที่มากขึ้น รวมถึงการใช้ Devil Breaker ให้เป็น — บางชิ้นเหมาะกับการดันศัตรูขึ้น บางชิ้นเหมาะกับการยืดคอมโบกลางอากาศ หลังจากคอมโบพื้นฐานนิ่งแล้ว ให้ฝึกการเชื่อมท่าระยะไกล เช่นยิงปืนเพื่อชะลอการเคลื่อนไหวของศัตรูแล้วต่อด้วยการพุ่งเข้าด้วยท่าโจมตีเร็ว ๆ (พวกที่ทำให้ติดคอมโบต่อได้) ผมมักจะตั้งฝึกกับม็อบที่มีสเตตัสแข็ง ๆ เพื่อฝึกการปรับใช้ Devil Breaker แต่ละครั้ง โดยรวม: รากฐาน (launcher → อากาศ) → การใช้ Exceed ให้แม่น → การเลือก Devil Breaker ตามสถานการณ์ นี่แหละจะทำให้คอมโบของ Nero ดูทรงพลังและสม่ำเสมอขึ้นจริง ๆ

การปลดล็อกตัวละครใน 'Devil May Cry 5' มีชั้นเชิงที่ชวนให้ตื่นเต้นและอยากเล่นซ้ำหลายรอบเลยทีเดียว ผมมองมันเหมือนประตูที่เปิดให้เข้าถึงมุมมองการเล่นใหม่ ๆ มากกว่าจะเป็นแค่ระบบอนุญาตชั่วคราว: พอจบเนื้อเรื่องครั้งแรกก็จะได้ปลดล็อก Dante ให้เล่นในโหมดภารกิจ (Mission Mode) กับเนื้อหานอกเนื้อเรื่องอื่น ๆ ที่ช่วยให้ได้ลองสไตล์การเล่นและท่าต่อสู้ที่แตกต่างจาก Nero หรือ V ซึ่งเป็นตัวละครที่เล่นในเนื้อเรื่องหลักอยู่แล้ว การปลดล็อก Vergil มีวิธีที่แยกจากกันไป ถ้ายังเล่นเวอร์ชันพื้นฐานของเกม Vergil จะมาเป็น DLC เสริมชื่อ 'Vergil's Downfall' ซึ่งเป็นตอนเสริมที่ทำให้ได้เล่นเป็น Vergil แบบเต็ม ๆ ถ้าใครมี 'Special Edition' เวอร์ชันใหม่ ๆ จะรวม Vergil มาให้เลยพร้อมฟีเจอร์เพิ่มเติม ฉะนั้นถ้าชอบสไตล์ดุดันและความเร็วของ Vergil ทางเลือกคือซื้อ DLC หรือหาเวอร์ชันที่รวม DLC มาแล้ว นอกจากนี้ยังมีการปลดล็อกโหมดพิเศษอย่าง Bloody Palace และตัวเลือกแต่งตัวสีสันต่าง ๆ รวมถึงไอเท็มเสริมที่ได้จากการทำภารกิจ คะแนน S-Rank หรือสะสม Red Orbs ให้เพียงพอเพื่อซื้อในร้านภายในเกม มุมมองส่วนตัวที่ทำให้ผมยังกลับมาเล่นใหม่บ่อย ๆ คือความรู้สึกของการเปลี่ยนมุมมองการต่อสู้เมื่อได้ตัวละครใหม่ เช่น การเอา Dante ไปเล่นซ้ำในภารกิจเดิม ๆ แล้วรู้สึกว่าท่าไม้ตายหรือคอมโบใหม่ ๆ ทำให้ทุกการต่อสู้กลายเป็นปริศนาที่ต้องแก้ ซึ่งเติมพลังให้กับการเก็บงานท้าทายและการล่าคะแนนจนอยากกลับมาเล่นอีกครั้ง ข้อแนะนำเล็ก ๆ คือถ้าอยากปลดล็อกตัวละครทั้งหมดไวที่สุด ให้ตั้งใจจบเนื้อเรื่องหลักก่อน แล้วค่อยเลือกว่าจะซื้อ DLC หรืออัปเกรดเป็น Special Edition เพื่อให้ได้ประสบการณ์เต็มรูปแบบแบบที่ผมเพิ่งจะตระหนักว่ามันคุ้มค่าเมื่อย้อนกลับไปเล่นอีกครั้ง

ฉากปะทะกับ 'Urizen' ใน 'Devil May Cry 5' เป็นสิ่งที่ยังติดตาอยู่เสมอ ไม่ใช่แค่เพราะรูปลักษณ์ที่ทรงพลังหรือเพลงประกอบที่ยกระดับบรรยากาศ แต่เพราะการออกแบบเฟสที่เปลี่ยนแทคติกผู้เล่นอย่างต่อเนื่อง เมื่อเริ่มสู้ ร่างของมันช่างแข็งแกร่งและท่าโจมตีกว้าง ทำให้การอ่านจังหวะกับการกะระยะเป็นเรื่องจำเป็นสุด ๆ ในช่วงเฟสต่อมา 'Urizen' จะเปลี่ยนโหมด จากการออกท่าแบบหนัก ๆ มาสู่การใช้พลังเวทและการโจมตีที่มีความเร็วสูงขึ้น นั่นคือจุดที่ผมต้องปรับสไตล์การเล่นจากการตั้งรับมาเป็นการขยับตัวมากขึ้น และเริ่มโฟกัสการชิงช่องว่างเล็ก ๆ เพื่อสวนกลับ เพลงกับเอฟเฟกต์ภาพทำให้ผมรู้สึกเหมือนกำลังสู้กับบอสในนิยายแฟนตาซีที่ดุดัน แต่ต้องอาศัยความแม่นยำแบบเกมแอ็กชัน เทคนิคง่าย ๆ ที่ผมมักใช้คืออย่าโลภทำคอมโบยาวเมื่อยังไม่รู้จังหวะของเฟสใหม่ ให้ปล่อยให้บอสเปิดช่องแล้วรีบใช้อินสแตนท์แดชหรือท่าเบรกเกอร์เพื่อหนีออกมา การตั้งค่าไอเท็มรักษาและเลือกสกิลที่เพิ่มความคล่องตัวมักช่วยได้มาก สุดท้ายแล้วสิ่งที่ชอบที่สุดคือความรู้สึกเมื่อสามารถอ่านจังหวะบอสได้และหาจุดอ่อนจนทำให้ฉากนั้นเปลี่ยนจากน่ากลัวเป็นน่าจดจำในแบบที่ยากจะลืม

เราโตมากับการพูดคุยถึงการปะทะที่ทำให้หายใจไม่ทันระหว่างสองพี่น้องคู่นี้—ฉากดวลสุดท้ายใน 'Devil May Cry 3' มักจะถูกหยิบขึ้นมาพูดถึงบ่อย ๆ จากฝีมือทั้งด้านภาพ ดนตรี และความดุเดือดที่ไม่ได้เป็นแค่การต่อสู้แต่เป็นบทสรุปเชิงอารมณ์ของตัวละคร ฉากนั้นโดดเด่นตรงการออกแบบท่าโจมตีของเวอร์จิลที่เยือกเย็นแต่คมกริบ ทุกครั้งที่เขาใช้ดาบยาวแล้วพุ่งเข้าหา ดนตรีกับสเตจก็ช่วยยกระดับความตึงเครียดให้รู้สึกเหมือนคนดูยืนอยู่ข้างสนามประลองด้วย ตัวละครทั้งคู่ไม่ได้ต่อสู้เพื่อแค่ชนะ แต่ต่อสู้เพื่ออัตลักษณ์และความหมายบางอย่างของชีวิต การที่แฟน ๆ ยกฉากนี้ขึ้นมาบ่อย ๆ ก็เพราะมันรวมทั้งความเท่ การเล่าเรื่องผ่านแอ็กชัน และช่วงเวลาที่ทำให้เรารู้สึกถึงความเป็นพี่น้องที่ซับซ้อน อีกอย่างที่แฟนพูดถึงคือพอมีเวอร์ชัน 'Devil May Cry 3: Special Edition' แล้วเล่นเป็นเวอร์จิลได้ ผู้เล่นได้สำรวจมุมมองการต่อสู้จากอีกฝั่ง ทำให้ฉากและท่าต่าง ๆ ถูกชื่นชมซ้ำในแง่การออกแบบสกิลและจังหวะการต่อสู้ การได้ลองเล่นสไตล์ของเวอร์จิลด้วยตัวเองทำให้หลายคนเข้าใจว่าทำไมบทบาทของเขาถึงทรงพลังในสายตาของแฟน ๆ — มันไม่ใช่แค่การแสดงพลัง แต่เป็นการจัดวางชั้นเชิงและบุคลิกผ่านการเคลื่อนไหว ตอนนี้ฉากนั้นยังคงถูกหยิบมาพูดถึงในชุมชนเป็นฉากตัวอย่างของการนำเรื่องราวมาผสมกับเกมเพลย์อย่างลงตัว เหลือไว้ให้คิดถึงและหยิบมาดูใหม่ได้เรื่อย ๆ

สินค้าที่แฟนเก่าของ 'Devil May Cry' มักตามหาเมื่อสะสมคือของคุณภาพสูงที่จับต้องได้และเล่าเรื่องของตัวละครได้ชัดเจน เช่น ฟิกเกอร์ระดับพรีเมียมของ Dante ที่แกะรายละเอียดได้ซับซ้อนและสีสันจัดเต็ม ฉันชอบความรู้สึกตอนจับ Play Arts Kai หรือ PVC สเตทจ์ที่น้ำหนักแน่นเพราะมันทำให้การ์ตูนในหัวกลายเป็นของจริงสำหรับชั้นวางของ นอกจากฟิกเกอร์แล้ว บ็อกเซ็ตแบบลิมิเต็ด รวมทั้งอาร์ตบุ๊กที่รวมงานภาพจากอนิเมะและงานออกแบบตัวละครก็เป็นไอเท็มที่นักสะสมวิ่งหาเสมอ ฉันมีเล่มนึงที่หน้ากระดาษหนาและสกรีนงานศิลป์สวยจนอยากเอาไปใส่กรอบไว้ บางคนชอบชิ้นที่จับต้องไม่ได้อย่างเซลอนิเมชั่นหรือโปสเตอร์ลายลิมิเต็ด ซึ่งหาได้ยากเมื่อออกวางจำหน่ายครบแล้ว ของที่เรียกว่า 'ของสะสมระดับต่อไป' อย่างดาบจำลอง Rebellion ที่ทำซ้ำดีเทล, สแตจรีพลิกที่สามารถตั้งโชว์ร่วมกับฟิกเกอร์, หรือแพคเกจ Blu-ray แบบพิเศษที่มาพร้อมไดโอรามา เลยเป็นเป้าหมายของนักสะสมจริงจัง โชคดีที่การตามล่าของฉันเต็มไปด้วยเรื่องเล่าจากตลาดมือสองและการแลกเปลี่ยนกับเพื่อน ๆ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของความสนุกในการสะสมด้วย

รากเหง้าของความสัมพันธ์ระหว่างดันเต้กับเวอร์จิลถูกวางไว้ชัดเจนใน 'Devil May Cry 3' และฉันมองมันเหมือนนิทานโบราณที่ถูกบิดให้ขมกว่าเดิม ฉากเปิดของเกมเล่าให้เห็นว่าพวกเขาโตมาด้วยกัน ภายใต้เงาอันยิ่งใหญ่ของตำนานบิดาและการจากไปของแม่ มันไม่ได้เป็นแค่อุบัติเหตุทางชะตากรรม แต่เหมือนการฉีกออกเป็นสองเส้นทาง: คนหนึ่งยึดถือความเป็นมนุษย์และอารมณ์ อีกคนเลือกอำนาจเป็นคำตอบของความสูญเสีย ฉันรู้สึกได้ถึงแรงผลักดันที่ต่างกัน—เวอร์จิลพยายามเติมช่องว่างด้วยพละกำลัง ในขณะที่ดันเต้ตอบโต้ด้วยความความดื้อรั้นและการปกป้อง ความขัดแย้งของพวกเขาในเกมมีทั้งความโกรธ ความริษยา และความคิดถึงที่ไม่ได้พูดออกมา ทุกครั้งที่เห็นการต่อสู้ระหว่างคู่แฝด ฉันไม่เพียงแต่เห็นแอ็กชัน แต่ยังเห็นจังหวะของความสัมพันธ์ที่เคยอบอุ่นถูกเปลี่ยนเป็นการแข่งขัน เวลาที่เวอร์จิลหยิบดาบขึ้นมากับสายตาที่เย็นชานั้น มันสะท้อนถึงการตัดสินใจในอดีต—การหันหลังให้อะไรบางอย่างเพื่อแลกกับอำนาจ ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นที่ชัดเจนของเส้นทางทั้งสองคนนี้