Mag-log inShare
บทนำ
Huling Na-update:
2025-03-02 16:36:16ห้าปีก่อน
เสียงเพลงพื้นเมืองดังก้องไปทั่วบริเวณงาน ผู้คนสวมเสื้อผ้าสีสันสดใสร่วมขบวนแห่ที่คึกคัก เทศกาลแกงการาเป็นการเฉลิมฉลองให้กับพระอิศวรและพระแม่ปารวตี เทพเจ้าแห่งความรักและความสมบูรณ์ในชีวิตแต่งงาน ศิวะ อัคราวัล ชายหนุ่มในวัยสามสิบปี เจ้าของธุรกิจที่กำลังเติบโต มองผู้คนรอบตัวด้วยสายตาเรียบนิ่ง เขามางานเทศกาลนี้เพียงเพื่อมอบทุนสนับสนุนในนามบริษัทของครอบครัว งานที่เต็มไปด้วยชีวิตชีวาไม่ได้มีความหมายสำหรับเขามากนัก... จนกระทั่งเขาได้เห็นเธอ กลางขบวนแห่ หญิงสาวในชุดส่าหรีสีแดงประดับทองอร่ามเดินถือหม้อน้ำที่ตกแต่งอย่างงดงาม บนใบหน้าของเธอประดับด้วยรอยยิ้มที่สดใส เส้นผมดำยาวพริ้วไหวตามสายลม เธอดูราวกับเทพธิดาที่ก้าวลงมาจากสรวงสวรรค์ ศิวะมองเธอราวกับถูกดึงดูด ดวงตาสีน้ำตาลเข้มของเขาไม่อาจละสายตาได้ "ระวัง!" เสียงของเขาดังขึ้นเมื่อหม้อน้ำในมือของหญิงสาวทำท่าจะหลุดจากศีรษะ เขาก้าวเข้าไปคว้าหม้อน้ำไว้ทันเวลา ก่อนที่มันจะตกลงพื้น "ขอบคุณค่ะ..." เสียงของเธอนุ่มนวลแต่เต็มไปด้วยความอบอุ่น เธอเงยหน้าขึ้นมองเขา คนแปลกหน้าที่เข้ามาช่วยเหลือเธอ และรอยยิ้มเล็ก ๆ ของเธอก็ทำให้หัวใจของศิวะเต้นแรง "คุณชื่ออะไร?" ศิวะถาม ทั้งที่ไม่รู้ว่าทำไมตัวเองถึงอยากรู้จักเธอมากขนาดนี้ "อัมมาวดีค่ะ" เธอตอบด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ... และนั่นคือจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์ที่ทั้งสวยงามและเจ็บปวด... ในปัจจุบัน บรรยากาศในห้องทำงานของศิวะเต็มไปด้วยความเงียบงัน เสียงนาฬิกาแขวนผนังดังเป็นจังหวะสม่ำเสมอ แต่ศิวะไม่ได้สนใจอะไรเลย เขานั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน เบื้องหน้าคือภาพถ่ายเก่า ๆ ของหญิงสาวในชุดส่าหรีสีแดง มันเป็นภาพเดียวที่เขาเก็บไว้จากอดีต "อัมมาวดี..." ศิวะพึมพำชื่อนั้นอย่างขมขื่น ความทรงจำเกี่ยวกับเธอไหลย้อนกลับมาอีกครั้ง พวกเขาคบกันไม่นานหลังจากพบกันที่เทศกาล ความรักของทั้งคู่เริ่มต้นอย่างงดงาม ศิวะมอบทั้งหัวใจและชีวิตให้กับเธอ เขาวางแผนที่จะขอเธอแต่งงาน แต่ทุกอย่างพังทลายเมื่อเขารู้ว่าเธอมีคนอื่น เขาจับได้ว่าอัมมาวดีมีความสัมพันธ์ลับกับราฟี เชค นักธุรกิจผู้ทรงอิทธิพลจากมุมไบ ชายผู้ร่ำรวยและมีอำนาจมากกว่าเขา ร้านอาหารหรู "The Golden Lotus", เมืองชัยปุระ เสียงเปียโนคลอเบา ๆ สร้างบรรยากาศโรแมนติกในร้านอาหารที่ตกแต่งด้วยโคมไฟคริสตัลและดอกไม้สด ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ราวหนึ่งร้อยแปดสิบห้าเซนติเมตร เดินเข้ามาในร้านด้วยท่าทีเรียบเฉย แต่ภายในใจของเขาเต็มไปด้วยความเจ็บปวดและขมขื่น ที่ถูกคนรักทรยศหักหลัง อัมมาวดีส่งข้อความมาหาเขา นัดให้เขามาพบเธอในตอนเย็น น้ำเสียงในข้อความดูห่างเหินและเป็นทางการจนเขาสัมผัสได้ถึงบางสิ่งที่ไม่ปกติ "ศิวะ...ฉันมีเรื่องสำคัญจะคุยกับคุณค่ะ" นั่นคือข้อความที่เธอส่งมา และมันยังคงวนเวียนอยู่ในหัวของเขา เธอส่งข้อความหาเขาเพื่อที่จะบอกเลิก เขาเดินไปที่โต๊ะมุมในร้าน ซึ่งอัมมาวดีนั่งรออยู่แล้ว เธอสวมชุดส่าหรีสีฟ้าพาสเทล ดูสวยสง่าเช่นเคย แต่แววตาของเธอกลับเต็มไปด้วยความลังเล "รอนานไหม" เสียงทุ้มต่ำถามเธอด้วยความอ่อนโยน "ไม่ค่ะ...ฉันก็เพิ่งมา" อัมมาวดีเธอพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย แต่แววตาสวยกลับเต็มไปด้วยความกังวล "ศิวะคะ" เธอเม้มริมฝีปากแน่น ก่อนจะสูดลมหายใจลึก แล้วเงยหน้าขึ้นมองเขา "ศิวะคะ...เราคงไปต่อกันไม่ได้ ฉันว่าเราควรหยุดความสัมพันธ์ไว้" ศิวะกระตุกยิ้มหยัน การที่อัมมาวดีเรียกเขามาในวันนี้ก็ไม่ได้เหนือจากความคาดหมายนัก "เหตุผลล่ะ" "ฉัน ..ฉัน...ฉันไม่อยากโกหกคุณอีกต่อไปแล้ว ศิวะ" เธอพูดต่อด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ "ฉัน..." หญิงสาวเม้มปากแน่นพลางหลบสายตาคมกริบของเขา ก่อนจะสูดสายใจเข้าลึกๆแ้ชวพูดออกมาเสียงแผ่ว "ฉันพบคนที่อยากใช้ชีวิตด้วย...ฉันขอโทษ ศิวะ แต่ฉันเลือกเขา.." "หึ...เรื่องนี้เองนะหรอ" เสียงทุ้มราบเรียบทว่าแฝงไปด้วยความเย็นชาและเจ็บปวด ศิวะหยิบรูปถ่ายใบนึงออกมาจากกระเป๋า วางลงตรงหน้าอัมมาวดี ใช่แล้ว..มันเป็นรูปถ่ายของเธอกับนักการเมืองคนหนึ่ง ในรูปเธอกับเขาดูสนิทสนมกันเป็นพิเศษ "นี่.." ใบหน้าสวยซีดเผือก รูปนี้เป็นหลักฐานชั้นดียืนยันความสัมพันธ์ของเธอกับผู้ชายในรูป "ราฟี เชค นักธุรกิจหนุ่มไฟแรงเจ้าของธุรกิจส่งออก ตอนนี้กำลังลงเล่นการเมือง ทำธุรกิจอยู่มุมไบ เมืองในฝันของคุณเลยนี่ " เสียงทุ้มเย็น เล่าเรื่องราวของบุคคลในรูปอย่างลื่นไหล แชมเปญที่อยู่ตรงขวามือถูกยกขึ้นมาดื่มเพื่อดับอารมณ์ที่กำลังคุกรุ่นอยู่ภายในจิตใจ "ฉัน.." เมื่อรู้ว่าคนรักสืบหาข้อมูลของราฟี เธอเองก็สั่นไหวในใจ "เธอเลือกเขาเพราะเขารวยกว่าฉันใช่ไหม" ชายหนุ่มถามด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความขมขื่น อัมมาวดีส่ายหน้า น้ำตาคลอเบ้า "ไม่ใช่แค่เรื่องเงินหรืออำนาจ... แต่เขาให้ฉันให้สิ่งที่ต้องการ... ความมั่นคงที่ฉันหาไม่ได้จากคุณ" ชายหนุ่มหัวเราะออกมาในลำคอ บริษัทของเขาติด หนึ่งในสามของธุรกิจส่งออกสินค้าอุตสาหกรรม แต่เธอกลับบอกว่าเขาหาความมั่นคงในชีวิตไม่ได้ ..นี่มันข้ออ้างประเภทไหนกัน " สรุปแล้ว..เขามีทั้งความมั่นคงและอำนาจ การเป็นภรรยาของนักการเมืองคงจะมีเกียรติบ้างสินะ" ดวงตาสีเข้มฉายแววความเจ็บปวดและทุกข์ระทม เขามองหญิงคนรักที่ทรยศเขาอย่างเลือดเย็น ใบหน้าสวยงามราวกับเทพธิดาที่เขาเคยหลงใหล ดวงตาสีน้ำตาลสวยเคล้าคลอไปด้วยน้ำตา ความรักตลอดห้าปีที่ผ่านมาไม่ได้มีค่าอะไรสำหรับเธอเลยสินะ ชายหนุ่มลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ดวงตาสีเข้มมองไปยังอดีตคนรักเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนเขาจะเดินออกไปเขาก็ได้ทิ้งคำพูดเอาไว้ประโยคนึง " ฉันให้ทั้งชีวิตกับเธอ...อัมมาวดี แต่เธอกลับทำกับฉันแบบนี้..ระวังเอาไว้" หญิงสาวไม่ได้ตอบอะไร เพียงแต่มองแผ่นหลังของชายหนุ่มที่กำลังเดินออกไปจากร้านด้วยแววตาที่เศร้าหมองและรู้สึกผิด ตลอดระยะเวลาห้าปีที่ผ่านมาศิวะ ดูแลเธออย่างดี ทั้งให้เกียรติและทะนุถนอม แต่ความไม่รู้จักพอของเธอกลับทำให้เขาเจ็บปวด ในเมื่อใจของเธอเริ่มรักคนอื่นมากกว่าเขา เธอจึงเลือกจบความสัมพันธ์กับชายหนุ่ม เพราะไม่อยากให้เขาเจ็บปวดไปมากกว่านี้ "ขอโทษ" สุดท้ายเธอก็มีเพียงคำขอโทษที่ส่งไปไม่ถึงเขา...
Pinakabagong kabanata
รอยรัก...ของซาตาน บทที่ 35 คำถาม
บ้านเชาฮาน, เมืองอุทัยปุระสายลมเย็นพัดผ่านร่างของหญิงสาวที่ออกมารับลมเล่นที่ระเบียงห้อง ดวงตาสีน้ำผึ้งทอดมองไปยังพื้นผิวของน้ำทะเลสาบที่เป็นประกายระยิบระยับใต้แสงแดด เสียงคลื่นกระทบชายฝั่งเป็นจังหวะ บรรยากาศดูสงบร่มเย็น ทว่า...หัวใจของเธอกลับไม่ได้สงบเช่นบรรยากาศ นี่ก็ผ่านมาห้าวันแล้วนับแต่วันที่เธอออกจากโรงพยาบาล ศิวะไม่ได้ติดต่อมาอีกเลย จะมีเพียงแค่ส่งข้อความมากวนประสาทเป็นบางวัน เธอละสายตาจากวิวทะเลมาที่โทรศัพท์เครื่องหรูในมือ ปลายนิ้วเลื่อนปลดล็อคหน้าจอ เธอเปิดค้างอยู่ที่รายชื่อติดต่อ เธอไม่รู้ว่าทำไมถึงเปิดหน้านี้ค้างไว้ แต่... อีกไม่กี่วันก็จะถึงงานหมั้นของพี่สาวของเธอ และปราโมทย์พ่อของเธอก็เชิญเขามางานนี้ด้วย ซึ่งเธอไม่มั่นใจเลยว่าชายหนุ่มจะทำอะไรที่เหนือความคาดหมายหรือเปล่า"เลิกคิดเถอะ..." เสียงหวานพึมพำกับตัวเอง ปลายนิ้วของเธอลูบคลำบนหน้าจอโทรศัพท์ไปมา ก่อนจะปิดหน้าจอลง หญิงสาวพยายามทำให้ใจสงบ ทว่า... ยิ่งพยายามสงบใจมากขึ้นเท่าไหร่ ความรุ่มร้อนภายในจิตใจก็ยิ่งเพิ่มขึ้นเท่านั้น...ความคิดมากมายทะลักเข้ามาในหัว มือทั้งสองข้างกำเข้าหากันอย่างใช้ความคิด ถ้าเกิดว่า...
รอยรัก...ของซาตาน บทที่ 34 ความรู้สึกที่ซ่อนเร้น
เมื่อชายหนุ่มออกไปแล้ว ปราโมทย์ก็อยู่เป็นเพื่อนลูกสาวอย่างเงียบๆ เขานั่งปอกผลไม้อย่างชำนาญ เก็บแอปเปิ้ลที่ถูกหั่นชิ้นอย่างสวยงามยื่นไปที่ปากของอัมพิกาอัมพิกาอ้าปากรับผลไม้ที่คนเป็นพ่อส่งให้ด้วยรอยยิ้ม หญิงสาวปิดปากเคี้ยวด้วยความเอร็ดอร่อย การที่พ่อของเธอมานั่งปอกผลไม้และป้อนเธอนั้นเป็นสิ่งที่เห็นได้ยาก เพราะปกติแล้วปราโมทย์จะนั่งอยู่ในห้องทำงานทั้งวัน ยกเว้นเวลาทานอาหาร "ขอบคุณนะคะพ่อ" "ขอบคุณอะไร?" น้ำเสียงทุ้มเอ่ยขึ้นมาอย่างเรียบเฉย มือที่กำลังปอกผลไม้อยู่ถึงกับชะงัก "ก็... ขอบคุณที่ดูแลหนู แล้วก็เข้าไปช่วยหนูไงคะ" หญิงสาวเอนตัวไปซบที่แขนแกร่งอย่างออดอ้อน รู้สึกถึงฝ่ามือที่กำลังลูบผมเธออย่างอ่อนโยน ดวงตาคู่สวยหลับพริ้มรับรู้ถึงความรักของพ่อที่มีต่อเธอ "ลูกสาวตกอยู่ในอันตรายทั้งที พ่อจะอยู่เฉยได้ยังไง" เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น พลางดันตัวลูกสาวออกมาเบาๆ "ค่า...แล้วแม่เป็นยังไงบ้างคะ?" "ก็เรื่อยๆ... ปกติดี ไม่ได้แพ้อะไร" อัมพิกาพยักหน้า มารดาของเธออายุก็มากแล้ว แต่ดันมาตั้งครรภ์อีก ไม่รู้ว่า... น้องในครรภ์จะเป็นผู้หญิงหรือ ผู้ชายกันนะ หญิงสาวคิดขึ้นมาด้วยความสงสัย มือบางหยิบแอป
รอยรัก...ของซาตาน บทที่33 บาดเจ็บ
อีกด้านหนึ่งของป่า ราฟีและปราโมทย์พร้อมด้วยเจ้าหน้าที่เดินแกะรอยทั้งสามคนเข้ามาในป่า ที่นี่เป็นเขตห้ามล่าสัตว์ทำให้ป่าที่นี่ค่อนข้างจะสมบูรณ์ และมีสัตว์ร้ายชุกชุม พวกเขาก้าวเดินไปข้างหน้าอย่างระมัดระวัง จนกระทั่ง...ปัง! ปัง! มีเสียงปืนดังขึ้นในอีกด้านหนึ่งของป่า ทำให้พวกเขาหยุดชะงัก หัวใจของคนเป็นพ่ออย่างปราโมทย์เต้นรัวด้วยความหวาดกลัวและเป็นห่วงลูกสาวคนเล็กอย่างสุดซึ้ง เขาภาวนาต่อพระผู้เป็นเจ้าให้พระองค์คุ้มครองลูกสาวของเขาด้วย "เร็วเข้า!" ปราโมทย์คำรามใส่เจ้าหน้าที่เสียงดังลั่น คิ้วหนาขมวดเข้าหากัน เขาเดินไปทางต้นเสียงอย่างรวดเร็ว ราฟีและเจ้าหน้าที่เร่งเดิมตามหลังชายหนุ่มใหญ่อย่างเร่งรีบ นักการเมืองหนุ่มรับรู้ถึงความเป็นห่วงพี่มีต่อลูกสาวคนเล็กของปราโมทย์ได้เป็นอย่างดี ทว่า...เสียงปืนที่ดังใกล้ขนาดนี้ บางทีพวกเขาอาจจะอยู่ใกล้ๆแถวนี้ก็ได้ "เดี๋ยวก่อน" ชายหนุ่มหยุดว่าที่พ่อตาเอาไว้ ใบหน้าเคร่งเครียดของเขาทำให้ปราโมทย์ถึงกับหยุดชะงัก"มีอะไร?" "เสียงปืนดังใกล้ขนาดนี้ พวกคุณคิดว่าจะเป็นพวกไหน?" น้ำเสียงเรียกเฉยของเขาเอ่ยขึ้นมาอย่างเนิบนาบ ราฟีประเมินสถานการณ์ล่วงหน้าเอาไว้ หากว
รอยรัก...ของซาตาน บทที่32 บาดเจ็บ
"บ้าเอ๊ย!" อาร์มันสบถในลำคอ ก่อนจะพุ่งเข้าเข้าไปตวัดขาใส่คนพูดเป็นแรก ท่ามกลางกลุ่มคนที่มีอาวุธครบมือ ปัง! ปัง! เสียงปืนดังก้องไปทั่วป่า กระสุนวิ่งผ่านหูในระยะประชิดจนทำให้อาร์มันเบี่ยงตัวหลบหลังต้นไม้แทบไม่ทัน เปลือกไม้แตกตามแรงปะทะ ท่อนไม้ในมือศิวะถูกเหวี่ยงออกไปผัวะ! กระทบกับร่างกายของกลุ่มชายในเครื่องแบบอย่างรุนแรง จนเซถอยไปหลายก้าว ฮาร์มันสบโอกาสก็พุ่งเข้าไปตวัดเท้ากระแทกปืนในมือศัตรูจนมันหลุดกระเด็นไป ด้านศิวะก็ไม่น้อยหนาใช้เท้าเตะเสยคางหนึ่งในนั้นจนสลบเหมือดอึก! อาร์มันรีบเข้าเตะซ้ำจนแน่ใจว่าอีกฝ่ายหมดสภาพแล้ว ก่อนจะหันหลังเข้าหากันเมื่อคนที่เหลือกระจายตัวมาล้อมพวกเขาเอาไว้ "คุณเคยแสดงละครไหม?" อาร์มันหอบหายใจหนัก พลางพูดหยอกเย้าอีกฝ่ายอย่างขี้เล่น"หึ!" ใบหน้าคมเข้มกระตุกรอยยิ้มมุมปากก่อนจะพุ่งเข้าหักแขนศัตรูไปด้านหลัง พร้อมกับรับปืนมาอยู่ในมือ ปัง! เสียงลั่นไกกระทบไหล่ของชายอีกคนดังลั่น แล้วเอี้ยวตัวไปยิงเข้าที่ลำตัวของเขาทันทีโดยใช้ร่างของเพื่อนศัตรูเป็นเกราะกำบัง "เวรเอ๊ย!... ฉันไม่ใช่นักแสดงหนังบู๊นะ" อาร์มันพึมพำเสียงเบาๆ ในใจนึกถึงหน้าลูกเมียเอาไว้เพื่อเป
รอยรัก...ของซาตาน บทที่ 31 รู้สึก
หญิงสาวขยับตัวเล็กน้อย คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันเมื่อรู้สึกถึงความฟกช้ำตามร่างกาย ดวงตาคู่สวยค่อยๆเปิดเปลือกตาขึ้น สายตากวาดไปรอบๆด้วยความมึนงง ร่างเล็กยันตัวลุกขึ้นช้าๆ การกระทำของเธออยู่ในสายตาของชายหนุ่มที่ยืนอยู่ไม่ไกล"ตื่นแล้วสินะ" เสียงทุ้มต่ำดังขึ้นอย่างเนิบนาบ อัมพิกาหันไปมองทางต้นเสียง ศิวะกำลังยืนกอดอกมองหน้าเธอด้วยสายตาที่อ่านไม่ออก "..." เธอไม่ได้ตอบเขา หญิงสาวเคลื่อนตัวออกมาจากเพิง ก่อนจะพยายามลุกขึ้นยืน ทว่า... ขาทั้งสองกลับอ่อนแรงจนเธอเกือบจะล้มลง "อ๊ะ!" แต่...วงแขนแกร่งเข้ามาโอบร่างของเธอเอาไว้ก่อนที่เธอจะล้มลงกับพื้น "ระวังหน่อย" ร่างสูงเอ่ยขึ้นมาเสียงดุ ใบหน้าเคร่งขรึมของเขามองเธออย่างคาดโทษ หญิงสาวขมวดคิ้วมุ่น พยายามดันตัวออกมาจากอ้อมกอดของเขา แต่เรี่ยวแรงของเธอก็ช่างมีน้อยเหลือเกิน "อยู่เฉยๆ " เสียงทุ้มดุของเขาเอ่ยขึ้นมาอีกครั้ง ก่อนจะช้อนตัวเธอขึ้นมาแนบอก ซึ่งบุคคลที่สามอย่างอาร์มันก็มองภาพตรงหน้าด้วยสายตายิ้มๆ พลางส่ายหน้าเบาๆ "ไหนบอกเป็นแค่เครื่องมือไง" ผู้ช่วยหนุ่มพึมพำเสียงเบา ก่อนจะเดินเข้าหาทั้งสองคน " ให้ผมช่วยไหมครับ?" ศิวะปรายตามองอาร์มันอย่าง
รอยรัก...ของซาตาน บทที่30 มุมมืด
"หนูผิดเอง...หนูผิดเองค่ะ" เสียงสั่นเครือของเธอเล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากอย่างแผ่วเบา หญิงสาวกล่าวโทษตัวเองที่เธอเป็นต้นเหตุที่ทำให้น้องสาวตกอยู่ในอันตราย ถ้าเธอ...ไม่เข้าไปช่วยแม่ค้าคนนั้น น้องสาวของเธอคงจะยืนอยู่ตรงนี้"มันไม่ใช่ความผิดของคุณ อามู" ราฟีพูดออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ทว่า...คำอธิบายของชายหนุ่มกลับทำให้อีกคนเดือดดาล และรู้สึกไม่พอใจมากขึ้นเมื่อเรื่องที่ทำให้ลูกสาวของเขาถูกตามล่ามันเป็นเรื่องไม่เป็นเรื่อง"เพราะแค่เรื่องหยุมหยิมพวกนี้ พวกมันถึงกับตามล่าลูกสาวฉันเลยหรอ" ปราโมทย์แทบสบถออกมา เสียงเย็นเยียบของเขากล่าวออกมาจนราฟีเองก็สัมผัสได้ถึงแรงโทสะที่กำลังปะทุอยู่ในใจของชายสูงวัย "ใช่ครับ" ชายหนุ่มตอบสั้นๆ "พวกมันไม่ใช่แค่เป็นพ่อค้าคนกลางธรรมดา แต่ว่าพวกมันมีเบื้องลึกมากกว่านั้น พวกมันมีเส้นสายกับนักการเมืองท้องถิ่นบางคนและจ่ายส่วยเจ้าหน้าที่ตำรวจ ก็เลยไม่มีใครกล้าเข้ามายุ่งกับเรื่องนี้เท่าไหร่" "แล้วไอ้คนที่ถูกคุมตัวอยู่มันพูดว่าอะไรบ้าง?" เขาถามกลับ "ตอนแรกก็ไม่ยอมพูดอะไรครับ แต่ว่าพอใช้วิธีนิดหน่อย พวกมันก็เลยยอมพูด" ราฟีหรี่ตามองบิดาของคนรัก พลางยิ้มมุมปากเล็
Maaari mong magustuhan
สลับวิวาห์ลุ้น คุณประธานขาโหด
กิตติรวิชญ์67.5K viewsบทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน
เซียงปู้อี๋77.8K viewsพลาดรักร้ายนายวิศวะ
Kim Nayeol13.8K viewsCLOSE FRIEND เพื่อนเล่นไม่เล่นเพื่อน
ACHICHI41.4K viewsLove At First Sight ปิ๊งรักยัยสวยเวอร์
พลอยแก้ว207 viewsขอเวลา...เพื่อรักเธออีกครั้ง
แมวนอนซิม30 viewsเพียงชั่วคืน
มี่เยี่ยน117 viewsพ่ายรักน้องสาวเพื่อน
พิงค์ภา42 views
