วีรพร นิติประภา มีสไตล์การเขียนแบบใดที่เด่นชัด?

ในฐานะคนที่เสพงานเขียนไทยมานาน ฉันมองว่าวีรพร นิติประภา มีสไตล์การเขียนที่เด่นชัดตรงความเป็นมิตรกับผู้อ่านและความสามารถในการจับจังหวะความเป็นมนุษย์ได้อย่างแนบเนียน งานของเธอไม่ได้พยายามจะสะกดลมฟ้าอากาศด้วยภาษาอลังการ แต่เลือกใช้ภาษาที่เข้าใจง่าย มีชีวิตชีวา และเป็นกันเอง ทำให้ผู้อ่านรู้สึกเหมือนกำลังนั่งคุยกับเพื่อนเก่า การเล่าเรื่องของเธอมักจะมีน้ำเสียงที่อบอุ่นผสมกับความเจ็บแสบเล็กๆ ในจังหวะที่พาให้ยิ้มและคิดตามไปพร้อมกัน ฉันชอบตรงที่มันไม่แห้งหรือเย่อหยิ่ง แต่กลับเต็มไปด้วยความเอาใจใส่ต่อชีวิตประจำวันและตัวละครที่มีรายละเอียดพอให้เราหยิบจับความทรงจำของตัวเองมาพันทับได้

อีกมุมที่ฉันชื่นชมคือการใช้บทสนทนาและจังหวะของประโยค เธอถนัดการทำให้บทสนทนามีน้ำหนักแต่ไม่เยิ่นเย้อ ทำให้ตัวละครโลดแล่นอย่างเป็นธรรมชาติ ภาษาในงานเขียนจึงมีทั้งความกระชับและช่วงที่เปิดให้จินตนาการไหล ลีลาการใช้คำเรียบง่ายแต่ได้ภาพชัดเจน ทำให้ภาพชีวิตในเรื่องเป็นสิ่งที่สัมผัสได้ เช่น การบรรยายกลิ่น เสียง หรือมู้ดของสถานที่ต่างๆ ที่ไม่ต้องยืดยาวก็ชวนให้เห็นฉากนั้นชัดเจนขึ้น นอกจากนี้ยังมีฝีมือในการสอดแทรกมุมมองวิพากษ์สังคมแบบไม่ตั้งตัวหนักหัว ทำให้ผู้อ่านได้คิดตามโดยไม่รู้สึกถูกชี้นำจนเสียอรรถรส

ธีมที่เธอชอบเล่นมักเกี่ยวข้องกับความเป็นมนุษย์ในบริบทของบ้าน เมือง ความรัก และความสัมพันธ์ที่ซับซ้อน งานของเธอถ่ายทอดเรื่องเพศสภาพ บทบาททางสังคม และความเปราะบางของตัวละครได้ละมุนไม่ตัดสิน เป็นการให้พื้นที่แก่ตัวละครให้พาเราไปรับรู้ความขัดแย้งภายในมากกว่าจะสั่งสอน ฉันคิดว่าเหตุการณ์ในเรื่องมักถูกเล่าในมุมที่ไม่สุดโต่ง ทั้งความขำขันและความเศร้าถูกผสมกันอย่างพอเหมาะ ทำให้บทสรุปของเรื่องมักทิ้งความค้างคาไว้ให้คิดต่อ ให้อารมณ์ของผู้อ่านได้เดินกลับมาทบทวนชีวิตตัวเองอีกครั้ง

สรุปแล้วสไตล์ของเธอทำให้ฉันรู้สึกได้ถึงความเป็นมิตรและความจริงใจในงานเขียน อ่านแล้วเหมือนได้คุยกับคนที่เข้าใจรายละเอียดเล็กๆ ในชีวิตอย่างลึกซึ้งและไม่ห่างเหิน นั่นคือเหตุผลที่งานของวีรพรจึงติดตรึงใจฉันและหลายคนอยู่เสมอ — เป็นงานที่อบอุ่นและคมในเวลาเดียวกัน