เคยมีคนพูดไว้ว่า หากถึงวันที่จำเป็นต้องเลือก ระหว่างความถูกต้องและความถูกใจ ขอให้เลือก "ความถูกต้อง" เป็นคำตอบแรก แต่วริษาไม่เลยรู้ว่า ความถูกต้องที่ว่านั่นมีกี่แบบ ถูกต้องต่อครอบครัว ถูกต้องต่อตัวเอง หรือถูกต้องต่อใคร แต่ในรูปแบบของความรัก... หากคนหนึ่งคือหน้าที่ ส่วนอีกคนคือหัวใจ เมื่อถึงจุดที่ต้องเลือก แต่เธอเลือกไม่ได้ จะเป็นไรไหม หากเธอ... จะไม่เลือกตัดอะไรหรือใครออกไปเลย
View More“ต้องขอโทษด้วยนะคะคุณหญิง พอดีทางร้านพิมพ์ชื่อผิดไปน่ะค่ะ งานยุ่งมากด้วยเลยแก้ไขไม่ทัน”
เสียงขอโทษแกน ๆ ของคุณศรีนางทำเอาคนฟังลอบเบะปากกลอกตา
ผู้เป็นมารดาฝ่ายว่าที่เจ้าสาวขอโทษขอโพยแขกเหรื่อผู้ใหญ่ที่เอ่ยถามเรื่องชื่อว่าที่เจ้าสาวในการ์ด แล้วยังไม่วายโบ้ยความผิดไปให้ทางร้านว่าเป็นฝ่ายพิมพ์ชื่อผิด
ทั้งที่งานเกี่ยวดองทองหมั้นของระดับลูกชายอดีต ผบตร. และลูกสาวนักการเมืองใหญ่ในวันนี้ใช้บริการจากออแกไนซ์มืออาชีพ มันจะมีเรื่องผิดพลาดไปได้อย่างไรกัน
“หึ” เสียงทุ้มหนักเย้ยหยันในคอเพราะเขาได้ยินชัดทุกคำที่ศรีนางตอบออกไป ทั้งที่ใคร ๆ ก็รู้ดีว่าไม่ใช่ โดยเฉพาะคนของทั้งสองตระกูลที่รู้ดีอยู่แก่ใจ
หากทว่าเมื่อได้ยินคำตอบที่ทั้งมีแววขุ่นเคืองและพร้อมจะแถจนสีข้างถลอกปอกเปิกก็ไม่มีใครกล้าเอ่ยปากถามให้เจ้าภาพเสียงขุ่นไปกว่าเก่าอีก
ดวงตาคู่สวยของหญิงสาวที่ได้ชื่อว่าเป็นเจ้าของงานยืนอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลกันนักกำลังเหม่อมองป้ายชื่อตรงแบ็กดร็อปอย่างเลื่อนลอยแล้วถอนหายใจออกมาเบา ๆ
F&S อย่างนั้นเหรอ
แม้ว่าชื่อเล่นของเธอจะมีตัวย่อเป็นตัว F หากก็รู้อยู่แก่ใจว่าบนป้ายตรงหน้ามันไม่ใช่
ไม่ว่าจะเป็นดอกไม้ที่ประดับอย่างบรรจงสวยหรูทั่วงาน โทนสีของงาน การจัดรูปแบบ ธีมงาน มูลค่าที่จ่ายค่าจ้างให้ออแกไนซ์ไปมีราคาหลายแสนบาท หากก็ไม่มีอะไรที่เธอชอบและได้เลือกด้วยตัวเองทั้งนั้น แม้แต่ชุดพิธีหมั้นที่เธอสวมใส่อยู่ตอนนี้ก็ไม่ใช่...
หญิงสาวหน้าสวยละสายตาจากแบ็กดร็อปตรงหน้ามาเหลือบมองชายหนุ่มใบหน้าหล่อเหลาจัด รูปร่างสูงใหญ่ เสน่ห์แพรวพราวและมีกลิ่นอายบุรุษเพศจนทำหลายคนไม่อาจละสายตาได้ เขามีทุกอย่างในตัวที่เชื่อมั่นว่าหญิงสาวร้อยทั้งร้อยที่ได้เห็นเป็นต้องอยากไขว่คว้ามาแนบกาย
เขาส่งยิ้มการค้าไหว้สวัสดีแขกเหรื่อผู้ใหญ่ แต่พอหันมาสบตาว่าที่เจ้าสาวรอยยิ้มพวกนั้นก็หุบฉับ ใบหน้าหล่อกลายเป็นเรียบเฉยจนหญิงสาวเดาไม่ถูก ไม่รู้เขาอยู่ในอารมณ์แบบไหน
คงไม่ถึงขั้นยินร้ายแต่ก็ไม่ได้ยินดีแน่ ๆ
เขาก็เหมือนกับป้ายชื่อตัวย่อ F&S เหมือนเหล่าดอกไม้ที่ประดับอยู่ทั่วงาน และเหมือนกับชุดบนตัวเธอนั่นแหละ เขาไม่ใช่...
เอ... หรือพูดให้ถูกคงเป็นเธอต่างหาก
ใช่แล้วล่ะ เธอต่างหากที่อยู่ผิดที่ผิดทาง
ผู้ชายที่ยืนข้างเธอตอนนี้คือว่าที่เจ้าบ่าว ส่วนเธอคือว่าที่เจ้าสาวกำมะลอ!
“คุณศิ อย่า อ๊า!” จากเสียงห้ามกลับกลายเป็นเสียงครางเมื่อมือหยาบใหญ่บุกรุกมาที่กึ่งกลางกายสาวอย่างอุกอาจ ท้องนิ้วสากกดลงบนปุ่มกระสันอย่างชำนิชำนาญ แม้จะสัมผัสผ่านเนื้อผ้าลูกไม้ตัวบาง หากทว่าคนที่ไม่เคยมีประสบการณ์อย่างเธอก็ตกใจมากและตั้งตัวไม่ทัน ขนอ่อนในกายสาวพาลลุกชันเธอปัดป้องเขาเท่าที่มีเรี่ยวแรงและสติมากพอจะทำได้ แต่ศิระก็ไม่สนคำทัดทานและสองมือเรียวที่ปัดป่ายแต่อย่างใด เขาแทบจะฉีกทึ้งเสื้อยืดตัวบางของเธอออกจากร่างสาว ความช่ำชองทำให้ไม่กี่นาทีต่อจากนั้นวริษาก็แทบจะเปลือยเปล่าอยู่ต่อหน้าเขาหญิงสาวยกสองแขนกอดอกปิดบังทรวงอกสร้างอวบใหญ่ แม้ไม่ได้ใหญ่โตเป็นพิเศษ แต่มันพอดิบพอดีกับรูปร่าง ตั้งเต้าสวยมากจนคนมองกดยิ้มมุมปากอย่างพึงพอใจพอดีมาก พอดีกับมือเขานี่แหละ ปกติก็ดูดแค่หัว นมใหญ่ไปก็ใช้การอะไรไม่ค่อยได้“อย่านะคะคุณศิ” วริษาวอนขอเสียงอ่อน น้ำตาคลอเบ้า เธอมองเขาอย่างไม่เข้าใจ“ฉันแค่หมั้นกับคุณเพราะความจำเป็น ฉันถูกบังคับ ไม่ได้เต็มใจเลยคุณจะทำแบบนี้กับฉันไม่ได้นะ ฉันเป็นน้องพี่ฟ้านะ”“เธอไม่ได้โง่ขนาดนั้นวริษา” ใครมันจะมาบังคับคนอายุยี่สิบแปดที่ไอคิวสูงลิ่วมีดีกรีเป็นถึงแพทย์หญิงอ
“เชิญออกไปเถอะค่ะ นี่มันห้องส่วนตัว มันดูไม่ดีนะคะ มีอะไรไปคุยกันข้างนอกดีกว่า”“เข้ามาในห้องของคู่หมั้น... ไม่ได้?” ศิระเลิกคิ้วถามพลางค่อย ๆ เดินหน้ามาหาจนเธอต้องถอยหลังไปอย่างเลี่ยงไม่ได้เขาตัวสูงมากกว่า 180 หุ่นล่ำ ตัวใหญ่ กล้ามเนื้อหนั่นแน่นที่แม้แต่เสื้อก็ไม่อาจปกติได้ ดูกำยำสมกับเป็นชายชาติทหาร เป็นนักรบที่ผ่านมาแล้วแทบจะทุกหลักสูตรเลยก็ว่าได้ในตอนที่เขากดหน้าลงมองเธอที่อยู่ในระดับต่ำกว่า แม้วริษาจะสูงเกินมาตรฐานหญิงไทยส่วนใหญ่ รูปร่างเพรียวสวยในแบบที่สามารถเป็นซูเปอร์โมเดลได้สบาย หากทว่าออร่าและรังสีบางอย่างจากตัวเขาที่เปล่งประกายออกมากลับทำเอาเธอรู้สึกว่าตัวเองหดเล็กลง จนต้องแหงนคอมองแผ่นหลังบอบบางชนเข้ากับฝาผนังหินอ่อนเย็นเฉียบ แขนกำยำสองข้างก็ยกขึ้นมาค้ำยัน กักขังร่างของหญิงสาวเอาไว้ไม่ให้ขยับหนีไปไหน“ทำอะไรของคุณ” ญานิศาขมวดคิ้วอย่างไม่ชอบใจ“พี่สาวเธอทำแสบไว้มากเลยรู้ไหม”รู้สิ! เธอรู้ดีกว่าใคร!“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉัน” เขามองกันราวกับเธอเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดก็ไม่ปาน “ฉันก็ตกเป็นผู้เสียหายเหมือนกันนะ”“เหรอ...” ศิระเอียงคอถามแล้วโน้มหน้าลงมาใกล้วริษาย่นคอถอยหนีแต่หัวก
ก๊อก ๆยังไม่ทันที่หญิงสาวจะได้หลับนานอย่างที่คาดไว้ เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นปลุกเธอตื่นจากภวังค์ หัวคิ้วสวยขมวดเข้าหากันแต่วริษาก็ไม่คิดจะขานรับ เธอลุกขึ้นจากอ่างไปอาบน้ำอย่างปกติคงจะเป็นแม่บ้านสักคนที่มาตามเธอไปหาคนบ้านใหญ่ตามคำสั่ง ฉะนั้นก็รอไปก่อนแล้วกัน วันนี้เธอไม่พร้อมจะทำอะไรตามใจใครอีกแล้วทั้งนั้นกว่าหญิงสาวจะอาบน้ำและแต่งตัวเสร็จก็ใช้เวลากว่าสิบห้านาที ทำเอาคนที่รออยู่หน้าห้องถึงกับต้องยกมือขึ้นเท้าสะเอวแล้วกระแทกลมหายใจหลายครั้ง จากนั้นจึงตัดสินใจไม่คิดจะรอต่อไปแล้ววริษาออกจากห้องแต่งตัวมาด้วยชุดเสื้อยืดคอวีสีขาวตัวบางแบบโอเวอร์ไซซ์ กับกางเกงขาสั้นสีขาวฉับพลันดวงตาคู่สวยก็เบิกกว้าง เมื่อพบว่าบนเตียงของเธอมีชายหนุ่มร่างสูงกำลังกึ่งนั่งกึ่งนอนพิงหัวเตียงอย่างถือวิสาสะ ขายาวไขว่ห้าง ความสูงของเขาเมื่อมาอยู่บนเตียงเล็ก ๆ ของเธอ ขนาดเขานั่งขายังยาวเกือบจะถึงปลายเตียงอยู่แล้ว“คุณศิ” เธอไม่ได้ตกใจถึงขั้นกรีดร้องโวยวาย หากหญิงสาวทำเพียงขมวดคิ้วแล้วถามเสียงขุ่นว่า...“คุณเข้ามาได้ยังไง” เธอจำได้ว่าเธอล็อกประตูทุกครั้ง ที่นี่เป็นเซฟโซนเดียวเท่านั้น เธอไม่เคยเปิดมันมั่วซั่วตั้งแต
พิธีหมั้นจบลงอย่างรวดเร็วในช่วงสาย และมื้อเที่ยงที่จัดเตรียมอาหารจากเชฟมิชลินชื่อดังไว้ต้อนรับก็แทบไม่มีใครอยากจะแตะมันด้วยซ้ำ เหล่าเจ้าภาพก็กระเดือกไม่ลง สุดท้ายแล้วเหล่าแขกเหรื่อผู้ทรงศักดิ์ในวงสังคมก็พากันแยกย้าย เหลือไว้เพียงคนของสองตระกูลเท่านั้น ส่วนเหล่าคนรับใช้และออแกไนซ์ที่มีหน้าที่มาเก็บงานกลับโดนไล่ตะเพิดกระจุยกระจายด้วยอารมณ์โทสะของท่านสันต์ ผู้นำตระกูลลีละวีระพันธุ์“พวกคุณทำแบบนี้ หักหน้าตระกูลเราชัด ๆ” ท่านสันต์ผู้ทรงอิทธิพล อดีต ผบตร.เก่าเพิ่งทราบว่าจะมีการเปลี่ยนตัวเจ้าสาวก่อนหน้างานจะเริ่มแค่ไม่กี่ชั่วโมงเท่านั้น“ก็ใครมันจะไปรู้ล่ะท่าน เห็นรักกันอยู่ดี ๆ ใครจะคิดว่ายายฟ้าจะหายหัวไป” ณรงค์หันไปมองว่าที่ลูกเขยด้วยสายตาขุ่นเคืองแล้วเอ่ยถาม“ก่อนหน้านี้ทะเลาะอะไรกับน้องหรือเปล่าศิ ยายฝนถึงได้หนีไปแบบนี้ มีปัญหากันรึไง” แม้จะมองอย่างตำหนิ หากคำพูดก็ระมัดระวังอยู่ในที ศิระไม่ใช่คนที่ใครจะจิกหัวอย่างไรก็ได้คนเป็นว่าที่พ่อตาพยายามกลบเกลื่อนร่องรอยของเนื้อความในจดหมายจนมิด ไม่อยากให้เรื่องนี้กลายเป็นความผิดของลูกสาวเพียงผู้เดียว อย่างน้อยหากเป็นความผิดร่วมกันของสองหนุ่มสาวแ
ณรงค์เอ่ยพลางยกมือลูบหัวลูกสาวเบา ๆ ก่อนจะหมุนตัวกลับขึ้นห้อง โล่งใจไปหนึ่งเปราะ ไม่สนเสียงหวีดร้องอย่างโกรธเคืองของคนเป็นเมียและไม่สนความสมัครใจของบุตรสาวคนเล็กว่าเธอจะเต็มใจทำไหม“พ่อคะ!” อะไรกัน มาบอกว่าให้เธอเข้าพิธีหมั้นแทนพี่สาวพรุ่งนี้เนี่ยนะ! กับแฟนพี่ บ้าไปแล้วหรือยังไง!ยิ่งกว่าบทละครน้ำเน่าที่เคยดูกับคุณย่าตอนเด็ก ๆ เสียอีก ตอนนั้นดูไปยังเบ้ปากไป หากก็ไม่เคยคาดฝันว่า ณ ปัจจุบันชีวิตต้องมาเจอเหตุการณ์อะไรแบบนี้ บ้าชะมัดหญิงสาวหันกลับไปมองผู้ที่ได้ชื่อว่าแม่ที่นั่งอยู่ที่เดิมหลังจากกรีดร้องขึ้นมาเหมือนตบะแตก แต่เพียงไม่กี่นาทีใบหน้าสวยก็กลับมาปกติดังเก่าเย่อหยิ่งและถือดีเป็นปกติหากวริษารู้ดีว่าท่านกำลังน้ำตาตกในแม้ใบหน้าที่ยังสะสวยอ่อนเยาว์กว่าอายุจะไร้น้ำสีใสไหลริน ขนาดร้องไห้ยังไร้น้ำตา เชิดหน้าชูคอดุจนางพญาหงส์ ท่านยกปลายนิ้วเรียวสวยขึ้นกรีดตรงมุมหางตา กะพริบตาเบา ๆ ไล่หยาดน้ำแห่งความอ่อนแอแสนไร้ค่า ก่อนมันจะไหลลงมาให้ใครได้เห็น แล้วนางพญาหงส์ก็ผ่อนลมหายใจแผ่วเบาก่อนจะกลับมายืนไหล่ตั้งหลังตรงอีกครั้งท่านพูดกับเธอด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง แต่เป็นเสียงประกาศิตทรงพลังที่ทำใ
@เหตุการณ์เมื่อวาน...วริษาสะดุ้งตื่นเพราะเสียงดังปึงปังจากนอกตัวบ้านผ่านหน้าต่างเข้ามา หากทว่าเธอก็ยังมีกะจิตกะใจลุกไปเข้าห้องน้ำ ไม่สนจะออกไปดูที่มาของเสียงพวกนั้น เพราะมันเกิดขึ้นบ่อยครั้งเสียงดังมาจากบ้านข้าง ๆ แม้กว่าจะลอยผ่านลมมาเข้าหูเธอได้ก็ต้องเดินทางผ่านอากาศ หากกระนั้นความเงียบสงบของบ้านหลังเล็ก ๆ ของเธอก็ทำให้พอจะได้ยินเสียงเอะอะโวยวายพวกนั้นหญิงสาวกดมุมปากเป็นรูปสระอิเบา ๆ อย่างเย้ยหยัน ขึ้นชื่อว่าบ้านผู้ดีมีตระกูลแต่ใครจะรู้ดีไปกว่าคนวงใน ว่าความจริงแล้วสันดานเน่าเฟะกันแค่ไหนแต่จนแล้วจนรอดคนที่เพิ่งใช้เวลาขัดสีฉวีวรรณตัวเองแล้วแช่น้ำอุ่นอยู่ราวชั่วโมงเศษก็ต้องขมวดหัวคิ้วด้วยความสงสัย เมื่อเวลาผ่านไปพอสมควรแล้วแต่ก็ยังได้ยินเสียงปึงปังไม่หยุดหย่อน ล่าสุดมันดังอยู่ที่ประตูห้องเธอปึง ๆ ๆ ๆ“คุณฝน! คุณฝน! คุณหญิงให้มาตามค่ะ ได้ยินไหม!”“ตายหรือยังเถอะ เรียกกันคอแทบแตก” เสียงตะโกนเรียกจากสาวใช้ที่ไม่ได้ต่างจากคำก่นด่ากลาย ๆ ตามด้วยคำถามที่ราวกับเป็นคำสาปแช่งดังขึ้นทำเอาวริษาต้องกระแทกลมหายใจ หากกระนั้นก็ยังต้องรีบแต่งตัวให้เสร็จอย่างไวเสียงของหัวหน้าแม่บ้าน คนสนิทที่สุดข
Comments