ฮันซาวะแต่งโดยใคร มีผลงานอื่นไหม

เขาตั้งใจกักขังเธอเอาไว้.. ด้วยคำว่าบุญคุณ ที่ตอบแทนทั้งชีวิต.. ก็ไม่มีวันหมด "น่านฟ้า" หรือ "หมอน่าน" หมอหนุ่มรูปหล่อ ที่ตอนกลางวันเป็นหมอและผู้บริหารโรงพยาบาลมาดขรึม จริงจัง เข้มงวดและเย็นชา แต่พอตกกลางคืน เขาคือเจ้าของผับนักล่า สมฉายา "คุณหมอ Hot Nerd" เขาเกือบจะขับรถชน "มะลิ" เด็กสาวที่วิ่งหนีตายมาจากการถูกจับไปขายที่ชายแดน โดยฝีมือแม่เลี้ยงผีพนันของเธอ เด็กกำพร้าผู้น่าสงสารทำให้หมอหนุ่มไม่อาจนิ่งเฉยได้ จึงรับอุปการะส่งเสียให้ได้เรียนและดูแลเธออย่างดีในฐานะผู้ปกครอง ซึ่งเด็กดีอย่างเธอ ทั้งรักทั้งเทิดทูนเขาจนยอมทำได้ทุกอย่างเพื่อตอบแทนบุญคุณ ในขณะที่ ยิ่งโต เด็กในปกครองของเขาก็ยิ่งสวย จนได้เป็นดาราชื่อดัง มีคู่จิ้นที่พยายามจะเป็นคูู่จริง หมอหนุ่มผู้มีพระคุณจึงเกิดอาการหึงหวงเด็กในปกครองอย่างไม่รู้ตัว เลยเรียกร้องขอการตอบแทนบุญคุณเป็นร่างกายของเธอ ภายใต้ข้อตกลงว่าทุกอย่างจะยุติลงเมื่อเขาแต่งงาน แต่คุณหมอ Hot Nerd ดันเทผู้หญิงทุกคนทิ้งทันทีที่ได้ชิมเด็กในปกครองแสนหวาน แล้วอย่างนี้..เธอจะหลุดพ้นจากกรงขังรักของเขาไปได้อย่างไร

“ไปสงบสติอารมณ์ซะ !!” คุณป๋าพูดทิ้งท้ายก่อนที่รถยนต์ราคาแพงจะจอดสนิทตรงลานจอดรถที่มีรถจอดเรียงรายนับสิบคัน ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าคุณป๋ารวยขนาดไหน “ค่ะ” เวลาที่ฉันมีเรื่องกับใคร ทุกครั้งที่คุณป๋ารู้จะให้ฉันเข้าไปอยู่ในห้องสีเหลี่ยมที่ไม่มีเฟอร์นิเจอร์ใดๆ อยู่ภายในห้อง เป็นห้องที่ปิดตายไม่มีแม้กระทั่งบานหน้าต่าง และฉันต้องอยู่ข้างในนั้นเป็นเวลาสามชั่วโมง เพื่อสำนึกผิด กับความผิดที่ฉันไม่ได้เป็นคนเริ่ม มันน่าตลกสิ้นดี!! “ถ้าเข้ามหาวิทยาลัยแล้วเธอยังดื้อด้านอยู่แบบนี้ เธอคงรู้ว่าเธอจะไม่ได้เรียนต่อ” คำพูดที่ดูเหมือนเป็นแค่คำขู่ แต่ฉันรู้ดีว่าคุณป๋าพูดจริง คุณป๋าเป็นคนเด็ดขาดในคำพูดของตัวเองมาก ซึ่งฉันก็ไม่ได้โต้เถียงอะไร “มึงลงไป” คุณป๋าสั่งให้คนขับรถลงไปจากรถก่อน ทำเหมือนว่ามีธุระสำคัญอะไรจะคุยกับฉัน หลังจากที่คนขับรถลงไปแล้ว คุณป๋าก็ยื่นใบหน้าเข้ามาใกล้ๆ ใกล้จนรับรู้ได้ถึงไอร้อนจากลมหายใจ “เวลาอยู่กับฉัน” คุณป๋าเว้นจังหวะในการพูดก่อนจะเพ่งตามองมาที่ริมฝีปากของฉัน “เธอเลิกทำตัวเหมือนหุ่นยนต์สักที !!” “หนูลงจากรถได้หรือยังคะ ?”

ซ่งเหลียงฮวาประสบอุบัติเหตุรถของเธอประสานงา กับรถบรรทุกจนได้ไปเกิดใหม่ในร่างของซ่งจื่อหรูเด็กสาวกำพร้า ต้องเลี้ยงดูน้องอีกสองคน มีญาติที่เลวร้ายเสียยิ่งกว่ากระไร ต้องงัดสารพัดความรู้มาปรับใช้เพื่อเลี้ยงดูตนเองและน้องๆ พี่ชายข้างบ้านคนนั้นมักช่วยเหลือยามลำบากเสมอ เมื่อมีเขาอยู่นางจะอุ่นใจเสมอ นานวันความผูกพันจึงก่อตัวขึ้น ยังมีอดีตท่านตาที่ต้องตามหา อันตรายที่รออยู่ระหว่างทาง เขาทั้งคู่จะได้ลงเอยหรือไม่ ท่านตาเป็นใครมาดูจากไหน ญาติที่เหมือนศัตรูเหล่านั้นก็ต้องจัดการ

“ไม่ ไม่เอาแบบนี้...” คนไข้บอกฉันว่าตรงส่วนนั้นของเขาดุดันเกินไป ถึงขั้นจะให้ฉันใช้ร่างกายช่วยตรวจ แต่แค่ไม่กี่รอบก็เล่นงานฉันหมดสภาพแล้ว...

หลี่เมิ่งเหยาย้อนเวลามาอยู่ในร่าง ของเด็กสาววัยสิบสองปี ในวันที่มารดาอนุผู้โง่เขลา ถูกขับไล่ออกจากจวน โชคยังดีที่ตอนตาย นางสวมกำไลหยกโลกันตร์เอาไว้ มันจึงติดตามนางมาที่นี่ด้วย

"ฉันรวยมากพอ...ที่จะซื้อเธอ เอาคนอย่างเธอมากระแทกเล่นๆ ได้" ใบหน้าอันหล่อเหลาเอ่ยมาด้วยสีหน้าอันดุดัน "เงินนายอาจจะซื้อคนอื่นได้ แต่...ซื้อคนอย่างฉัน...ไม่ได้" "คำพูดเธอแม่งโครตจะดูแพง เลยวะ..." เจมส์เสมองร่างบางราวกับดูถูกผู้หญิงที่ตนกำลังสนใจ "แต่ที่จริงถูกยิ่งกว่าแจกฟรี..." "เพียะ" อันนาฟาดฝ่ามือเรียวเข้ากับใบหน้าอันหล่อเหลาของเจมส์ด้วยถ้อยคำที่ดูถูกและเหยียดหยาม "เธอ..." เจมส์จ้องอันนามาด้วยสายตาอันดุดัน ยัยนี้กล้าดียังไงมาตบหน้าเขาถึงสองครั้ง