เทพิตา สนทอง มีผลงานที่จะถูกดัดแปลงเป็นอนิเมะไหม

เมย์ สาวยุคดิจิทัลทะทุมิติมาอยู่ในร่างสาวจีนโบราณนามว่า ถังซูเจียว ซึ่งตรอมใจตายเพราะถูกน้องสาวแย่งคู่หมั้น และตัวเองต้องแต่งกับคู่หมั้นน้องสาวแทน แถมบุรุษผู้นั้นยังมีคนรักอยู่แล้ว เขาหักหน้านางในวันที่นางขึ้นเกี้ยวเข้าจวนเป็นฮูหยินของเขา โดยประกาศรับฮูหยินรองทันที เช่นนั้นมาดูกันว่าข้าหรือท่านที่จะพ่ายแพ้!!

"โจวหว่านถิง  เจ้ามันสตรีร้อยเล่ห์ข้าคิดถูกที่หย่ากับเจ้า" ซ่างกวนหลิวหยางเอ่ยแก่สตรีที่เพิ่งว่ายน้ำเข้าฝั่งมานอนแผ่หลา  โจวหว่านถิงสำลักน้ำลุกขึ้นมา พอลุกขึ้นหันหน้ามาก็เห็นแต่คนแต่งชุดโบราณเต็มไปหมด ซ่างกวนหลิวหยางนั่งลง  ใช้มือที่หนาบีบคางนางก่อนจะเอ่ยลอดไรฟัน "ข้าจะแต่งกับโจวลิ่วผิงน้องสาวเจ้า  แม้ว่านางจะเป็นเพียงบุตรอนุก็ยังดีกว่าสตรีร้ายกาจเช่นเจ้า  เทียบกับน้องสาวเจ้าๆนับเป็นตัวอะไร" โจวหว่านถิงที่ลำดับความจำเรียบร้อยก็แกะมือเขาออก  มองหน้าคนตัวโตอย่างรังเกียจ "ท่านพูดว่าจะหย่ามากี่ครั้งแล้ว  ลูกผู้ชายคำพูดมีค่าดั่งทอง  ทำให้จริงสักที  ถ้างานมากนักข้าช่วยท่านฝนหมึกก็ได้นะ  ข้าเขียนหนังสือเป็นท่านแค่ประทับตราลงนามก็พอ เอาล่ะข้าจะกลับไปเขียนหนังสือหย่า  ท่านก็รีบกลับไปรับรองใบหย่าด้วยล่ะ ซ่างกวนหลิวหยาง"

หนุ่มหล่อนักธุรกิจตัวร้ายที่หวงความโสดยิ่งกว่าจงอางหวงไข่ แต่ดันมาตกม้าตายให้กับเด็กสาวที่หน้าตาจิ้มลิ้มราวกับตุ๊กตาซึ่งเป็นน้องสาวของเพื่อนสนิท "ถ้าหนูอยากสบายตัว หนูต้องเชื่อฟังป๋านะครับเด็กดี " แนะนำตัวละคร ธันวา อายุ 32 ปี หนุ่มหล่อตัวร้ายที่หวงความโสดยิ่งกว่าจงอางหวงไข่ แต่ดันมาตกม้าตายให้กับเด็กสาวที่หน้าตาจิ้มลิ้มราวกับตุ๊กตาซึ่งเป็นน้องสาวของเพื่อนสนิท -------------- วีญ่า อายุ 20 ปี หญิงสาวหน้าตาน่ารักราวกับตุ๊กตา เธอกลับมาเรียนต่อมหาลัยที่ไทย ด้วยเหตุผลที่ว่าเธอเหงาที่ต้องอยู่ต่างประเทศเพียงลำพัง เธอมีนิสัยดื้อรั้น แต่แฝงไปด้วยความน่ารักไร้เดียงสา จนตกหลุมพรางกับดักรักของเพื่อนพี่ชาย คำเตือน! [ตัวละคร สถานที่ ในนิยายเรื่องนี้ไม่มีอยู่จริง เป็นเพียงจินตนาการที่แต่งขึ้นของนักเขียนเพียงเท่านั้น ผู้แต่งไม่ได้มีเจตนายุยงส่งเสริมให้ลอกเลียนแบบพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมของตัวละครในเรื่องนี้แต่อย่างใด กรุณาใช้วิจารณญาณในการอ่าน] *ขอสงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 *ห้ามคัดลอก ลอกเลียน ดัดแปลง เนื้อหาโดยเด็ดขาด

ไปทำบุญวันเกิดที่อายุครบ30ปีให้ตัวเอง แต่ทำไมอยู่ดีๆก็โดนทักว่าเธอจะมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่เกิน1สัปดาห์ให้เตรียมตัวให้พร้อมเมื่อถึงเวลา แล้วเธอจะทำยังไงดีล่ะเนี่ย?!

"เซียวหยางมี่...เจ้าเคยรักข้าหรือไม่?" "หวังเฟิ่ง...ข้ามิอาจตอบท่านได้ เพราะแม้แต่ตัวข้าเอง ก็ยังไม่แน่ใจ" เซียวหยางมี่ เคยเป็นพระชายาขององค์ไท่จื่อแห่งแคว้นต้าชิง นางมอบทั้งชีวิตและหัวใจให้กับบุรุษที่เป็นดั่งดวงตะวันของนาง แต่สุดท้ายกลับต้องตายลงด้วยความสิ้นหวัง ถูกตราหน้าว่าเป็นสตรีใจร้ายที่สังหารลูกในครรภ์ของตนเอง ชาติภพใหม่ นางกลับมาในฐานะ มู่หรงเซียว องค์หญิงแห่งแคว้นเจียงหนาน ราชทูตผู้มีภารกิจสำคัญ ทว่าโชคชะตากลับพานางมาพบกับ หวังเฟิ่ง อีกครั้ง จักรพรรดิแห่งต้าชิง ผู้ที่ครั้งหนึ่งเคยทอดทิ้งนางอย่างไม่ไยดี เมื่ออดีตถูกเปิดเผย ความจริงถูกเปิดโปง หัวใจที่เคยแหลกสลายจะสามารถกลับมาประสานกันได้หรือไม่? ความรักที่เต็มไปด้วยรอยแผล และพันธสัญญาที่ถูกผูกมัดด้วยโชคชะตา... สุดท้ายแล้ว พวกเขาจะสามารถเอ่ยคำว่า ‘เราจะไม่ปล่อยมือกันอีก’ ได้จริงหรือไม่?

จ้าวซีซีได้แต่งงานกับผู้สืบทอดตระกูลเศรษฐีอย่างไม่คาดคิด และวันที่ตรวจเจอว่าตั้งครรภ์เธอก็ได้รับข้อตกลงการหย่าร้างการยึดครองเรือนหอของเศรษฐีจอมปลอมอย่างเธอกับแม่สามีที่แสนรังเกียจเธอผู้ไร้อิทธิพลและอำนาจแต่แล้วชายหนุ่มที่หล่อเหลาและร่ำรวยหกคนก็ล่วงหล่นลงมาจากฝากฟ้า หนึ่งในนั้นเป็นนักธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ และเขายืนกรานที่จะมอบคฤหาสน์หลังใหญ่ให้เธอหลายร้อยหลังอีกคนเป็นนักวิทยาศาสตร์ AI ที่จะมอบรถยนต์หรูไร้คนขับรุ่นลิมิเต็ดให้เธออีกคนเป็นศัลยแพทย์ยอดฝีมือที่อยู่บ้านทำอาหารให้เธอทุกวันอีกคนเป็นนักเปียโนผู้มากพรสวรรค์ที่เล่นเปียโนให้เธอฟังทุกวันอีกคนเป็นยอดนักทนายที่จะเป็นคนกวาดล้างเหล่าแฟนคลับแอนตี้ทั้งหมดให้เธอและอีกคนเป็นราชาภาพยนตร์ ที่ประกาศออกสาธารณะว่าเธอต่างหากที่เป็นรักแท้เศรษฐีจอมปลอมโอ้อวด “คนเหล่านี้ล้วนเป็นพี่ชายของฉันเองค่ะ”พี่ชายทั้งหกค้านขึ้นพร้อมกัน “ผิดแล้วล่ะ ซีซีต่างหากที่เป็นคุณหนูมหาเศรษฐีตัวจริง”เธอเลี้ยงลูกคนเดียวอย่างงดงามและเพลิดเพลินไปกับพี่ชายสุดหล่อหกคนที่เอ็นดูเธออย่างไร้ขีดจำกัด แต่แล้วผู้ชายบางคนกลับอิจฉาตาร้อน “ซีซี เรามาแต่งงานกันอีกครั้งได้ไหม?”ริมฝีปากแดงระเรื่อของเธอยกยิ้มน้อย ๆ “งั้นคุณต้องถามพี่ชายทั้งหกคนของฉันแล้วล่ะว่าตกลงหรือเปล่า?”แล้วก็มีชายหนุ่มรูปงามอีกสี่คนจากฟากฟ้าล่วงหล่นลงมา “ผิดแล้ว ควรจะเป็นสิบคนต่างหาก!”