เพลงเปิดและเพลงปิดของ Fate Strange Fake มีชื่อและผู้ร้องใครบ้าง?

คืนนี้ขอเล่าแบบตรงๆ เกี่ยวกับ 'Fate/Zero' ในมุมของคนที่ชอบเรื่องทึมๆ แต่ชวนคิดไปไกลกว่าการต่อสู้ธรรมดา เรื่องนี้เล่าเหตุการณ์ของสงครามจอกศักดิ์สิทธิ์ครั้งที่สี่ในเมืองที่ดูเหมือนจะเต็มไปด้วยเงามืด—มาสเตอร์ทั้งเจ็ดเรียกเหล่าผู้รับใช้ในตำนาน (เซอร์แวนท์) มาแข่งกันเพื่อขอพรจากจอก ผู้ชนะจะได้พรที่สามารถเปลี่ยนโลกได้ แต่ราคาที่ต้องจ่ายคือความเป็นมนุษย์และศีลธรรมของหลายคน ตัวละครหลักที่ฉันมองว่าเป็นจุดศูนย์กลางคือชายชื่อหนึ่งที่ยอมใช้วิธีสุดโต่งเพื่อผลลัพธ์—วิธีการของเขาเยือกเย็นและคำนวณ แต่เต็มไปด้วยบาดแผลทางใจ เมื่อเทียบกับชายอีกคนที่ดูสงบแต่มีความเปลี่ยวภายใน เป็นคู่ตรงข้ามที่ดึงให้เรื่องมีมิติทั้งปรัชญาและโศกนาฏกรรม ระหว่างทางยังมีตัวละครหญิงที่เป็นทั้งกำลังใจและการเตือนความผิดพลาดให้เห็นชัดขึ้น การเล่าเรื่องไม่มุ่งแต่แอ็กชัน แต่ปล่อยให้ผู้ชมคิดต่อถึงความหมายของการเลือกและผลที่เกิดตามมา สิ่งที่ทำให้ฉันยังคงคิดถึง 'Fate/Zero' คือความกล้าหาญในการตั้งคำถามว่า 'ความยุติธรรม' กับ 'ผลลัพธ์ที่ดี' จะแลกด้วยอะไรได้บ้าง เรื่องจบลงแบบทิ้งร่องรอยทั้งรักและความสูญเสียไว้ให้จดจำ ไม่ใช่แค่สงครามของฮีโร่ แต่เป็นบททดสอบจริยธรรมที่ไม่ง่ายเลย

ฉากการจากไปของอิสกันดาร์ใน 'Fate/Zero' ยังคงติดตาเราเหมือนภาพยนตร์สั้นที่เล่นซ้ำในหัวได้ไม่รู้จบ การเล่าเรื่องตรงนี้ไม่ได้แค่เป็นการตายของฮีโร่ แต่มันคือการเฉลิมฉลองอุดมคติที่ไม่ยอมพ่ายแพ้ต่อความจริงของโลก ฉากที่อิสกันดาร์นอนอยู่ท่ามกลางควันไฟ ความฝันเรื่องดินแดนที่เคยพิชิตและผู้คนที่เคยตามเขา มันถูกตัดกับความเงียบสงบที่แปลกประหลาด แล้ววาเวอร์ยืนอยู่ข้างๆ ในฐานะผู้ตามที่เติบโตขึ้น—นั่นแหละคือหัวใจของฉากนี้สำหรับเรา สิ่งที่ทำให้ฉากนี้โดดเด่นคือการผสมกันของความยิ่งใหญ่แบบเอพิกกับความเป็นมนุษย์ที่เปราะบาง สเกลของสงครามและปรัชญาการครองแผ่นดินถูกย่อให้เห็นชัดผ่านบทสนทนาเล็กๆ ระหว่างสองคนนั้น การจากไปของ Rider จบด้วยสัมผัสที่เศร้าแต่งดงาม เหมือนบทกวีที่ตัดจบก่อนจะกลายเป็นความบอบช้ำ ฉากนี้ทำให้คิดถึงแนวคิดว่า ‘ความเป็นผู้นำ’ ไม่ได้มีเพียงชัยชนะ แต่มันเป็นเรื่องของการทิ้งร่องรอยให้คนที่เหลืออยู่ได้เดินต่อไป—ภาพนั้นติดอยู่ในใจเรา และยังคงทำให้รู้สึกอบอุ่นแม้จะเป็นความอบอุ่นที่ผสมกับความเศร้า

เบื้องหลังบรรยากาศมืดทึบและท่วงทำนองที่ทำให้ฉากต่อสู้ใน 'Fate/Zero' รู้สึกยิ่งใหญ่คือฝีมือของนักแต่งเพลงชื่อดังที่มีสไตล์เฉพาะตัว นั่นคือ Yuki Kajiura (梶浦由記) ซึ่งเป็นคนแต่งเพลงประกอบหลักของอนิเมะชุดนี้ งานของเธอผสมผสานโคร์สที่ทรงพลังกับอิเล็กทรอนิกส์และเครื่องสาย จนเกิดเป็นซาวด์สเคปที่ทั้งดราม่าและลึกลับ — เสียงเหล่านี้ช่วยยกอารมณ์ของเรื่องขึ้นมาได้มากกว่าที่คำบรรยายทำได้บางครั้ง คอลเลกชันแผ่นเสียงหรือซีดีที่ควรหาเก็บไว้คือ 'Fate/Zero Original Soundtrack I' และ 'Fate/Zero Original Soundtrack II' ซึ่งออกโดยค่าย Aniplex นอกจากนั้นซิงเกิลเปิด-ปิดเรื่องอย่าง 'oath sign' กับ 'to the beginning' ก็มีคนโปรดหลายคนเก็บสะสมร่วมกันด้วย ผมเองมีแผ่นซีดีชุดหนึ่งที่ซื้อมาจากร้านนำเข้า เห็นคุณภาพมาสเตอร์เพลงยังคงชัดเจนและรายละเอียดไดนามิกครบถ้วน เมโลดี้บางชิ้นยังคงดังวนอยู่ในหัวเวลาอ่านฉากการต่อสู้ แหล่งหาซื้อมีทั้งแบบแผ่นจริงและแบบดิจิทัล ถ้าต้องการของใหม่เป็นทางการ ให้ลองดูที่ร้านออนไลน์ญี่ปุ่นอย่าง CDJapan หรือ YesAsia และร้านใหญ่อย่าง Amazon Japan กับ Tower Records Japan สำหรับตัวเลือกมือสอง Mandarake กับ Suruga-ya มักมีของหายากให้เจอ ส่วนถ้าชอบความสะดวกสบาย บริการสตรีมมิงและร้านขายเพลงดิจิทัลอย่าง iTunes/Apple Music, Spotify, Amazon Music ก็มีบางอัลบั้มให้ฟังหรือซื้อดาวน์โหลด จบด้วยความรู้สึกว่าเพลงของ Yuki Kajiura สำหรับ 'Fate/Zero' เป็นอะไรที่ยืนหนึ่งในแง่การบรรยายอารมณ์ผ่านเสียงและคุ้มค่าที่จะหาเก็บไว้

ความทรงจำแรกๆ ของเราเกี่ยวกับ 'Saber' มักมาจากเวอร์ชันโทรทัศน์ปี 2006 ของ 'Fate/stay night' ที่ดูแล้วรู้สึกถึงความเป็นอัศวินโบราณชัดเจนกว่าใคร ภาพที่เด่นที่สุดสำหรับฉันคือความนิ่งและความรับผิดชอบของเธอ—ท่าทาง การสบตา กับคำพูดสั้นๆ ที่สื่อความหมายได้ลึก แม้ว่าแอนิเมชันเวอร์ชันนี้จะไม่ได้จัดฉากต่อสู้ให้งดงามที่สุด แต่การสื่ออารมณ์ผ่านมุมกล้องและบทสนทนา ช่วยให้ตัวตนของ 'Saber' ในฐานะกษัตริย์หญิงที่ยกย่องความถูกต้องเห็นภาพชัดเจนขึ้นกว่ามังงะบางฉบับ เมื่อเปรียบเทียบกับมังงะฉบับหนึ่งที่ฉันอ่านบ่อยๆ จะรู้สึกว่าเพจกระดาษให้พื้นที่สำหรับความคิดภายในและหน้าตาของตัวละครมากกว่า มังงะมักจะย่อหรือเรียบเรียงฉากบางอย่างให้กระชับ แต่ก็ใช้คัตสวยๆ กับโคลสอัพใบหน้าแทนการเคลื่อนไหว ทำให้บทสนทนาและแววตาของ 'Saber' อ่านได้ชัดขึ้นในเชิงจิตวิทยา ต่างจากอนิเมะที่ใช้เสียงพากย์และดนตรีมาช่วยเติมเต็มอารมณ์ เหมือนสองงานศิลป์ที่เน้นคนละประสาทสัมผัส ฉันจึงชอบทั้งสองแบบ แต่ถาต้องเลือกเวิร์กช็อปอารมณ์ลึกๆ จะยกนิ้วให้มังงะในบางมุม และถาต้องการความตื่นตาตื่นใจและบรรยากาศหนักแน่นของการต่อสู้ก็ต้องยอมให้เวอร์ชันอนิเมะพร้อมซาวด์แทร็ก

บอกเลยว่า 'Fate/strange Fake' คือการเล่นกับคอนเซ็ปต์สงครามจอกศักดิ์สิทธิ์แบบที่ไม่ค่อยเห็นในงานหลักของซีรีส์ — มันเกิดขึ้นในเมืองเล็กๆ ของสหรัฐอเมริกา (Snowfield) ที่มีการจำลองพิธีเรียกสาวกฮีโร่ (Servants) ขึ้นมา แต่จอกที่ใช้เป็นของปลอมและกติกาเองก็มีการบิดเบี้ยว ทำให้สงครามนี้กลายเป็นการทดลองทางความเชื่อและอุดมคติมากกว่าการแข่งขันเพียวๆ ด้านหนึ่งงานชิ้นนี้ยังคงโครงสร้างพื้นฐานของซีรีส์ 'Fate' ที่เราคุ้นเคย: นายจ้าง (Masters) เรียกฮีโร่จากตำนานเพื่อสู้กันเพื่อจอก แต่สิ่งที่ทำให้ผมติดใจคือการตั้งคำถามกับคำว่า 'ฮีโร่' และความเป็นจริงของตำนาน — บทบาทของ Servant บางตัวถูกตีความใหม่จนกลายเป็นสิ่งที่คาดไม่ถึง เรื่องราวผสมทั้งความลึกลับ ปรัชญา และมิติสังคมที่สะท้อนความขัดแย้งในโลกสมัยใหม่ โดยรวมแล้ว 'Fate/strange Fake' เหมาะกับคนที่ชอบมุมมองคดเคี้ยวของตำนาน ไม่ได้ต้องการแอ็คชันเพียวๆ แต่ชอบการโต้เถียงเชิงแนวคิดและตัวละครที่มีสีสัน ฉันมองว่ามันเป็นอีกมุมมองหนึ่งของจักรวาลเดียวกันที่ทำให้เราคิดต่อว่า 'ความจริง' ในตำนานสร้างขึ้นหรือถูกค้นพบกันแน่

แนะนำให้เริ่มจากต้นฉบับแบบเกมถ้าคุณอยากเข้าใจโครงสร้างของเรื่องและแรงจูงใจของตัวละครทั้งหมดอย่างลึกซึ้ง การอ่าน 'Fate/stay night' เวอร์ชันต้นฉบับ (visual novel) ให้มุมมองที่ครบถ้วนที่สุด เพราะงานนี้ถูกออกแบบเป็นสามเส้นเรื่องหลักที่แยกกันไปคนละทิศคนละทาง — เส้นทางของ Saber, เส้นทางของ Rin/Archer และเส้นทางมืดของ Sakura ซึ่งแต่ละเส้นมีโทนและธีมที่ต่างกันอย่างชัดเจน ผมชอบที่การเล่นแบบ visual novel ให้เวลาและบริบทกับการตัดสินใจของตัวละคร ทำให้เหตุการณ์หลายจุดที่ดูธรรมดาในอนิเมะกลับมีน้ำหนักมากเมื่อรู้ที่มา ถ้าการอ่านเกมไม่ใช่ทางเลือกจริงๆ เวอร์ชันอนิเมะปี 2006 ของสตูดิโอ DEEN ยังเป็นทางลัดที่พาไปรู้จักกับความสัมพันธ์ระหว่าง Shirou และ Saber ได้ดี — แม้ภาพกับ pacing จะเก่าไปบ้าง แต่กลิ่นอายของต้นฉบับยังอยู่ครบและทำให้เห็นวิวัฒนาการของตัวละครบางตัวได้ชัด การดูเวอร์ชันนี้ก่อนจะช่วยให้การกลับไปชมเวอร์ชันอื่นๆ ของเรื่องมีมิติขึ้น เพราะคุณจะจับได้ว่าผลงานแต่ละเวอร์ชันเลือกจะเล่าอะไรมากกว่าและตัดอะไรออกไป ท้ายสุด ผมมองว่าการเริ่มจากต้นฉบับจะทำให้คุณซึมซับไอเดียหลักของเรื่องอย่างเต็มที่ แต่ถาไม่สะดวก การเริ่มจากอนิเมะปี 2006 ก็ไม่ได้ผิด — มันเป็นประสบการณ์ที่เข้าใจง่าย และเมื่อพร้อมค่อยไล่ไปดู 'Unlimited Blade Works' หรือ 'Heaven's Feel' ต่อเพื่อสัมผัสมุมมองอื่นๆ ของโลกเดียวกัน

การคอสเพลย์ชุด 'Saber' จาก 'Fate/stay night' ให้สมจริงสำหรับฉันหมายถึงการจับอารมณ์ของตัวละครก่อนแล้วค่อยลงรายละเอียดทางเทคนิค — นึกภาพซีนที่เธอดึงดาบขึ้นกลางแสงจันทร์ ความรู้สึกหนักแน่นและสง่างามต้องสะท้อนออกมาทั้งชุดและท่าทาง เริ่มจากโครงสร้างทรงชุด: ชุดเกราะกับเดรสสีน้ำเงินต้องมีสัดส่วนที่ชัดเจน เพื่อให้ซิลูเอตต์เหมือนต้นฉบับ ต้องใช้โครงคอร์เซ็ตแบบรองรับเอวและแผ่นเสริมตรงไหล่เพื่อให้บ่าดูกว้างตามแบบเกราะเล็ก ๆ ระหว่างการเย็บ ให้เลือกผ้าหนาที่มีน้ำหนักสำหรับกระโปรงชั้นนอกและใช้ซับในแข็งแรง เพื่อให้กระโปรงตั้งรูป เมื่อทำเกราะใช้โฟม EVA หรือวัสดุขึ้นรูปอื่น ๆ ปั้นเป็นชิ้นแล้วเคลือบด้วยพลาสติกหรือเรซินเลเยอร์บาง ๆ ก่อนทาสีเมทัลลิค หลีกเลี่ยงการทำให้ชิ้นงานหนักเกินไปโดยซ่อนสายรัดและฮาร์เนสไว้ด้านใน รายละเอียดเล็ก ๆ เช่นลวดลายทองบนอกเกราะ ตะเข็บที่มองเห็นได้ และการฉาบสีให้มีร่องรอยใช้งานเล็กน้อย จะเพิ่มความสมจริงมากกว่าความเงาวับแบบใหม่เอี่ยม ดาบ 'Excalibur' ควรมีบาลานซ์ที่จับถือสบาย ใช้โครงไม้เบา ๆ หุ้มโฟมแล้วเคลือบผิวให้แข็งเท่าที่จำเป็น สุดท้าย การฝึกท่าทางเดิน ยืน และมุมกล้องสำคัญไม่แพ้ชุด เพราะภาพที่สมจริงเกิดจากการผสานกันของชุด ท่าทาง และการแสดงออกอย่างลงตัว

เราเป็นคนสะสมฟิกเกอร์มานาน และถ้าพูดถึงการได้ของแท้ของ 'Fate/stay night' โดยเฉพาะ Saber มันมีเส้นทางชัดเจนที่ทำให้ใจชื้นขึ้นมาก เริ่มจากร้านที่เป็นตัวแทนจำหน่ายหรือผู้ผลิตโดยตรง เช่น Good Smile Company (สำหรับ Nendoroid และ figma) หรือบริษัทที่ผลิตสเกลอย่าง Max Factory, Kotobukiya และ Aniplex+ ที่มักลงขายสินค้าแบบพรีออร์เดอร์บนเว็บของตัวเองและมีสต็อกจำกัด การสั่งพรีออร์เดอร์ตรงจากเว็บเหล่านี้คือวิธีที่ปลอดภัยที่สุดเพราะแทบแน่ใจว่าได้ของตรงตามมาตรฐาน อีกเส้นทางคือร้านออนไลน์ญี่ปุ่นที่มีชื่อเสียงอย่าง AmiAmi, HobbyLink Japan (HLJ) หรือ Solaris Japan ซึ่งขายทั้งของพรีออร์เดอร์และของมือสองที่คัดแล้ว ถ้าต้องการของมือสองจริงจัง ให้ดูที่ Mandarake หรือ Suruga-ya — ของมักถูกเก็บรักษาดี มีรายละเอียดสภาพชัดเจน และระบุว่าต้นฉบับหรือไม่ ส่วนถ้าบริการไม่ส่งนอกญี่ปุ่น ใช้ตัวกลางอย่าง Buyee หรือ FromJapan เพื่อช่วยนำเข้ามาได้ วิธีสังเกตของแท้คือสติกเกอร์ฮโลแกรมจากผู้ผลิต หมายเลขรุ่นบนกล่อง ลายพิมพ์ที่คมชัด และราคาไม่ถูกจนผิดปกติ ถ้าเจอราคาถูกมากจนแทบจะถูกกว่าทุน นั่นมักเป็นสัญญาณเตือน ให้เก็บรูปกล่อง เปรียบเทียบกับรูปสินค้าทางการ และเลือกผู้ขายที่มีรีวิวดี สะอาดใจขึ้นเยอะเวลาแกะกล่องของแท้แบบเรียบร้อยแบบนั้น