แบบ Manga Eyes แบบต่างๆ ที่นิยมในญี่ปุ่นมีอะไรบ้าง?

ตาของตัวละครบอกอะไรได้มากกว่าคำพูด — นี่เป็นคติในการออกแบบของฉันเสมอ เมื่อจะทำ 'manga eyes' ให้เข้ากับบุคลิก หน้าที่แรกคือถามตัวเองว่าอยากให้คนอ่านรู้สึกยังไงกับตัวละครคนนั้นในวินาทีแรก ฉันมักแบ่งการออกแบบเป็นชั้นๆ: รูปร่างตา (กลม คม เบ้าเข้าหรือแบน), ขนาดม่านตา, ระยะห่างระหว่างคิ้วกับตา และรายละเอียดของไฮไลต์กับเงา ถ้าต้องการให้ตัวละครดูอ่อนโยน จะใช้ตากลมกว้าง ตาดำใหญ่ และไฮไลต์ที่แบบหลายจุดเหมือนใน 'Sailor Moon' แต่ถ้าอยากให้มีความลึกทางอารมณ์ หรือลึกลับ จะลดไฮไลต์ ทำม่านตาเล็กลง เพิ่มเส้นใต้ตาและเงาบางๆ อย่างที่เห็นในบางฉากของ 'Naruto' ซึ่งใช้การออกแบบตาเป็นสัญลักษณ์อารมณ์ ฉันเองชอบทดลองกับความหนาของเส้นรอบตาและความเบลอของเงาเพื่อเห็นผลต่างของบุคลิกอย่างชัดเจน

ทุกครั้งที่ต้องลงน้ำตาในดวงตาตัวละคร ฉันจะเริ่มจากคิดเรื่องแหล่งกำเนิดแสงก่อนเสมอ เพราะรูปลักษณ์ของน้ำตาขึ้นอยู่กับแสงและพื้นผิวรอบ ๆ มากกว่าสิ่งอื่นใด ในมุมมองของฉัน การแบ่งชั้นคือกุญแจ: วาดสีฐานของตาให้เรียบร้อยก่อน แล้วเพิ่มแผ่นเงาโปร่งบางที่บริเวณขอบเปลือกตาล่างเพื่อให้รู้สึกว่ามีความชื้น จากนั้นค่อยเพิ่มแสงสะท้อนเล็ก ๆ เป็นจุดขาวหรือทรงวงรีบนลูกตา เพื่อเป็นจุดที่ดึงสายตา เทคนิคการเกลี่ยสีแบบไล่โทนช่วยให้หยดน้ำดูลอย อย่าลืมใส่เส้นน้ำตาที่ไหลลงมาแบบไม่สมมาตร—รูปทรงหยดที่เป็นหยักเล็ก ๆ และบางครั้งอาจมีการแตกตัวเป็นเม็ดเล็ก ๆ ตรงปลาย การใช้สีที่ต่างกันเล็กน้อยสำหรับเงาใต้หยดตา (เช่น โทนชมพูหรือฟ้าอ่อน) จะทำให้น้ำตาดูนุ่มและมีมิติ ในงานอนิเมะและมังงะบางชิ้น เช่น 'A Silent Voice' จะเห็นว่าการเล่นกับแสงสีอบอุ่นและการใส่แสงสะท้อนแบบหลายชั้นทำให้อารมณ์เข้มข้น การลงสีน้ำตาทั้งแบบดิจิทัลและแบบดั้งเดิมมีเทคนิคร่วมกัน—ควบคุมคอนทราสต์ ไม่ให้ไฮไลท์ขาวล้นเกินไป และรักษาจังหวะของรายละเอียดไว้ ถ้าทำจนเกินไปภาพอาจกลายเป็นตลก ดังนั้นปล่อยพื้นที่ให้ตาได้หายใจบ้าง การทดลองกับแปรงโปร่งแสง และการใช้อ็อฟเซ็ตแสงเล็กน้อยช่วยให้ผลงานดูเป็นธรรมชาติ สุดท้ายชอบเก็บรายละเอียดด้วยจุดแสงเล็ก ๆ สองจุดที่ไม่เท่ากัน—มันทำให้ดวงตามีชีวิตขึ้นมาขึ้นจริง ๆ

ตาของตัวละครในมังงะสไตล์ชูโจะมักทำหน้าที่เหมือนตู้เพลงที่เล่นอารมณ์ไม่หยุด — นั่นคือสิ่งที่ทำให้ฉันหลงใหลมาตั้งแต่แรกเห็น ฉันชอบมองว่าชูโจะใช้ดวงตาเป็นตัวเล่าเรื่องชั้นยอด: ดวงตาจะใหญ่ โต๊ะเงาสะท้อนหลายชั้น มีแสงจุดเล็ก ๆ หลายจุด เป็นเส้นที่อ่อนนุ่มและมีขนตายาว ๆ เพื่อขยายความเปราะบางหรือความหวังของตัวละคร บ่อยครั้งจะเห็นการซูมหน้าสลับกับแบ็คกราวด์เป็นลายดอกไม้หรือจุดแสง เพื่อเน้นอารมณ์ภายใน เช่นฉากสารภาพรักใน 'Cardcaptor Sakura' ที่ดวงตาแทบเล่าแทนคำพูดทั้งหมด ในทางตรงกันข้าม ดวงตาของมังงะชูเน็นมักออกแบบให้เรียบกระชับเพื่ออ่านได้ชัดในฉากต่อสู้ รอยมุมคม เส้นหนาขึ้นในบางจุด เงาเข้มกว่า และการเล่าอารมณ์มักพึ่งพาท่าทาง เสียงลม หรือเส้นเคลื่อนไหวแทนการเร่งซูมหน้ามาก ๆ การแข่งขันแบบเข้มข้นใน 'Naruto' หรือมุขตลกใน 'One Piece' แสดงให้เห็นว่าชูเน็นมองดวงตาเป็นองค์ประกอบหนึ่งของการเคลื่อนไหวมากกว่าจะเป็นศูนย์กลางของความรู้สึก ส่วนตัวแล้วฉันชอบทั้งสองแบบ — บางครั้งอยากให้สายตาเต็มไปด้วยประกายและคราบน้ำตา บางครั้งก็ต้องการความคมชัดที่ทำให้ฉากต่อสู้รู้สึกหนักแน่น ต่างสไตล์ต่างเสน่ห์ แล้วแต่เรื่องจะใช้ให้เข้ากับโทนได้อย่างฉลาด

เราเริ่มจากการมองภาพตาแบบมังงะที่ชอบก่อน แล้วลงรายละเอียดทีละชั้นจนรู้สึกว่าเป็นตาของตัวละครเราเอง ขั้นแรกเราจะแบ่งโครงสร้างตาเป็นชั้นชัดเจน: เส้นขอบตา ใส่เงาในรูม่านตา ชั้นสีฐาน (base color) ลายริ้วในไอริส เงาแข็งเงานุ่ม และไฮไลต์แข็ง-นุ่ม อีกทั้งต้องคิดเรื่องแหล่งกำเนิดแสงว่าจะมาจากมุมไหนเพื่อวางฮาร์ดไลท์กับรีมไลท์ให้สัมพันธ์กัน เรามักใช้เลเยอร์แยกแบบ clipping mask ในโปรแกรมอย่าง Clip Studio Paint หรือ Photoshop เพื่อปรับสีเฉพาะส่วนโดยไม่กระทบชิ้นอื่น เทคนิคที่ช่วยได้เยอะคือการใช้โหมดเลเยอร์ต่าง ๆ: Multiply สำหรับเงาฐาน, Overlay/Soft Light เพื่อเพิ่มสีสันให้ไอริส, Color Dodge ในจุดไฮไลต์เพื่อความฉ่ำ และ Gaussian Blur เบา ๆ บนเลเยอร์สำเนาเพื่อให้เกิดการกระจายแสงแบบนุ่ม ๆ การใส่เท็กซ์เจอร์จุดเล็ก ๆ หรือฝุ่นเม็ดสีบาง ๆ จะทำให้ดวงตาดูมีมิติไม่แบน แต่ถ้าต้องการลุคใสแบบ 'Sailor Moon' ให้เน้นไฮไลต์หลายชั้นและเพิ่มประกายรูปดาวเล็ก ๆ ในไอริส สรุปว่าเล่นกับเลเยอร์และโหมดสีให้เป็น จะได้ตาออริจินัลที่มีเอกลักษณ์และอ่านอารมณ์ได้ทันที

ใครกำลังมองหาอ้างอิงดวงตาแบบมังงะแนวแฟนตาซี ควรเริ่มจากการเก็บภาพที่ให้ความรู้สึกเวทมนตร์และความลี้ลับไว้ก่อนเยอะๆ — สี แสง และสัดส่วนของไอริสจะเป็นตัวกำหนดโทนของตัวละครได้ชัดเจนเลย การสร้างมู้ดบอร์ดบนแพลตฟอร์มอย่าง Pixiv, ArtStation และ Pinterest ช่วยได้มาก ติดแท็กเป็นกลุ่มเช่น ‘fantasy eyes’, ‘magical irises’, หรือภาษาญี่ปุ่นแบบสั้นๆ ก็มีคนอัปโหลดงานคุณภาพเยอะ ผมมักเอาภาพจาก 'The Ancient Magus' Bride' มาเป็นตัวอย่างของความนุ่มนวลและประกายแปลกตา กับอีกด้านก็เก็บงานอย่าง 'Made in Abyss' เพื่อดูการเล่นกับความไร้เดียงสาผสมกับความหลอน เก็บรูปใกล้ๆ ของดวงตา หลายระดับแสง และเวอร์ชันขาว-ดำด้วย จะช่วยให้จับค่าเงาและเงาสะท้อนได้ดีขึ้น แล้วค่อยรวมองค์ประกอบที่ชอบมาลองสเก็ตช์เป็นแบบของตัวเอง เทคนิคล่าสุดที่ทำให้ผลงานดูแฟนตาซีคือการเพิ่มแสงภายในไอริสและใส่แสงสะท้อนเล็กๆ หลายจุด ทำให้ดวงตามีชีวิตโดยไม่ต้องพึ่งเอฟเฟกต์เยอะๆ

สายตาในมังงะเป็นตัวบอกอารมณ์ได้ทั้งหมด — นี่คือวิธีที่ฉันปรุงให้มันมีชีวิต เริ่มจากโครงสร้างก่อน: วาดรูปร่างตาให้สอดคล้องกับบุคลิก ไม่ว่าจะเป็นตากลมโตสำหรับความไร้เดียงสา หรือตารีแหลมสำหรับความมั่นใจ การกำหนดความหนาของเส้นเปลือกตาและตำแหน่งของคิ้วจะช่วยกำหนดอารมณ์ตั้งแต่แรกเสมอ ฉันมักจะวาดเส้นล่างบางกว่าส่วนบนและเพิ่มน้ำหนักตรงมุมตาเล็กน้อยเพื่อให้ตาดูเข้มขึ้นโดยไม่ต้องพึ่งเส้นเยอะ จากนั้นใส่องค์ประกอบที่ทำให้ดูเป็นธรรมชาติ: ชั้นไฮไลต์หลายชั้น ลดความแข็งของขอบรูม่านตาด้วยเกรเดียนต์ เติมเส้นน้ำตาและแสงสะท้อนเล็ก ๆ ที่ขอบตา รวมถึงเงาอ่อนใต้เปลือกตาเพื่อให้รู้สึกว่าตามีมิติ ฉันชอบศึกษาโทนสีในงานอย่าง 'Violet Evergarden' เพื่อดูการลงสีโครงสร้างแสงบนดวงตาที่ละเอียด งานพวกนี้สอนให้รู้ว่าการผสมแสงเล็ก ๆ หลายชั้นจะได้ผลดีกว่าการพยายามทำให้มันสมบูรณ์ชิ้นเดียว สุดท้ายอย่าลืมจังหวะการลงเส้นกับการลงสี—บางส่วนปล่อยให้หยาบ บางส่วนละเอียด เพื่อสร้างจุดดึงดูดให้สายตา โยนไฮไลต์เล็ก ๆ ตรงตำแหน่งที่รับแสงแล้วถอยออกมาเล็กน้อย จะได้ความสดใสที่ดูเป็นธรรมชาติและมีชีวิต

ใช้แปรงผสมสีแบบนุ่มแล้วลากเป็นวงกลมเล็กๆ แล้วฉันจะรู้สึกว่าได้ชีวิตเข้ามาในดวงตาเลย — นี่เป็นวิธีการเริ่มต้นที่ชอบใช้เมื่อต้องการมิติแบบนุ่มนวลและมีแสงสะท้อนหลายชั้น ในขั้นแรกฉันวาดฐานสีตาแบบเรียบแล้วเติมเงาแบบเซลล์เล็กๆ ให้ขอบบนของม่านตาเข้มขึ้น เพื่อจำลองเงาที่เกิดจากเปลือกตา จากนั้นใช้แปรงอ่อน (soft round) เบลนด์จากขอบม่านตาออกมาทำเป็นอีกชั้นของเงา จัดวางแสงจุดเล็กๆ หลายตำแหน่งแทนการใส่ไฮไลท์เดียว—การมีไฮไลท์หลายจุดทำให้รู้สึกเหมือนกระจกหลายชั้นในดวงตาเลย ขั้นตอนสุดท้ายฉันมักใช้แปรงเท็กซ์เจอร์ละเอียดแตะๆ บริเวณม่านตาเพื่อให้ลายม่านตาดูไม่เรียบจนเกินไป แล้วเพิ่มลมเล็กๆ ของสะท้อนจากสิ่งแวดล้อม เช่น สีจากท้องฟ้าหรือเสื้อผ้าเพื่อให้ดวงตาดูมีเรื่องราว เหมือนที่ชอบสังเกตในฉากสายตาของ 'Violet Evergarden' — รายละเอียดเล็กๆ พวกนี้แหละที่ทำให้ตาดูมีมิติจริงๆ

ลองมองเครือข่ายอิสระเป็นจุดเริ่มต้นที่ให้ความยืดหยุ่นมากกว่าที่คิด เมื่อคุณมีทักษะวาด 'eyes manga' อย่างชัดเจน งานแบบคอมมิสชันอิสระจะเปิดประตูให้หลากหลายแนวทางทั้งงานพอร์ตเทรต ไอคอน หรือการออกแบบตัวละครระยะสั้น จากประสบการณ์ของผม การเริ่มต้นที่ดีคือสร้างพอร์ตโฟลิโอบนแพลตฟอร์มที่นักวาดมังงะชอบใช้ เช่น Pixiv และ ArtStation แล้วกระจายผลงานสั้นๆ ไปยัง Instagram และ Twitter (X) ใช้แท็กที่คนตามหา เช่น #mangaeyes หรือ #expressionstudy เพื่อให้คนเห็นงานได้ง่ายขึ้น นอกจากนี้การลงคอมมิสชันบน Fiverr หรือ Upwork ก็ช่วยให้ได้งานสม่ำเสมอในช่วงแรก สิ่งที่มักได้ผลเร็วคือการทำแพ็กสินค้าดิจิทัล เช่น ไฟล์สติกเกอร์ตา, brushes หรือชุดสตัดดี้สายตา แล้ววางขายบน Gumroad หรือ Ko-fi เพื่อสร้างรายได้แบบพาสซีฟ ในมุมของเกมอินดี้และสตูดิโอมือถือ ผมมักเห็นคนได้งานเพราะแสดงตัวอย่างหน้าตาตอนต่างๆ ที่สื่ออารมณ์ชัด เช่นการอ้างอิงสไตล์ดรามาติกของ 'Demon Slayer' ในการนำเสนออารมณ์ด้วยดวงตา ท้ายสุดต้องไม่ลืมว่าการต่อยอดมาจากความสม่ำเสมอและการสื่อสารกับลูกค้า การบอกขั้นตอน เวลา และไฟล์ที่ส่งชัดเจนจะทำให้รีวิวดีและลูกค้ากลับมาซื้อซ้ำได้ง่าย พัฒนาฝีมือต่อเนื่องแล้วโอกาสจะตามมาเอง