แฟนฟิคชั่นมักเขียนอริของตัวละครให้ต่างจากต้นฉบับอย่างไร?

เคยลองคิดไหมว่าทำไมแฟนฟิคถึงชอบทำให้อริกลายเป็นคนละคนจากต้นฉบับ คนเขียนมักใช้เทคนิคง่ายๆ แต่ได้ผล เช่นเล่าเรื่องจากมุมมองของอริเอง ให้เราเข้าใจแรงจูงใจที่ลึกกว่าเดิม หรือให้ความเป็นมนุษย์แก่ตัวร้ายผ่านฉากส่วนตัวที่ต้นฉบับไม่เคยมี ฉันชอบอ่านแฟนฟิคแนวที่ย้ายฉากไปยัง AU สบายๆ — เช่นเอาอริจากโลกแฟนตาซีมาลงห้องร่วมกันในชีวิตประจำวัน แล้วค่อยๆ เผยความอ่อนแอ ความไม่แน่ใจที่ทำให้เขาต้องเลือกทางเลือกโหดร้าย อีกวิธีที่พบบ่อยคือการคืนค่าประวัติศาสตร์ — ขยายเบื้องหลังและเหตุการณ์เล็กๆ ที่ทำให้เขากลายเป็นคนแบบนั้น ฉากแบบนี้มักทำให้คนอ่านเริ่มสงสารแม้จะไม่ยอมรับการกระทำของอริ ในแง่ของฉัน เทคนิคเหล่านี้ทำให้อริมีมิติใหม่และสร้างความสัมพันธ์ที่ไม่คาดคิดระหว่างตัวละคร แต่การเปลี่ยนแปลงต้องสมเหตุสมผล ไม่ใช่แค่ทำเพื่อให้เขา 'น่ารัก' หรือเป็นอีกฝ่ายของคู่รักเท่านั้น เพราะถ้าบทเปลี่ยนจนหมดเอกลักษณ์ ด้านที่ทำให้ตัวร้ายมีพลังก็จะหายไป เหลือแต่ตัวละครที่เหมือนภาพลวงตา

วงการแฟนฟิคมีเทคนิคหลายอย่างที่มักถูกหยิบมาใช้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่ละเทคนิคสะท้อนทั้งความอยากสำรวจและความชื่นชอบของคนเขียน เช่น การให้เหตุผลเชิงจิตวิทยาแก่ตัวร้าย เพื่ออธิบายว่าทำไมเขาถึงเลือกทางนั้น ผมเห็นงานที่พูดถึงการถูกทอดทิ้งในวัยเด็ก ถูกมองข้าม หรือความกลัวจนกลายเป็นแรงผลักดันให้ทำสิ่งรุนแรง อีกเทคนิคคือการเปลี่ยนบริบท — ย้ายอริจากสงครามไปเป็นชีวิตประจำวัน หรือแต่งเป็นโลกสมัยใหม่ ทำให้ความโหดร้ายถูกแทนที่ด้วยปัญหาชีวิตแบบบ้านๆ ผู้เขียนบางคนลดทอนอำนาจของอริด้วยการให้เขาเผชิญผลของการกระทำในรูปแบบที่เป็นมนุษย์มากขึ้น นอกจากนี้ยังมีการสร้างเรื่องราวลับที่ไม่เคยเปิดเผยในต้นฉบับ เช่นความสัมพันธ์ที่ไม่ถูกพูดถึงหรือความขัดแย้งภายในกลุ่ม ซึ่งเทคนิคพวกนี้เห็นได้บ่อยในแฟนฟิคที่ดึงจาก 'Fullmetal Alchemist' — ตัวละครที่เดิมมีมิติด้านลบถูกนำมาขยายให้มีเหตุผลเชิงอุดมคติหรือความอ่อนแอที่น่าเห็นใจ สุดท้ายแล้วผมคิดว่าสิ่งที่ทำให้อริในแฟนฟิคน่าสนใจกว่าในต้นฉบับก็คือความเต็มใจของผู้เขียนที่จะยอมเสี่ยงเปลี่ยนแปลง เพื่อหามุมใหม่ให้ตัวละครแม้จะเป็นแบบฝันหรือขัดแย้งกับคาแรกเตอร์ดั้งเดิมก็ตาม

ความน่าสนใจของการแต่งอริในแฟนฟิคคือการทดลองกับความเป็นไปได้ — บางครั้งอริถูกทำให้ 'อ่อนลง' ทางอารมณ์ บางครั้งถูกให้เหตุผลเชิงสังคมหรือประวัติศาสตร์ที่ทำให้พฤติกรรมโหดร้ายมีที่มา ผมมักชอบงานที่หยิบเอา 'Kimetsu no Yaiba' มาทำมุมใหม่ เช่นเขียนฉากที่ทำให้เรารู้จักชีวิตก่อนกลายเป็นปีศาจ การเปิดเผยความทรมานหรือความทะเยอทะยานที่เป็นต้นเหตุช่วยให้บทบาทของอริมีความซับซ้อนมากขึ้น อีกวิธีคือการพลิกบท — ให้คนที่เคยเป็นศัตรูกลับมาร่วมมือในสถานการณ์วิกฤต นั่นบ่อยครั้งสร้างความตึงเครียดแบบใหม่ที่น่าติดตาม สุดท้ายแล้วผมคิดว่าการเขียนอริต่างจากต้นฉบับคือการหา 'เหตุผล' ที่ทำให้ผู้อ่านอยากเข้าไปมองเบื้องหลังคนร้าย แม้มติที่ได้อาจจะไม่ถูกใจทุกคน แต่มันก็เปิดมุมมองให้บทบาทเก่ามองเห็นความเป็นไปได้ใหม่ๆ ได้อย่างน่าสนุก

บอกตามตรง ผมรู้สึกทึ่งเวลาที่แฟนฟิคฉีกกรอบอริออกจากภาพลักษณ์เดิม ๆ เพราะมันเหมือนเขียนเรื่องใหม่ขึ้นจากเศษเสี้ยวของต้นฉบับ

ผมมักเจอวิธีการหลักๆ สองแบบที่เห็นบ่อยสุด: แบบแรกคือ 'มนุษยนิยมนิทัศน์' — อริที่ในเรื่องต้นฉบับโหดเหี้ยม จะถูกเติมแง่มุมด้านมนุษย์ เช่นให้เกิดความเสียใจ ความกลัว หรือเหตุผลที่ทำให้เขาตัดสินใจทำร้ายคนอื่น ตัวอย่างเช่นในบางแฟนฟิคที่หยิบเอา 'Naruto' มาแต่ง ผู้เขียนมักขยายเบื้องหลังของอริอย่าง Orochimaru หรือแปลงความเป็นศัตรูให้มีปมในวัยเด็กจนคนอ่านเริ่มเข้าใจเหตุผลของการกระทำ

แบบที่สองคือการเปลี่ยนน้ำหนักของบทบาท — บางคนทำให้อริกลายเป็นพาร์ทเนอร์ คู่แข่งที่เคียงข้าง หรือแม้แต่คนรัก การทำแบบนี้มักมาพร้อมกับการย้ายมุมเล่าเรื่องไปที่จุดมองของอริเอง ทำให้เราเห็นด้านที่เรื่องหลักไม่เคยโฟกัส เช่นการทำ AU (alternate universe) ที่ย้ายอริมาอยู่ในชีวิตประจำวันหรือให้บทโรแมนซ์กับตัวเอก ซึ่งทั้งหมดนี้ช่วยเติมเต็มช่องว่างที่ผู้ชมอยากรู้

ในมุมของผม วิธีเหล่านี้ทั้งสร้างความสนุกและความคลายเครียด แต่ก็ต้องระวังไม่ให้ตัวร้ายสูญเสียความเป็นตัวตนจนกลายเป็นคนใหม่เกินไป — ถ้าทำให้คนอ่านเชื่อได้ว่าการเปลี่ยนแปลงนั้นสมเหตุสมผล มันจะกลายเป็นงานแฟนฟิคที่น่าจดจำและมีเสน่ห์เฉพาะตัว