ใครเป็นผู้สร้างตัวละครคุณหมี และได้แรงบันดาลใจจากอะไร

นางคอยดูแลพ่อแม่สามีของนางเป็นอย่างดี และใช้สินเดิมของตัวเองเพื่ออุดหนุนทั้งจวนแม่ทัพ แต่สิ่งที่นางได้มากลับคือเขาประสบความสำเร็จแต่ได้แต่งงานกับแม่ทัพหญิงในฐานะภรรยาที่เท่าเทียมกันกับนาง จ้านเป่ยว่างหัวเราะเยาะ: ซ่งซีซี เจ้ารู้หรือไม่ว่าที่เจ้าอยู่เย็นมีสุข ใช้ชีวิตหรูหราได้ มันเป็นเพราะข้ากับยี่ฝางสู้กับศัตรูในสนามรบด้วยชีวิต? เจ้าไม่มีวันกลายเป็นแม่ทัพหญิงที่เผด็จการและกล้าหาญเช่นยี่ฝาง เจ้ารู้แต่ทำเรื่องงานบ้านงานเรือนและสื่อสารกับฮูหยินต่างๆเพื่อแลกเปลี่ยนเล่ห์เหลี่ยมแย่งชิงอำนาจในจวนหลังให้กันและกันเท่านั้น ซ่งซีซีทนไม่ไหวและจากไป นางขึ้นม้าเพื่อเข้าสู่สนามรบ เดิมทีนางเป็นลูกหลานแห่งครอบครัวแม่ทัพอยู่แล้ว แต่นางแค่ยอมทอดทิ้งยศทั้งหมดเพื่อจ้านเป่ยว่าง แต่นี่ไม่ได้หมายความว่านางไม่สามารถกลับมาต่อสู้อีก

เด็กน้อยถูกตระกูลทอดทิ้ง เพียงเพราะไร้พลังธาตุทั้งที่ความจริงมีเบื้องหลังชั่วร้ายแอบแฝง แต่นางกลับได้รับพรจากสวรรค์ทั้งมีมหาเทพเป็นอาจารย์ แม้แต่สัตว์อสูรในตำนานสุดเก๋ายังยอมเป็นคู่หู ความฮาป่วนกวนล้นจึงบังเกิดไม่รู้จบ จากขยะของตระกูลกลายเป็นธิดาเทพผู้สูงส่ง เมื่อถึงเวลานางจะกลับทวงทุกสิ่งคืนอย่างสาสม กระทั่งจอมอหังการแห่งอาณาจักรยังทำทุกอย่างเพื่อพิชิตหัวใจของนาง

อเล็กซ์เป็นคุณชายของครอบครัวที่ร่ำรวยสุด ๆ ระดับโลกครอบครัวหนึ่ง เขาเป็นผู้ชายที่เหล่าหญิงสาวในชนชั้นสูงหลาย ๆ คนหมายปองต้องการที่จะแต่งงานด้วย แต่ว่าเขากลับได้รับการปฏิบัติจากแม่ยายของเขาที่แย่มาก ๆ มันแย่ยิ่งกว่าพี่เลี้ยงในบ้านเสียอีก

[เกิดใหม่ + โรแมนติก + ข่มเหงรังแก + บริสุทธิ์ + ชายาหมอ + ความสุข] หลังสมรสได้เจ็ดปี เสิ่นหรูโจวมานะบากบั่นช่วยเหลือเซียวเฉินเหยี่ยนตลอดเส้นทางในการขึ้นครองราชย์กลายเป็นฮ่องเต้ ทว่าในวันนั้นเขากลับรับรักแรกที่มิอาจลืมเลือนเข้าวัง เอาใจอนุสังหารภรรยา กวาดล้างตระกูลเสิ่นของนางจนสิ้น! ครั้นลืมตาขึ้นอีกครา นางได้เกิดใหม่ในคืนวันสมรส หย่าร้างอย่างเด็ดขาด ให้ชายโฉดหญิงชั่วสำนึกในบาปที่กระทำไป ชดใช้คืนให้สาสม! นางเริ่มต้นอาชีพ ต้องการเป็นสตรีร่ำรวยอันดับหนึ่งในใต้หล้า หว่านเสน่ห์ผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ที่ทรงอำนาจในราชสำนัก จนถูกเขาเกี้ยวพาราสีประคบประหงมอย่างดี! “เจ้าทำตามใจตนก็พอ ข้าจะคอยเก็บกวาดทุกอย่างให้เจ้าเอง” ..... เซียวเฉินเหยี่ยนเองก็เกิดใหม่ ชาติก่อนเขาสูญเสียเสิ่นหรูโจวไป เมื่อนางสิ้นใจตรงหน้าเขาจึงประจักษ์แจ้งถึงความสำนึกผิด อีกทั้งตระหนักได้ว่าเขานั้นหลงรักนางมานานแล้ว ชีวิตนี้เขาต้องการเอาอกเอาใจนางทั้งชีวิต ทว่านางกลับหย่าร้างกับเขาไปครองคู่ชู้ชื่นกับผู้อื่น เขาไม่เชื่อว่าคนที่รักเขาเข้ากระดูกในชาติก่อนจะไม่ต้องการเขาแล้ว เขาปรารถนารอให้นางหันกลับมา กระทั่งนางแต่งงาน กระทั่งนางคลอดบุตร กระทั่งนางชี้กระบี่มาที่เขา นั่นก็มิอาจเปลี่ยนหัวใจนางได้เลย

แหวนแต่งงานถูกชายหนุ่มโยนมากลางเตียงใหญ่ “ฉันให้ เผื่อเธอจะได้เอาไปขายแลกเป็นเศษเงิน” “ฉันไม่ได้ต้องการ! “มีนาอึ้งอยู่สักพักก่อนจะดันตัวลุกโต้เถียงอย่างไม่พอใจ ยามที่ถูกเขาพูดเชิงดูถูก “แล้วแต่มึงดิ “

เมื่อก่อน จี้อี่หนิงคิดว่า การได้อยู่เคียงข้างเสิ่นเยี่ยนจือตั้งแต่ตอนเรียนหนังสือจวบจนแต่งงานนั้นเป็นเรื่องที่มีความสุขที่สุดในชีวิตของเธอ จนกระทั่งเสิ่นเยี่ยนจือนอกใจ เธอถึงได้เข้าใจว่า จะมีความรักที่ไหนที่มันลึกซึ้งอยู่ด้วยกันจนแก่เฒ่าได้ ความรักทั่ว ๆ ตอนแรกหวานแหวว สุดท้ายก็ลงเอยด้วยการจากลาอยู่ดี หลังจากการหย่าร้าง เธอจึงไม่เต็มใจที่จะมอบความจริงใจของเธอให้ใครอีก แต่เสิ่นซื่อกลับบุกเข้ามาในโลกของเธอ ไม่ยอมให้เธอได้มีโอกาสหลบหนีเลยแม้แต่น้อย เธอถอยหลังไปเรื่อยๆ ไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับคนตระกูลเสิ่นอีก เขากลับก้าวเข้าไปทีละก้าวๆ มีแต่อยากจะกักเธอไว้ในอ้อมกอดเท่านั้น "อาเล็ก พวกเราไม่เหมาะสมกันหรอกค่ะ" ชายคนนั้นบีบคางเธอเบา ๆ บังคับให้เธอเงยหน้าขึ้นสบตาเขา "เธอหย่ากับเสิ่นเยี่ยนจือแล้ว ฉันจะถือว่าเป็นอาเล็กของเธอได้ยังไงล่ะ?" "แล้วเธอก็ยังไม่เคยลองเลย จะรู้ได้ยังไงว่ามันไม่เหมาะสม?" จี้อี่หนิง "ฉันลองแล้วนะคะ" เสิ่นซื่อ "งั้นเธอก็ลองอีกทีสิ ลองจนกว่าจะเหมาะสมนั่นแหละ" จี้อี่หนิง "......"