99/108

"เธอคือเด็กใสซื่อหน้าตาน่ารักมาก เเต่ดันเป็นเมียนักเลงที่มีใบหน้าหล่อดั่งเทพเจ้า เเต่นิสัยโคตรเถื่อน เลว โหด ปากเข็ง เย็นชา ไม่มีใครกล้าลำเส้นนอกจาก เมียเด็กที่ชื่อยาหยี..." เรื่องย่อ "เราเลิกกันเถอะค่ะเฮียศึก เค้าไม่อยากคบกับเฮียเเล้วฮึก!!" "เพราะ?" "มีคนส่งรูปมาให้เเละมีผู้หญิงน่าอกตู้มๆนั้งอยู่บนตักเฮียด้วย เฮียนอกใจเค้า หนูไม่รักเฮียศึกเเล้วเราเลิกกันฮึก!ฮื่อๆ" ตึกๆๆๆๆ จากนั้นเธอก็วิ่งหนีออกไปจากผับ99ที่ดังที่สุดไปด้วยความเสียใจใบหน้าเต็มไปด้วยน้ำตา ส่วนเขามองเธอด้วยสายตาเรียบนิ่งเกินจะคาดเดา โปรดติดตามชมกันในเนื้อหา เเนะนำตัวละคร พระเอกชื่อ พันศึก อายุ30ปี สถานะมีเมียเเล้ว นิสัยเป็นคนเย็นชา ขี้หึงสุดๆโหดกัับทุกคนยกเว้นเมีย พูดน้อยไม่ชอบสุงสิงกับใครนอกจากเพื่อนของเขาเท่านั้น ไม่เจ้าชู้รักเเค่ยาหยีคนเดียว ที่สำคัญเยโคตรเก่ง นางเอกชื่อ ยาหยี อายุ19ปี สถานะมีผัวเเล้วผัวโหดมาก นิสัยน่ารักใส่ซื่อ เชื่อคนง่าย ขี้หวง ขี้อ้อน โกรธง่ายหายเร็ว เกลียดผู้ชายเจ้าชู้

ฉันขอร้องฟู่เยว่ชวน 99 ครั้ง ในที่สุดเขาก็ตกลงที่จะพาลูกสาวไปตั้งแคมป์บนภูเขาในวันเกิดเธอเมื่อฉันพบลูกสาวของฉันที่เชิงเขาในตอนกลางคืนของวันรุ่งขึ้น เธอตายแล้วในมือ เธอยังคงถือภาพครอบครัวไว้อย่างแน่น ฉันคุกเข่าต่อหน้าศพของลูกสาวอย่างใจสลาย แต่ฟู่เยว่ชวนกลับอัปเดตไอจีของเขา พร้อมแคปชั่นว่า คุณกับลูก ล้วนเป็นสมบัติของผม ในรูปถ่าย เขาและเพื่อนวัยเด็กของเขาจูงเด็กหญิงคนหนึ่ง กําลังมองพระอาทิตย์ตกที่ไกล ๆ ที่มุมล่างซ้ายของรูปถ่ายเผยให้เห็นมือเล็ก ๆ นั่นคือมือของลูกสาวของฉัน รูปภาพที่โหดร้ายนี้ถ่ายโดยลูกสาวของฉัน ……

これで妻からの冷たい仕打ちは99回目になる。 落ちた彼女のバッグから、コンサートのチケットが2枚こぼれ落ちた。 「誕生日に連れて行こうと思ってたの。見つけちゃったなら、その日に会いましょう。出張に行くから」 そう言う彼女の声さえ、冷たかった。 誕生日当日、僕は彼女の好きな色の服を着て、賑やかなコンサート会場の入り口で待った。 終演まで、彼女は現れなかった。 スマホを開くと、妻の幼なじみが投稿したSNSが目に入った。 「コンサート見れなかったけど、あの子を慰めるために、ずっと観たがってた映画を観に来た」 スマホを閉じる。心は不思議なほど静かだった。

ในโลกที่อย่างกับหนังแฟนตาซี เขาเกิดใหม่เป็นนักรบหุ่นล่ำพร้อมสกิลนักดาบเลเวล99 ทีแรกก็คิดว่าตัวเองเก่งที่สุด แต่ดันมีคนเจ๋งกว่า นั่นก็คือผัวเขา ใช่ผัว พระเจ้าให้เขาเกิดใหม่เป็นนักรบหล่อล่ำ..แต่ดันมีผัว

橘叶夢（たちばな かのん）は役所の入口に立ち、雨宮八雲（あまみや やくも）に99回目のプロポーズをした。 八雲はやはり来ず、ただ電話で淡々とこう言った。 「今結婚したら、命にかかわることになる。もう少し待とう」 叶夢が何か言う前に、八雲は電話を切った。 そばにいた友人は事情がわからず、二人が婚姻届を出す瞬間を記録しようとカメラを構えていたが、叶夢の表情を見て固まってしまった。 「八雲さんと十数年も幼なじみなんでしょう？あんなに仲が良かったのに、今日来ないの？」 叶夢は苦笑して、答えなかった。 かつて二人の関係はとても良く、ほとんど完璧と言っても過言ではない。 八雲はほぼ叶夢の人生そのものを占めていた。

Seseorang bisa sekaya apa? Suamiku sangat kaya, orang-orang menjulukinya Bayang Kota, karena hampir separuh properti di Kota Bara adalah miliknya. Selama lima tahun menikah, setiap dia pergi menemani cinta pertamanya, dia akan memberikan sebuah rumah padaku. Setelah aku memiliki 99 rumah, suamiku menyadari bahwa aku berubah. Aku tidak menangis dan mengeluh, bahkan tidak memohon padanya untuk menemaniku. Aku memilih sebuah vila terbaik di Kota Bara, lalu menyiapkan surat pengalihan properti dan memintanya untuk menandatangani surat itu. Setelah menandatangani surat pengalihan properti, suamiku mencoba untuk menghiburku. "Tunggu aku pulang, aku akan membawamu pergi melihat kembang api." Aku menyimpan surat itu dengan tenang sambil mengiakan. Namun, aku tidak memberitahunya bahwa surat yang ditandatangani kali ini adalah surat perceraian kami.

Aku punya sembilan nyawa, dan enam nyawa sudah kuhabiskan untuk Rico. Kali pertama, aku tertimbun dalam longsoran salju saat mencoba menyelamatkannya. Air dari lelehan salju memenuhi mulut dan hidungku. Kali kedua, aku diburu oleh musuhnya dan ditusuk 24 kali hingga tubuhku hancur lebur. Awalnya, dia gemetar dan berjanji tidak akan menyakitiku lagi. Pada kali ketujuh, dia sudah terbiasa dan sengaja menabrakkan mobilnya padaku hanya untuk menyenangkan seorang wanita. "Nyawanya nggak ada harganya. Asal kamu bahagia, dengan senang hati aku suruh dia mati 99 kali." "Kamu mau lihat kematian macam apa lagi? Aku akan mengaturnya sesuai keinginanmu." Aku terhempas sepuluh meter jauhnya seperti baju bekas yang terkoyak. Darah segar mengucur dari mulut dan hidungku. Namun, aku tersenyum dan menghitung dengan jariku. "Dua kali lagi, utang budiku akan terbayar lunas." Rico Sarihan tidak tahu aku hanya punya sembilan nyawa. Setelah aku mati untuk kesembilan kalinya, aku tidak akan kembali lagi. Ironisnya, saat aku benar-benar mati, dia memeluk erat mayatku yang hangus dan berbau busuk itu, tidak mau lepas. Air matanya bercucuran tak terkendali. "Tiara, kumohon bangunlah. Jangan tega begini sama aku. Kelak aku nggak akan biarkan siapa pun menyakitimu lagi." Sayangnya, tidak akan ada lagi seseorang yang menghapus air matanya dengan tangan gemetar berlumuran darah.