Banquet Round Tablecloths

Mon compagnon est tombé amoureux de l’Omega muette qui lui avait sauvé la vie et voulait rompre nos fiançailles. Je lui ai gentiment conseillé : « La position de Luna n’est pas facile. Elle ne pourra peut-être pas assumer la responsabilité. » L’Omega muette s’est sentie insultée et s’est suicidée en prenant du Tue-loup. Huit ans plus tard, lorsque Ryan est devenu le Roi Alpha, la première chose qu’il a faite était de détruire la Meute de Canine au Neige et de prendre ma vie. « C’est ce que vous lui devez tous, à Saya. » Lorsque j’ai rouvert les yeux, je me suis retrouvée au banquet de mes 18 ans. Le père de Ryan, l’ancien Roi Alpha, m’avait un jour demandé quel était mon souhait. « Puisque Ryan et Saya sont faits l’un pour l’autre, qu’ils soient ensemble. Qu’ils consomment leur lien sous la lune et reçoivent la bénédiction de la Déesse de la Lune. »

Alpha Trevor's pack found a cub, a baby wolf, inside a cave near the falls. The baby's eyes was as cold as the winter and her fur is majestic brown and white. The whole pack instantly fall in love with her. That day after they found her, the Alpha took care of her. As the day pass by and her adolescence start, she necame the most majestic werewolf in the pack. She grew up fierce. Coinciding with her 18th Birthday, The round moon appeared out of season. She danced with the Alpha but suddenly both of their eyes turns into different color. They both howl and cry in front of everyone. A symbol burns both of their wrist and an old werewoman shouted, "The Alpha's mate has appeared." They all shout in joy and happiness but her identity and genealogy remained unknown. And eventually, her character may be damage. What if her true identity will bring danger in the pack? What will she do if her identity can kill the Alpha or the Pack? What if, just what if, she's the demon and werewowolf's daughter?

Mon frère Dylan, parce que sa maîtresse Rosalie avait exprimé le désir d'assister à une pluie de météores, avait emmené tous ses gardes personnels à la campagne pour lui organiser ce spectacle romantique. Cette nuit-là, des anciens rivaux qu'il avait écrasés en ont profité pour s'introduire chez nous, bien décidés à exterminer toute la famille en guise de vengeance. Ma mère m'a protégée de son corps, subissant des blessures mortelles. J'ai appelé Dylan en pleurs, le suppliant de revenir. Heureusement, il a fini par rentrer avec ses gardes. Les intrus étaient alors capturés, mais des nouvelles horribles nous sont parvenue de la campagne : Rosalie s'était suicidée, laissant une lettre m'accusant d'avoir volontairement éloigné Dylan, ce qui l'avait conduite à être torturée par des ennemis. Dylan a brûlé froidement sa lettre d'adieu tout en murmurant : « Ce n'est pas grave. » Plus tard, notre père, déçu par son comportement, m'a promis la direction de l'entreprise familiale. Mais le soir même, après le banquet de célébration, Dylan est entré dans ma chambre et m'a assassinée. Ses derniers mots ont glacé mon sang : « Une personne aussi malfaisante que toi méritait de mourir ! » « C'est toi qui devrais être mort ! L'héritage me revient de droit ! » Je suis morte les yeux grands ouverts, pleine d'amertume. Quand j'ai rouvert les yeux... j'ai entendu à nouveau les intrus défoncer la porte d'entrée...

Lors du banquet de noces, Clément Duchamp est arrivé en retard, vêtu du costume du témoin, tenant son premier amour par le bras, tandis qu'il avait jeté avec désinvolture le costume du marié sur le canapé. « Clément, ce n'est pas notre mariage aujourd'hui… » « Jade Bernard ! » Clément m'a interrompue sèchement, les yeux pleins de menace. « Tu sais ce que tu peux dire ou non. Sois digne, ne me pousse pas à te détester. » J'ai esquissé un rire amer. L'ex de Clément avait perdu la mémoire, tout le monde jouait avec elle à un jeu de souvenirs retrouvés, alors personne ne devait la heurter. Pour m'apaiser, Clément m'a prise dans ses bras et m'a murmuré à l'oreille : « Jade, tu peux me comprendre, n'est-ce pas ? » J'ai hoché la tête pour lui montrer que je comprenais, puis je me suis tournée pour prendre la main du vrai témoin et entrer avec lui dans le sanctuaire du mariage. Plus tard, alors que je faisais des achats enceinte au centre commercial, il m'a arrêtée, les yeux pleins de larmes : « Jade, on jouait un rôle, non ? Comment as-tu pu tomber enceinte ? »

Veronica is well sheltered lady and kind hearted, they say she's living in peoples dream an almost perfect life. But all of that became round when something happen that turn her almost perfect life questionable. A Vampire attack, she didn't believe vampire at first not until she became one of the victims. Luckily she survived by the help of a man. But she didn't expect by that small help is the beginning of her quest. The man wanted an exchange from what he did, he made a deal with Veronica in exchange of saving her life she must do his favor. But she didn't expect by that small deal is connected to her life. The secrets of people around her will be revealed, stories that will be known and the silent voices shall be heard. Will she succeed? What does the man wants? What are the secrets of the people around her? The tragedy that turn her life 360°

Love makes the world go round, sabi nila. Pero iba para kay Alexena dahil pinatigil nito ang isang bahagi ng buhay at pagkatao niya. Kahit na dala ang sakit ng kahapon ay pinili niyang mag-move forward at ngumiting muli upang ipagpatuloy ang buhay. Ngunit pagkatapos umalis nang walang paalam makalipas ang ilang taon ay hindi niya kailanman inakalang maglalaro ang tadhana at pagtatagpuing muli ang kanilang landas ng nag-iisang lalaki na kanyang minahal at iniwan sa nakaraan. Pero nagbago na ito, wala na ang bakas ng pagkatao ng lalaking kanyang nakasama noon. Wala na ni anino ng suyo kapag tinatapunan siya nito ng tingin at lambing sa tinig kapag kinakausap siya. Sa halip ay puro pang-iinsulto at masasakit na salita na lamang ang lumalabas sa bibig nito sa tuwing bubuka iyon. At ang nakakaloka pa ay napapansin niya na palagi na lang siya nitong pinag-iinitan at pinepersonal. Palagi ring iritado at akala mo ba ay may buwanang dalaw sa sungit. Aminado naman siyang may malaki siyang kasalanan dito. At mukhang dumating na rin ang panahon ng paniningil nito, ayaw man niya ay kailangan niyang magbayad. Ngunit sa kabila ng mga iringan nilang dalawa at hindi pagkakasundo ay hindi maikakailang ito pa rin ang nag-iisang tao na may kakayahang patibukin nang mabilis ang puso niya. Akala niya ay okay na siya, akala niya ay naka-move on na siya rito. Pero mukhang mali ang lahat ng naging paniniwala niya dahil tutol man ang isip niya sa kanyang nararamdaman ay sadya namang may pagkatraydor, suwail at balimbing ang puso niya basta pagdating na rito ang usapan. Love is sweeter the second time around, maging applicable naman kaya ang kasabihang iyon sa dalawang ito? O sa halip na maging matamis ay baka naman pait ang malasahan at maging kapalaran ng mga ito sa dulo?

Sa araw ng kasal ko, dumating ang first love ng fiance ko sa wedding ceremony suot ang parehong haute couture gown na gaya ng sa akin. Pinanood ko silang tumayo ng magkasama sa entrance, binabati ang mga bisita na para bang sila ang bride at groom. Nanatili akong mahinahon, pinuri ko sila, sinabi ko na bagay sila sa isa’t isa—maganda at matalino, itinadhana sila para sa isa’t isa. Napaluha ang babae at umalis. Gayunpaman, ang fiance ko, ay hindi nagdalawang-isip na ipahiya ako sa harap ng lahat, inakusahan niya ako na mapaghiganti at makitid ang pag-iisip. Noong matapos ang wedding banquet, umalis siya para sa dapat sana ay honeymoon namin—at siya ang kasama niya. Hindi ako nakipagtalo o gumawa ng eksena. Sa halip, palihim akong nag-book ng appointment para sa abortion.

Anibersaryo ng kasal namin nang mag-post ang high school sweetheart ng asawa ko ng sonogram picture sa kanyang social media, na may caption na public thank-you sa asawa ko: [Salamat sa lalaking nandiyan para sa akin sa loob ng sampung taon, at sa pagbibigay sa akin ng anak.] Umikot ang kwarto, at namuo ang galit sa akin habang mabilis akong nagkomento: [So, proud ka sa pagiging homewrecker?] Halos kaagad, tumawag ang asawa ko, puno ng galit ang boses. "Paano mo nagawa na mag isip ng nakakasuklam na bagay? Ang ginawa ko lang ay tulungan siya sa IVF, natupad ang pangarap niyang maging single mom.” "At oo nga pala, kailangan lang ni Ruby ng isang subok para mabuntis, habang ikaw ay may tatlong round ng walang resulta. Walang kwenta ang katawan mo!" Tatlong araw lang ang nakalipas, sinabi niya sa akin na pupunta siya sa ibang bansa para sa negosyo—hindi pinapansin ang aking mga tawag at mensahe sa buong panahon. Akala ko busy lang siya. Gayunpaman, sa huli ay kasama niya pala si Ruby, dumadalo sa prenatal checkup nito. Makalipas ang kalahating oras, muling nag-post si Ruby, na ipinakita ang isang mesa na puno ng masasarap na pagkain. [Nagsawa ako sa French food, kaya ginawa ni Ash ang lahat ng paborito kong pagkain. The best talaga siya!] Napatitig ako sa pregnancy test sa kamay ko, ang saya na naramdaman ko kanina, ngayon ay tuluyan ng nawala. Matapos ang walong taong pag-ibig at anim na taon ng paglunok ng aking pride para lang manatiling buhay ang kasal, sa wakas ay handa na akong bumitaw.

Ang mga magulang ko, ang pinakamayaman na magkasintahan sa bansa, ay sikat na mga pilantropo. Kailangan ko hingin ang permiso nila kung kailangan ko gumastos ng higit pa sa limang dolyar. Sa araw na nadiagnose ako ng terminal cancer, humingi ako ng 100 dolyar, pero sa halip na tulungan ako, sinigawan nila ako ng tatlong oras. “Anong klaseng sakit ang makukuha mo sa edad mo? Kung hihingi ka lang ng pera, galingan mo naman sa palusot mo.” “Alam mo ba na ang 100 dolyar ay kayang suportahan ang mga bata sa naghihirap na mga lugar ng matagal na panahon? Mas may sense pa kausap ang kapatid mo kaysa sa iyo.” Kinaladkad ko ang katawan ko na may sakit pabalik sa maliit na basement. Pero noong dumaan ako sa mall, nakita ko ang mga magulang ko, live sa malaking screen, gumagastos ng malaking yaman para lang rentahan ang Disneyland para sa kapatid ko. Ang isang daang dolyar ay hindi sapat para sa isang round ng chemotherapy. Gusto ko lang bumili ng bagong damit at lisanin ang mundo ng may dignidad.