Dịu Dàng Dành Riêng Em

Nalaman ko na buntis ako kasabay ng childhood sweetheart ng asawa ko na si Rosa. Para protektahan ang kanyang anak mula sa pagpapaabort, sinabi ng asawa ko na anak niya iyon. Sa anak ko? Pinagaan niya ang loob ko, sinabi niya na aangkinin lang niya ang bata kapag isinalang na ito. Kinumpronta ko siya, gusto ko malaman kung bakit niya ito ginagawa sa akin. Malamig at walang alinlangan ang sagot niya: “Ang angkinin ang baby ang tanging paraan para protektahan sila pareho. Hindi ko hahayaan na may mangyari sa kanya o sa baby niya.” Sa oras na iyon, habang nakatingin ako sa lalaki na minahal ko ng sampung taon, napagtanto ko na namatay na ang pag-ibig ko para sa kanya. Hindi nagtagal, kinundena ako ng pamilya ko, tinatawag akong pokpok dahil nagkaanak ako ng wala itong ama at pinressure ako na magpa-abort. Samantala, nasa ibang lungsod naman ang asawa ko, kasama ang sweetheart niya, tinutulungan siya sa kanyang pagdadalantao. Sa oras na nakabalik siya, nakaalis na ako.

Biyenan:“Layuan mo na ang anak ko! Hindi siya karapat dapat para sa isang basurang katulad mo!”Makalipas ang tatlong araw, bumalik ang manugang nito sakay ng isang mamahaling sasakyan.Biyenan:“Parang awa mo na iho, huwag mong iwan ang anak ko.”

Utang ang dahilan kaya napapayag ni Dr. Storm Davis si Judith Dimaculangan na magpanggap na fiancee niya. Ang Lola Anastacia kasi niya gusto siyang mag-asawa na gayung hindi siya naniniwala sa pag-ibig kaya't para matigil na ang pangungulit sa kanya ng kanyang lola, naisipan niyang ipakilala rito si Judith bilang soon to be mapapangasawa niya. Ngunit, hindi niya goal na magustuhan ng lola niya si Judith kundi para sabihin ng lola niya ba 'ayoko sa kanya para sa'yo'. Ngunit, kabaligtaran ang nangyari. "I like you, iha," wika ng kanyang Lola Anastacia. Pero, hindi pa doon nagtapos ang pagkabigla niya. "I like you para sa apo kong si Jiwan." "No way," mariin niyang sabi nang marinig ang pangalan ng kapatid sa ina. Hinding-hindi makukuha ni Jiwan sa kanya si Judith, papakasalan na niya ito ASAP.

Sa dalawa taong mag kaiba ang katayuan, may pag ibig kaya mabubuo sa kanila. Paano sa umpisa palang ay sinubok na nang tadhana ang pag mamahalan nila mananatili ba ang isa o hahayaan na lang na mawala ito. samahan ninyo po ako sa kwento ni William at Belyn

La sixième année de notre mariage secret, son premier amour est revenue. J'ai décidé de partir avec notre enfant pour leur laisser le bonheur.

J'étais le chef Bêta d'Alpha Damien. Pendant six ans, j'ai été sa partenaire au lit et sa seconde. Lorsqu'il a annoncé notre cérémonie d'accouplement, toute la meute a fêté l'événement. Mon rêve était enfin à portée de main. Mais ensuite, à l'extérieur de sa salle des trophées privée, je l'ai entendu se vanter de ses « essais de Luna ». Et comme ça, j'ai appris la vérité. Je n'étais pas sa seule et unique, j'étais l'une des trente candidates. Il avait passé un mois avec chacune d'entre nous, évaluant nos corps, notre soumission, nos performances. Mon score ? Plus bas que celui d'un Oméga, plus bas que celui de Lilou. « Baiser Lilou était incroyable ! » s'est-il vanté. « J'avais du mal à m'en détacher. Puis j'ai regardé Élise, si raide, si contrôlée, et je me suis juste... ennuyé. » La glace a inondé mes veines. Mon corps s'est figé. Six ans de dévotion, d'innombrables nuits passées dans ses draps, tout cela ne valait pas plus qu'un frisson bon marché et une louve qui savait s'agenouiller. Mon chagrin d'amour s'est transformé en glace. J'ai envoyé un message à un Alpha qui m'avait désirée il y a longtemps. « Adrian, tu as dit un jour que ton offre d'accouplement était permanente. Est-elle toujours valable ? Damien et moi nous sommes fini maintenant. »

J'ai aimé Luc Dupont pendant dix ans, mais il a dit : « Elle ne m'intéresse pas. » Et puis il a passé ses jours et ses nuits avec une autre femme… En tant que son amie d'enfance pendant dix ans, lui et moi n'avons pas eu de bons résultats, alors je ne voulais plus être son second choix. Plus tard, j’étais sur le point de me marier avec une autre personne. Au milieu de la nuit, Luc a frappé à ma porte en disant : « Claire Moreau… » « M. Luc, puis-je vous aider ? » Ensuite, la voix sexy d'un homme est venue de la chambre à coucher : « Chérie, où as-tu mis mes sous-vêtements ? » En entendant cela, Luc a titubé et a craché une bouchée de sang devant moi… Peu de temps après, je suis tombée sur le blog de Luc : « Il y a des gens à qui l'on manque pour la vie. Ce n'est pas parce qu'elle t’aime maintenant qu'elle t’aimera toujours. Alors, chéris-la. »

Si Zarina Alcantara ay isang misteryosang babae. Walang nakakakilala sa kanya ng lubos. Tahimik, maganda, at tila may tinatagong lihim na hindi maabot ng sino kahit pa ang kanyang future husband. Si Damian Hidalgo naman ay isang CEO. Guwapo, masungit, ngunit mapagmahal na apo sa kanyang lolo. Hanggang isang araw, ang dalawang tao na ito ay pinagtagpo sa pamamagitan ni Matthew, kung saan ipinagkasundo silang ikakasal ayon sa gusto ng matanda. Para kay Lolo Matthew, nagkasundo ang dalawa. Hindi maganda ang una nilang pagtatagpo dahil sa simula, hindi pag-ibig ang nagdala sa kanila sa pagsasama kung hindi isang kasunduan lamang. Ngunit, paglipas ng panahon, hindi napigilan ng dalawa ang mahulog sa isa't-isa sa kabila ng kanilang magkaibang mundo. Hanggang saan ang kanilang pagsasama kung balang araw ay natuklasan nila ang lihim ng isa't-isa? Pipiliin ba nila ang kanilang pag-iibigan o hayaan ang mga sikretong wasakin silang dalawa…

Biglang inatake sa puso ang aking mom, at mabilis na umapaw ang kaniyang medical bills bago pa man ako makahinga nang maayos.   Desperado na ako kaya agad akong humarap sa mayaman kong boyfriend sa pagasa na baka makatulong siya sa akin, o makaisip manlang ng solusyon sa sitwasyon. Pero sa halip na suporta ang aking matanggap, nagpakawala siya ng isang tirada na mas matindi pa sa kahit na anong salitang narinig ko.   “Ito ba ang dahilan kung bakit ka sumama sa akin? Para sa pera ko? Wala kang pinagkaiba sa ibang mga babaeng nagbibigay sa kanilang mga sarili sa akin. Parepareho kayong lahat—kaawa awa at walanghiya kayong mga babae kayo!”   Bago pa man ako makapagreact, agad niya na akong itinulak palabas ng pinto.   At nang maintindihan niya ang buong kwento, binigyan niya ako ng isang bank card nang hindi nagtatanong ng kahit na ano. “Candice”, tahimik nitong sinabi gamit ang nagsisisi niyang boses. “Birthday mo ang password nito.”   Hindi ako nagsabi ng kahit na ano sa kaniya. Hinayaan kong mahulog ang card sa sahig bago ako umalis nang hindi lumilingon sa kaniya.

Nakulong sa elevator sa loob ng kalahating oras ang kababata ng asawa ko. Sa galit niya, ipinasok niya ako sa loob ng isang maleta at ikinulong ako sa loob. “Doble ang pagbabayaran mo sa lahat ng pagdurusang pinagdaanan ni Grace.” Napilitang mamaluktot ang katawan ko. Nahirapan akong huminga. Umiyak ako habang humihingi ng tawad, pero ang napala ko lang ay ang malamig na tugon ng asawa ko. “Pagdaraanan mo ang buong parusang ‘to. Kapag natutunan mo na ang leksyon mo, magtatanda ka na.” Pagkatapos ay kinandado niya ang maleta sa aparador. Sumigaw ako sa desperasyon at nagpumiglas para makawala. Tumagos ang dugo ko sa maleta at bumaha ang sahig. Makalipas ang limang araw, naawa siya sa akin at nagpasyang wakasan ang parusa. “Hayaan mong maging babala sa’yo ang parusang ‘to. Sa pagkakataong ito, pakakawalan na kita.” Hindi niya alam na inaagnas na ang katawan ko sa loob ng maleta.