Mineta X Death

When Joseph Belfort was at his lowest, he caught me lying in bed with another man. Later, he made it big and married me in a wedding of the century. Everyone said he loved me more than life itself, but I knew he only did it out of revenge. Every day, he brings different women home. He sleeps with them to my face, even telling me to serve them. I do as told as long as he pays me. He's thoroughly disappointed in me and asks for a divorce. Then, he gives everything I once wished for to Yarra Quinton. He doesn't know everything I did in the past was just a lie, though. I'm about to die.

To make up for past regrets with his first love, my husband, Pierce Ronan, lied that he could see everyone’s lifespan. He told me I had sixty years left, but his first love, Jessica Stone, had only seven days to live. So, for those seven days, he said he had to fulfill the promises of their youth. He brought her home, cared for her, and when they went back to their old college campus to relive their love, I didn’t protest. When he confessed his love to her and planned the wedding of the century, asking me to be the bridesmaid, I didn’t raise my voice. It wasn’t until he wanted to break the final taboo — in our marital bedroom — that he looked at me with guilt in his eyes and begged me to move out. The housemaids watched, snickering behind their hands, but I only smiled and nodded in agreement. I packed my bags, carried our child, and moved into the guest room next door. Seeing how obedient I remained, Pierce was touched. “I promise, this will be the last time I wrong you. Once Jessica passes, I’ll make it up to you.” What he didn’t know was that I had already seen through his lies. What he also didn’t know was that the one truly dying of cancer, the one with only seven days left to live, was me. Three days remained. Then, I would be gone.

I was slowly dying from Silverthorn Wolfsbane, and there was only one cure—the Miracle Elixir. But my mate, Leo Ashford, bought it and gave it to my adoptive sister, Jane Smith. He did it because he thought I was faking my illness. I gave up on the treatment and swallowed a potent painkiller instead. It would kill me in three days by shutting down my organs. In those three days, I gave up everything. I handed over the fur manufacturing business I built from the ground up to Jane, and my parents praised me for caring about my sister. I offered to sever our mate bond, and Leo praised me for finally being sensible. When I told my son he could call Jane "mommy", he happily said that his new mommy was the best! I transferred all my savings to Jane, and no one seemed to notice anything out of the ordinary. They were just pleased with my "better behavior". "Viola is finally not so bad." I wondered—would they regret it after I was gone?

After I became a vegetable, Samuel kept me alive for two years with all sorts of tubes. I thought he couldn’t bear to let me go—until his true love returned to the country. He took my corneas and transplanted them to her. Right in front of me, he spoke to her with the utmost tenderness: “Don't worry; you'll be fine. These eyes have been prepared for you for two years.” As a result, I had an adverse reaction after the surgery and passed away. When he heard the news, his eyes turned crimson with rage, and he nearly smashed the hospital: ”Didn't you say there wouldn’t be any problems?!”

Ang boyfriend ko ay forensic doctor. Nakidnap ako at may nakadikit na bomba—meron na lamang sampung minuto bago sumabog. Ang mga nagkidnap sa akin ay pinilit na tawagan ko ang boyfriend ko, pero napagalitan lamang ako. “Ano bang kailangan mo, Michelle? Anong pinaplano mo, ginagamit ang buhay mo bilang palusot dahil lang nagseselos ka?” “Ang pusa ni Vi ay hindi makuha mula sa puno ng tatlong araw na. Mahal niya ito na parang ang buhay nito ay buhay niya! Kung idedelay mo ako sa pagligtas dito, magiging mamamatay tao ka!” Nakarinig ako ng malanding boses sa kabilang dulo ng tawag. “Salamat para dito, Kev. Ang husay mo!” Nakilala ko ang boses na iyon—pagmamay ari ito ng childhood friend ng boyfriend ko. Tinext ko ang boyfriend ko ng sasabog na ang bomba. “Paalam habang buhay. Pinagdadasal ko na hindi na tayo magkita pang muli sa ibang buhay.”

On the day of his funeral, I discovered that my fiance, Zachary Gray, had come back to life. His friend says teasingly, "You sure know how to stage an act, Zachary. Your fiancee cried so much over your fake death that she almost went blind!" Zachary smiles indifferently and says, "Stepping into marriage is like taking one foot into the grave. Of course, I have to have some fun first." I stand in the shadows and watch him bend down to kiss another woman. He then points at the tombstone I had carefully and painstakingly carved for him, laughing until he can't catch his breath. Watching him, I feel like an utter fool. I take out my phone and call my father. "Dad, since Zachary is dead, our engagement is null. Let's pull out of the collaboration with the Gray family's company."

คิดว่าเราเหมาะสมกันไหมล่ะ?! ฉันเป็นสาวบาร์ทำงานกลางคืน ส่วนเขาเป็นหมอสูติลูกครึ่งญี่ปุ่น! ทำงานโรงพยาบาล! หมอสูติ x สาวบาร์ = มันเป็นไปไม่ได้!! แต่ฉันดันไปมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเขาน่ะสิ!! ฉันคิดว่ามันแค่ฉาบฉวย แค่สนุก เพราะเราอยากเมื่อไหร่ก็เจอ เสร็จเมื่อไหร่ก็แยก.. แต่มันไม่ใช่แค่นั้น อยู่ๆฉันก็เสพติด เป็นโรคขาดเซ็กส์เขาไม่ได้!!

ตอนแรกก็มองเป็นน้องเป็นนุ่ง แต่เดี๋ยวนี้ไม่อยากมองตอนนุ่งแล้ว [เสือใหญ่Xพุดจีบ]

เป็นเซียนอยู่ดีๆ ดันไปเปลี่ยนชะตาชีวิตของมนุษย์จนเกิดเภทภัย บุรุษที่ช่วยเหลือกลายเป็นทรราชเข่นฆ่าผู้คน นางจึงถูกส่งมาแก้ไขเรื่องที่ตนเองทำผิด เรื่องย่อ : เพราะความสงสารที่เห็นหวงหยางจิ้ง องค์ชายใหญ่ของแคว้นหวง ถูกปฏิบัติอย่างไม่เป็นธรรม ทำให้เซียนสาวที่ทำหน้าที่ตรวจตราดูความเรียบร้อยบนโลกมนุษย์ กระทำการเปลี่ยนชะตาชีวิตอันน่าสงสารนั้น ให้ถูกชินอ๋องต่างแคว้นรับไปเป็นบุตรบุญธรรม แต่ผู้ใดจะรู้ว่านั่นเป็นจุดกำเนิดของทรราช ชายหนุ่มผู้น่าสงสารเปลี่ยนเป็นบุรุษชั่วร้ายอำมหิต เข่นฆ่าผู้คนอย่างกับผักปลา เมื่อมหาเทพได้รับรู้เรื่องราวที่เซียนสาวก่อขึ้น จึงลงโทษให้ย้อนกลับมาจุติเป็นมนุษย์และแก้ไขสิ่งที่ทำผิด แต่เหมือนถูกมหาเทพกลั่นแกล้ง เซียนสาวถูกส่งมาเกิดเป็นเกาเยี่ยนฟาง ชายาชังของหวงหยางจิ้ง ที่เขาฆ่าทิ้งทันทีหลังจากที่มีอำนาจในมือ หวงหยางจิ้ง X เกาเยี่ยนฟาง “ออก! ไป!” “หม่อมฉันไม่ไปที่ใดทั้งนั้น” ร่างเล็กกลัวจะถูกลากออกไปจากจวน จึงรีบคลานไปกอดเสาศาลา หวงหยางจิ้งมองซ้ายมองขวา หันไปเห็นกิ่งไม้ข้างๆ ศาลาจึงหยิบมางัดแงะแขนขาของสตรีหน้าไม่อายคนนี้ออกจากจวน “เฮอะ ถึงขนาดใช้ไม้เขี่ยหม่อมฉันเลยหรือเพคะ” “เนื้อตัวสกปรกของเจ้า ข้าไม่คิดจะแตะให้เสียมือ”

เพลิงแค้นครั้งนี้เขาจะเผาเธอให้หลอมละลายไปด้วยไฟราคะ "ไหนบอกว่าคุณเกลียดฉันไง..เกลียดแล้วมา เxา ทำไมบ่อยๆ ใช่..ฉันเกลียดเธอฉัตรตะวัน..เกลียด..แต่ก็ไม่รู้ทำไม พอเห็นหน้าทีไรแล้ว มี อารมณ์ ทุกที "