Mucize Ugur Böceği Ile Kara Kedi

เมื่อดาอิและไดชิ สองพี่น้องฝาแฝด ของห้อง 5/B ถูกส่งมาทำภารกิจกำจัดเงาปีศาจร้ายที่เกาะต้องคำสาปแห่งนี้ พวกเขาจะมีชีวิตรอดกลับไปได้หรือไม่

ยูเมะและเทนชินักเรียนห้อง ม.5/B ถูกได้รับภารกิจให้ไปกำจัดปีศาจที่สุสานมรณะที่เต็มไปด้วยเงาปีศาจชั่วร้ายเพื่อปลดปล่อยดวงวิญญานบริสุทธิ์

เมื้อคาซิมิและเคนตะหนึ่งในนักเรียนห้องม.5/B ได้รับภารกิจไปปราบเงาปีศาจที่ห้างร่างต้องสาปที่เป็นที่อยู่ของเหล่าบรรดาปีศาจชั่วร้าย...งานนี้พวกเขาจะทำเช่นไรให้ตนเองมีชีวิตกลับมา

เมื่อฮารุและอิจินักเรียนอีกคนของห้องม.5/B ถูกให้รับมอบหมายไปกำจัดเงาปีศาลที่เมืองร้างที่หายสาปสูญไปนับร้อยปี...พวกเขาจะเอาชีวิตรอดกลับมาได้หรือไม่

เมื่อไอโกะและโช ถูกเลือกให้มาทำภารกิจตามล่าหาวิญญานปีศาจต้องคำสาปที่โรงเรียนร้างแห่งหนึ่ง...โดยที่พวกเขาไม่รู้เลยว่าความน่ากลัวและเรื่องเลวร้ายกำลังจะเกิดขึ้นกับพวกเขา

เมื่อฟูมิโกะและเก็นได้รับคำภารกิจให้มาจัดการกับพวกเงาปีศาจที่หลุดออกมาจากหีบที่โรงพยาบาลร้างแห่งหนึ่ง....งานนี้พวกเขาจะเอาชีวิตรอดไปได้หรือไม่?

Chaque nuit, elle rêve de lui. Un homme qu’elle ne connaît pas, et pourtant… qu’elle ressent jusqu’au plus profond de sa peau. Ses mains, sa voix, sa présence. Chaque rêve est un souffle de plaisir, un vertige de désir, un secret murmuré entre deux silences. Mais chaque matin, il disparaît. Jusqu’au jour où elle le croise. Dans la vraie vie. Même regard sombre et doux. Même sourire qui trouble. Il ne la reconnaît pas. Pourtant, il la regarde… comme on regarde quelqu’un qu’on aurait déjà aimé. Et si ces rêves étaient plus que des fantasmes ? Et s’ils cachaient une mémoire ancienne, une mission oubliée… ou un piège ? Parce que ce lien brûlant les pousse l’un vers l’autre. Mais le destin, lui, ne fait jamais de cadeaux. Entre amour cosmique, sensualité et secrets enfouis, une histoire où le désir flirte avec la fatalité.

เมื่อบาระและเร็น หนึ่งในนักเรียนชั้น ม.5/B ได้ถูกให้ทำภารกิจสำคัญคือการตามล่าปราบเงาปีศาจที่หลุดรอดออกมาจากหีบต้องสาปที่ปราสาทแห่งหนึ่ง....พวกเขาจะเอาชีวิตกลับมาได้หรือไม่

ฮารุกะและคิชิโระนักเรียนห้อง5/B ที่ดันไปเปิดหีบต้องสาปเข้าจนเกิดเหตุการณ์วุ่นวายไปทั่วทั้งโลก พวกเขาทั้งาองคนจึงได้รับหน้าที่ให้มากำจัดเงาปีศาจที่เหมืองร้างแห่งนี้

J'ai été infectée par l'aconit lunaire, une maladie chronique, et j'ai fait face à la mort. Mais le seul antidote, la Panacée rouge, a été acheté par mon compagnon Léo et offert à ma demi-sœur Jeanne, simplement parce qu'il pensait que je faisais semblant d'être malade. J'ai abandonné le traitement conservateur et avalé des analgésiques puissants. Le prix à payer : ils me tueraient en trois jours, en faisant atrophier mes organes. Durant ces trois jours, j'ai tout abandonné : Quand j'ai offert ma filature, bâtie de mes propres mains, à Jeanne, mes parents m'ont félicitée : « Enfin, Viviane sait aimer sa sœur. » Quand j'ai proposé à Léo de rompre notre lien, il a souri : « Tu deviens enfin compréhensive. » Quand j'ai ordonné à mon fils d'appeler Jeanne « Maman », le petit a ri : « Jeanne est la plus gentille du monde ! » Lorsque j'ai transféré toutes mes économies à Jeanne, personne n'a perçu l'anormalité. Ils ont simplement hoché la tête, satisfaits : « Viviane n'est plus aussi mauvaise qu'avant. » Mais après ma mort, regretteraient-ils leurs actions ?