Nunca Dejes De Soñar

เมื่อเฮดว๊ากสุดโหดของวิศวะ มาตกหลุมรักเด็กน้อยแก้มกลมคณะเภสัช

Four sisters sat on the kitchen floor in a circle each holding their favorite icecream tub and started discussing their heart problems. Rude but not so... Rude Badboy but not so... Badboy Player but not so... Player Jerk but not so... Jerk "Why do we all have such an amazing selection in the boys?" Asked both the twins at a time looking at their elder sisters. "We will definitely note the sarcasm." added the middle sister for them. "Don't worry dears! This is not the end and we will find someone else for sure. That is life which goes on and on and on." assured the elder sister. Well we will also see how they will get out of this Not so... Cliché lives, but will they?

Adriana Santos est à la tête de la Mafia de Monte Carlo. Elle intrigue plus d'un et gère à la perfection les affaires de son défunt mari. Elle pensait avoir laissé derrière elle son passé douloureux mais ce dernier va s'incruster dans son quotidien et celà d'une manière inimaginable. Sa nouvelle recrue, Pablo cache un très lourd secret, secret qui va bouleverser la quiétude de la redoutable femme d'affaires. Son quotidien ne sera plus jamais le même. Adriana saura t-elle rester aussi imperturbable comme à son habitude ou fléchira t-elle ?

Elline bertemu lagi dengan cinta pertamanya, Axel Devgan, dalam acara kerjasama perusahaan. Dulu mereka harus berpisah karena memprioritaskan masa depan. Mereka pernah berjanji untuk bertemu lagi jika telah berhasil meraih impian. Namun, bayangan indah akan pertemuan yang telah ditunggu selama bertahun-tahun itu sirna dalam sekejap. Lelaki yang ia tunggu tengah menggandeng wanita lain pada pertemuan pertama mereka setelah bertahun-tahun berlalu tanpa kabar. Kenangan indah akan masa lalunya dengan lelaki itu berubah menjadi kenangan berdarah dalam sekejap. Sanggupkah Elline melanjutkan kerjasama perusahaan? Apa yang akan ia lakukan? Memilih bertahan demi pekerjaan atau menyembuhkan perasaan yang terluka semakin dalam?

ผู้หญิงคนนั้นก็มีค่าเหมือนชื่อของเธอนั่นล่ะ ปกติผมกินอาหารหรูแต่ไม่ได้หมายความว่าจะติดดินไม่เป็น อาหารธรรมดาอย่าง " ข้าวแกง" ผมก็เคยกิน แต่พอได้กินแล้วก็ขอกินแค่ครั้งเดียวว่ะ แค่ครั้งเดียวก็เกินพอแล้วเพราะข้าวแกงที่ผมกิน...มันสกปรกเกินไป

ผู้หญิงคนนั้นคือคนที่ผมกำลังชอบ ผู้หญิงอีกคนคือรักแรกแล้วก็อยู่ในใจมาตลอด ส่วนผู้หญิงคนนี้คือ...ของเล่นคั่นเวลา

จะมารักอะไรในวันที่เธอเดินออกมา ทำไมตอนที่เราสองคนอยู่ด้วยกันเขาจึงไม่เห็นคุณค่า นี่สินะที่เรียกว่าไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา

"อื้อออ ซี๊ดด กระแทกแรงๆ เลยค่ะที่รัก อ๊ะ อ๊ะ" ปัง! "แอล!" "เฮ๊ย! เข้ามาทำไมวะ" "ยังกล้าถามอีกเหรอ ฉันมากกว่าไหมที่ต้องถามนายว่ากำลังทำบ้าอะไร" "ซี๊ดดด เอากันอยู่ไง ไม่มีตาดูรึไง" "ก็เพราะมีตาดูไง ถึงได้ถาม นายทำแบบนี้ได้ยังไง นายคบกับฉันแต่มาเอากับผู้หญิงคนอื่นนี่นะ!" "ก็เธอไม่ให้ฉันเอา ฉันก็ต้องมาเอากับคนอื่นสิวะ รู้แล้วก็รีบออกไปสักที ขัดจังหวะชิบ"

-กราฟ- คิดยังไงกับปั้นหยาเหรอครับ? ไซต์หมากระเป๋าแบบนั้นห่างไกลคำว่าสเปคของผมเยอะ ที่เห็นควงๆ ก็แค่เอามาแก้ขัดกับ...แก้แค้น -ปั้นหยา- อย่าถามว่าฉันคิดยังไงกับไอ้พี่กราฟอีกนะคะ ไอ้เฮงซวยที่ทั้งชีวิตมีแต่กราฟความเลวระยำแบบนั้นเอาไปทำหมันเถอะค่ะ อย่าปล่อยให้ไปแพร่พันธ์ที่ไหนเลย!

ใคร ๆ ก็เป็นเมียผมได้ทั้งนั้นล่ะครับ ใครนอนกับผมแล้วอยากจะครางแทนตัวว่า เมีย ก็ตามสบาย แต่ผม “ไม่เคยเป็นผัวของใคร” ก็แค่นั้นเอง