Oshi No Ko Character

BLURB: Sa isang malaki at mamahaling restaurant na pag-aari ni Richmond De Guzman, nagtrabaho ako roon bilang baguhang waitress. Hindi ko inasahan na mapalapit ako sa kaniya—minahal siya nang hindi ko sinasadya. Naramdaman ko rin ang attention niya na tila sumasagot sa nararamdaman ko. Tunay na naging malapit kami sa isa’t isa hangang sa isang araw... para akong pinag-sakluban ng langit at lupa. Nang sabihin niya sa akin na dumalo sa opisina niya sumunod ako, at isang nakakawindang na pangyayari ang aking nakita; si Natch at siya nakita kong nagháhálikan. Sobra akong nagsisi, nagalit sa sarili na umasa ako kahit walang kami. Ang mas masakit pa dahil may nakaraan pala sila. Ang dami kong nalaman na sobrang hirap tanggapin. Siguro ganoon nga talaga kapag assuming ka, sinasampal rin sa ‘yo ang isang bagay na ina-assume mo. Sa sobrang sama ng loob, pinili ko na lang umalis—hindi nagpaalam. Sumama ako sa mga magulang ko papuntang Singapore. Ilang taon ang dumaan, muli kaming pinagtagpo ng tadhana. Talagang hindi na tulad ng dati ang ‘ngayon,’ maliban sa nararamdaman ko. Bakit hindi ito nagbago? Gusto kong maging malaya, pero ang hiyaw ng puso ko ay iba. Dapat ko bang pairalin ang pride ko o sasabihin ko sa kaniya ang totoo?

Ang boyfriend ko ay forensic doctor. Nakidnap ako at may nakadikit na bomba—meron na lamang sampung minuto bago sumabog. Ang mga nagkidnap sa akin ay pinilit na tawagan ko ang boyfriend ko, pero napagalitan lamang ako. “Ano bang kailangan mo, Michelle? Anong pinaplano mo, ginagamit ang buhay mo bilang palusot dahil lang nagseselos ka?” “Ang pusa ni Vi ay hindi makuha mula sa puno ng tatlong araw na. Mahal niya ito na parang ang buhay nito ay buhay niya! Kung idedelay mo ako sa pagligtas dito, magiging mamamatay tao ka!” Nakarinig ako ng malanding boses sa kabilang dulo ng tawag. “Salamat para dito, Kev. Ang husay mo!” Nakilala ko ang boses na iyon—pagmamay ari ito ng childhood friend ng boyfriend ko. Tinext ko ang boyfriend ko ng sasabog na ang bomba. “Paalam habang buhay. Pinagdadasal ko na hindi na tayo magkita pang muli sa ibang buhay.”

"Bwiset yun! Kung hindi lang gwapo sinipa kona pag mumukha nun! Aghh letse!" Pag papadyak ko sa buhangin hanggang sa lumingon ako at nakita ko yung mokong nasa likod ko na tumatawa habang naka tingin sa akin kaya natigilan ako bakit tumatawa itong bwiset na ito. "Zin clex by the way and alam kong gwapo ako tss." Pag kasabi niya nun tinapik niya pa yung balikat ko at kumindat pa ang gago malandi din pala tss.. nag lakad na siya papalayo habang akong si tanga hindi parin maka paniwala sa nakita ko na tumawa siya sa harap ko. what the world?

I was forced to marry the man I didn't know and meet. Hindi sana ako papayag pero ako raw ang gustong pakasalan ng lalaki at kung hindi ako papayag, hindi nila ipapagamot ang kakambal ko. Akala ko nakatakas na ako sa masamang magulang ko, pero hindi pala. Iniipit nila ako gamit ang kapatid ko. I am Mariah Georgiane Delevingne - De Luca. Married for 3 years with unknown man. Alam ko lang ang pangalan niya. He is Czar Amadeo de Luca . . . iyon lang. I never saw his face nor meet him. Hindi niya ako sinipot sa kasal namin. I was living miserable life. Hanggang sa biglang dumating ang isang lalaki na nagpakilala bilang si Ryuu Keir Yniguez, isang military doctor. Siya raw ang gagamot sa kakambal ko at magiging body guard ko. Anong papel niya sa buhay ko? Bakit parang siya ang asawa ko?

"S-Stop..." Nauutal kong saad. Kasabay ng pagpasok ng kamay niya sa aking skirt ang pagkapit ko ng mahigpit sa table ko. "You want this, don't you?" Mainit na bulong nito sa aking tainga. Sobrang kinakabahan ako, nasa school kami at walanghiya niyang ginagawa ito ngayon sa akin. Umiling ako sa tanong niya, nagpipigil ng ungol at baka may makarinig dahil lunch palang at mamaya kaunti ay darating na ang mga studyante ko. "P-Please, t-tumigil ka na!" "Are you going to wear this skimpy skirt and sleeves again?" Malamig nitong tanong sakin. "H-hindi na." Umiling-iling ako para tigilan na niya ang ginagawa niya. Ngayon lang siya nakialam sa suot ko at hindi ko maintindihan kung bakit. Pencil skirt lang naman iyon at puting long sleeves. "Good. Don't make me mad again Mrs. Buenavista kung ayaw mong gawin ko sayo to sa sarap ng estudyante mo." Kung makapag salita siya para namang hindi ko siya estudyante ah?! Siya lang naman si Zachariah Buenavista asawa ko at estudyante ko rin.

Sweetheart please gumising kana kailangan ka ng dalawa nating anak, at higit din kitang kailangan patawarin mo ako sa lahat-lahat ng nagawa ko sayo, sorry kung hindi ko maamin sayo na mahal na mahal Kita dahil sa ayokong saktan si Allen, Pero hindi ko naisip sa kabila ng lahat ikaw na pala ang aking nasasaktan bigyan mo ako ng pag kakataong bumawi at ipakita sayo at sa mga anak natin na kayo ang buhay ko

May nag-post ng pagtatapat ng pag-ibig para sa akin sa confession wall ng college. Pero nag-iwan ang nobyo ng kahati ko sa kwarto ng komentong nakipagtalik na ako sa bawat lalaki sa campus. Galit na galit ako at handa nang tumawag ng pulis. Nagmakaawa ang kahati ko sa kwarto na patawarin ang nobyo niya, nangangakong uutusan niya itong manghingi ng paumanhin sa confession wall. Pero bago dumating ang paumanhin na iyon, isang sensitibong video ang nagsimulang magkalat sa mga group chat. Sinasabi ng lahat na ako ang babae sa video. Ipinatawag ako ng college para sa makipag-usap at iminungkahi kong kumuha ako ng leave of absence. Pag-uwi ko, tumanggi ang mga magulang ko na kilalanin ako bilang kanilang anak. Nawala sa akin ang lahat. Kinain ako ng depresyon, at kasama ng walang katapusang tsismis, nawalan na ako ng pag-asa at winakasan ang buhay ko. Pagkamulat ko ulit ng mga mata ko, iyon ulit ang araw na unang lumitaw ang pangalan ko sa confession wall.

In this world full of responsibilities, I say tapos ko na 'yong iba kaya time na para mahalin naman ang sarili, humayo, at lumandi. Kidding aside, hindi ko nga alam kung ano ba ang type ko pero let's see kung makakahanap ako ng interesado sa boring kong pagkatao. Do not be deceived by the book cover.

"She had me at my worst. You had me at my best. Pero binaliwala mo ang lahat... and you chose to break my heart." Napasinghap ako sa kanyang sinabi habang ang kanyang mga mata ay walang buhay na nakatingin sa akin. Hindi ko man gustong masaktan siya pero kailangan kong gawin dahil alam kong sa huli masasaktan ko rin siya. Ngiti na lamang ang binigay ko sa kanya habang pinupulot isa-isa ang damit kong nakakalat. "Sana maging masaya ka. I'm sorry." "I am, Ali, masaya ako sa kanya." Tuluyan ng tumulo ang luhang pinipigilan ko at tanging narinig ko lang ang pagsara nang malakas na pinto. "I'm sorry, Xerxes... I'm sorry!"

Bakit kaya hindi pantay ang mundo? Bakit hindi na lang kaya mayaman ang lahat ng tao para wala ng mahirap? Para wala ng nagugutom? Para wala ng gumagawa ng masama para lang may mauwing pagkain sa hapag? Bakit kaya may mga mahihirap na katulad ko? Bata pa lang ako. Iyon na palagi ang tinatanong ko sa sarili ko. Kung bakit may mga mahirap na kagaya ko. Masama ba akong tao sa nakaraan kong buhay at pinaparuhasan Niya ako't ang pamilya ko ng ganito? Ewan ko. Basta ang alam ko lang na tinatak ko sa isip ko ng magdalaga ako- hindi titigil ang mundo sa 'yo kung patuloy at patuloy mo lang iisipin kung gaano kahirap ang buhay. Hindi uulan ng pera kapag hiniling mo. At mas lalong hindi magiging magaan ang buhay mo kung puro hiling ka lang sa Kanya at walang kasamang pagbabanat ng buto. Natuto ako sa mahirap na paraan. At iyon ang ginagamit ko ngayon na sandata araw-araw sa malupit at madilim na mundo na ginagalawan ko ngayon. "KEISHA! Ikaw na ang sasalang sa stage! Bilisan mo na! Marami ng mga guest ang naghihintay sa 'yo!" A novel by: TheGuyWithTheGlasses STATUS: COMPLETED Date started: June 18, 2022 Date finished: September 19, 2022