Under The Oak Tree Ch 21

My father found me too rebellious, so he gave me to Marco, tasking him with making a lady out of me. To the outside world, Macro was the ruthless boss to a Mafia empire, but to me, he was just a man with a perpetually stern face. I tried everything to defy him. I smashed his car. Then I swapped his PPT for the lowbrow stand-up he hated most. And he opened it during a company meeting. Yet, every rebellion ended the same. He cornered me, his massive frame dominating mine on the silk sheets of his king-sized bed, the polished oak of his desk, or the leather confines of the car's backseat. His hot skin against mine, his fingers tracing fire along my curves. He moved with a primal hunger that left me breathless. My body arched in unwilling ecstasy, in a dance of punishing pleasure, until my fight dissolved into moans, my will shattered under his relentless claim. I fell for him hard, convinced this was love, and he was the beacon of my dark world. But the truth shattered me: it was all a calculated game to tame me, to stop my war with my sister Karen. My guiding light went out, or maybe it never existed at all. So I became a good girl. I stopped fighting back. He thought he had me tamed, chained to his will. But in the end, I slipped free, leaving him alone with his shattered heart.

Lived her life and trained on an island detached from the world. Ariadne is sent on a task to kill the most influential Alpha as an assassin. Oak Borough is not any random city and woods she has been to, the only thing Ariadne cares about is her freedom and power. This time something strange will happen to her as she meets Alpha Henry. Will it change her direction or could she be able to handle it? Will she find a mate? This is a story of evolution. An Alpha in his far away Abyss controls the outside world as these trained Beta kill.

Chérifa, orpheline de mère dès le bas âge, sera élevée par sa belle-mère. Elle va passer son adolescence entre mensonge, favoritisme, maltraitance jusqu'à ce que....

พระเอก ณคุณ อายุ 21 ปี เรียนคณะวิศวกรรมศาสตร์ สาขายานยนต์ ปี 3 ( ดื้อๆเเบบนี้ต้องโดนจับฟาด ) นางเอก น่านฟ้า อายุ 18 ปี เรียนคณะ วิศวกรรมศาสตร์ สาขายานยนต์ ปี 1 ( มาฟาดเร็วๆนะคะหนูรออยู่ ) ❌ ไม่มีนอกใจ - ไม่มีนอกกาย ❌ ✅✅✅ มีเเต่ความน่ารัก อบอุ่น คลั่งรัก ละมุนบอย ฟีลกู๊ด ✅✅✅ เป็นเซตรุ่นลูกของฉลาม - ซาเนีย เรื่อง My Gazania วิศวะทรงกลด ถ้าผิดพลาดประการใดต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยค่ะ อาจจะมีคำพูดหรือฉากที่ไม่เหมาะสมไม่ได้ตั้งใจพลาดพิงบุคคลใดบุลคลหนึ่งหรืออาชีพใดทั้งนั้นให้เสียหาย โปรดใช้วิจารณญาณในการรับชม ติชมได้เเต่ขอเเบบสุภาพค่ะ ❌ ห้ามดัดเเปลงหรือคัดลอกเลียนเเบบถ้าเจอจะดำเนินคดีตามกฎหมายทันทีไม่มีละเว้น ❌

The tree I fell from was rotten. It's leaves were rotten, it's bark was rotten, and it's roots were rotten. Unfortunately, I am an apple that didn't fall far from that rotten tree. I was groomed in the shadow of that rotten tree and sprayed with poison to ensure I would be nothing but it's germinated seed. My earliest memories are dark and painful. My most vibrant memories are coated in crimson red and shame. The small pieces of my soul that I kept hidden and protected are the only parts of myself I can tolerate. The rest of who I am... The despicable trash that haunts my dreams... I hate. Death is the only answer to my life. Not love. I don't deserve love. A tainted apple is never put amongst the ripe juices apples. It is thrown away, discarded... As I should be.

As floodwaters rushed into the garage, I called my boyfriend. "Wade, help me... I'm trapped in here! The emergency exit's locked!" He sounded annoyed. "Tia, stop. Mandy's cat is stuck in a tree—we're handling it!" Then he hung up, taking the rescue team with him. My last hope was gone.

*Excerpt from a small excerpt: Shophia Marin ran as fast as she could to escape the large mansion. Running a long distance, he probably couldn't catch up, she turned her head to see that the mansion was no longer there, so she took a break under the tree. System, is Ralius still chasing me? [ Host, stop chasing but... ] But what? [But when people ran out of here, it pissed him off... the host made him black... he was right behind the host] Huh!!! "Shophia Marin, I'm too far from the villa to run away to relax." - Ralius lifted Marin's chin and forced her to lean against the tree trunk to support her head with her hands, dark eyes looking at her. The black male villain is terrible, the system saves me. [Sorry host I can't help] "You are becoming more and more intelligent, next time I will monitor you." - Ralius carried Marin on his shoulder and returned to the mansion. "Forgive me, I don't want to be here." - Don't trust this useless system in the first place.

CRAZY LOVE ♡ คลั่งรัก ♥ Fahrenheit ฟาเรนไฮต์ - ผู้ชายสารเลวที่ไร้สามัญสำนึก - "สำหรับฉัน...ผู้หญิงอย่างเธอ" "ไม่มีค่าอะไรเลยนอกจาก เอา!" Nam Khing น้ำขิง - ผู้หญิงที่ยอมอดทนจนถึงวินาทีสุดท้าย - "ฆ่าฉันให้ตายเลยดีไหม?"  "เพราะทุกวันนี้ที่เป็นอยู่" "มันก็ไม่ต่างจากตกนรกทั้งเป็นเลยสักนิด" คำเตือน นิยายเรื่องนี้เกิดขึ้นเพียงแค่ในจินตนาการของไรท์เท่านั้น เหตุการณ์ทุกอย่างเป็นเพียงเรื่องสมมุติอยู่ในตะเกียงแก้ว และถือเป็นทรัพย์สินทางปัญญาของผู้เขียน อยู่ในตะเกียงแก้ว เท่านั้น เนื้อหาทุกตัวอักษรและรูปภาพฉากประกอบ ไม่อนุญาตให้นำไปเผยแพร่ หรือทำซ้ำ ดัดแปลงเด็ดขาด** หากจากละเมิดลิขสิทธิ์สามารถดำเนินการตามกฎหมายคุ้มครองทรัพย์สินทางปัญญา พ.ร.บ ลิขสิทธิ์ 2537 มีโทษทั้งจำทั้งปรับ Do not Copy , Reproduce , Plagiarism เริ่มเผยแพร่วันแรกในวันที่ 11 / 10 / 21

Mon fiancé était le meilleur guérisseur de la meute. Son premier amour était aussi sa petite demi-sœur. Elle s'était autrefois interposée pour le sauver d'une flèche d'argent mortelle. Aujourd'hui, la maladie refait surface : elle est atteinte d'un empoisonnement incurable à l'argent et il ne lui reste plus que 21 jours à vivre. Pour l'accompagner jusqu'au bout, il a discrètement injecté dans mon eau un nouveau sérum de blocage de la mémoire qu'il venait de mettre au point, effaçant de force tous les souvenirs que j'avais de notre relation. Il m'a dit : « Ce ne sont que 21 jours. Quand elle sera partie, je te donnerai l'antidote de mes propres mains, et tu te souviendras de moi. » Durant ces 21 jours, il lui a organisé une grande cérémonie, a dansé avec elle le soir de la Fête de la Lune, et l'a laissée partir en lui jurant : « Dans une autre vie, je serai encore ton compagnon. » 21 jours plus tard, les effets du sérum ont disparu. Il s'est agenouillé sous la pluie, les larmes mêlées de sang, et m'a demandé d'une voix brisée : « Le sérum ne dure que 21 jours… Pourquoi m'as-tu oublié pour toujours ? » Je l'ai seulement regardé avec froideur et j'ai répondu : « Désolée. Vous êtes ? »

When Lola gets the chance to participate in an experiment to win a million dollars she does not hesitate. All she has to do is insert herself with werewolf DNA and find out if werewolves still exist. Sound like a piece of cake right? In reality, she ends up in the middle of a mate hunt and gets claimed by Noah grey. The ruthless alpha of the Grey Oak pack. Lola has no intention of finding a mate and certainly doesn't let a man tell her what to do. But as she slowly gets accustomed to the werewolf ways, she discovers some dirty secrets hidden. She realizes that even for creatures from legends not everything is always as it seems.