Wan Jie Du Zun

« Mademoiselle Lebrun, nous avions suivi vos instructions à la lettre : le corps ‘mort' vous ressemblait en tous points. Nous devions le livrer dans dix jours, directement sur le lieu de votre mariage avec Monsieur Humbert. » Au bout du fil, la voix calme de l'employé procurait enfin un peu de répit à Doriane Lebrun, dont les nerfs étaient à vif depuis des semaines. « Parfait, je vous remercie », répondait-elle. « Tout est en ordre, rassurez-vous. Aucune suspicion n'est possible : l'identification sera indiscutable. » Doriane sentait alors son souffle lui revenir, comme si un poids immense se soulevait. Elle prenait encore quelques minutes pour confirmer les derniers détails de l'opération avant de raccrocher. Puis, recomposant son masque de sérénité, elle franchissait la porte de la loge privée. À l'intérieur, les rires et les conversations s'éteignaient instantanément à son entrée, comme coupés au couteau.

Lara Dela Cruz was a normal girl—well, normal in the sense that she was an overworked call center agent who hated her boss, loved iced coffee, and had mastered the art of sarcasm to survive the horrors of capitalism. But one night, while rushing home, she slipped on a puddle (thanks to her horrible luck) and hit her head hard on the pavement. When she woke up… she wasn’t in her world anymore. Instead, she found herself in a medieval kingdom, in the middle of a chaotic slave auction. And before she could even scream in protest, she was bought by the most feared man in the entire empire—Duke Alistair Von Nacht, also known as the Tyrant Duke. Now, instead of dealing with rude customers, she had to deal with an emotionally constipated warlord who could kill her with a flick of his fingers. But what’s worse? She might be falling for the grumpy tyrant.

Quand le yacht a fait naufrage, il ne restait qu'une seule place sur le bateau de sauvetage, Marc a décidé de me sauver d'abord. J'ai survécu tandis que Claudia a péri dans les flots, son corps à jamais englouti. D'un air indifférent, Marc m'a épousée tout de même. Pendant cinq ans de mariage, il m'a piétinée sans pitié, m'accusant d'avoir causé la mort de Claudia. Je ne pouvais plus le supporter. Le jour où j'ai décidé de divorcer, il voulait s'abîmer ensemble dans la fin. Je me suis réveillée, ramenée à ce jour du naufrage. Cette fois-ci, j'ai choisi de laisser la chance de survivre à la femme qu'il aimait le plus.

Trois ans après leur mariage, Émilie Seydoux a tenu les rênes de son foyer. Elle s’occupait du ménage et dirigeait les affaires de l’entreprise. Cependant, l’absence d’enfants la rendait méprisable aux yeux de tous. Quand elle a découvert l’infidélité de son mari avec une collègue, elle a décidé de divorcer immédiatement. À ceux qui espéraient la voir échouer : Qui a dit qu’une femme divorcée était destinée à un avenir sombre ? Elle possédait à la fois beauté et fortune, En plus, le puissant PDG de la cité Dydjan, Christophe Berthier, répondant aux questions d’un journaliste, a exprimé publiquement son amour avec assurance. « Dès que je l’ai vue, j’ai immédiatement pensé au nom de nos futurs enfants. » « Je déploie tous mes efforts pour la conquérir. » « J’espère qu’Émilie acceptera bientôt de me donner une place dans sa vie. »

Rafael mati mendadak dan bangun di tubuh suami Bos Wanita yang dingin dan tidak berhati manusia. Dia sakit kepala dan Sistem berbunyi di kepalanya [Selamat datang, Tuan Rumah. Selamat menjalankan misi. Misi Anda adalah memikat Bos Wanita, membuat Bos mencintai Anda] Rafael: "Wanita tidak punya cinta itu? Bukankah misinya akan gagal?" Akan tetapi, ketika memikirkan misi yang gagal, Bos Wanita diam-diam melihatnya, lalu menciumnya. Rafael: "Mengapa dia menciumku?" Sistem: [Selamat, Tuan Rumah. Anda mendapatkan poin]

NAGING mahirap ang buhay para kay Sunshine simula nang yumao ang ama at magkasakit naman ang ina. Mabuti na lamang at nagawa niyang pag-aralin ang sarili hanggang sa matapos niya ang kolehiyo. Naka-graduate man, hindi na siya nag-inarte sa kung ano ang trabahong pwede niyang pasukan. As long as her job can provide her mother's maintenance, go lang. Besides, nag-e-enjoy naman siya kahit pa minsan ang gabi ginagawa niyang araw. Papasok siya bilang waitress mula tanghali hanggang gabi at fire dancer naman hanggang hatinggabi. Nakakapagod, pero kailangan– para sa kaniyang Mamang. Maayos naman sana ang lahat, not until this summer. Not until she met Norman Luther. Ang arogante sa lahat ng aroganteng nakasalamuha niyang bakasyunista ng Palacio Grande Resort, na pinsan ng kaniyang Boss Lowelle at isa sa may pinakamalaking share sa resort na iyon. Hindi maintindihan ni Sunshine kung ano ang kasalanang nagawa niya sa lalaki at trip na trip siya ng lalaki. Na sa sobrang pan-ti-trip nito, ipinatanggal pa talaga siya sa trabahong matagal niyang iningatan dahil lang hindi niya tinanggap ang alok nito. Alok na nagpababa sa kaniyang dignidad at pagkatao. Mahuhulog kaya si Sunshine sa bitag ng binatang gumulo sa nananahimik niyang buhay, gayong ginagamit na ni Norman ang 'impluwensiya' makuha lang ang dalaga?

All she dream of is to marry a man she loves, and to build a complete family with that man. Ngunit sa araw ng pinapangarap na kasal, hindi niya alam na mababago ang lahat. Sinira ng babaeng minsan na niyang pinagselosan ang araw na matagal nilang pinaghandaan, at nabunyag ang kataksilan ng lalaking sana ay siya niyang makatutuwang sa buhay. Alam ni Caroline ang pakiramdam na maging unwanted child, dahil siya mismo, naranasan iyon. Kaya nang sabihin ng babaeng iyon na ipinagbubuntis nito ang bunga ng kataksilan ng nobyo niya—itinigil niya ang kasal. Pirma na lang sana ang kulang. Pipirma na lang sana si Jordan… Pero luhaan niyang nilisan ang lugar. Ipinaubaya niya ang lalaking minamahal, at nagpakalango siya sa alak. Para lang magising sa estrangherong lugar, at mabuntis ng estrangherong iniligtas niya sa inaakalang pagpapatiwakal. Sino nga ba ang ama ng dalawang supling na naging bunga ng isang gabing pagpapakalunoy niya sa kabiguan, na nag-take advantage sa kaniyang kalasingan? Darating pa kaya ang panahong may maipakilala siyang ama sa kambal na naging bunga ng isang gabing kapabayaan, gayong ni hindi niya maalala ang pagmumukha ng lalaking iyon?

NAGTAGO siya sa Isla Lutherio upang kalimutan ang nabigong pag-ibig kay Lucy na napangasawa ng kapatid niyang si Martin. Subalit sa halip na mapanatag ang kaniyang isip, mas lalo iyong gumulo at nakisali pa ang kaniyang puso. Hanggang saan aabot ang pag-ibig niya kung ang babaeng napupusuan ay milya ang layo ng edad sa kaniya? Jasson Luther is eighteen years older than Samara. Maaakusahan na nga siyang cradle's snatcher, mapagkakamalan pa siyang pedophile. Kaya naman para pigilan ang kakaibang nararamdaman sa anak ng mayordoma at driver nila, ibinaling niya ang atensiyon sa iba. Ngunit paano kung ang batang si Samara ay unti-unting nagdalaga? Ang musmos na katawan ay unti-unting nagkakaroon ng kurba. Mapigilan pa kaya niya ang nadarama? Does age really matter? O, mapapa-Yes, Master niya ang dalaga?

"We have that one rule in business, Lady. At iyon ang makasal ang babaeng tagapagmana bago makuha ang buong kapangyarihang pamahalaan ang kompaniya." Kailangang maikasal ni Infinity bago makuha ang pamamahala sa kompaniya ng kaniyang ama. Subalit paano siyang magpapakasal kung No Boyfriend Since Birth ang peg niya? The answer to her problem is to hire a husband—lalaking papasa para maging kabiyak ng buhay niya. Then this man came from nowhere—lalaking sobrang ingay, na siyang kinaiiritahan niya dahil gusto niya ng tahimik na buhay. Tatanggapin niya ang makasal kahit walang pagmamahal, ngunit hindi kay Teranusjulio 'Ranus' del Prado. Hindi kailanman! For Pete's sake! Ayaw niyang matetano sa lalaking iyon! But does she have a choice? Pipili pa ba siya ng iba kung ang binata na mismo ang nag-aalok sa sarili nito? Afterall, Teranus is a good choice; guwapo, matipuno, at matalino. At higit sa lahat, handa itong sumunod sa lahat ng ipag-uutos niya. Ngunit paano kung ang paglapit nito sa kaniya ay isang malaking palabas lamang pala? Mapapatawad ba niya ang binata sa ginawa nitong pagpapaikot sa puso niya?

La fille adoptive que papa avait recueillie n'a été enfermée que quelques minutes dans le petit débarras par accident, mais il m'a attaché et m'a enfermé dans le débarras, en allant jusqu'à boucher les trous d'aération avec des serviettes. Il a dit : « Si tu n'apprends pas à prendre soin de ta sœur, alors tu vas goûter à la souffrance qu'elle a endurée. » Mais je souffrais déjà de claustrophobie, et alors ce petit espace sombre, je ne pouvais que retenir ma peur et le supplier. Mais en retour, j'ai reçu ses reproches impitoyables : « Cette leçon est là pour te faire réfléchir. » Quand le dernier espoir est disparu, je me suis débattu désespérément dans le noir. Une semaine plus tard, papa s'est enfin souvenu de moi et a décidé de mettre fin à cette punition : « J'espère que cette leçon te fera réfléchir. S'il y a une prochaine fois, tu seras mis à la porte. » Mais il ne savait pas que j'étais déjà mort dans le débarras, et que mon cadavre avait commencé à pourrir.