บทที่ 1025 ฝีมือปราณีต

เคธี่ลุกขึ้นยืน “ไปเถอะ กลับไปที่ห้องโถงหน้าบ้านกันได้แล้ว เราไม่ควรปล่อยให้คุณลีย์รอนานเกินไป เพราะถึงยังไงเขาก็เป็นคนที่มีเสน่ห์ ที่ทำให้เธอหลงหัวปลักหัวปำขนาดนี้”

เมื่อพิจารณาจากน้ำเสียงประชดประชันของเคธี่แล้ว เนลล์ก็สามารถบอกได้เลย ว่าแม่ของเธอยังคงติดใจกับเรื่องของกิดเดียนอยู่

แต่เธอก็ไม่ได้สนใจอีกต่อไป ตามคำกล่าวที่ว่า เวลาจะบอกความจริงทุกอย่างให้เห็นเอง

เป็นเรื่องปกติ ที่แม่ของเธอจะรู้สึกแบบนั้นกับกิดเดียน เพราะพวกเขายังไม่เคยรู้จักกันมาก่อน

เธอจะค่อย ๆ เริ่มเข้าใจมันสักวันหนึ่งอย่างแน่นอน

เมื่อเธอคิดได้แบบนี้เธอจึงลุกขึ้น และพยักหน้าด้วยรอยยิ้มที่ฉาบอยู่บนใบหน้าของเธอ

ทั้งสองเดินไปที่ห้องโถงหน้าบ้านด้วยกัน

ในห้องโถง กิดเดียนกำลังเล่นเกมกับลิซซี่และวิมอนด์น้อยอยู่

เป็นความจริงที่ว่าเมื่อใดก็ตามที่มีพวกเด็ก ๆ อยู่รอบ ๆ ตัวมันจะไม่มีช่วงเวลาที่น่าเบื่ออีกเลย

เนลล์เดินเข้าไปด้วยท่าทางเงอะงะ กิดเดียนดูไม่สะทกสะท้านกับสิ่งที่เกิดขึ้นเลยแม้แต่น้อย เขาเหลือบมองเธอพลางเอ่ยถามว่า “คุนกันเสร็จแล้วเหรอ?”

เนลล์พยักหน้าตอบ

เคธี่ยิ้มออกมา “พวกเธอหิวกันรึยัง? ถ้าหิวแล้ว ฉันจะให้เชฟไ