It's been more than a week since she last saw him. No show, no text or call. Napabuntong hininga si Eloisa. Namimiss na nya si Drew. Gustong gusto na nya makita o kahit man lamang marinig lang boses ng lalaki. Hindi na nga siya nakatiis and sent him an emoji hoping he would finally update her. Napuyat na nga sya at lumuwa ang mata kakahintay pero bigo sya.
Nang mapasagi ang mata nya sa glass door, nakita nyang nanlalalim ang mata nya at ang haggard nya. She seemed low energy when not around the source of inspiration. Nalungkot sya nang mapagmasdan ang repleksyon nya sa elevator glass door. What if he suddenly showed up tapos ganito ang maabutan itsura nya? Dali dali nyang inilabas ang compact powder at nagretouch ng powder at nag apply ng manipis na lipstick. She even puckered to check if nalagyan ang buong labi ng lipstick.To her surprise, she found him about to ride the elevator. He managed to give her a smile and greet her.Napasimangot si Eloisa nang maalala na hindi sya nireplyan ng damuho."Anong problema? You seemed a little down?"Aba at nagtanong pa ang mokong na 'to. Lalo tuloy tumulis ang nguso nya."Hindi ka man lang nagreply," she sounded as if she was really hurt."How am I supposed to reply to that weird emoji?" napakamot ulo si Andrew."Nagreply ka man lang sana nang kahit ano..."He fought the urge na kurutin ang pisngi ng dalaga. He finds that silly attitude cute pero pinigilan ni Drew ang sarili."I would next time.""Welcome back!" she smiled sweetly at him."Did you clear things up with Josh?" bigla ay tanong nya sa dalaga.She nodded. " I didn't want to hurt anybody pero wala talagang choice.""And all the other guys?"Nilabas nya ang phone to show her call history pati planner para ipakita na cleared na sya."So can we now go on dates?""Only real couples go on dates."Muling nalukot ang mukha ng dalaga. Halatang dismayado ito."Why do you look so adorable?" sambit ni Andrew.Namula ang pisngi ni Eloisa sa papuri ni Andrew."I'll have to check if my schedule is clear this weekend. I 'll have to trust to plan our first date since I'm busy.See you around." he said smiling."A-alis ka uli?""Yes, mejo busy sa site ngayon. I'm also looking forward to a relaxing weekend. Kaya ikaw na ang bahala.Just text me the time and location on Friday night. I'll be there. "Tumango na lang si Eloisa bilang tugon dahil pilit na itinatago ang kilig."Are you okay? Your cheeks are so red.""I'm fine." she answered non chalantly at tumalikod para itago ang pamumula ng buong mukha.Kulang na lang tumalon sa saya si Eloisa pero dahil masyado namang halata yun ay nagpapadyak na lang siya nang umalis na ang lalaki.Now, nag iisip sya saan ba magandang magpunta on a first date? She looked it up on the net. Marami syang nakitang options pero ang una sa lahat at picnic. She loved the idea! She will prepare their food.Abang na abang na si Eloisa pero tila usad pagong ang mga araw. Kulang na lang ay hinahin nya ang araw para Sabado na uli. She could finally see his beautiful face and hear his manly voice. Naiimagine na nya ang mga mangyayari. Napapanaginipan na rin nya ang magaganap sa kanilang first date.Nilista na agad ni Eloisa ang mga bibilhin that Friday night bago sya umuwi. She was about to step out of the building nang masalubong nya na humahangos si Andrew. She wondered what happened.Nahalata siguro ni Andrew na nagtataka sya kaya nagpaliwanag ito."I forgot something important. Kamusta ka?" dederecho na sana ito sa building nang bumalik ito. "Sabay na tayo umuwi? Would you wait for me?"Hindi sya nakaimik agad pero namula ang buong mukha nya. Inakala ni Andrew na ayaw nya."Do you feel uncomfortable?""N-no!" anya na sunod sunod na umiling. "I'll wait for you.""Good." ani Andrew who seemed pleased with her response at dali dali na tumakbo para balikan ang importanteng naiwan. "I'll be back shortly."Tumango si Eloisa. Ang saya nya. What a way to end her weekday. At least makakasama nya pa sandali si Andrew.But to her dismay ay biglang umulan. Baka sakaling kung saan pa sana sila makarating if hindi sana umuulan. Nakaisip ng kalokohan si Eloisa para mas magkalapit sila. Iniisip nya that he must have an umbrella kaya hindi nya ilalabas yung kanya para mas magkalapit sila.Nang lumabas na ang hinihintay nya, mukhang nadismaya rin ito na umulan bigla."Hindi ko pa naman dinala ang kotse ko para sana sabay tayong mag commute.""M-magcocommute ka?"Tayo."Parang natuliro ang isip ni Eloisa sa narinig. Ang sarap pala pakinggan."T-tayo?" ulit nya.Inalis ng lalaki ang coat at pinandong sa ulo nya saka sya niyakap para hindi sya mabasa.That was way better than what she imagined! Imagination lang ba ni Eloisa or may level up na ang feelings ni Drew sa kanya?Umaga ng sabado, ang araw ay tila nagliliwanag ng mas maliwanag kaysa dati, ngunit sa puso ni Eloisa, naglalaro ang kaba at saya. Ngayon ang araw na ipinakilala siya ni Drew sa kanyang mga magulang, at habang nag-aayos siya sa harap ng salamin, ramdam niya ang kanyang puso na tumitibok ng mabilis.“Okay lang ‘to, Eloisa. Kaya mo ‘to,” bulong niya sa kanyang sarili. Isinuot niya ang isang simpleng puting blouse at jeans, tila sinadyang magmukhang maayos ngunit hindi sobrang pormal. Gusto niyang ipakita ang kanyang sarili, pero sa parehong oras, nais din niyang maging komportable.Habang naglalakad sila papunta sa bahay ng mga magulang ni Drew, napansin ni Eloisa ang nerbyos na nasa mukha ni Drew. “Drew, kabado ka rin ba?” tanong niya, sabay hawak sa kanyang kamay.“Medyo, pero excited din. Gusto kong makilala mo sila,” sagot ni Drew, at sa kanyang boses ay naramdaman ang halo-halong emosyon.Pagdating nila sa bahay, sinalubong sila ng masiglang boses ng ina ni Drew. “Drew! Ang tagal na
Habang nagkakape sa apartment, ang amoy ng kape ay naghalo sa malamig na hangin ng gabi. Nakaupo si Eloisa sa sofa, ang kanyang mga mata ay nagniningning sa ilalim ng soft na ilaw mula sa lamp sa tabi. Si Drew, nakaupo sa tabi niya, ay hindi maiwasang mapangiti habang pinagmamasdan ang magandang dalaga."Ang sarap ng kape mo," sabi niya, sabay abot sa tasa. "Parang ang tamang timpla lang.""Salamat! Sinadya kong gawin itong mas espesyal," sagot ni Eloisa, may ngiti sa kanyang mga labi. "Gusto ko sanang maging memorable ang gabing ito."Nagkatinginan sila, at sa mga sandaling iyon, tila mundo na lang nila ang umiikot. Ang mga ngiti at tiyak na mga tingin ay nagbigay-diin sa kanilang damdamin. Sa likod ng mga mata ni Drew, mayroong pag-asa at takot.“Alam mo ba, wala si Helena, hindi siya uuwi ngayon.” sabi ni Eloisa, tila nag-aalangan. “Kaya magiging tayo lang ngayong gabi.”“Talaga? Ibig sabihin, tayong dalawa lang?” tugon ni Drew na kanyang boses ay may halong pananabik.“Oo,” sagot
Going home? Akmang lalampasan lang ni Eloisa si Josh pero hinila nito ang braso nya."What have I done? Bakit hindi mo na ko kinakausap?Para akong hangin na dinadaan daanan mo. We are still colleagues. Hindi naman kailangan mag iwasan."Agad binawi ni Eloisa ang kamay. "Wrong timing.Can we talk some other time? May lakad kasi ako."Imbes na lumayo na ay talagang humarang pa sa harap niya si Josh. Pilit nitong kinukuha ang braso nya pero sa tuwina ay umiiwas si Eloisa.Nataranta na si Eloisa nang magring ang telepono nya.Si Drew. Agad niyang dinecline ang call para mabilis syang makapag alibi kay Josh. Alam nyang naghihintay na si Drew sa parking lot. Ang worry nya ay magpang abot sila at makita ng lalaki na kausap nya si Josh. Baka kung ano na naman ang isipin nito. Pilit na dinidismiss ni Eloisa si Josh but he wouldn't just stop.Muling tumunog ang telepono. "Bakit hindi mo sinasagot?"Parehong napatingin si Josh at Eloisa sa nagsalita. "Sorry Josh, may instruction pa sakin si Sir."
Mula ng maging opisyal ang relasyon nila Eloisa at Drew ay parati na syang sinusundo sa umaga at sabay sila nag aagahan. Hindi maipagkakaila ang saya ng puso ni Eloisa. Abot hanggang mga mata ang mga ngiti nya. Napatda na lang si Eloisa nang pagpasok nya sa sasakyan ay isang mainit at matamis na halik ang isinalubong sa kanya ng binata. Hindi siya nakapagsalita agad. Hindi pa rin sya sanay na ganoon sila. Dati rati'y tinatanaw nya lang mula sa malayo ang binata ngayon ay maari na nyang makasama ito. Gusto pa sana niyang magpatuloy ang mainit na halik na yun kung hindi lamang sila parehong malilate sa trabaho. "We have to go or we'll be late." she said in between their kisses. " Y-yeah you're right." Agad din pinunasan ni Eloisa ang labi ng lalaki. "Your lips..." Tila nagpapanic na naghanap ng wipes para burahin ang kumalat na lipstick sa labi ng nobyo. "I'm so sorry babe!" Napapangiti naman si Drew sa reaksyon ni Eloisa. "I'm sorry for ruining your make up, babe" Tila maba
Hindi maintindihan ni Loisa ang sarili pero habang nakikipag usap si Drew sa client ay tila gusto niyang sabunutan ito. Bagaman kasama nito ang asawa nito ay halata ang pagpapakita ng interes nito kay Drew. Balingkinitan ang pangangatawan nito at sexy kung manamit. Tila hindi naman napupuna ni Drew ang paglingkis lingkis ng babae dahil sa papeles ang tuon ng atensyon ng lalaki. Loisa regrets she tagged along with this meeting. Nakakastress pala na may direktang nagpapapansin sa taong gusto mo and they couldn't react violently kasi kliyente. Loisa found herself snatching Drew's arm at medyo hinila palayo na kunwa'y may binubulong. Dahil sobrang hina ay mas nilapit ni Drew ang tenga sa kanya. Dahil sa sobrang pagkakalapit nila ay na self conscious naman siya at akmang lalayo nang bigla hilahin siya ng mas palapit ng lalaki. "Are you guys together?" tanong ng lalaking kliyente sa kanila. Loisa was about to deny pero tumango si Drew. Nalukot naman ang mukha ng babaeng kliyente nila.
As they both try to lean in for another kiss, completely misjudging the distance, their heads bump together with a comical "oof." Laughter erupts, a welcome release from the tension. Drew touched her forehead to check if there's any bruise or if she was hurt. Then there was an awkward silence. Both of them are waiting for the other person to make a move or say something. Seconds tick by, punctuated only by the blinking of eyelashes. They tried to return to the conversation they were having before, but every word feels forced, punctuated by long, uncomfortable pauses. The air crackles with unspoken questions: "Was that good?" "Do we do that again?" And when she tried to speak, "Actually," they both said at the exact same time, their voices overlapping in a delightful jumble. They burst out laughing, the awkwardness instantly dissolving. "You go first, " Drew conceded. "You can go first." Eloisa said though she was dying to ask if they are officially a couple. But she hesitated. She