3. ห่วงเพื่อน

.

.

“ไปนั่งเล่นที่ห้องกูก่อนไหม?”

“....อืมๆ”

แซมมองท่าทีของอนณที่ดูออดอ้อนเพื่อนของเขาอย่างไม่เข้าใจ เพราะเขาเองตั้งแต่ทำงานกับอนณมาตลอดสี่ปีไม่เคยเห็นเขาในมุมนี้เลยสักครั้ง แต่ดูเหมือนอลิซจะไม่ได้คิดหรือรู้สึกอะไรกับความแปลกของความสัมพันธ์ที่อนณเรียกว่าเพื่อนเลย

แซมมองสายของอนณออกว่าคิดยังไงแต่ดูเหมือนเจ้าตัวจะไม่รู้ตัวเองเลยด้วยซ้ำ แซมเลยเข้าใจในทันทีว่าทำไมเขาถึงคบกับใครไม่ได้นาน

“คืนนี้จะไปผับใช่ไหม?”

“ใช่ มึงจะไปด้วยไหมล่ะ?”

“ไปดิ กูจะไปล่าบ้าง”

“เหอะ...”

“งั้นพี่ขอไปเตรียมตัวก่อนนะ ไว้เจอกันที่ผับ”

“ค่ะ ขับรถดีๆ นะคะ”

“ครับน้องอลิซ”

อนณพยักหน้าให้ผู้จัดการของตนก่อนจะหันไปมองอลิซที่ดูดี๊ด้าที่จะได้ไปเที่ยวผับ พร้อมกับคำพูดที่เธอบอกว่าจะออกล่าทำให้เขาไม่สบอารมณ์เล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมากเพราะเขาเองก็จะไปหาเหยื่อแก้เซ็งเหมือนกัน

“ชุดของกูมีอยู่ในห้องมึงใช่ป่ะ?”

“มี”

“ดีมาก”

“ไม่ต้องใส่ชุดสีแดงนั้นไปนะ”

“ทำไม?”

“สะเหล่อ”

“ก็ช่างสิ กูใส่แล้วสวยจบ”

“........”

อนณมองเพื่อนของตนที่ไม่ฟังความเห็นของเขาพร้อมกับคิ้วที่ขมวดแน่นอย่างขัดใจ เขารู้ว่ามันไม่ได้สะเหล่ออะไรแต่เพราะมันสวยเกินไปและโป๊ไม่น้อย จึงพยายามห้ามเพื่อนของตนแต่เพื่อนสาวก็ดันดื้อเสียด้วยนี่สิ อนณทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟารอให้เพื่อนของตนอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า เขาจึงหยิบโทรศัพท์มือถือเครื่องหรูขึ้นมาก็เห็นว่ามีคนโทรเข้าไม่หยุดเป็นยี่สิบสามสิบสาย เขามองหน้าจอก่อนจะถอนหายใจและกดรับสายนั้นในที่สุด

“ว่า?”

(อนณคะ ทำไมถึงใจร้ายกับริตาแบบนี้)

“ผมว่าผมบอกเลิกคุณไปแล้วนะ”

(ไม่เอา ริตาไม่เลิกนะคะอนณ ริตารักอนณนะคะ)

“ริตา ผมอึดอัด”

(ริตาขอโทษ ริตาจะอยู่เงียบๆ อย่าเลิกเลยนะคะ)

อนณมองหน้าจอที่กำลังวิดีโอคอลหาเขา สีหน้าออดอ้อนของดาราสาวพร้อมกับแพลนกล้องไปทั่วร่างกายที่สุดเย้ายวนในชุดคลุมอาบน้ำ ริตายิ้มเมื่อเห็นสายตาของชายหนุ่มในหน้าจอเปลี่ยนไป อนณกลืนน้ำลายหนืดลงคอเมื่อเห็นคนในโทรศัพท์ยั่วยวนเขาอย่างรู้ทัน

(ให้อภัยริตานะคะ...แล้วคืนนี้...ริตาจะรออยู่ที่เดิมนะคะ)

“อืม...เข้าใจแล้ว”

(ริตารักอนณที่สุดเลยค่ะ จุ๊บๆ)

ริมฝีปากสวยยื่นเข้าหากล้องพร้อมส่งจูบอย่างดีใจ ก่อนจะเลื่อนกล้องลงไปทั่วร่างอย่างยั่วยวนอีกครั้ง อนณจ้องมองหน้าจอจนลืมไปว่ามีเพื่อนสาวอยู่ในห้อง อลิซเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยชุดคลุมอาบน้ำก่อนจะปรายสายตาไปมองเพื่อนชายที่นั่งจ้องโทรศัพท์ตาเป็นมัน

“แฟนโทรมาง้อหรอ?”

“อ่อ...อืม...”

(ใครคะอนณ? คุณอยู่กับใคร? เสียงผู้หญิงเมื่อกี้!)

ชายหนุ่มละจากกล้องพร้อมกับหันไปมองตามเสียงที่ถามเขา ก่อนจะนิ่งค้างเพราะความไม่ระวังตัวเองของเพื่อนสาว ที่กล้าเดินออกมาทั้งชุดคลุมอาบน้ำ อลิซเองก็ไม่ได้สนใจสายตาคมที่มองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าจนลืมสาวสวยในโทรศัพท์ เธอเดินไปหยิบน้ำในตู้เย็นก่อนจะยกดื่ม อนณมองอลิซพร้อมกับกลืนน้ำลายตาม ก่อนจะหันไปตามเสียงเรียกในโทรศัพท์ที่โวยวายลั่น

(อนณ!! มันคือใคร?)

“เอ่อ..เพื่อนผมน่ะ”

(เพื่อน? คนไหนคะ? ริตาไม่เห็นรู้เลยว่าคุณมีเพื่อนผู้หญิง)

“ผมบอกริตาไปแล้วนะครับ ว่ามีเพื่อนผู้หญิงที่สนิทมากๆ อยู่คนหนึ่ง”

(อ๋อ...คนนี้หรอคะ? ถึงขนาดเข้าห้องนอนอาบน้ำได้เลยหรอคะ?)

“ริตา...ไหนบอกว่าจะไม่ทำตัวแบบนี้ไง?”

(แต่มันเกินไปนี่คะ เพื่อนแบบไหนถึงได้เข้าห้องคุณได้)

“เพื่อนตั้งแต่สมัยเรียนแล้ว คุณจะมาหึงอะไรเนี่ย ไม่งั้นผมวางนะ”

(อนณ!! ถ้าคุณวางเราจบกัน! คุณเลือกมาว่าจะเลือกเพื่อนคนนั้นหรือริตา!)

“ฮะ? นี่คุณบ้าไปแล้วหรือไง?”

(ริตาจะไม่ยอมจริงๆ ด้วย!)

“งั้นคุณก็ดูแลตัวเองดีๆ นะริตา”

(อนณ!!! นี่คุณ!....)

อนณกดวางสายโดยไม่สนใจดาราสาวเลย เพราะยังไงเขาก็คิดที่จะเลิกกับเธออยู่แล้ว แต่เพราะเธอมาง้อเขาก็คิดแค่ว่าก็ดีเหมือนกันจะได้ไม่ต้องออกล่าและมีที่ให้ไปหลังจากเมาแล้ว แต่พอมาเจอแบบนี้เขาก็ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น อนณเดินตามอลิซเข้าไปในห้องนอนของเขา ก่อนจะยืนนิ่งมองเพื่อนสาวในชุดเดรสเกาะอกสีแดงสั้นแถมแหวกเว้าถึงกลางหลัง

แต่ดูเหมือนเพื่อนสาวของเขากำลังติดปัญหากับการรูดซิปตรงบั้นท้ายงอน เธอเหลียวไปมาอย่างทุลักทุเลแต่ก็เอื้อมมือไม่ถึง อนณมองท่าทางของเธอก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ๆ สายตาของเขาจ้องมองร่างเพรียวนั้นไม่วางตา มือหนาเอื้อมไปจับที่เอวคอดกิ่วของเพื่อนสาว อลิซสะดุ้งก่อนจะหันไปมองหน้าเพื่อนชายของตนอย่างสงสัย

“หันหลังมาสิ”

“อ๋อ...อืม”

“แขนก็สั้น ยังจะอยากใส่อีกนะ”

“ถ้าจะบ่นไม่ต้องช่วยกูก็ได้นะ”

“เหอะ...แหวกสั้นขนาดนี้ทำไมมึงไม่ใส่บิกินี่ไปเลยล่ะ ง่ายดี”

“มันก็ไม่ขนาดนั้นไหมมึง ทำตัวเป็นคนแก่หัวโบราณไปได้”

อนณไม่ได้พูดอะไรต่อ แต่กลับรูดซิปชุดเดรสให้เพื่อนช้าๆ อย่างอ้อยอิ่ง ปลายนิ้วเรียวของเขาไล้ขึ้นตามซิปอย่างจงใจ อลิซได้แต่เงียบและแอบเขิน ภายในหัวตีกันยุ่งไปหมดว่าทำไมเขาต้องทำให้บรรยากาศมันแปลกๆ นับวันยิ่งอยู่ใกล้กันมากขึ้น เขาก็ยิ่งทำให้ใจเธอสั่นไม่เว้นวัน

แต่อลิซก็พยายามบังคับใจตัวเองเพราะยังไงเขาก็คือเพื่อนและยังเป็นคนเจ้าชู้ที่มีผู้หญิงไม่ขาด และที่สำคัญไปกว่านั้นคือเธอแทบจะเคยเห็นผู้หญิงทุกคนที่เขาควงเสียด้วยซ้ำ

“เหม่ออะไร เสร็จตั้งนานล่ะ”

“ขอบใจ”

“มึงคิดอะไรอยู่ เงียบตั้งนาน”

“คิดไรเรื่อยเปื่อย”

“คิดเรื่องกูหรอ?”

“อนณ มึงเลิกหลงตัวเอง ถึงมึงจะหล่อวัวตายควายล้มแต่มึงเพื่อนกู”

“เออ...ออกไปรอข้างนอกกูจะอาบน้ำ”

“รู้แล้วน่า”

“หรือมึงจะยืนดูกูแก้ผ้าอยู่ตรงนี้ก็ได้ เพื่อนกันไม่คิดอะไรมากหรอก”

“ถึงมึงแก้ผ้าล่อนจ่อนกูก็ไม่สนใจมึงหรอก”

อลิซพูดทีเล่นทีจริงพร้อมกับหัวเราะ ก่อนจะเดินออกจากห้องไปปล่อยให้ชายหนุ่มมองตามหลังอย่างหงุดหงิด คำว่าเพื่อนที่หญิงสาวพูดกั้นเส้นให้เขานั้นทำเขาไม่พอใจนัก แต่ก็สงสัยตัวเองว่าไม่พอใจหรือหงุดหงิดทำไม

“เป็นอะไรของกูวะ แม่งเอ๊ย..”

อนณสบถกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะเดินเข้าไปอาบน้ำแต่งตัว และเลือกบอกตัวเองว่าไม่ต้องสนใจเพื่อนสาวของตน สิ่งที่ตนควรสนใจคือสาวๆ ในคืนนี้ต่างหาก เมื่อคิดได้อย่างนั้นก็ค่อยทำให้อารมณ์ดีขึ้นมาหน่อย

ผับHISO

อลิซและอนณเดินเข้าผับมาด้วยกันก่อนจะเดินเข้าไปนั่งโซนวีไอพีที่ได้จองโต๊ะไว้ ด้วยความที่รีบเร่งเข้าไปหาเพื่อนๆ คนอื่นๆ ที่นัดไว้จึงไม่ได้สนใจเพื่อสาวที่เดินตามหลังมาแต่อย่างใด

“ไอ้อนณ มาแล้วหรอวะ”

“มึงเห็นกูป่ะละ”

“ไอ้นี่ แม่งกวนตีนไม่เปลี่ยน”

“ตำแหน่งดาราดังไม่ได้ช่วยให้นิสัยมึงดีขึ้นเลยนะ”

“กูว่ากูก็อบรมมันดีอยู่นะ แต่มันไม่เอาเอง”

แทนไททักขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนสุดหล่อของตนเดินเข้ามานั่ง ก่อนที่จะโดนเพื่อนสนิทอย่างอนณตอบกลับอย่างกวนๆ จีซัสเพื่อนหนึ่งในกลุ่มก็ตอบกลับก่อนจะตามด้วยลุคค์ที่ยังคงพูดจาประชดประชันเพื่อนของตน แซมเองก็ไม่วายร่วมวงด้วย

เพราะตั้งแต่ดูแลอนณมาก็รู้จักกลุ่มเพื่อนของเขาและสนิทกันเป็นอย่างดี ก็มีแต่เพื่อนสาวนี่แหละที่อนณไม่ยอมพามาเจอ พึ่งจะได้เจอจริงๆ นอกจากได้ยินแค่ชื่อมาสี่ปีก็มีวันนี้เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นหน้า

“อ้าว...แล้วอลิซของกูอ่ะ ไม่มาหรอ?”

แทนไทถามขึ้นพร้อมกับมองหาเพื่อนสาวตัวเล็กของอนณ คนอื่นๆ เองก็มองหาเหมือนกัน อนณหันไปมองข้างหลังตนก็ไม่เห็นเพื่อนสาวของตนจึงกวาดสายตามองไปทั่วบริเวณก่อนจะไปสะดุดกับชุดสีแดงที่คุ้นเคย ที่กำลังโดนหนุ่มหล่อมากมายรายล้อมเต็มไปหมด

“นั่นไง เพื่อนรักเพื่อนหวงของมึงโดนผู้ชายรุมละ”

.

.