Chapter 9 เปิดซิง

Latest chapter

• Finally I met you เมื่อมาพบกันอีกครั้ง   Chapter 10 แซนด์วิช

  Chapter 10 แซนด์วิช ชายหนุ่มขบกรามแน่น เมื่อความนุ่มหยุ่นอุ่นซ่านท้าทายเร่งเร้าให้เขาปลดปล่อย เสียงสูดปากเบา ๆ มาพร้อมกับท่อนเนื้อแกร่งที่ถูกถอดถอนออกมาจากร่องสวาท มันยังเร็วเกินไป เขาต้องการเสพความสุขจากเรือนร่างแสนสวยงามให้นานกว่านี้ ซื้อเธอมาด้วยเงินเกือบล้าน ก็ต้องให้คุ้มค่ากับเงินที่เสียไป เขาเปลี่ยนท่า ท่อนแขนแกร่งตวัดร่างนุ่มเนียนให้ตามขึ้นมานั่งคร่อมอยู่บนตัก มือร้อนช้อนไปใต้ก้นขาวเนียนแล้วยกขึ้น มืออีกข้างกุมความเป็นชายที่เปื้อนสายเลือดบริสุทธิ์ ถูไถดึงดันกับกลีบเนื้อแดงระเรื่อ กดสะโพกกลมกลึงให้ร่องสวาทกลืนกินตัวตนของเขาจนสุดปลายทางลึกล้ำและลึกซึ้ง ความคับแน่นที่ขับลมหายใจร้อนผ่าวออกจากริมฝีปากหยักสวย อลินดาซุกหน้าเข้าหาบ่ากว้าง เขาสอนให้สะโพกกลมกลึงโยกขยับสอดรับจังหวะกระแทกกระทั้นจากแก่นกายร้อนเร่า มันคือแรงขับจากภายใน มาจากอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน เธอส่ายเอวเป็นวงกลม บดเบียดเนินเนื้อให้แท่งร้อนสอดลึกล้ำความท้าทายที่ทำให้เขาเสียทรง เสียงครางแห่งความซ่านเสียวลอดผ่านริมฝีปากร้อนอย่างทนเก็บกลั้นเอาไว้ไม่ไหว

• Finally I met you เมื่อมาพบกันอีกครั้ง    Chapter 9 เปิดซิง

  Chapter 9 เปิดซิงในอารมณ์หวามจากสัมผัสแปลกใหม่ จูบแสนหวานจากชายแปลกหน้าที่ไม่คุ้นเคย ร่างกายของเธอเบาหวิว ใจล่องลอย สมองมึนเบลอราวกำลังฝันมือร้อนฉ่าของเขาลูบไล้ไปตามส่วนเว้าส่วนโค้งที่สวยงาม เคล้นคลึงอกอวบอิ่มที่ไม่เคยมีใครได้สัมผัส เธอปล่อยใจและกายดำดิ่ง ไม่สนใจว่าผู้ชายตรงหน้าจะทำอะไรกับร่างกายตนบ้างเธอรับรู้แค่ว่ามีใครบางคนมานั่งซ้อนอยู่ข้างหลัง จับร่างเธอให้เอนซุกซบกับกายอุ่น สอดแขนมาด้านหน้าแล้วลูบไล้ไปตามผิวกายเนียนละเอียด ในขณะที่เขาลากมือเข้าหากลางกายของเธอ ลูบไล้เนินเนื้อที่แสนหวงแหนปลายนิ้วแกร่งกรีดผ่านรอยแยกที่ปิดสนิท สอดนิ้วลึกล้ำเข้าสู่เส้นทางรักอย่างอ่อนละมุนใจเย็น สัมผัสหวามที่ทำเอาแทบหยุดหายใจอลินดาเริ่มหายใจแรง สติกระเจิดกระเจิง สิ่งแปลกปลอมที่กระตุ้นความรู้สึกซ่านเสียวทำให้ใจเคลิบเคลิ้ม ไม่อาจควบคุมความรู้สึกนึกคิดหญิงสาวเงยหน้าขึ้นหาเจ้าของอ้อมกอดที่คลอเคลีย แลกจูบกับเธอคนนั้น ใจเธอเรียกร้อง สมองฟุ้งซ่าน ยามนิ้วร้อนฟอนเฟ้นอยู่ในกายสาวที่ชื้นฉ่ำ เขามอบประสบการณ์รักที่ไม่เคยพานพบ การปลุกเร้าผสานฤทธิ์ยาทำให้เธอคล้อยตามไปกับเกมสวาทที่ตกเป็นผู้เล่น ราวอยู่ในฝันที่เ

• Finally I met you เมื่อมาพบกันอีกครั้ง   Chapter 8 เรียกร้อง

  Chapter 8 เรียกร้อง อินทัชพาอลินดาเดินมาส่งที่หน้าห้องหนึ่ง มีบานประตูที่ทำจากไม้กว้างเกือบสี่เมตร ในความตื่นกลัวจนใจเต้นระรัว อลินดาเริ่มรู้สึกได้ว่ามีบางอย่างไม่ปกติ 'เรา...เป็นอะไร...' จิตสำนึกบางอย่างร้องบอก แววตาตื่นตระหนกมองหน้าผู้ชายที่กำลังจะสัมผัสลงบนแผงควบคุมที่หน้าห้อง "คุณเจตต์ มีอะไรในน้ำส้มคะ!" แววตาเข้มมองใบหน้าสวยที่เริ่มแดงเห่อ มองด้วยสายตาที่สื่อให้รู้ว่า ไม่แปลก ไม่ต้องตกใจ เพราะเธอไม่ใช่คนแรกที่โดน "เข้าไปข้างในเถอะ เขารอเธออยู่" "พวกคุณใส่อะไรลงในน้ำที่ลินกิน!" อินทัชแตะปลายนิ้วลงบนแผงควบคุม โดยไม่คิดจะตอบคำถามของคนตรงหน้า ประตูค่อย ๆ เลื่อนขึ้นอย่างช้า ๆ แล้วชายหนุ่มก็ทำท่าหันหลังเดินหนี ปล่อยให้อลินดายืนละล้าละลัง "เดี๋ยวค่ะ! คุณจะไปไหน คุณให้ลินกินอะไรเข้าไปคะ คุณเจตต์! คุณเจตต์! " หญิงสาวร้องเรียก ทำท่าจะเดินตามอินทัชไป หากแต่เขาก็ไม่เหลียวหลัง ความหวาดกลัวแล่นมาเกาะกุมใจ จนการ์ดคนหนึ่งต้องปราดมาดักหน้า สองขาเรียวต้องชะงัก แววตาเลิ่กลั่ก เมื่อชนเข้ากับกายกำยำ ชายท

• Finally I met you เมื่อมาพบกันอีกครั้ง   Chapter 7 เสืออเมริกาใต้

  Chapter 7เสืออเมริกาใต้ชิลี...ประเทศที่อุดมไปด้วยความหลากหลาย ธารน้ำแข็ง ทะเลสาบ ทุ่งหญ้า ทะเลทราย เทือกเขาสูงที่ปกคลุมไปด้วยหิมะ เกาะอีสเตอร์อันโด่งดัง คือจุดหมายปลายทางที่ใครหลายคนใฝ่ฝันหากแต่ไม่ใช่ 'อลินดา' เธอไม่ได้อยากมาที่นี่ แต่แค่เลือกไม่ได้เมื่อ 'เขาคนนั้น' ส่งเครื่องบินส่วนตัวไปรับถึงเมืองไทย เพราะความร้อนเงิน เธอตกลงทันที ทั้งที่ยังไม่รู้จักลูกค้าคนนี้ดีพอด้วยซ้ำรถหรูแล่นมาตามเนินเขาที่เลียบเลาะชายฝั่งมหาสมุทรแปซิฟิก ในรถที่แอร์เย็นฉ่ำ แต่อลินดากลับนั่งเหงื่อซึมไรผม สองมือที่กำอยู่บนตักชื้นไปด้วยเหงื่อใจเธอเต้นแรง มีทั้งความกลัวและความตื่นเต้น แม้ตลอดสองข้างทางที่นั่งรถผ่าน วิวทิวทัศน์จะสวยตื่นตาตื่นใจสักแค่ไหน แต่เธอไม่มีอารมณ์ที่จะเสพความสุขกับธรรมชาติรอบกายมันเป็นการมาต่างประเทศครั้งแรกที่อยากจะเปลี่ยนใจกลับบ้าน นับตั้งแต่ล้อเครื่องบินแตะรันเวย์เมนิลาบอกเธอโชคดี เจอลูกค้าเศรษฐีที่รวยโคตร ๆ ได้นั่งเครื่องบินเครื่องส่วนตัวมาไกลถึงชิลี ประเทศที่หลายคนอยากมาแต่เพราะสู้ค่าเดินทางไม่ไหวแต่อลินดากลับไม่รู้สึกว่าตนเองโชคดีอะไรขนาดนั้น เพราะเธอไม่ได้มาเที่ยว แค่มาขายเรือ

• Finally I met you เมื่อมาพบกันอีกครั้ง   Chapter 6 งานดี

  Chapter 6 งานดีเมื่อแสงอาทิตย์ทาบทาซีกโลกตะวันตก เครื่องบินเจ็ทส่วนตัวบินผ่านน่านฟ้าอาร์เจนตินามุ่งหน้าสู่ชิลี...ภายในห้องโดยสารที่การตกแต่งแสนหรูหรา สะดวกสบาย ภาณุภัทรนั่งอยู่ในท่าผ่อนคลาย บนเก้าอี้หนานุ่มริมหน้าต่าง มือใหญ่ที่ตรงข้อมือสวมบุลการีออคโตถือแก้วคริสตัลใบสวย เขาส่ายแก้วเป็นวงกลม ค่อย ๆ ละเลียดแคนาเดียนวิสกี้ลงคอ ในช่วงเวลาผ่อนคลาย แววตาเข้มมองผ่านหน้าต่าง เบื้องล่างคือเทือกเขาแอนดีสที่ทอดยาวพาดผ่านถึงเจ็ดประเทศ เริ่มต้นจากเวเนซุเอลาไปสิ้นสุดที่อาร์เจนตินา มันขาวโพลนจากหิมะหนาปกคลุม ขณะที่เขากำลังจดจ่ออยู่กับอะไรบางอย่างบนแล็ปท็อป อินทัชก็เดินเข้ามาหาเจ้านายถึงห้องพักผ่อนส่วนตัว ในช่วงเวลาพักผ่อนเช่นนี้ ไม่มีใครกล้า นอกจากอินทัช "ขอรบกวนสักครู่ครับคุณคีย์" ภาณุภัทรเงยหน้ามอง พยักหน้าเล็กน้อย "รู้ตัวคนที่เอาข้อมูลเราไปขายให้ศัตรูแล้วครับ" แววตาเข้มเหลือบมอง สายตาที่อินทัชสัมผัสได้ แม้นายจะไม่สั่งออกมาเป็นคำพูด แต่เขารู้ว่าต้องทำอะไรต่อ "ให้ผมจัดการเลยไหม" ภาณุภัทรจิบแคนาเดียนวิสกี้ลงคอ ตามด้วยช็อกโกแลตที่กินแกล้

• Finally I met you เมื่อมาพบกันอีกครั้ง   Chapter 5 ทางตัน 

  Chapter 5 ทางตัน ฤดูฝนมาเยือน ฝนเริ่มตกชุก ท้องฟ้าเหนือเมืองใหญ่ร้องคำราม ฟาดแสงสีทองเป็นเส้นแลดูน่ากลัว ยามดึกสงัด อลินดานั่งอยู่บนเตียงนอน ตรงหน้าคือเงินปึกหนึ่งที่เก็บรวมรวมไว้เธอหยิบมานับทีละใบ มีทั้งแบงค์ม่วง แบงค์แดง แบงค์เทามีไม่มาก กวาดเศษเหรียญมาได้อีกจำนวนหนึ่ง มันคือที่เงินที่ได้มาจากน้ำพักน้ำแรง ตั้งใจเก็บไว้เป็นค่าใช้จ่ายเกี่ยวการศึกษา"ยังไม่ถึงสองหมื่นเลย"หญิงสาวถอนหายใจ มองเงินตรงหน้าแล้วเศร้า ความเครียดยิ่งถาโถม เวลาก็ใกล้เข้ามาทุกที หากอยากรักษาบ้านไว้ก็ต้องนำเงินก้อนไปจ่ายเจ้าหนี้ เหมือนระเบิดเวลาที่กำลังนับถอยหลังเมื่อถึงเลขศูนย์เมื่อไหร่ หล่อนก็ตายเมื่อนั้นอีกทั้งเรื่องที่น้องชายก่อเอาไว้ รวม ๆ กันแล้วเป็นหนี้เกือบล้าน ต่อให้เรียนจบมีทำงานทำ เธอก็ยังไม่รู้เลยว่า จะหาเงินล้านแรกจากการเป็นลูกจ้างได้ตอนไหน เงินมันมากเกินไปสำหรับคนต้นทุนชีวิตไม่สูงเช่นเธอเธอไม่อยากเป็นคนอ่อนแอ ที่ผ่านมาก็พยายามทำตัวเข้มแข็ง ไม่ยอมแพ้ต่อโชคชะตา สู้เพื่ออนาคตที่ดี แต่ครั้งนี้มันหนักเกินไป หนักเกินที่สองมือเล็ก ๆ จะแบกรับเอาไว้ได้"สงสัยเธอคงต้องปล่อยแล้วแหละ ลินเอ๊ย"คนที่กำลังสับ