ณ บริเวณชั้น 3 ของอาคารหลัก Parallel เบอร์แบโต้ผู้ซึ่งจ้วงเท้าลงมาจากชั้น 4 ด้วยความรีบเร่งได้มาหยุดอยู่ตรงหน้าประตูทางเข้าแผนกการเงินเป็นที่เรียบร้อย เหงื่อเขาแตกซิก เป่าปากพรูก้ำกึ่งระหว่างตื่นเต้นกับโล่งอกปนเปกัน
.
"หวังว่าคงไม่เป็นไรนะพี่เจฟ น้องเองก็มีภารกิจให้ทำต่อเหมือนกัน แล้วถ้าไม่มีเงินก็จะเดินหน้าต่อไม่ได้"
หนุ่มอเมริกันผิวสีถลกแขนเสื้อตัวเองขื้น พลางพลิกเอาท้องแขนขึ้นมา ต่อด้วยการใช้มืออีกข้างลูบลงไปเบา ๆ ไม่ถึง 3 วิ บาโค้ดเป็นเส้น ๆ ใต้ผิวหนังก็โผล่ขึ้นมาราวกับรอยสัก
.
"ยังใช้การได้ดีแฮะ แผ่นหนังสังเคราะห์ฝีมือหมอยูมิโกะนี่เยี่ยมจริง ๆ "
.
"กร็อกแกร็ก! ๆ "
.
"โอเค.. เท่านี้ก็ใช้ได้แล้ว มาลุ้นกันดีกว่าว่าเจ๊เอ็มม่าขี้งกจะให้เงินค่าแรงเราเท่าไหร่ ภารกิจระดับ C จากบอสเชียวนะ แถมยังแปรสภาพออกมาได้ผู้หญิงบ้าน ๆ ตั้งหนึ่งคน ถ้าได้ไม่ถึง 2,000 เหรียญล่ะก็! ผมจะปล้นแผนกเจ๊มันซะเลย! เผิน ๆ จะจับเจ๊เย็ดคาเคาท์เตอร์รับตังค์ให้หายอยาก ดูซิว่าจากงกจะกลายเป็นเงี่ยนได้รึเปล่า ห่ะ ๆ ๆ จังไรชิบหายกู"
.
พอพูดถึงเอ็มม่าขึ้นมา ก็ดูเหมือนว่าเบอร์แบโต้จะลืมเจฟเฟอร์ที่กำลังตกระกำลำบากไปซะแล้ว เขาเลือกที่จะผลักบานประตูเข้าไป แล้วก็เดินอาด ๆ ไปที่เคาท์เตอร์โดยไม่ยอมรับบัตรคิวใด ๆ ทั้งสิ้น พอไปถึงพื้นที่ส่วนหน้าที่มีกระจกใสกั้นอยู่ เจ้าตัวก็ได้สอดแขนที่มีสัญลักษณ์บาร์โค้ดเข้าไป
.
"รับตังค์ครับ ขอเยอะ ๆ หน่อยนะเจ๊"
.
หญิงสาววัยเบญจเพสเชยคางขึ้นจากคีย์บอร์ดโฮโลแกรม ผมเธอม้วนเป็นรอนสวย สีทองประกายแดงของมันสะท้อนแสงแวววับ ใบหน้ายาวคมจมูกโด่งรับกับตาคมเฉี่ยวสีฟ้าหลังเลนส์แว่น นี่คือ "เอ็มม่า วัตสัน" เวอร์ชันสำนักงาน เจ้าหน้าที่การเงินของ Parallel รายนี้คล้ายกับเฮอร์ไบรโอนี่ ในหนังแฮรี่พอร์ตเตอร์สุด ๆ เธอทั้งดูฉลาด สุขุม พูดน้อย แล้วก็ลึกลับ!
.
"ยังไม่ได้เรียก.. กรุณาต่อคิว!"
สาวเจ้าตอบห้วน ๆ พลางหันกลับไปคีย์ข้อมูลลงบัญชีต่อ
.
"เอาน่าเจ๊ช่วย ๆ กันผมจะได้รีบกลับไปพัก แสกนแป๊บเดียวโอนเข้าบัญชีมาเลย คนมันต้องกินต้องใช้! ไหนจะภารกิจใหม่ที่บอสสั่งให้ทำอีก"
.
"No! อย่ามาใช้สันดานไพร่กับดิฉันค่ะคุณเจ้าหน้าที่ กรุณาเคารพสิทธิของคนอื่นด้วย จุดกดบัตรคิวอยู่ข้างประตูถ้าไม่มีปัญญาทำก็ไสหัวออกไปซะ คนต่อไปหมายเลข 134 เชิญค่ะ!"
.
นี่แหละคือสิ่งที่ทำให้เบอร์แบโต้ไม่ชอบขี้หน้าเอ็มม่าสักเท่าไหร่ หนึ่งคืออายุอานามเธอที่แก่กว่าเขาหลายปี สองคือแม้ว่าเธอจะเป็นคนสวยหุ่นดี sexy ตูดใหญ่ แต่หล่อนก็เป็นอะไรที่โคตรจะแข็งกระด้าง พูดจาแต่ละคำนี่เหมือนมะนาวไม่มีน้ำ ไร้ซึ่งการรักษาน้ำใจใด ๆ ทั้งสิ้น ไม่เคยแม้แต่จะยิ้มหรือทักทายปราศรัย บางครั้งพวกเจ้าหน้าที่ภาคสนามยังแอบเอาไปนินทา ว่าเธอเป็นหนึ่งในสิ่งประดิษฐ์ของหมอยูมิโกะด้วยซ้ำ
.
แต่ถึงกระนั้นเอ็มม่าก็ยังทำงานด้านตัวเลขต่าง ๆ ได้อย่างดีเยี่ยม บอสใหญ่แต่งตั้งให้เธอดูแลชั้น 3 นี้ทั้งชั้น กระแสเงินสด , งบประมาณรายรับ - จ่าย , เงินค่าตอบแทนพนักงาน ฯลฯ วันสต็อปเซอร์วิชในคน ๆ เดียว และคอนโทรลทุกอย่างจากบนนี้ทั้งหมด ว่ากันว่าที่ส่วนหลังของชั้น 3 จะมีตู้เซฟนิรภัยขนาดใหญ่เท่ากับตู้คอนเทนเนอร์อยู่ ในนั้นมีทั้งทองคำแท่ง เหรียญทอง และธนบัตร รวมไปถึงสินทรัพย์อื่น ๆ ที่สามารถเปลี่ยนเป็นเงินได้ พวกมันถูกสต็อคเอาไว้ใช้ในสถานการณ์ฉุกเฉิน ซึ่งคน ๆ เดียวที่ครอบครองกุญแจอยู่ก็คือเอ็มม่า
.
"ฮืมมม! อีแก่เอ๊ย! ให้เราไปกดบัตรคิวตอนนี้ไม่ได้เลข 200 กว่าเลยรึไงฟะ! กะอีแค่ยิงบาร์โค้ดบนแขนให้หน่อยแค่เนี่ยะ! มันจะยากเย็นอะไรนักหนาเชียว!"
เบอร์แบร์โต้คิดในใจ พลันเดินวนไปเดินมาอยู่หน้าเคาท์เตอร์ สลับกับเหลือบมองพนักงานสาวแบบไม่ลดละ เธอแต่งตัวมิดชิดใส่เสื้อนอกทับกลัดกระดุมเรียบร้อย กระโปรงทรงเอยาวถึงเข่า แถมเรียวขาที่โผล่พ้นออกมาก็ถูกเคลือบไว้ด้วยถุงน่อง หมดกันอารมณ์เงี่ยน! เห็นแบบนี้เข้าย่อมเป็นไปไม่ได้เลยที่เบอร์แบโต้จะทำเรื่องอย่างว่าตามที่คิดไว้ ซึ่งหลังจากนั้นไม่นานสาวเจ้าก็ได้ทักขึ้น
.
"มนุษย์ควรจะเป็นผู้ที่เจริญแล้ว คุณเป็นคนไร้เผ่าพันธุ์รึไง ถ้าไม่ทำตามที่ฉันสั่งก็ออกไปซะแผ่นดินจะได้สูงขึ้น!"
.
"กร๊อดดดด!"
ชายหนุ่มโกรธมากจนอยากจะซัดกำปั้นใส่ปากพร่อย ๆ ดูสักหน แต่ก็ห้ามใจเอาไว้ได้แล้วก็เลือกใช้เพียงการอ่าวโอ้สวนกลับไปแทน
.
"ทำไมเจ๊ถึงต้องแขวะผมตลอดเลย ผมไปทำอะไรให้นักหนา , ห๊ะ!!!"
.
"ชิ..?"
เอ็มม่าจิกปากเธอไม่ได้พูดอะไรต่ออีก นอกเสียจากการเบ้ปากมองบน แล้วก็วกสายตากลับมาที่คีย์บอร์ดโฮโลแกรมตามเดิม
.
"หน็อย! นี่เจ๊กล้าเมินใส่ผมขนาดนี้เชียวหรอ ดีล่ะ! ถ้าไม่เกรงใจกันผมก็ไม่ต้องเกรงใจใครล่ะ!"
รำพึงในใจเสร็จ เบอร์แบโต้ก็ได้ตัดสินใจทำในสิ่งที่เอ็มม่าไม่คาดคิด ชายหนุ่มอเมริกันปรี่เข้าไปที่หน้าเคาท์เตอร์ จากนั้นจึงสอดแขนเข้าไปใต้ช่องกระจกจนเอื้อมไปถึงตัวหญิงสาวได้ ทว่าหนนี้เจ้าตัวกลับไม่ได้ทำเพื่อโชว์บาร์โค้ดเหมือนเดิม กลับกลายเป็นนิ้วมือทั้ง 5 ของเขาแทน ที่กำลังวางจ่ออยู่บนหน้าอกฝ่ายหญิง!
.
"ผมบีบนมเจ๊จริง ๆ นะ ถ้าไม่ทำให้อ่ะ"
กระซิบกระซาบในลำคอ ใบหน้าคมเข้มบวกกับสายตาที่ก้มจิก ทำเอาพี่สาวคนสวยถึงกับผงะ
.
"ไม่ได้! ยะ.. อย่า.. นะ!"
.
เบอร์แบโต้เลิกคิ้วขึ้นสูง ยกมุมปากขึ้นยิ้มแกมเจ้าเล่ห์
.
"งั้นแค่ลูบคงไม่เป็นไรเน๊อะ"
.
มือหนาเริ่มทำการลุกล้ำฐานปทุม เริ่มจากปาดลงมาตามฐานเต้าเคล้าคลึงตรงส่วนล่างไปมา ต่อด้วยการกรีดนิ้วชี้ขึ้นไปสะกิดที่หัวนม แม้จะมีลายลูกไม้จากยกทรงขวางอยู่ แต่การใช้ปลายนิ้ววนไปมาก็ทำให้เจ้าตัวรับทราบถึงการตื่นตัวอันเร่าร้อนของเอ็มม่าได้
.
คนนอกมองเข้าไปคงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ด้วยกระจกที่หนาผนวกท่วงท่าการยืนค้ำเคาท์เตอร์อันแสนธรรมดาปกติ ทำให้ไม่เป็นที่สนใจนัก
.
"นมเจ๊นิ่มจัง.."
คราวนี้ใช้แบบกางมือ! เบอร์แบโต้เริ่มการเจรจาต่อรองของเขาใหม่ ด้วยการเกร็งนิ้วทั้งหมดให้เหมือนกงเล็บ จากนั้นจึงไล่ครูดไปตั้งแต่ส่วนบนสุดของเต้า ถ่างนิ้วออกเรื่อย ๆ ไปตามทรวดทรงความเว้าโค้งอันใหญ่โตของนมนางเอกแฮรี่พอร์ตเตอร์ พอรู้สึกว่าฝ่ามือชนกับหัวนมแล้ว ชายหนุ่มจึงกางนิ้วทั้ง 5 เหยียดตรง แล้วใช้เพียงตรงกลางของฝ่ามือถูวนเป็นวงกับหัวนมอันอวบอิ่ม ทำเอาหญิงสาวกระสันซ่านจนไม่ระวัง
.
"อ่าาาา อ่ะ.. อ่าาาา"
เอ็มม่าครางอย่างลืมตัว ดวงหน้าเธอเริ่มแดงระเรื่อ กัดริมฝีปากก่อนจะผละมือตัวเองออกจากคีย์บอร์ดแล้วนำมาวางบนเต้าอีกข้างที่ยังว่างอยู่
.
"ไม่ได้ค่ะ.. ฉันให้คุณไม่ได้ ทะ.. ทุก อย่างอื้อ.. อ.. อ.. อ ต้องตามคิว ซี๊ดดดดด~!"
เธอกลายเป็นคนพูดเพราะขึ้นมาในเสี้ยวอึดใจ ทั้งยังพยายามตอบเบอร์แบโต้ด้วยการกระเส่า
.
"ฉันอยากให้คุณ.. ยะ.. หยุด หยุด เถอะ.."
.
"ในนี้มีกล้องวงจรปิดนะ โอ๊ย!..อย่าหยิกสิ ซี๊ดดดดด เสียววว อื้อออออ!"
.
"ก็ถ้าเจ๊ไม่ทำให้ผม ผมก็ไม่หยุดผมจะทำต่อด้วย ผมจะสอดนิ้วเข้าไปใต้กระดุมแบบนี้.. แล้วก็ชอนไชเข้าไปในร่องนมฟิต ๆ อู้วววว! เต่งตึงดีจังอุ่นมากด้วย ผมไม่ได้ผิดคำพูดนะผมไม่ได้จับนมเจ๊ซะหน่อยผมแค่ถูมัน.. แบบนี้.. ขึ้น ๆ ลง ๆ ช้า ๆ ช่ายยยย.. อืมม ชอบใช่ไหมล่ะ"
.
"ไม่.. มะ.. ม่ายยย"
.
"ไม่ชอบแล้วเลื่อนเก้าอี้เข้ามาใกล้ทำไมคร๊าบบบ พี่สาวแม่มดน้อย.. อยากให้ผมปีนข้ามกระจกเข้าไปร่ายเวทย์ใส่ไหมล่ะ? แสกนให้ผมซะแล้วผมจะทำให้ ถ้าเจ๊ยังหลุดเสียงครางมากไปกว่านี้ คนอื่นเห็นเข้าผมไม่รู้ด้วยนะ"
.
"ไม่มีทางซะหรอก! เพราะฉันจะ.. อ้ำ!"
.
"จุ๊บ! ด๊วบ ๆ ๆ ๆ อ่า! จุ๊บ! ด๊วบ ๆ ๆ ๆ"
.
"หึ.. แค่นี้ก็ไม่ครางแล้วเห็นไหม ฉันดูดนิ้วคุณไว้แบบนี้ก็ได้! สอดมืออีกข้างเข้ามาสิ บีบนมฉันเลยฉันอนุญาตแล้ว! เร็ว!!!"
.
เอ็มม่าก็ยังเป็นเอ็มม่าวันยังค่ำ ขนาดโดนปลุกอารมณ์เงี่ยนขึ้นมาได้แล้วก็ยังมิวายชอบออกคำสั่ง นี่ขนาดอยู่ในสถานที่สาธารณะแท้ ๆ ถ้าเป็นบนเตียงหรือระเบียงในห้องส่วนตัว เบอร์แบโต้นี่แทบไม่อยากจะคิดว่าเขาจะเละเป็นชิ้นสักเพียงไหน
.
"เจ๊ใจเย็นก่อน เบา ๆ อูย ๆ ดูดแรงไปแล้ว ผมอยู่ข้างนอกนะ อย่าแรงนักสิคนเขาจะผิดสังเกต"
"เหวอ.. มือกู!"
.
กลายเป็นฝ่ายชายที่กำลังเล่นอยู่กับไฟ เอ็มม่าร่ายมนต์ใส่เบอร์แบโต้ด้วยการล็อคข้อมือเขาไว้ด้วยสองมือเธอ หล่อนจับมันเคลื่อนถูไปทุกทิศทุกทางตามเต้านมทั้งสองข้าง มิหนำซ้ำยังรูดลงไปถึงหว่างขาด้านล่าง ถ่างถุงน่่องกับกางเกงในออก พลันจับมือหนากร้านงานของเบอร์แบโต้ล้วงเข้าไปบดถูกับของสงวนส่วนลับของผู้หญิง
.
"เยสสสส.. อื้อ.. โคตรใช่ ฟักพลีสสส! ฟักมีพลีสสส!"
"อ่าาาา แหยนิ้วเข้ามา อีก! อีก! อะ..อีก! ลึก ๆ เลย อื้ออออ เยสสสส!!!"
.
"ชู่ววววว! เจ้เงียบ ๆ ดังไปแล้วคนเร่ิมมองแล้วเนี่ยะ"
.
"ช่างหัวมันสิ! ก็คนมันวอนท์ คุณยืนนิ่ง ๆ ก็พอ ขอฉันเสร็จน้ำหนึ่งก่อนแล้วจะแสกนให้โอเคไหม? ห่ะ.. ห๊า.. ได้ยินไหม อ๊ายยย ห๊าาาา อั๊กกก อ่าาา!! เก่งจัง เก่งกว่าผัวที่บ้านอีก อ๊าาาายยย! "
"เจ๊ะ ๆ ๆ ๆ แจ๊ะ ๆ ๆ ๆ "
.
เบอร์แบโต้พยักหน้า เขาเองก็แข็งตรงเป้าอยู่พอตัว ยอมรับเลยว่าจากที่คิดว่าจะจับเจ๊เอ็มม่าเย็ดคาเคาท์เตอร์ดูสักที ตอนนี้แม่งเสือกเป็นอะไรที่ใกล้เคียงสุด ๆ แล้ว จะกระโดดเข้าไปจัดสักดอกตอนนี้เลยยังได้ ติดก็แต่ตรงที่เจ๊แกมีแฟนแล้วนี่สิ เบอร์แบโต้เลยไม่อยากมีปัญหาก็เลยเจตนาว่าจะใช้แค่นิ้วช่วยเจ๊แกไปพลาง ๆ ก่อน
.
แต่แล้วก็ดูเหมือนว่าศาตราจารย์ดัมเบิลดอร์แห่ง Parallel คงจะรู้เรื่องนี้เข้า! ทำให้แม่มดเอ็มม่าต้องชะงักงันไปชั่วครู่ เพราะจู่ ๆ ฝ้าเพดานข้างบนก็เกิดสั่นสะเทือนขึ้นมาอย่างรุนแรง โดยไม่ทราบสาเหตุ
.
"ครือ ๆ ๆ ๆ กึกกัก ๆ ๆ ๆ "
.
เสียงนั้นดังมาก ๆ จนเศษอิฐเศษดินร่วงกราวลงมา อุปกรณ์ไอทีกระดาษเอกสารต่าง ๆ เต็มไปด้วยฝุ่นผง จนบรรดาลูกค้าที่มาติดต่อพากันวิ่งหนีตายเอาตัวรอด แล้วหนึ่งในนั้นก็คือเบอร์แบโต้ เขาวิ่งแน่! ถ้าไม่โดนเอ็มม่ารั้งตัวเอาไว้!
.
"แผ่นดินไหวนะเจ๊ ต้องหนีลงไปข้างล่างก่อน! เดี๋ยวนี้เลย!"
.
"อืม.. ไม่ใช่หรอกฝีมือบอสต่างหาก!"
.
"บอส!.. บอสเกี่ยวไรด้วย! แล้วเจ้รู้ได้ไง?"
"ก็ข้างบนน่ะคือชั้น 4 เป็นศูนย์การแพทย์ที่บอสยกให้ยูมิโกะเขาดูแลใช่ม่ะ แล้วรายนั้นนะนางก็ทดลองนู่นนี่อยู่ตลอดเวลา ไอการสั่นสะเทือนแค่นี้ถือว่าจิ๊บ ๆ ฉันอยู่ชั้น 3 เจอประจำอยู่แล้ว เพราะงั้นมาเถอะ เข้ามาข้างในมา! ฉันขอสั่งให้คุณเข้ามาใช้ลิ้นต่อให้ฉันจนเสร็จ แล้วฉันจะทำเรื่องโอนเงินให้ ประตูอยู่ทางซ้ายไม่ต้องใส่รหัสดันเข้ามาเลย.."
.
"อ่ะ.. เอิ่มมม ครับ!"
.
สถานการณ์พลิกผันเล็กน้อย เบอร์แบโต้เดินเข้าไปหาเอ็มม่าฝ่ายการเงินที่กำลังถอดเสื้อผ้านอนถ่างขาเป็นตัว M อยู่บนโต๊ะ แต่เขากลับไม่มีอารมณ์กำหนัดเหลืออยู่เท่าไหร่นัก เพราะการสั่นไหวอย่างรุนแรงเมื่อครู่นี้ ทำให้เจ้าตัวฉุดคิดถึงรุ่นพี่สายลับมือพระกาฬอันดับหนึ่งอย่างเจฟเฟอร์ขึ้นมา
.
.
"หมอยูมิโกะแม่งทำอะไรกับพี่วะ? พี่เจฟเฟอร์ขอให้ปลอดภัยทีเถอะ!"
