Nobela ni L.sunanta

บนยานฟาลคอน ดีเซ็มเบอร์ (ลำสำรอง) ที่ไอ้มือมีดหัวไหมพรมเรียกมา องค์หญิงนาตาชาอกภูเขาไฟกับเจฟเฟอร์ถูกควบคุมตัวอยู่บนนั้น ทั้งสองถูกจับมัดมือหันหลังพิงกันบั้นท้ายแนบชิดสนิทพื้น ดีอย่างที่เชือกมันหมดก็เลยไม่เหลืออะไรเอาไว้มัดปาก เปิดโอกาสให้เจฟเฟอร์พร่ำเพ้อถึงโลกที่เจ้าตัวรู้ออกมา."โลกมีเนื้อที่ 510,100,000 ตร.กม. เป็นดาวเคราะห์ลำดับที่สามจากดวงอาทิตย์ กำเนิดเมื่อ 4,500 ล้านปีก่อน มีอันตรกิริยาเชิงโน้มถ่วงกับวัตถุอื่นในอวกาศโดยเฉพาะดวงจันทร์ ซึ่งเป็นดาวบริวารถาวรเพียงหนึ่งเดียว ปฏิกิรยาฟิชชั่นจากกัมมันตรังสีแผ้วถางทุกสรรพสิ่ง อันเป็นจุดจบของสงครามไปพร้อมกับวงศ์ทนงพงเผ่าชีวิต เพราะงั้นสิ่งที่หมอนั่นพูดถึง? อลาลัสอันเดอร์กราวน์? นอกจากยอร์คชินแล้ว.. หรือว่าโลกจะยังมีพื้นที่ให้มีชีวิตอยู่อีก! ตกลงมันไม่ใช่แค่ข่าวลือใช่ไหม? ".จัดเป็นการกระแอมกระซิบกระซาบที่ยืดยาวที่สุดในประวัติศาสตร์ สายลับหนุุ่มนั่งบ่นด้วยท่าทีที่ตื่นเต้นลุกลี้ลุกลนต่างจากทุกครั้ง เขาตื่นเต้นจริงจังซะยิ่งกว่าตอนโดนโรบ็อทซอมบี้บนกองขยะรุมทึ้งชิงอะไหล่ซะอีก พลางกระทุ้งข้อศอกตุบ ๆ ใส่เอวองค์หญิงไปสองสามทีให้เธอตอบกลับ.แต

แล้วเขาก็เร่ิมเล่าออกไม้ออกมือราวกับจราจรตำรวจ ผู้โบกรถหน้าโรงเรียนกลางแดดรุมร้อน ทุกถ้อยคำที่สื่อสารนำพาความสนใจให้ก่อเกิดในหมู่ผู้ฟังได้อย่างเหลือเชื่อ ทุกคนต่างนิ่งงัน สงบ และตกใจหน้าถอดสี ขนมเค้กที่แบ่งไว้ในจานถึงกับร่วงหล่นออกจากมือเอ็มม่า แคทเธอรีนต้องเดินกลับเข้าไปเปิดไฟให้สว่างโพลง พลางปิดเพลงจิงเกอร์เบลลงด้วยเหตุผลที่ว่า แต่นี้ต่อไปคงไม่มีใครเหลืออารมณ์พอจะปาร์ตี้อีกแล้ว แม้กระทั่งบอสประมุขสาวแห่งองค์กรผู้อยู่ในจุดสูงสุด."คุณอย่าพูดเป็นเล่นน่ะ! เหตุการณ์ไม่น่าจะบานปลายขนาดนั้น แน่ใจร้อยเปอร์เซ็นต์รึเปล่าเบอร์แบโต้ แหล่งข่าวอาจจะบิดเบือนก็ได้นะ?"บอสทำเสียงเข้มใส่ พลางยกตัวเองขึ้นจากเก้าอี้ก่อนจะจ้องเขม็งเข้าไปถึงลูกนัยน์ตาของสายลับฝึกหัด."ไม่ผิดแน่ครับผมจะโกหกทำไม! ป่านนี้พี่เจฟเฟอร์จะเป็นไงบ้างไม่รู้! แกเป็นคนกำชับให้รีบเอาเรื่องนี้มาบอกกับบอสก่อน แล้วผมก็ติดต่อพี่แกไม่ได้อีกเลยตั้งแต่นั้น คือยังไม่เข้าใจหรอกครับว่าพวกมันจับองค์หญิงแห่งอลาลัสไปทำไม แต่ดูจากที่พวกมันฆ่าพี่ปิเก้กับทุกคนในงานจนเกลี้ยงแล้ว บางทีการที่ท่านนายกจัสตินหนีรอดมาได้ อาจจะเป็นความตั้งใจของมัน!"."เ

ก้อนความคิดถูก Drain ด้วยฝ่ามือฉันใด ครั้นจะพุ่งกลับคืนเข้าไปย่อมทำได้ฉันนั้น ท่ามกลางมวลมหาประชากรอสุจินับพันล้าน เบอร์แบโต้แฝงตัวรวมอยู่ในนั้นอย่างแนบเนียน มันถึงเวลาแล้วที่ดวงจิตของเขาจะกลับเข้าร่าง ช่วงจังหวะที่ซอยยิกปู้ยี่ปู้ยำกลีบผงาของชะเอมซะจนขาดกระเจิง น้ำรักของเธอไหลเยิ้ม น้ำตาไหลพับพรากสิโรราบให้กับความเสียว สาวเจ้าไม่รู้ตัวเลยสักนิดเดียว ว่าเบอร์แบโต้ได้ฉวยโอกาสพุ่งออกจากร่างพี่แฟรงค์ผ่านทางปลายควย!.โคตรอุบาทว์แต่แม่งเป็นเรื่องจริง! ในทิศบูรพา 32 องศา 70 ลิบดาตะวันออก ลำควยใหญ่โค้งชักออกจากร่องเสียวเด็กสาวอย่างรวดเร็ว พลันหักหัวไปทางหน้าต่างที่มีผ้าม่านโบกไสว ใช่แล้ว! นี่คือสิ่งที่เบอร์แบโต้วางแผนเอาไว้ทั้งหมด เขาใช้สองมือกระชับลำควย กัดฟันถลึงตามองไปที่เป้าหมาย แล้วก็.. ชัก ๆ ๆ ชัก ๆ ๆ ชัก ๆ ๆ ชัก! ชัก! จนน้ำกามปริมาณ 1.25 ลิตรพุ่งเป็นสายสะบัดจากฟูกเตียงโผทะยานแหวกผ่านผ้าม่าน ไปเปรอะแหมะ! เข้ากับร่างเปล่าของตัวเอง ที่พาดคางไว้กับวงกบหน้าต่างหน้าห้องได้เป็นผลสำเร็จ.ในมุมมองที่เล็กพอ ๆ กับจุลินทรีย์ หากส่องกล้องลงไปจะเห็นเลยว่าในมวลอสุจิเหล่านั้น เบอร์แบโต้กำลังออกแรงจ้

ความสงสัยใคร่รู้ทำให้เด็กสาวไฮสคูลเยื้องย่างลงจากเตียง แม้จะเขินอายอยู่บ้างแต่ก็ได้ฝ่ามือทั้งสองข้างปิดบังจุดสงวนทั้งส่วนบนและส่วนล่างเอาไว้ ชะเอมค่อย ๆ ย่องตามรอยอสุจิที่แห้งกรังอยู่กับพื้นไป จวบจนกระทั่งมาหยุดอยู่ที่ตำแหน่งใกล้กันกับประตูทางออก ข้างกันคือหน้าต่างบานเกร็ดที่กระจกแตกละเอียด! ผ้าม่านกระพือ! มิหนำซ้ำบนพื้นก็ยังมีเศษกระจกแหลมคมหล่นอยู่เกลื่อนกลาดเต็มไปหมด ใจเธอถึงไพร่คิด."เอ๋.. เราลืมความรู้สึกแบบนี้ไปได้ยังไง? ความเคลือบแคงในใจนี้เคยเกิดขึ้นกับเรามาก่อนแล้วนี่ อย่างน้อยก็ก่อนที่พี่แฟรงค์จะอุ้มเราไปปล้ำ?".ว่าแล้วก็ผินหน้าหันกลับไปเช็คฝ่ายชายดูซะหน่อย เธอพบว่าพี่เขายังคงนอนตะแคงข้างหันหลังให้เธอ แล้วก็นิ่งอยู่แบบนั้นมานานมากแล้ว."ขออย่าให้เกิดเรื่องแย่ ๆ หรือมีคนเห็นเลย เราพลาดเองแหละที่กระสันเกินงาม หึ! พี่แฟรงค์นะพี่แฟรงค์ พี่เองก็ต้องมีส่วนร่วมรับผิดชอบกับเรื่องนี้เหมือนกัน ถ้าไม่ใช่เพราะพี่ใช้กำลังกระชากตัวเอมไปที่เตียงแล้วล่ะก็?"."แล้วดูสิ! ยังทำเป็นนอนนิ่งแสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้อีกนะ! ได้เอมเป็นเมียแล้วแท้ ๆ ".แววตาสวยหรี่เล็กลงยู่ยี่ภาพลาง ๆ ของเขาจากระยะ

ความเวิ้งว้างภายนอกเงียบเหงาวังเวง ทางเดินเปลี่ยวร้างไร้ซึ่งการสนทนาปราศรัย ณ คอนโดหรูกลางใจเมืองที่สูงมากกว่า 80 เมตรเหนือระดับน้ำทะเล ในห้อง ๆ หนึ่งที่กระจกบานเกร็ดแตกละเอียด ผ้าม่านยังคงโหมกระพือจากแรงลมอันเย็นเยือก กลับกันเมื่ออารมณ์เงี่ยนของเด็กสาวนั้นร้อนรุ่มประหนึ่งปล่องไฟซานตาคลอส กับท่อนควยใหญ่ยักษ์ที่เปรียบเหมือนของขวัญ เธอจึงลืมไปหมดแล้วว่าอาจมีใครหรือสิ่งใดซุ่มดูอยู่ภายนอก."เอมไม่สนแล้วค่ะพี่แฟรงค์ เอมต้องการสิ่งนี้มานานเหลือเกิน โอ๊ย! เจ็บแต่ทนไหว อืมม อื้อออ!""ใครจะเห็นก็ช่างเป็นไร ในเมื่อเอมหยุดเอวตัวเองไม่ได้แล้ว..ว..ว..ว อื้มมมม..ม..ม..ม""เยส! เยส! เยสสสสส! Oh my god!!!"."สวบ! , สวบ! , สวบ! , ซึบ! , ซึบ! , ซึบ! , ซึบ!""ตับ! , ตับ! , ตับ! , ตับ! , ตับ! , ตับ! , ตับ! , ตับ! , ตับ! ,ตับ! ".เหมือนคนงานโม่หินแห่งนิคมปูนซิเมนต์สระบุรี ชะเอมร่อนเอวเป็นจังหวะทั้งยังส่ายออกด้านข้างวนเป็นวง บี้บดกับท่อนควยจนจมมิดลงไปกับกลีบร่อง ต้องบอกว่าโคตรมันส์เพราะไม่งั้นน้ำรักคงไม่หล่อลื่นมากขนาดนี้ เบอร์แบโต้ในร่างแฟรงค์แทบไม่ต้องทำอะไร "มึงอยากทำอะไรก็ตามใจ ขย่ม , โขยก , โขกโป๊ก

"คำถามข้อที่หนึ่ง.. ผ่าน!"ริมฝีปากหนาโน้มตัวลงมาดูดปากชะเอม ประหนึ่งเป็นของขวัญสำหรับปลอบประโลม บอกตามตรงว่าเบอร์แบโต้แม่งรู้สึกดีชิบหาย เขารับรู้ได้เลยว่าลูกสาวนักการเมืองเองก็ร่านอยู่ไม่น้อย ดูได้จากการงับปากขบกับไรฟัน."อ่า.. อ่าาา.. เอาอีก.. เอาอีกค่ะพี่แฟรงค์ เกมนี้สนุกตื่นเต้นดีจัง อ่าาา อ่าาา อ่าาา อืออออ ดันเข้ามาอีกสิคะ แยงไอ้นั่นของพี่เข้ามา น้ำเอมจะออกหมดตัวแล้ว..ว..ว"."งั้นเชียว.. ถ้างั้นพี่ถามต่อเลยนะ คำถามคือ? ก่อนหน้าที่พี่จะมาเอมทำอะไรอยู่?".เด็กสาวมองบน กรอกสายตาแสร้งทำเป็นนึก."อ่าาาา.. อ่ะ.. อือ.. อืม.. เอม..ม.. เอมใช้น้ิว.. แบบว่านึกถึงพี่แฟรงค์แล้วก็ทำตัวเองอยู่ค่ะ โอ๊ย! , อ่ะ , อ่ะ , อ่าาา , อ่าาา นึกไม่ถึงเลยนะคะว่าพี่แฟรงค์จะมานอนกับเอมจริง ๆ อ่าาาา เยสสสสส มัน..เหมือน..น..น เหมือน..น..น กับฝันไปเลย"."อีตอแหล!""เปรี๊ยะ! , เปรี๊ยะ! , เพลี๊ยะ! ๆ ๆ ๆ ".คุณพระช่่วย! ชะเอมอุตส่าห์พริ้มตากระเส่าเสียงสำเนียงร่าน ทว่าไอ้ดำผิวสีในร่างเด็กไฮสคูลกลับไม่ชอบใจ เบอร์แบโต้ละฝ่ามือออกจากใต้หมอน พลางสอดซ้อนเข้าไปที่ใต้วงขาของชะเอม เขาออกแรงกระชับมันเข้ามาให้แนบชิดติ

อาภรณ์แนบเนื้อสุดแปลกตาถูกกดน้ำหนักลงจนยากจะขัดขืน ทหารกีกี้ผู้รุกรานไม่อยู่ในสภาพที่จะต้านทานพลังช้างสารของเทพอู่เสิ่นถึง 3 องค์ได้ พลังปราณนั้นต่างกันเกินไป เทพสงครามอู่เสิ่นหนึ่งองค์ต้องบำเพ็ญตบะไม่ต่ำกว่าร้อยปีในภูเขา เทียนอวี่ซาน (天御山) กว่าจะมีวรยุทธ์ถึงพันส่วน ทหารหนุ่มจึงโดนบังคับให้คุกเข่าลง พลันโดนกดใบหน้าให้นาบลงไปกับพื้นตำหนักเยี่ยงสุนัขจนตรอก."อั๊ก.. ก.. ก..!""หึ.. หึ.. ฮ่า.. ฮ่า.. ฮ่าาา.. ฮ่าาา..""ฮั่ว! , ฮ่า ๆ , ฮ่า ๆ , ฮ่า ๆ"."มีกิจอันใดให้น่าขันมิทราบ ต่อหน้าฝ่าพระบาทเจ้าไยกล้ากระทำล่วงเกินองค์เง็กเซียนถึงเพียงนี้!""หุบปากซะ! ดาบจ้านหุน (战魂) ของข้ายังมิอยากลิ้มชิมดวงวิญญาณของเจ้าในยามนี้ , เงียบบบ!"."ปั๊กกก!"กระแทกสันดาบใส่กบาลทหารส่งสาส์นไปหนึ่งดอก ดูทรงแล้วหมอนี่เหมือนจะไม่ยี่หระกับสถานการณ์เลย เหมือนเขาเป็นแค่ทหารแนวหน้าที่ถูกใช้แล้วทิ้ง ชีวิตโคตรไร้ค่ายิ่งกว่าถุงยางที่ห่อด้วยผ้าอนามัย."ข้าน้อยมิมีความเจ็บปวดอันใดหรอกนายท่าน พวกข้าชาชินกับพิษบาดแผลไม่ต่างจากวารีเคียงคู่กับมัจฉา""อั๊ก..ก..ก..! เราแตกต่างจากชาวสวรรค์เยี่ยงท่านโดยสิ้นเชิง พวกท่านมีเครื่องส

“เฮือกกก!”.เสียงท่านเง็กเซียนสะบัดดวงหน้าออกมาจากแท่งเสาน้ำได้อย่างฉิวเฉียด แต่ก็ยังเร็วไม่พอ.“ระวังขอรับท่านเง็กเซียน! อร๊ายยย! หวาดเสียว!”.“ฉึบ!!!”.“ซ่าาาาา~!”.จริงอย่างที่ท่านปู่ซืออี้ตะโกนลั่น แกยังอุทานไม่จบประโยคดีด้วยซ้ำ เคราสีเทาอันเงางามของท่านจักรพรรดิก็โดนมวลน้ำทั้งยวงหั่นขาดสะบั้นลงต่อหน้า! ศีรษะอาจจะดึงหลบพ้นแต่เคราดันไม่รอด ละอองเศษเส้นขนปลิวกระจุยกระจาย ทำเอาท่านเง็กเซียนถึงกับเซถลาหงายท้องล้มกองลงบนพื้น.“天啊 ! (เทียน นา!) เป็นยังไงบ้างขอรับท่านเง็กเซียน?”แกรีบปรี่เข้ามาสอบถามอาการ โดยไม่สนใจใยดีน้ำในอ่างคันฉ่องธารา ที่กระเพื่อมต่ำลงจนลดระดับเหลือเพียงครึ่ง."差点就完了，幸好逃过一劫.. (ช่าเตี่ยน จิ้ว หวาน เลอะ ซิ่งห่าว เถากั้ว อี้เจี๋ย)"ฟังไม่ได้ศัพท์นักแต่แปลเป็นไทยจากท่านเง็กเซียนได้ว่า "เกือบไปแล้วสิ ดีที่รอดมาได้" ระหว่างนั้นมือของท่านก็ยังคงลูบคลึงเคราตัวเองไปด้วย ทั้งที่มันแทบไม่เหลือให้ลูบแล้ว.“คือท่านเง็กเซียนขอรับ.. ข้าน้อยมีบางสิ่งจะเพ็ดทูลให้ทราบ”.“ข้ารู้น่ะ! ข้าแค่คุ้นชินกับการลูบคางแบบนี้เฉย ๆ ข้าจะลุกขึ้นเองผู้เฒ่าอย่างเจ้าหาใช่กิจธุระ!”.“มิใช่ขอรั

ความสงบสุขเห็นเพียงจะเหลือแค่ในพงศาวดาร หากจะว่าด้วยเรื่องของความเก่าแก่แล้ว อาณาจักรบนฟากฟ้านามว่าสรวงสวรรค์แห่งนี้ดูจะเก่าแก่เกินกว่าจะหาบันทึกประวัติศาสตร์เล่มไหนพรรณนาถึงได้ สวรรค์คือวิมานของเหล่าทวยเทพ พวกเขาถูกเชื่อมโยงเข้ากับความเชื่อของมนุษย์ ยิ่งมนุษย์ศรัทธากำลังวรยุทธของเทพแต่ละองค์ ก็จะได้รับอานิสงส์พูนเพิ่มตามพลวัฒน์ ก่อนที่ต่อมาพรหรือคำอธิฐานต่าง ๆ จะถูกดลบันดาลโดยพวกท่าน แล้วส่งกลับลงไปยังเมืองมนุษย์อีกที.จากทิวาข้ามผ่านราตรี ผ่านไปนับหมื่นปีพันปี สวรรค์ก็ไม่เคยตกอยู่ในสถานการณ์เลวร้ายเช่นนี้มาก่อน จะเป็นไปได้เช่นไรที่เทวาสถานวิหารกลางฟ้าแห่งนี้จะถูกโจมตีจากศัตรูที่มิเคยพบเห็น วรยุทธ์อันลึกล้ำกระบวนท่าพิสดารแหวกโลกัณฑ์ทำให้การรุกคืบใกล้ขึ้นและใกล้เข้า ท่านปู่ซืออี้เทพแห่งการเรียนรู้ คลี่ม้วนคัมภีร์อักขราวิสุทธ์ แกพยายามจะแจ้งเรื่องนี้กับเง็กเซียนฮ่องเต้ผู้เป็นจักรพรรดิสูงสุดให้ทราบว่า กลศึกที่ศัตรูใช้มิได้อยู่ในตำราพิชัยยุทธเล่มใดเลย พวกมันเป็นยิ่งกว่ามือปืน อาวุธสวรรค์ทุกชิ้นต้านทานได้เพียงประหนึ่งไม้ซุงงัดกับภูเขาเจียนจื่ออี้ ( 简子怡 ) เห็นทีท่านปู่คงต้องฝากตัวรับใช้นา

เขาคนดังกล่าวผละตัวออกมาจากแผงคอนโทรลพร้อม ๆ กับจอมอนิเตอร์ที่ค่อย ๆ ดับแสงลง เขาใช้หลังเท้าแหวกเขี่ยผู้คนที่นอนเกะกะขวางทางอยู่บนพื้นออก และบางจังหวะก็ถึงกับเตะวิทยุสื่อสารออกจากมือของเจ้าพวกนั้น เพื่อไม่ให้ส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือจากหน่วยเสริมได้.“เงียบไปเลยเจ้าพวก AP ชั่ว! ตอนนี้หอดูดาวแห่งนี้ได้ถูกฉันยึดครองไว้หมดแล้วโว่ย!".“เปรี๊ยง!”รวบรวมพลังกระทืบวิทยุวอร์คกี้ทอล์คกี้จนแตกเป็นเสี่ยง ต่อด้วยการหวดหลังเท้าเตะเข้าที่ปลายคางจนศัตรูสะบัดคอพับ!.โหดจริงอย่างจริงจังขนาดอยู่ตัวคนเดียวยังเด็ดเดี่ยวขนาดนี้ จินตนาการไม่ออกเลยว่าหลังจากผลักบานประตูหอดูดาวแห่งนี้ออกไปแล้ว อะไรจะเกิดขึ้นกับแคลนของแพรวบ้าง เหมือนเขาจะล็อคเป้าเอาไว้แล้ว ความหอบเหนื่อยที่ไม่ทราบสาเหตุเองก็เหมือนจะค่อย ๆ หายไปทีละนิดทีละน้อย และเมื่อกำลังวังชาฟื้นกลับมาครบ เขาคนเดิมก็น่าจะพร้อมต่อการออกไปเผชิญกับโลกภายนอกโดยทันที.“วู้ววว!”“เอาล่ะ.. ไปกันเลยดีกว่า”"ฮึบ!".“แอ๊ดดด!”เสียงประตูเหล็กแง้มเปิดออกแสงสว่างของแดดเช้าแลบผ่านเข้ามาแยงตา ก่อนที่สักพักต่อมา Riot โดรนจำนวน 3 ลำจะบินโฉบขึ้นมาจากเส้นขอบฟ้า ในท่วงท่าฉ

“นี่พูดจริงเหรอครับน้องแพรว เมื่อวานเรายังต้านพวก AP ได้อยู่เลย น้องเจรจากับพวกเขาได้นี่ พี่ว่ายังเร็วไปนะที่เราจะหนี!”ถ้อยคำขลาดเขลาจากชายในแคลนตะเบ็งออกมาต่อหน้าทุกคน ณ ตอนนี้สมาชิกทั้งหมดได้แพ็คกระเป๋าและมายืนกระจายตัวอยู่เต็มสถานีชั้นล่างแล้ว ผนังโล้นโล่งเตียนทั้งสี่ด้าน ปราดสายตาดูทีเดียวก็เห็นกันหมดว่าที่นี่โคตรจะไม่ปลอดภัย และพร้อมจะถล่มลงมาได้ตลอดเวลา.แพรวจึงโพล่งคำขึ้น.“หึ.. พี่นี่สมกับเป็นนักเต้นระบำโป๊จริง ๆ นะ! แต่ก็แล้วแต่พี่เถอะ! พี่จะไม่ไปก็ได้ใครอยากอยู่ต่อก็เชิญตามสบาย นี่คือแผนของหนู ๆ ให้เสรีภาพแก่ทุกคน เพราะหนูเองก็การันตีไม่ได้เหมือนกันว่าสิ่งที่คิดมันจะถูกต้องทั้งหมด ก็แค่ใช้การบันทึกสถิติกับชั่งน้ำหนักความเป็นไปได้ดู สุดแต่ใครจะไขว่คว้าเห็นควรยังไงงานนี้ไม่บังคับ”.สาวเจ้ายังคงย้ำชัดในจุดยืนเธอประทับเป้ขึ้นบนบ่าเรียบร้อย ไม้หน้าสามคู่ใจก็พร้อมกระชับขึ้นมือ เดินออกไปแค่ไม่กี่ก้าวโลกภายนอกอันเต็มไปด้วยเชื้อโรคก็อ้าแขนรอรับเธออยู่ก่อนแล้ว ภารโรงหนุ่มที่เพิ่งปฏิสนธิกับนักเต้นระบำโป๊ไปเมื่อวานก็เลยขอเอ่ยคำขึ้นบ้าง.“ถ้างั้นพวกเราขออยู่ที่นี่ต่อล่ะกันน้องแพรว เ

ตัดภาพมาที่ฟากฝั่งของแพรว แม้โซนที่พักตรงนี้จะถูกกันไว้เป็นพื้นที่ส่วนตัวสำหรับหัวหน้าแคลน แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่ามันก็แค่กำแพงผุ ๆ พัง ๆ กับลังกระดาษที่เอามากั้นเป็นฉากกันลมเท่านั้น มองขึ้นไปข้างบนจะเห็นหลังคาที่เหลืออยู่แค่ครึ่งเดียว ช่องปูนเพดานแตกแหว่งเว้ามองเห็นหมู่ดาว ฟากฟ้า และอวกาศสุดสวย แพรวยังคงต้องนอนบนหนังสือพิมพ์อยู่เลย และสิ่งเดียวที่ดูดีที่สุดสำหรับโซนพักอาศัยของเธอก็คงจะหนีไม่พ้นโต๊ะญี่ปุ่นขาพับตัวเล็กกระทัดรัด ที่มีไว้สำหรับใช้เขียนและวางแผนอะไรต่อมิอะไรหลาย ๆ อย่าง.โต๊ะถูกกางออกที่ข้างหนังสือพิมพ์ปูนอน แพรวหย่อนตัวลงพลางเอี้ยวตัวไปหยิบเอากระเป๋าเป้ออกมาเช็คของ ในนั้นมีแผนที่ , เข็มทิศ , เครื่องคิดเลข , แล้วก็สมุดจดบันทึก เธอเททุกอย่างออกมากองรวมกัน ดูท่าราตรีนี้คงอีกยาวนานครั้นจะมีความง่วงแทรกซึมอยู่บ้าง แต่บรรยากาศแบบนี้แหละในตอนที่สมาชิกทุกคนหลับใหล และอุดมไปด้วยดวงดาวมากมายทอประกายเป็นเพื่อน ช่างเหมาะเหลือเกินสำหรับการทำฌานสมาธิ โพธิปัญญาคงโพยพุ่ง แล้วเส้นทางการเดินทางต่าง ๆ ก็คงจะพร้อม.“อาจจะ 2 - 3 วันข้างหน้า ตราบใดที่อาคารสถานีรถไฟฟ้านี่ยังทนการกัดกินของเชื้อ

“ว๊ายยย! , กรี๊ดดด! , บัดสีบัดเถลิง!”.หน้าแดงแปร๊ดสลับกับการยกมือขึ้นมาปิดป้องเลี่ยงสายตาหันไปทางอื่น ไม่คิดไม่ฝันว่าแพรวจะให้มาเห็นอะไรแบบนี้ กิจกรรมเริงสวาทระหว่างชาย Vs ชายยังคงดำเนินต่อไปต่อเนื่อง สองคนในห้องคอนโทรลกำลังร่วมรักกันอย่างเมามันส์ ชนิดที่แม้จะรู้ตัวว่ามีเด็ก ม.ต้น มองอยู่ แต่พวกเขาก็หยุดกล้ามเนื้อก้นกบของกันและกันไว้ไม่ได้.เสียงครางเปลี่ยนเป็นคำราม จากหน้าสู่หลังท่อนเอ็นแห่งการสืบพันธุ์ระดมยัดใส่รูทวารราวกับโหยหากันมาตลอดชีวิต เจนิสทำใจไม่ได้เธอทนเห็นของพรรค์นี้ต่อไปไม่ไหว เลยได้แต่ขอร้องวิงวอนต่อแพรวผู้เป็นหัวหน้าแคลน ว่าได้โปรดนำเธอออกจากพื้นที่ตรงนี้ที เธอไม่อยากเห็นมัน แม้ยุคสมัยนี้เสรีภาพเรื่องรสนิยมทางเพศจะเปิดกว้างมากแล้วก็ตาม.“ตับ! , ตับ! , ตับ! , ตับ! , ตับ! , ตับ! ,ตับ! , ตับ! , ตับ!”.“กรี๊ดดด! อีกแล้วอ่ะพี่! พี่ ๆ เขาเร่งอีกแล้ว! พี่แพรวคะหนูขอร้องล่ะ! พาหนูขึ้นไปคุยกันต่อข้างบนก็ได้ หนูยินดีจะรับฟังพี่ทุกอย่างเลย จะไม่เถียงไม่ตอบโต้อวดดีอะไรอีกแล้ว หนูเข้าใจแล้วค่ะว่าพี่อยากจะให้หนูเห็นของจริงแบบสมจริงแจ่มชัด”“อือ~ แต่แบบนี้มันน่ากลัว.. นี่นา~! ,

ภาพในหัวคิดถึงแต่ตัวเอง บุคลิกแบบนี้ท่าทางห้าวเป้งยอมหักไม่ยอมงอ แพรวแทบจะเห็นเจนิสเป็นตัวของเธอเองเมื่อตอนเป็นเด็ก ตานิดจมูกหน่อยผมสั้นประบ่าแววตามุ่งมั่นเด็ดเดี่ยว แถมยังรักเพื่อนพ้องเอามาก ๆ โกรธไม่ลงบอกตรง ๆ เจนิสยังเด็กและคนที่เป็นผู้ใหญ่กว่าอย่างเธอ ก็จำเป็นเหลือเกินที่จะต้องสอนให้น้องเข้าใจในสถานการณ์ที่เป็นอยู่ แพรวเตะกระป๋องก๊าซตกระเบียงอาคารไปหน้าตาเฉย! .“แกร๊งงง!”.สร้างความมึนงงให้แก่ทุกคนโดยรอบ ก่อนที่เธอจะตะเบ็งเสียงเป็นคำสั่งออกมา.“แยกย้ายกันไปนอนได้แล้ว.. ยกเว้นเธอเจนิส! ตามฉันมา! ถ้าไม่แสดงตัวอย่างให้เห็นเธอก็จะเถียงฉันอยู่แบบนี้ไม่จบไม่สิ้น ไม่เชื่อฉันก็ได้! แต่จงเชื่อสายตาตัวเองโอเค๊?!”.คนที่เครียดกับกลายเป็นเพื่อน ๆ พวกหล่อนเป่าปากพรูไม่สบายใจ กลุ่มเพื่อนสาววัยใสต่างสืบเท้าถอยห่างออกมา พลางจ้องมองเจนิสกับแพรวที่กำลังเดินลับตาออกไปด้วยความเป็นห่วง.“แกว่าพี่เค้าจะพาเจนิสไปไหนวะ?”.“ไม่รู้ดิ.. ข้างล่างมั้ง? หวังว่าคงไม่โดนจับไปอีกนะ ถนนข้างนอกไม่น่าไว้ใจเลยแต่เราก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี”.เป็นประโยคกระซิบที่เคลือบความกังวลไว้สูงมาก เหลือกันอยู่แค่นี้แค่ 4 ชีวิ

ประจันหน้ากับกลุ่มผู้ใหญ่นับสิบชีวิต เด็กสาวมัธยมมีเพียงเพื่อนหญิงที่เหลืออยู่หยิบมือเดียวคอยเป็นแบ็คให้ หมดทางเลือกท้ายที่สุดก็ต้องปล่อยเลยตามเลย เธอรีบออกปากขอโทษแพรวโดยพลัน พลางก้มหัวลงกดต่ำขออภัยที่ต่อว่าแพรวออกไปเมื่อครู่.“หนูขอโทษค่ะพี่ที่พูดไม่ดี หนูก็แค่โกรธที่ต้องมาเสียเพื่อน""ถึงมันจะเป็นกระเทยที่นิสัยแย่ แต่มันก็ช่วยพวกเราไว้หลายต่อหลายครั้ง""ไม่น่าบ้าผู้ชายเล๊ย! มึงไม่น่าเป็นติ่งเกาหลีเล๊ย! ไม่น่า ๆ ๆ !”ขบกรามแน่นพอ ๆ กับกำหมัด ผ้าพันแผลบนหัวชักจะมีเลือดซึมออกมา บางทีอาจจะเป็นเพราะความดันโลหิตที่พลุ่งพล่านเวลาที่เครียด.“เธอชื่ออะไร?”แพรวถามด้วยท่ายืนจังก้ากอดอก แววตาดุดันจริงจังสมกับที่เป็นหัวหน้าแคลน.“ชื่อ “เจนิส” อายุ 15 ค่ะ ส่วนนี่ก็..”.“ไม่! ไม่ต้อง! ฉันขี้เกียจจำ! เอาเป็นว่าทั้งกลุ่ม 3 - 4 คนที่เหลือมีเธอเป็นแกนนำ""ฉันจะจำความเป็นเด็ก ม. ต้น ของพวกเธอเอาไว้ อยากติดต่อเมื่อไหร่ฉันจะคุยผ่านเธอ""ให้เธอไปกระจายข้อมูลกันเอาเองโอเค๊! เข้าใจตรงกันนะ “เจนิส” ”.ตัดจบบทสนทนาแบบเผด็จการโคตร ๆ อาศัยว่าหาที่หลบภัยตรงนี้เจอเป็นคนแรก บวกกับการคอยเจ้ากี้เจ้าการสั่งการ