𝐂𝐇𝐀𝐏𝐓𝐄𝐑 8: 𝐖𝐇𝐈𝐒𝐏𝐄𝐑 𝐎𝐅 𝐃𝐀𝐍𝐆𝐄𝐑!

Latest chapter

• No more secrets, No more lies!   𝐂𝐇𝐀𝐏𝐓𝐄𝐑 11: 𝐍𝐄𝐖 𝐂𝐎𝐍𝐓𝐑𝐀𝐂𝐓!

  (Castheophy's POV) Napatulala ako at nagpapaubaya na lang sa paghila sa akin ng dalawang pulis. I can't process the scene I’m facing right now. My best friend. My trust. My position. And… myself. Pagdating ko sa presinto, agad nila akong pinasok sa isang kwarto. And I know—it’s an interrogation room. And then, the door creaked open. I froze. It was him. Jaiden. He was sitting on the sofa beside the vending machine, looking at me without any expression. Parang ibang tao. The dark aura around him made me wonder what he was even doing here. Pinaupo ako sa gitna ng mesa na may iisang ilaw. At kung iisipin mo, para na siyang parusa—na kapag hindi ka nagsalita, may masakit na bagay agad na dadapo sa katawan mo. “W-why?” ‘Yun na lang ang nasambit ko sa kanya, habang nanginginig ang labi ko sa lahat ng nangyayari. “Ano pakiramdam na ikaw na ang next chess piece na kinikilos nila?” diretso niyang tanong sa akin. “Alam mo bang hindi ka talaga ang target?” Napakunot ang noo ko. “

• No more secrets, No more lies!   𝐂𝐇𝐀𝐏𝐓𝐄𝐑 10: 𝐅𝐑𝐀𝐌𝐄𝐃?

  (Castheophy's POV) The last thing I remembered was the cold end of the barrel, where Jaiden and I were staring. After that, a powerful image of a blow to the nape knocked me over. Pagdilat ng mga mata ko, alam kong hindi na ako nasa kalye. It was dark, but it didn’t smell like a street. Cleaner, more organized. Sinubukan kong gumalaw, pero agad kong naramdaman ang bigat ng posas sa magkabilang kamay ko. “T*ngina,” I murmured softly as I tried to make out the surroundings. It was a warehouse. Malamig. It smelled of cigarettes and a gun. At sa harapan ko—si Jaiden. He was sitting on a broken chair, his head resting on the back of it while an ice-cold can was pressed against his bruising lips. He wasn’t cuffed, but... “Buhay ka pa pala, akala ko ililibing ka na lang namin e,” irap niya nang makita niyang gising ako. I felt a sharp pain throbbing at the back of my head. Damn it. My whole body felt sore, as if I had been thrown like a ragdoll. “H*yop ka, pakawalan mo ako dito!” s

• No more secrets, No more lies!   𝐂𝐇𝐀𝐏𝐓𝐄𝐑 𝟗: 𝐀 𝐁𝐔𝐋𝐋𝐄𝐓

  (Castheophy’s POV) T*ngina. Si Jaiden—nakaluhod, duguan, at may baril na nakatutok sa ulo niya. Walang oras para mag-isip. Walang oras para matakot. Pilit kong pinakalma ang paghinga ko habang dahan-dahan akong sumandal sa pader. Kailangan kong gumawa ng paraan bago mahuli ang lahat. “Nagkamali ka ng kalaban, Wench,” malamig ang boses ng lalaki, walang bahid ng pagmamadali. Para bang sigurado siyang tapos na ang laban. Jaiden, sa kabila ng sugat sa labi, ay nakangisi pa rin. “Matagal na akong may atraso sa‘yo, hindi ba?” Nag-crack ang buko ng daliri ng lalaki bago niya iniangat ang baril. “Ngayong nahuli na kita, wala nang atrasan.” Tsk. I needed to move. Fast. Sinipat ko ang paligid. Isang sirang bote sa tabi ng paa ko. Dalawang hakbang ang layo ko sa lalaki. Walang puwang para sa sablay. Mabilis akong kumilos. Inapakan ko ang bote at itinulak ito gamit ang paa—dinistract sila ng tunog ng basag na salamin. Sa isang iglap, kinuha ko ang pagkakataon. Mabilis akong sumugod

• No more secrets, No more lies!   𝐂𝐇𝐀𝐏𝐓𝐄𝐑 8: 𝐖𝐇𝐈𝐒𝐏𝐄𝐑 𝐎𝐅 𝐃𝐀𝐍𝐆𝐄𝐑!

  (Castheophy’s POV) Bago ko pa maunawaan ang nangyayari, hinila na ako ni Jaiden sa likod ng isang lumang pader. His grip on my waist was firm—too firm. "Jaiden, let go—" mariin kong bulong habang pilit siyang tinutulak, pero mas lalo lang humigpit ang hawak niya sa akin. Then, footsteps. Papalapit. Napakapit ako nang mahigpit kay Jaiden, forcing myself to regulate my breathing and not to panic. Then, voices. “Sigurado ka bang dito siya pumasok?” “Oo! Nandito lang ‘yan!” Narinig ko ang papalayo nilang yabag, kasabay ng pagmumura nila. They were close—so close that I could almost feel their presence. A moment later, may dumaan ulit na mga lalaki. This time, mas agresibo. “Malalagot tayo kay boss if hindi natin siya nakita.” Then it happened. Jaiden’s lips crashed onto mine. Nanlaki ang mga mata ko. His lips were soft yet demanding—pressed firmly against mine. His grip on my waist tightened, holding me in place as he angled his head slightly. Anong ginaga

• No more secrets, No more lies!   𝐂𝐇𝐀𝐏𝐓𝐄𝐑 7: 𝐇𝐔𝐍𝐓𝐈𝐍𝐆

  (Castheophy’s POV) Tinitigan ko ang code na nakasulat sa sobre. The numbers didn’t make sense at first, but I knew it had to mean something. Hindi ito basta random—this was a message, hidden in plain sight. I took a deep breath and pulled out my phone, quickly typing the sequence into my notes app. A reverse cipher... maybe a simple letter shift? Habang binabaybay ko ang madilim na daan papunta sa sakayan ng jeep, tahimik ang paligid maliban sa mga patay-sinding ilaw ng mga streetlamp. Karamihan sa mga tindahan ay sarado na, at tanging ilang tao na lang ang naglalakad sa gilid ng kalsada. If Jaiden was behind this warning… bakit niya kailangang gawin ‘to? Or maybe… someone is trying to frame him? Napahigpit ang hawak ko sa sobre. I was so deep in thought that I almost didn’t notice it—ang malamig na pakiramdam ng mata na nakabantay sa akin. Mabilis kong sinipat ang reflection ko sa salamin ng isang nakasarang tindahan. May sumusunod sa akin. Hindi lang isa. Lima sila. P—t*

• No more secrets, No more lies!   𝐂𝐇𝐀𝐏𝐓𝐄𝐑 6: 𝐓𝐇𝐑𝐄𝐀𝐓

  (Castheophy’s POV) “Let me get this straight…” Attorney Ferrer’s voice was low yet firm, her fingers steepled as she studied me. “You're saying na Ernesto Vargas is in danger now?” “I’m not just saying it — I know it,” sagot ko nang diretso sa kanya, pilit pinipigil ang inis sa halatang pag-aalinlangan niya. “Based on what?” “A phone call,” I answered. “He was terrified — at sinabi niyang may nagbabanta sa kanya. Also, I heard another voice when I talked to him before the call was cut.” Saglit siyang natigilan na tila nag-iisip, bago marahang tumango. Gano’n din ang mga kasama namin. “If that's true, this case isn't about corporate sabotage anymore…” “It’s about silencing witnesses,” dagdag niya habang nakatingin sa akin. “Kaya mag-ingat ka, Castheophy — lalo na ngayon na alam nilang may gumagalaw sa kasong ito.” Umupo siya, nagpakawala ng mabigat na buntong-hininga. “I think there’s someone behind this na sumasabay lang sa galaw,” she added, then looked at me. “They’re usi