ชายหนุ่มเสียงเข้ม ดวงตาคมจ้องมาด้วยความเคลือบแคลงอีกครั้ง “อย่าบอกนะว่า...”
“ฉันไม่ใช่สตอล์กเกอร์จริงๆ ค่ะ” หล่อนส่ายหน้าพลางโบกมือ “ก็ฉันเห็นชื่อคุณที่แท็กกระเป๋าก็เลยจำได้ว่าคุณคือคุณอธิปก ราชรัตน์ แห่งเดอะเกร็ทแทรเวลบริษัททัวร์ที่โด่งดังที่สุดในเมืองไทย” หล่อนร่ายยาว “ที่บ้านฉันก็ส่งแขกให้บริษัททัวร์ของคุณบ่อยๆ”
“ที่บ้านคุณเป็นรีสอร์ต?” อธิปกถามกลับแสดงความสนใจทันที
“เปล่าค่ะ แค่โฮมสเตย์เล็กๆ ทำกันเองในครอบครัวไม่มีชื่อเสียงอะไรหรอกค่ะ” หล่อนตอบสีหน้าภูมิใจ “ฉันถึงอยากเป็นไกด์จะได้เปิดบริษัททัวร์เพิ่มเติมช่วยรายจ่ายที่บ้าน”
อธิปกพยักหน้ารับฟังสีหน้าครุ่นคิด “งั้นผมช่วยครั้งนี้ครั้งเดียวนะ”
“ขอบคุณมากนะคะ”
เอรินฉีกยิ้มกว้างดีใจจนปิดไม่มิด อธิปกได้แต่ส่ายหน้า ถอนหายใจเฮือกใหญ่กับความลื่นไหลของหญิงสาว บอกรถแท็กซี่ให้แล่นไปยังเป้าหมายที่หล่อนต้องการ ก่อนจะเมินหน้าหนีหลับตาพิงพนักเบาะปัดความรำคาญ
เอรินมองเสี้ยวหน้าชายหนุ่ม ใบหน้านวลเห่อร้อนจนต้องเบือนหน้าออกนอกหน้าต่างอีกทางมองวิวทิวทัศน์ด้านนอกด้วยความตื่นตาตื่นใจ
ผ่านไปครู่ใหญ่แท็กซี่จึงแล่นเข้าสู่ย่านตึกสูงบนถนนยอร์ค มองเห็นลอนดอนอาย[1]โผล่พ้นมุมตึกอยู่ลิบๆ เอรินกวาดตามองหาที่พักอย่างกระวนกระวาย
ตึกระฟ้าหน้าตาคล้ายกันไปหมด หล่อนจำได้ว่าศึกษาเส้นทางจากแผนที่เอาไว้คร่าวๆ แต่พอเจอสถานที่จริงหล่อนก็ถึงกับงงปะติดปะต่อไม่ถูกแม้จะถือแผนที่อยู่ในมือก็ตาม
ที่นี่คือลอนดอน... เมืองแห่งฝน คนหลากเชื้อชาติ และมากมายศิลปวัฒนธรรม
แต่ไหนเลยจะเท่า ‘ฟลอเรนซ์’ ที่หล่อนอยากไปนักหนา เพียงแต่ยังไม่มีโอกาส และที่สำคัญครอบครัวของหล่อนก็ไม่มีเงินมากพอสำหรับใช้จ่ายฟุ่มเฟือย
ดวงหน้านวลเคร่งเครียดคิ้วเรียวขมวดมุ่นมองแผนที่ในมือสลับกับมองหาป้ายชื่อโรงแรม อธิปกนั่งมองอยู่เงียบๆ ต้องเอ่ยถาม
“ตกลงคุณจะลงที่ไหน แล้วพักโรงแรมอะไร”
“เดี๋ยวนะ ฉันขอดูชื่อโรงแรมก่อนค่ะ” หล่อนตอบพร้อมเปิดกระเป๋าสะพายหานามบัตร เปิดไปมากลับหาไม่เจอจนหล่อนนึกหงุดหงิด “หาไม่เจอเลยคุณ รอแป๊บนะ”
พูดจบหล่อนก็ก้มหน้าก้มตาค้นหาแต่ท่าทีชักช้าดูเหมือนไม่ทันใจทำให้ชายหนุ่มต้องแย่งแผนที่ในมือมาดูเสียเอง
“โรงแรมที่คุณจะไปใช่ที่วงสีแดงไว้นี่รึเปล่า” เขาถามพลางชี้ให้ดู “โรงแรมพาร์ค พลาซ่า?”
“อ้อ! ใช่แล้วค่ะ!” เอรินพยักหน้าตื่นเต้น “คุณรู้จักหรืออคะ เขาว่ากันว่าเป็นโรงแรมระดับห้าดาว คืนละเป็นหมื่น”
“ใช่ที่ไหนกัน โรงแรมนี้สี่ดาวตะหาก แต่ถ้าพักที่นี่จริงก็ทางโค้งที่ผ่านมานั่นไง เลี้ยวซ้ายขึ้นสะพานนั่นไปหอนาฬิกาบิ๊กเบน แต่นี่เรามาเกือบถึงลอนดอนอายแล้ว คุณคงต้องเดินย้อนกลับไปสักนิดเพราะผมจะไปอีกทาง” เขาตอบก่อนจะบอกแท็กซี่ให้จอดชิดขอบทางก่อนถึงสี่แยกไฟแดง
เอรินหันกลับไปมองด้วยความตกใจก่อนจะหันกลับมาหน้าตื่น “โห เกือบไปแล้วเชียว ฉันเดินย้อนกลับไปได้ค่ะ ขอบคุณสำหรับน้ำใจครั้งนี้นะคะ เอาไว้คงมีโอกาสตอบแทนคุณบ้าง”
“ไม่เป็นไรแค่เรื่องเล็กน้อย” เขาตอบแต่ดึงแขนหล่อนไว้และยื่นนามบัตรให้ “มีโทรศัพท์มือถือมาใช่ไหม หาซิมใส่ซะแล้วถ้ามีอะไรก็โทรมาเบอร์นี้”
“เบอร์คุณ?”
“ใช่ เป็นเบอร์ที่ผมใช้ระหว่างอยู่ที่นี่ ผมพักที่โรงแรมเดอะรอยัลเฮ้าส์การ์ดอยู่ฝั่งตรงข้ามใกล้สะพานฮังเกอร์ฟอร์ดนะ”
“ก็ไม่ไกลกันมาก ขอบคุณคุณมากนะคะ” เอรินมองนามบัตรในมือด้วยความซาบซึ้ง เงยหน้ามองสบตาคมเข้ม “คุณใจดีจริงๆ เลยค่ะ ถ้ามีโอกาสฉันขอเลี้ยงตอบแทนคุณนะคะ”
“ไม่เป็นไร” อธิปกโบกไม้โบกมือไม่ใส่ใจ
พอรถแท็กซี่แล่นจากไปพร้อมชายหนุ่มที่ถึงจะปากจัดไปนิดแต่ใจดีกว่าที่เห็นมาก ทำให้เด็กสาวได้แต่มองตามด้วยความประทับใจ ครู่หนึ่งจึงรู้สึกตัวกวาดตามองรอบบริเวณ
ได้เวลาผจญโลกกว้างตามลำพังแล้วสินะ... เอริน
หญิงสาวคิดพลางนึกกระหยิ่มในใจ ทั้งตื่นเต้นสับสนแต่ก็เจือความอยากรู้อยากเห็น ร่างสูงเพรียวลากกระเป๋าขึ้นบนบาทวิถีแล้วเดินย้อนกลับไปตามทางที่เขาบอก
โรงแรมพาร์ค พลาซ่า สูงตระหง่านกว่าสิบชั้นป้ายด้านหน้าเป็นแผงยาวตัวหนังสือสีน้ำเงินเข้มใหญ่โต หญิงสาวถึงกับตาโตกับความโอ่อ่าภายนอกก่อนจะลากกระเป๋าเข้าไปที่ล็อบบี
พนักงานสาวสวยผมบลอนซ์เอ่ยต้อนรับ หล่อนจึงถามออกไปด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
“สวัสดีค่ะ ฉันมาขอพบมิสวินซ์ เจย์ ห้อง ๒๐๔ ค่ะ ไม่ทราบเธอกลับมาถึงรึยังคะ” เอรินส่งภาษาอังกฤษกระท่อนกระแท่นไปและได้รับคำตอบกลับเป็นภาษาอังกฤษรัวเร็วจนหล่อนแทบตามไม่ทัน
นาทีนี้นอกจากคำพูดสื่อสารแล้วที่สำคัญที่สุดคือภาษามือ พนักงานต้อนรับรับฟังอย่างใจเย็นก่อนจะต่อสายตรงขึ้นไปยังห้องพัก แต่เอรินถึงกับหน้าเสียเมื่อพนักงานส่ายหน้าและปฏิเสธนุ่มนวล
“ขอโทษด้วยค่ะ ห้อง ๒๐๔ ไม่มีคนรับสาย”
“หรือคะ?” เอรินพรูลมหายใจอัดอั้น เรื่องนี้อยู่นอกเหนือความคาดหมาย หญิงสาวได้แต่บ่นลำพัง “แล้วฉันจะทำยังไงดีเนี่ย ยายวีเอ๊ย! ติดต่อไม่ได้ ไปไหนไม่ได้อีก”
[1] (อังกฤษ: London Eye) หรือ มิลเลเนียมวีล (อังกฤษ: Millennium Wheel) เป็นชิงช้าสวรรค์ที่สูงที่สุดในทวีปยุโรป มีความสูง ๑๓๕ เมตร (๔๔๓ ฟุต)
