ฮั่วซือหาน “สูตรยาบำรุงที่เธอฝากไว้ให้คุณย่าหายไปน่ะ”
ที่แท้ก็เรื่องนี้เอง
ฉือหว่านรีบหยิบปากกาขึ้นมา “ประธานฮั่ว รอสักครู่นะ ฉันจะเขียนให้คุณตอนนี้เลย”
เธอก้มหน้าลง เขียนสูตรยาลงบนกระดาษ
ขณะที่เธอก้มลง แสงไฟกระทบกับสายเดี่ยวสีขาวเผยให้เห็นส่วนโค้งเว้าของร่างกาย อกอิ่มตึงนุ่มนวล
ลำคอของฮั่วซือหานกระตุกเล็กน้อย เขารู้ว่าเธอมีรูปร่างที่ดี และไม่เพียงแค่นี้เท่านั้น เอวของเธอบางเหมือนกิ่งหลิว ช่วงบนอิ่มเต็ม
นี่มันเครื่องมือยั่วยวนชัดๆ
ของจริงแต่กำเนิด
เสียงทุ้มต่ำของฮั่วซือหานดังขึ้นอย่างแหบพร่า “ฉือหว่าน!”
ฉือหว่านเงยหน้าขึ้น มองเขาอย่างงุนงง “อะไรคะประธานฮั่ว?”
เธอไม่รู้อะไรเลย ดวงตาใสกระจ่างดูไร้เดียงสา
นั่นยิ่งทำให้ เปลวไฟในใจของผู้ชายลุกโชนขึ้น ฮั่วซือหานกลืนน้ำลายลงคอ “เขียนเสร็จแล้วถ่ายส่งมาให้ฉัน”
ฉือหว่านลืมไปเลยว่าเขาเป็นประธานบริษัท งานยุ่งจนไม่มีเวลารอเธอเขียนเสร็จ
เธอพยักหน้า “โอเค งั้นวางสายเถอะ ประธานฮั่วไปทำงานต่อเถอะ”
เธอทำท่าจะกดตัดสาย
ปลายสายฝั่งฮั่วซือหานยังคงเงียบอยู่
ในตอนนั้นเอง เยี่ยฮวนเอ่อร์วิ่งพรวดเข้ามาในห้อง “หวานหว่า
