Short มาเฟีย Stories & Novels

คืนก่อนงานแต่งงานครั้งที่สิบเจ็ด สามีเจ้าพ่อมาเฟียของฉันให้คำมั่นว่าจะมอบพิธีวิวาห์ที่ไม่มีใครมารบกวนให้ฉันอย่างแน่นอน “คราวนี้ฉันสัญญานะ วิกกี้” เสียงของเขาจริงจังและหนักแน่น “ฉันได้บอกเคียร่าไว้แล้ว พรุ่งนี้ ต่อให้ฟ้าจะถล่มลงมา เธอก็ต้องรับมือเอง” ลูกในท้องตอนนี้ก็ห้าเดือนแล้ว ฉันคบกับลอเรนโซมาได้สามปี ตั้งครรภ์ได้ห้าเดือน แต่จัดงานแต่งงานไม่สำเร็จเลยแม้แต่ครั้งเดียว เพราะก่อนหน้านี้ เขาได้ยกเลิกมันไปแล้วถึงสิบหกครั้ง และทุกครั้ง ก็เป็นเพราะเคียร่าน้องสาวบุญธรรมของเขา ครั้งแรก เธอบอกว่าตัวเองเป็นไข้ ฉันยังไม่ทันได้เปลี่ยนชุดเจ้าสาวก็ต้องตามเขาไปเฝ้าเธอที่โรงพยาบาลทั้งคืน สุดท้ายกลับพบว่าเธอแค่เป็นหวัดเล็กน้อยเท่านั้น ครั้งที่สอง เธอบอกว่ารู้สึกเจ็บหน้าอก ลอเรนโซทิ้งฉันไว้กลางทางแล้วรีบไปหาเธอ แต่ที่จริงเธอกำลังจิบชาอยู่กับเพื่อน ครั้งที่สาม เธอบอกว่ากลัวฟ้าร้อง เขาทิ้งฉันกลางพิธี ตอนกำลังกล่าวคำปฏิญาณ ปล่อยให้ฉันยืนอยู่คนเดียวลำพังท่ามกลางแขกที่แน่นโบสถ์ แต่ครั้งนี้จะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป เมื่อสามวันก่อน มีจดหมายจากแคว้นทางเหนือของอิตาลีถูกส่งมาถึงฉัน พ่อของฉัน เจ้าพ่อรุ่นเก่าของตระกูลเดอลูก้า ได้ส่งคำเชิญให้ฉันกลับบ้านด้วยลายมือของท่านเอง ถ้าเขาทิ้งฉันอีกเป็นครั้งที่สิบเจ็ดเพราะเคียร่าอีกล่ะก็ ฉันจะหายไปจากชีวิตเขาตลอดกาล

ดานเต้ คู่หมั้นของฉันคือทายาทตระกูลมาเฟียแห่งนิวยอร์ก เขารักฉันอย่างสุดซึ้ง แต่แล้วหนึ่งเดือนก่อนถึงวันวิวาห์ เขากลับอ้างเหตุผลเรื่องการจัดการของครอบครัว เพื่อที่จะไปมีลูกกับเพื่อนรักในวัยเด็กของเขา ฉันไม่เห็นด้วย แต่เขาก็คอยพูดย้ำเตือนอยู่ทุกวัน ทั้งยังบีบคั้นฉันมากขึ้นเรื่อย ๆ จนกระทั่งครึ่งเดือนก่อนวันแต่งงาน ฉันได้รับใบรายงานผลการตรวจครรภ์จากคลินิกแห่งหนึ่ง ถึงได้รู้ว่า เธอตั้งครรภ์ได้เกือบเดือนแล้ว เขาไม่เคยคิดที่จะขอความยินยอมจากฉันเลยแม้แต่น้อย ในวินาทีนั้นเอง ฉันพลันตาสว่าง ความรักที่สั่งสมมาเนิ่นนานหลายปีมันช่างเปราะบางจนไม่อาจต้านทานสิ่งใดได้เลย ฉันจึงยกเลิกงานแต่งงาน เผาทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาเคยให้ และในวันที่เคยถูกกำหนดให้เป็นวันวิวาห์ ฉันก็ได้ตัดสินใจอย่างเด็ดเดี่ยวที่จะออกเดินทาง มุ่งหน้าสู่อิตาลีเพื่อศึกษาต่อยอดทางการแพทย์ รับภารกิจพิเศษขององค์การแพทย์ไร้พรมแดนอย่างเป็นทางการ และตัดขาดการติดต่อทุกช่องทางกับตระกูลมาเฟียนั้น นับจากนั้นเป็นต้นมา ระหว่างฉันกับเขาก็ถือเป็นอันสิ้นสุดกัน!

สามปีก่อน ฉันวางยาทายาทมาเฟีย วินเซนต์ หลังจากค่ำคืนอันเร่าร้อนในครั้งนั้น เขาไม่ได้ฆ่าฉัน ตรงกันข้าม เขากลับครอบครองร่างกายของฉันจนขาอ่อนระทวย บีบเค้นเอวฉันพลางกระซิบคำเดิมซ้ำ ๆ ว่า “เจ้าหญิงของผม” ในตอนที่ฉันกำลังจะขอเขาแต่งงาน อิซาเบลลา รักแรกของเขาก็กลับมา เพื่อเอาใจเธอ วินเซนต์ปล่อยให้รถชนฉัน สั่งให้คนเอามรดกของแม่ของฉันไปโยนให้หมาจรจัด แล้วส่งฉันเข้าคุก... แต่ในตอนที่ฉันแตกสลายและกำลังจะบินไปบอสตันเพื่อแต่งงานกับคนอื่น วินเซนต์กลับพลิกแผ่นดินทั่วทั้งนิวยอร์กเพื่อตามหาฉัน

แต่งงานมาแปดปี ฉันได้รับมรดกหลายพันล้านที่คุณปู่ทิ้งไว้ให้ฉันกับสามีที่เป็นมาเฟีย แต่ในขณะที่ทนายกำลังดำเนินการโอนทรัพย์สิน กลับพบว่าทะเบียนสมรสของฉันเป็นของปลอม มรดกมหาศาลทั้งหมด จะตกเป็นของฉันแต่เพียงผู้เดียว “คุณเจียง ระบบแสดงว่าคุณได้หย่าร้างไปเมื่อหนึ่งปีก่อนแล้วครับ ตอนนี้ภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของคุณโจวจือเหยียนคือ... ซูหว่านฉิงครับ” “ตอนนี้คุณอยู่ในสถานะโสด” “นั่นหมายความว่าคุณโจว จะไม่สามารถมีสิทธิ์ได้รับมรดกในส่วนนี้ได้ครับ” ซูหว่านฉิง คือรักแรกตอนที่คุณโจวไปเรียนที่ต่างประเทศ เมื่อเห็นข้อความที่ทนายส่งมา ฉันจ้องมันอยู่นานอย่างไม่อาจเชื่อสายตา ที่แท้ความรักและการเอาใจใส่ของโจวจือเหยียนตลอดหลายปีที่ผ่านมา มันเป็นเพียงแค่คำโกหกหลอกลวงทั้งนั้น เดิมทีฉันวางแผนจะบอกเขาในวันครบรอบแต่งงานว่าฉันกำลังท้อง... ลูกคนนี้เป็นสิ่งที่เราทั้งคู่เฝ้ารอคอยมาตลอดแปดปี แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า เขาคงจะไม่ได้รอคอยสิ่งนี้เหมือนฉัน ฉันลูบหน้าท้องอย่างแผ่วเบา แม้ลูกแฝดของฉันจะไม่มีพ่อก็ไม่เป็นไร สำหรับสถานที่ที่เต็มไปด้วยคำหลอกลวงนี้ สิ่งเดียวที่ฉันต้องทำคือหนีไปให้ไกลที่สุด

ก่อนงานพรอมวันจบมัธยมปลายหนึ่งวัน อีธานก็ล่อลวงฉันขึ้นเตียง เขาทำรุนแรงและเอาแต่ตักตวงจากฉันตลอดทั้งคืน ในระหว่างที่ฉันทนความเจ็บปวดอยู่ ในใจกลับเต็มไปด้วยความหวานชื่น เพราะฉันแอบหลงรักอีธานมาสิบปีแล้ว ในที่สุดความปรารถนาก็เป็นจริง เขาบอกว่าหลังเรียนจบจะแต่งงานกับฉัน รอเขารับช่วงต่อตระกูลลูเซียโน่จากผู้เป็นพ่อแล้ว ก็จะทำให้ฉันกลายเป็นผู้หญิงที่ทรงเกียรติที่สุดของตระกูล วันต่อมา อีธานโอบฉันไว้ในอ้อมแขน แล้วสารภาพกับพี่ชายบุญธรรมของฉันว่าเราสองคนได้คบกันแล้ว ฉันนั่งเขินอายในอ้อมกอดของอีธาน รู้สึกว่าตัวเองเป็นผู้หญิงที่มีความสุขที่สุด แต่จู่ ๆ พวกเขาก็เปลี่ยนบทสนทนาเป็นภาษาอิตาลี ลูคัส พี่ชายบุญธรรม แซวอีธานว่า “สมแล้วที่เป็นนายน้อย ครั้งแรกก็มีดาวเด่นของห้องถวายตัวให้เองซะแล้ว” “รสชาติน้องสาวต่างสายเลือดของฉันเป็นยังไงบ้างล่ะ?” อีธานตอบอย่างไม่ใส่ใจว่า “ภายนอกดูใส ๆ แต่จริง ๆ แล้วอยู่บนเตียงน่ะร่านมาก” รอบข้างมีเสียงหัวเราะลั่นดังขึ้น “งั้นต่อไปฉันควรเรียกเธอว่าน้องสาวหรือว่าพี่สะใภ้ดี?” แต่อีธานกลับขมวดคิ้ว “เธอนับว่าเป็นพี่สะใภ้อะไรกันล่ะ? ฉันอยากจีบกัปตันเชียร์ลีดเดอร์ แต่กลัวว่าเธอจะรังเกียจว่าฝีมือฉันไม่ดี เลยเอาซินเธียมาซ้อมมือก่อนต่างหาก” “เรื่องที่ฉันนอนกับซินเธีย พวกนายอย่าให้ซิลเวียรู้ล่ะ ฉันกลัวว่าเธอจะไม่สบายใจ” แต่พวกเขาไม่รู้เลยว่า เพื่อที่ในอนาคตจะได้อยู่กับอีธาน ฉันได้แอบเรียนภาษาอิตาลีมานานแล้ว ได้ยินแบบนี้ ฉันก็ไม่พูดอะไร เพียงแค่เปลี่ยนการสมัครเข้ามหาวิทยาลัยจากสถาบันเทคโนโลยีแคลิฟอร์เนียเป็นสถาบันเทคโนโลยีแมสซาชูเซตส์อย่างเงียบ ๆ

ในค่ำคืนแห่งการครบรอบแต่งงานปีที่เก้าของพวกเรา กู้อี่เฉิน สามีของฉัน——ผู้ชายที่ปกครองตระกูลมาเฟียในยามกลางวัน และกุมหัวใจของฉันในยามค่ำคืน——ไม่ได้มอบดอกกุหลาบให้ฉัน แต่เขากลับมอบดอกกุหลาบให้กับหลิ่วหรูเยียน ผู้ช่วยส่วนตัวของเขา ใต้โคมระย้าที่เราเคยเริงระบำกันในคืนวันแต่งงาน เขาหันมาสบตาฉัน ด้วยเสน่ห์อันเย็นชา แบบเดียวกับที่เคยใช้กระซิบคำรักข้างหูฉัน “เธอท้อง” เขาเอ่ยขึ้น ราวกับว่านั่นคือคำอธิบายของทุกสิ่ง “แล้วเธอก็แพ้ท้องหนักมาก จากนี้ไป เธอต้องทำอาหารสามมื้อให้เธอ ห้ามมีเมนูซ้ำ” “เธอขวัญอ่อน ไม่ชอบนอนคนเดียว เพราะงั้นเธอย้ายของของเธอไปที่ห้องรับแขกซะ” ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบงัน ฉันไม่ได้กรีดร้อง ไม่ได้ร้องไห้ฟูมฟาย ฉันเพียงแค่หยิบกระเป๋าเดินทางที่จัดเตรียมไว้อยู่แล้วขึ้นมา แล้วเดินตรงไปยังประตู พ่อบ้านพยายามจะรั้งฉันไว้ แต่กู้อี่เฉินไม่แม้แต่จะกะพริบตา “เดี๋ยวเธอก็กลับมา” เขาพูดพลางแกว่งแก้วไวน์แดงในมืออย่างเอื่อย ๆ “ไม่เกินสามวัน เดี๋ยวก็ซมซานกลับมาอ้อนวอนฉันเอง” เสียงหัวเราะของแขกเหรื่อดังลั่น พวกเขาพนันกันต่อหน้าฉันด้วยเงินหนึ่งล้านดอลลาร์ พนันว่าไม่ทันข้ามคืนนี้ ฉันจะต้องซมซานกลับมาเหมือนหมาจรจัดที่สิ้นไร้ศักดิ์ศรี กระดิกหางอ้อนวอนให้กู้อี่เฉินยอมให้ฉันเข้าบ้าน แต่พวกเขาไม่มีใครรู้ว่าฉันได้รับของสืบทอดประจำตระกูลจากพ่อที่แท้จริงของฉันแล้ว และฉันก็ได้จองตั๋วเครื่องบินเพื่อที่จะจากไปแล้วเช่นกัน ครั้งนี้ ฉันไปจริง ๆ แล้ว

สี่ปีแห่งการแต่งงาน เพียงลายเซ็นเดียว... ลายเซ็นของเขาเอง... ที่มอบอิสรภาพให้แก่ฉัน ทั้งที่เจ้าตัวไม่เคยรู้เลยว่ากำลังเซ็นอะไรลงไป ฉันเคยเป็นโซเฟีย มอเร็ตติภรรยาผู้ไร้ตัวตนของเจมส์ มอเร็ตติ ทายาทตระกูลมาเฟียที่ทรงอิทธิพลที่สุดในเมืองนี้ แต่เมื่อวิกกี้ คนรักวัยเด็กของเขาผู้เจิดจรัสและเพียบพร้อมกลับมา ฉันถึงได้เข้าใจในที่สุดว่าตัวฉันเป็นเพียงคนคั่นเวลามาโดยตลอด ดังนั้นฉันจึงเดินหมากตัวสุดท้าย ฉันเลื่อนเอกสารที่วางอยู่บนโต๊ะทำงานไปตรงหน้าเขา... มันคือเอกสารการหย่าร้างที่แฝงมาในคราบของแบบฟอร์มธรรมดา ๆ จากมหาวิทยาลัย เจมส์เซ็นชื่อโดยไม่แม้แต่จะเหลือบมอง ปลายปากกาหมึกซึมของเขาตวัดลงบนแผ่นกระดาษอย่างไม่ไยดี... ไม่ต่างจากที่เขาเคยทำกับคำสาบานในวันแต่งงานของเรา โดยไม่รู้ตัวเลยว่าเขากำลังจะยุติชีวิตคู่ของเรา ทว่าฉันไม่ได้เดินจากมาพร้อมอิสรภาพเพียงอย่างเดียว ภายใต้เสื้อโค้ตตัวนี้ ฉันได้อุ้มท้องทายาทที่ยังไม่ลืมตาดูโลกของเขาเอาไว้... ความลับที่สามารถทำลายเขาให้ย่อยยับลงในวันที่ตระหนักว่าได้ตัวเองสูญเสียอะไรไปบ้าง บัดนี้ผู้ชายคนที่ไม่เคยเห็นฉันอยู่ในสายตามาก่อน กำลังพลิกแผ่นดินเพื่อตามหาตัวฉัน เขาระดมคนค้นหาทุกซอกทุกมุม ตั้งแต่เพนต์เฮาส์หรูไปจนถึงตรอกซอยอันโสมมที่สุดของโลกใต้ดิน แต่ฉันไม่ใช่เหยื่อที่สั่นกลัวรอคอยการค้นพบ ฉันสร้างตัวเองขึ้นมาใหม่ในที่ที่เขาเอื้อมไม่ถึง... ที่ที่แม้แต่คนของตระกูลมอเร็ตติก็ไม่มีวันตามเจอ ครั้งนี้ฉันจะไม่เป็นฝ่ายอ้อนวอนขอความรักจากเขา เขาต่างหากที่จะต้องเป็นฝ่ายอ้อนวอนขอความรักจากฉัน

จิ้นซิวเหยียน คนรักของฉัน เขารักฉันเข้ากระดูกดำ ทุกคนต่างพูดว่าเขาคือสามีตัวอย่าง แต่เขากลับนอกใจฉันถึงสามครั้ง ครั้งแรก เมื่อสามปีก่อน เสิ่นอัน เพื่อนของเขาตายเพื่อช่วยชีวิตเขาไว้ จิ้นซิวเหยียนปิดบังฉัน แล้วไปจดทะเบียนสมรสกับเย่เมิ่งชิว แฟนสาวของเสิ่นอัน เมื่อฉันใจสลายและเตรียมจะจากไป เขาก็รีบส่งผู้หญิงคนนั้นไปต่างประเทศทันทีในคืนนั้น แล้วคุกเข่าอ้อนวอนอยู่ตรงหน้าฉัน “อวิ๋นซาน เสิ่นอันตายเพื่อผม ผมต้องดูแลภรรยาม่ายของเขา ทะเบียนสมรสนั่นเป็นแค่หลักประกันที่ผมให้เมิ่งชิว รอให้ผมแก้แค้นให้เสิ่นอันเสร็จ ผมจะหย่ากับเธอทันที! คนที่ผมรักมีแค่คุณคนเดียว!” ครั้งนั้น ฉันให้อภัยเขา ปีถัดมา จิ้นซิวเหยียนประกาศในงานแถลงข่าวต่อหน้าสาธารณชน แต่งตั้งให้เย่เมิ่งชิวมีฐานะนายหญิง เขาอธิบายกับฉันว่า “เมิ่งชิวเป็นลูกสาวคนเดียวของตระกูลเย่ซึ่งเป็นมาเฟีย เราสองตระกูลร่วมมือกันก็เพื่อแก้แค้นให้เสิ่นอัน! ผมตกลงกับเธอไว้แล้วว่ารอให้จัดการศัตรูเสร็จ ผมจะหย่ากับเธอแล้วรีบแต่งงานกับคุณทันที!” ฉันก็ยังเชื่อเขาอีกครั้ง หนึ่งปีก่อน เขาถูกวางยาในงานเลี้ยงจนพลาดไปมีความสัมพันธ์กับเย่เมิ่งชิวตลอดทั้งคืน เขาปิดบังเรื่องนี้มาตลอด จนกระทั่งครึ่งเดือนก่อน ฉันบังเอิญไปเห็นเขาพาเย่เมิ่งชิวไปตรวจครรภ์ที่โรงพยาบาล ถึงได้รู้ความจริง เขาก้มหน้าไม่กล้าสบตาฉัน พลางอธิบายเสียงแผ่วเบา “อวิ๋นซาน มันเป็นแค่อุบัติเหตุ รอให้เธอคลอดลูกแล้ว ผมจะรีบส่งเธอไปทันที ส่วนลูกจะให้พ่อแม่ผมช่วยดูแล พวกเขาทั้งคู่จะไม่มีวันมาปรากฏตัวต่อหน้าคุณอีก!” จิ้นซิวเหยียนใช้ความรักเป็นข้ออ้าง ทำให้ฉันยอมอ่อนข้อให้ครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าเราไม่มีอนาคตร่วมกันอีกต่อไป ถึงเวลาที่ฉันต้องไปแล้ว