Short มาเฟีย Stories & Novels

การแต่งงานระหว่างฉันกับลอเรนโซ คอร์สิกา เจ้าพ่อมาเฟียผู้ทรงอิทธิพล เหมือนจะขาดก้าวสุดท้ายไปเสมอ หมั้นหมายมาห้าปี จัดงานแต่งงานมาแล้วถึงสามสิบสองครั้ง แต่ทุกครั้งก็ต้องล้มเลิกกลางคันเพราะอุบัติเหตุ จนกระทั่งครั้งที่สามสิบสาม พิธีดำเนินไปได้เพียงครึ่งเดียว ผนังโบสถ์ด้านนอกก็ถล่มลงมาทับร่างฉันจนต้องหามส่งห้องไอซียู กะโหลกศีรษะร้าว สมองกระทบกระเทือนอย่างรุนแรง ใบแจ้งอาการวิกฤตินับสิบใบถูกส่งออกมา... ฉันดิ้นรนอยู่บนเส้นด้ายแห่งความเป็นความตายถึงสองเดือน กว่าจะยื้อชีวิตกลับมาได้ ทว่าในวันที่ออกจากโรงพยาบาล ฉันกลับได้ยินบทสนทนาระหว่างลอเรนโซกับลูกน้องคนสนิท “นายน้อยครับ ถ้าท่านหลงรักนักเรียนทุนคนนั้นจริง ๆ ก็แค่ถอนหมั้นกับคุณหนูเคียร่าไปตรง ๆ เถอะครับ อำนาจของตระกูลคอร์สิกามากพอที่จะสยบข่าวลือพวกนั้นได้ ท่านจะสร้างอุบัติเหตุครั้งแล้วครั้งเล่าไปทำไม...” “เธอเกือบตายแล้วนะครับ” น้ำเสียงของลูกน้องคนสนิทเจือแววไม่เห็นด้วย ลอเรนโซเงียบไปนาน ก่อนจะเอ่ยปากขึ้น “ฉันเองก็ไม่มีทางเลือก... สิบปีก่อน คุณมอร์โตแลกชีวิตของเขากับภรรยาเพื่อช่วยฉัน บุญคุณนี้ ฉันชดใช้ได้แค่ด้วยสัญญาหมั้นหมายเท่านั้น” “แต่ฉันรักโซเฟีย นอกจากเธอแล้ว ฉันก็ไม่อยากแต่งงานกับใครทั้งนั้น” ฉันก้มมองรอยแผลเป็นที่พาดผ่านไปมาบนร่างกาย แล้วร้องไห้ออกมาอย่างเงียบงัน ที่แท้ความเจ็บปวดทั้งหมดที่ฉันต้องแบกรับ ไม่ใช่เพราะโชคชะตาเล่นตลก แต่เป็นเพราะแผนการอันแยบยลของคนที่ฉันรักหมดหัวใจ ในเมื่อเขาเลือกไม่ได้ ถ้าอย่างนั้น ฉันจะเป็นคนจบเรื่องทั้งหมดนี้แทนเขาเอง

สามปีก่อน ฉันวางยาทายาทมาเฟีย วินเซนต์ หลังจากค่ำคืนอันเร่าร้อนในครั้งนั้น เขาไม่ได้ฆ่าฉัน ตรงกันข้าม เขากลับครอบครองร่างกายของฉันจนขาอ่อนระทวย บีบเค้นเอวฉันพลางกระซิบคำเดิมซ้ำ ๆ ว่า “เจ้าหญิงของผม” ในตอนที่ฉันกำลังจะขอเขาแต่งงาน อิซาเบลลา รักแรกของเขาก็กลับมา เพื่อเอาใจเธอ วินเซนต์ปล่อยให้รถชนฉัน สั่งให้คนเอามรดกของแม่ของฉันไปโยนให้หมาจรจัด แล้วส่งฉันเข้าคุก... แต่ในตอนที่ฉันแตกสลายและกำลังจะบินไปบอสตันเพื่อแต่งงานกับคนอื่น วินเซนต์กลับพลิกแผ่นดินทั่วทั้งนิวยอร์กเพื่อตามหาฉัน

แต่งงานมาแปดปี ฉันได้รับมรดกหลายพันล้านที่คุณปู่ทิ้งไว้ให้ฉันกับสามีที่เป็นมาเฟีย แต่ในขณะที่ทนายกำลังดำเนินการโอนทรัพย์สิน กลับพบว่าทะเบียนสมรสของฉันเป็นของปลอม มรดกมหาศาลทั้งหมด จะตกเป็นของฉันแต่เพียงผู้เดียว “คุณเจียง ระบบแสดงว่าคุณได้หย่าร้างไปเมื่อหนึ่งปีก่อนแล้วครับ ตอนนี้ภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของคุณโจวจือเหยียนคือ... ซูหว่านฉิงครับ” “ตอนนี้คุณอยู่ในสถานะโสด” “นั่นหมายความว่าคุณโจว จะไม่สามารถมีสิทธิ์ได้รับมรดกในส่วนนี้ได้ครับ” ซูหว่านฉิง คือรักแรกตอนที่คุณโจวไปเรียนที่ต่างประเทศ เมื่อเห็นข้อความที่ทนายส่งมา ฉันจ้องมันอยู่นานอย่างไม่อาจเชื่อสายตา ที่แท้ความรักและการเอาใจใส่ของโจวจือเหยียนตลอดหลายปีที่ผ่านมา มันเป็นเพียงแค่คำโกหกหลอกลวงทั้งนั้น เดิมทีฉันวางแผนจะบอกเขาในวันครบรอบแต่งงานว่าฉันกำลังท้อง... ลูกคนนี้เป็นสิ่งที่เราทั้งคู่เฝ้ารอคอยมาตลอดแปดปี แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า เขาคงจะไม่ได้รอคอยสิ่งนี้เหมือนฉัน ฉันลูบหน้าท้องอย่างแผ่วเบา แม้ลูกแฝดของฉันจะไม่มีพ่อก็ไม่เป็นไร สำหรับสถานที่ที่เต็มไปด้วยคำหลอกลวงนี้ สิ่งเดียวที่ฉันต้องทำคือหนีไปให้ไกลที่สุด

ฉันเป็นแค่นักศึกษาที่ไม่มีเงินจ่ายค่าเล่าเรียน เป็นเวลากว่าห้าปีแล้วที่ฉันเป็นคนรักลับ ๆ ของหัวหน้าแก๊งมาเฟีย ดันเต้ คอสเตลโล ต่อหน้าคนทั่วไป ฉันคือช่างซ่อมงานศิลป์ส่วนตัวของเขา ในที่ส่วนตัว เขามักใช้เวลายามค่ำคืนทำให้ฉันเป็นของเขา ทั้งกอดฉันไว้แน่น และจูบจนฉันแทบขาดใจ ต่อมาครอบครัวของเขาก็จัดการเรื่องการหมั้นหมายให้เขา กับอิซาเบลล่า รอสซี่ คุณหนูผู้สูงส่งจากตระกูลฝ่ายตรงข้าม ในงานเลี้ยงฉลองงานหมั้นของพวกเขา อิซาเบลล่าใช้เศษแก้วแทงเข้าที่หลังมือของฉัน เขาบังคับให้ฉันขอโทษเธอ โทษฐานที่ทำให้เกิดเรื่องวุ่นวาย ฉันกลั้นน้ำตาไว้ แล้วก้มศีรษะให้อิซาเบลล่า พออิซาเบลล่าแพ้พนัน แล้วต้องเล่นเกมรัสเซียนรูเล็ต โดยมีกระสุนหนึ่งนัด ต่อลูกโม่ปืนหกช่อง เขาก็บังคับให้ฉันไปเล่นแทนเธอ มือฉันสั่นขณะที่ยกปืนจ่อศีรษะตัวเอง “คุณเคยช่วยชีวิตฉันไว้ครั้งหนึ่ง” ฉันบอกเขา “ตอนนี้คุณเอามันคืนไปได้เลย” ในตอนที่ฉันหายไปจากโลกของเขาแล้ว หัวหน้าแก๊งมาเฟียผู้ไร้ความปรานี ผู้ซึ่งควบคุมทุกอย่างอยู่ในกำมือ… กลับเสียสติไปอย่างสิ้นเชิง

ฉันคืออิซา ลูกสาวของเจ้าพ่ออันดับหนึ่งของซิซิลี ฉันเป็นคนหัวรั้นมาตั้งแต่เด็ก พ่อกลัวว่าฉันจะไปแต่งงานกับผู้ชายไม่เอาไหนเพราะอารมณ์ชั่ววูบ จึงออกคำสั่งเด็ดขาดให้ฉันหมั้นหมายกับลูก้าทายาทตระกูลมาริโนที่กำลังเรืองอำนาจ แม้จะเป็นการแต่งงานเพื่อผลประโยชน์ทางการเมือง แต่อย่างน้อยฉันก็อยากจะเลือกแหวนที่ถูกใจด้วยตัวเอง ฉันจึงไปเข้าร่วมงานประมูลของตระกูลมาเฟีย เมื่อแหวนอัญมณีซึ่งเป็นไฮไลต์ของงานปรากฏขึ้น ฉันก็ยกป้ายประมูลทันที แต่ยังไม่ทันที่ค้อนประมูลจะเคาะลง เสียงของผู้หญิงที่เต็มไปด้วยความเย่อหยิ่งก็ดังขึ้นมาจากทางด้านหลัง "เด็กบ้านนอกอย่างเธอ กล้าดียังไงมาแข่งแย่งของกับฉัน? สองล้าน! ถ้าฉลาดหน่อยก็ไสหัวออกไปซะ" บรรยากาศในงานเงียบกริบไปชั่วอึดใจ มีเพียงเสียงชัตเตอร์กล้องถ่ายรูปดังอย่างแผ่วเบา ฉันหันกลับไปมอง เห็นผู้หญิงคนหนึ่งในชุดราตรีโอต์กูตูร์สีทอง เธอยกยิ้มที่มุมปากอย่างไม่ยี่หระ ราวกับว่าลานประมูลแห่งนี้เป็นเวทีส่วนตัวของเธอ ยังไม่ทันที่ฉันจะเอ่ยปาก ผู้ดำเนินการประมูลก็รีบเคาะค้อนปิดการขายอย่างลนลาน "ขายแล้วครับ! ขอแสดงความยินดีกับคุณโซเฟียที่ได้ครอบครองแหวน 'หัวใจนิรันดร์' ที่เป็นไฮไลต์ของค่ำคืนนี้ครับ!" ฉันขมวดคิ้วเล็กน้อย ไฟโทสะเริ่มคุกรุ่นในใจ "ประมูลยังไม่จบก็เคาะค้อนได้แล้วงั้นเหรอ? ที่นี่ชักจะไร้กฎเกณฑ์เกินไปหน่อยแล้วมั้ง" โซเฟียหันขวับมา สายตาคมกริบราวกับมีด กวาดมองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า "กฎเกณฑ์งั้นเหรอ?" เธอหัวเราะแห้ง "ที่รัก ฉันคือโซเฟียน้องสาวในปกครองสุดที่รักของลูก้า ทายาทตระกูลมาริโน ที่นี่... ฉันนี่แหละคือกฎ!" ฉันอดขำออกมาไม่ได้ ช่างบังเอิญอะไรขนาดนี้ ลูก้าคือชื่อคู่หมั้นของฉันพอดี ฉันหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาต่อสายทันที "ลูก้า 'น้องสาวในปกครอง' ของคุณแย่งแหวนหมั้นที่ฉันเล็งไว้ เรื่องนี้จะเอายังไงดี?"

คืนก่อนงานแต่งงานครั้งที่สิบเจ็ด สามีเจ้าพ่อมาเฟียของฉันให้คำมั่นว่าจะมอบพิธีวิวาห์ที่ไม่มีใครมารบกวนให้ฉันอย่างแน่นอน “คราวนี้ฉันสัญญานะ วิกกี้” เสียงของเขาจริงจังและหนักแน่น “ฉันได้บอกเคียร่าไว้แล้ว พรุ่งนี้ ต่อให้ฟ้าจะถล่มลงมา เธอก็ต้องรับมือเอง” ลูกในท้องตอนนี้ก็ห้าเดือนแล้ว ฉันคบกับลอเรนโซมาได้สามปี ตั้งครรภ์ได้ห้าเดือน แต่จัดงานแต่งงานไม่สำเร็จเลยแม้แต่ครั้งเดียว เพราะก่อนหน้านี้ เขาได้ยกเลิกมันไปแล้วถึงสิบหกครั้ง และทุกครั้ง ก็เป็นเพราะเคียร่าน้องสาวบุญธรรมของเขา ครั้งแรก เธอบอกว่าตัวเองเป็นไข้ ฉันยังไม่ทันได้เปลี่ยนชุดเจ้าสาวก็ต้องตามเขาไปเฝ้าเธอที่โรงพยาบาลทั้งคืน สุดท้ายกลับพบว่าเธอแค่เป็นหวัดเล็กน้อยเท่านั้น ครั้งที่สอง เธอบอกว่ารู้สึกเจ็บหน้าอก ลอเรนโซทิ้งฉันไว้กลางทางแล้วรีบไปหาเธอ แต่ที่จริงเธอกำลังจิบชาอยู่กับเพื่อน ครั้งที่สาม เธอบอกว่ากลัวฟ้าร้อง เขาทิ้งฉันกลางพิธี ตอนกำลังกล่าวคำปฏิญาณ ปล่อยให้ฉันยืนอยู่คนเดียวลำพังท่ามกลางแขกที่แน่นโบสถ์ แต่ครั้งนี้จะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป เมื่อสามวันก่อน มีจดหมายจากแคว้นทางเหนือของอิตาลีถูกส่งมาถึงฉัน พ่อของฉัน เจ้าพ่อรุ่นเก่าของตระกูลเดอลูก้า ได้ส่งคำเชิญให้ฉันกลับบ้านด้วยลายมือของท่านเอง ถ้าเขาทิ้งฉันอีกเป็นครั้งที่สิบเจ็ดเพราะเคียร่าอีกล่ะก็ ฉันจะหายไปจากชีวิตเขาตลอดกาล

สี่ปีแห่งการแต่งงาน เพียงลายเซ็นเดียว... ลายเซ็นของเขาเอง... ที่มอบอิสรภาพให้แก่ฉัน ทั้งที่เจ้าตัวไม่เคยรู้เลยว่ากำลังเซ็นอะไรลงไป ฉันเคยเป็นโซเฟีย มอเร็ตติภรรยาผู้ไร้ตัวตนของเจมส์ มอเร็ตติ ทายาทตระกูลมาเฟียที่ทรงอิทธิพลที่สุดในเมืองนี้ แต่เมื่อวิกกี้ คนรักวัยเด็กของเขาผู้เจิดจรัสและเพียบพร้อมกลับมา ฉันถึงได้เข้าใจในที่สุดว่าตัวฉันเป็นเพียงคนคั่นเวลามาโดยตลอด ดังนั้นฉันจึงเดินหมากตัวสุดท้าย ฉันเลื่อนเอกสารที่วางอยู่บนโต๊ะทำงานไปตรงหน้าเขา... มันคือเอกสารการหย่าร้างที่แฝงมาในคราบของแบบฟอร์มธรรมดา ๆ จากมหาวิทยาลัย เจมส์เซ็นชื่อโดยไม่แม้แต่จะเหลือบมอง ปลายปากกาหมึกซึมของเขาตวัดลงบนแผ่นกระดาษอย่างไม่ไยดี... ไม่ต่างจากที่เขาเคยทำกับคำสาบานในวันแต่งงานของเรา โดยไม่รู้ตัวเลยว่าเขากำลังจะยุติชีวิตคู่ของเรา ทว่าฉันไม่ได้เดินจากมาพร้อมอิสรภาพเพียงอย่างเดียว ภายใต้เสื้อโค้ตตัวนี้ ฉันได้อุ้มท้องทายาทที่ยังไม่ลืมตาดูโลกของเขาเอาไว้... ความลับที่สามารถทำลายเขาให้ย่อยยับลงในวันที่ตระหนักว่าได้ตัวเองสูญเสียอะไรไปบ้าง บัดนี้ผู้ชายคนที่ไม่เคยเห็นฉันอยู่ในสายตามาก่อน กำลังพลิกแผ่นดินเพื่อตามหาตัวฉัน เขาระดมคนค้นหาทุกซอกทุกมุม ตั้งแต่เพนต์เฮาส์หรูไปจนถึงตรอกซอยอันโสมมที่สุดของโลกใต้ดิน แต่ฉันไม่ใช่เหยื่อที่สั่นกลัวรอคอยการค้นพบ ฉันสร้างตัวเองขึ้นมาใหม่ในที่ที่เขาเอื้อมไม่ถึง... ที่ที่แม้แต่คนของตระกูลมอเร็ตติก็ไม่มีวันตามเจอ ครั้งนี้ฉันจะไม่เป็นฝ่ายอ้อนวอนขอความรักจากเขา เขาต่างหากที่จะต้องเป็นฝ่ายอ้อนวอนขอความรักจากฉัน

ฉันคือนักปลอมแปลงงานศิลปะและผู้เชี่ยวชาญด้านข่าวกรองที่เก่งที่สุดในชิคาโก และฉันก็ดันไปตกหลุมรักผู้ชายที่เป็นเจ้าของทุกอย่าง ดอน วินเชนโซ รุสโซ เป็นเวลาสิบปีเต็ม ฉันคือความลับของเขา อาวุธของเขา และก็ “ผู้หญิงของเขา” ฉันเป็นคนสร้างอาณาจักรให้เขาจากในเงามืด ฉันเคยคิดว่าซักวันจะได้แหวนซะอีก ท้ายที่สุดแล้ว ทุกคืนที่เขาอยู่ในเมืองนี้ เขาก็เอาแต่จมอยู่กับตัวฉัน เสพสุขจากฉันไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง เขามักจะกระซิบข้างหูว่าฉันเป็นของเขา และไม่มีใครทำให้เขารู้สึกดีขนาดนี้ แต่ครั้งนี้ หลังจากจบเรื่องบนเตียง เขากลับประกาศว่าเขากำลังจะแต่งงานกับ แคทเธอรีน่า เปตรอฟ คุณหนูมาเฟียรัสเซีย นั่นคือตอนที่ฉันรู้ตัวจริง ๆ ว่าฉันไม่เคยเป็นผู้หญิงของเขาเลย เขาต้องการแค่ร่างกายของฉัน เพื่อสร้างพันธมิตร เพื่อผู้หญิงคนนั้น เขากลับเขี่ยฉันทิ้ง เขาทิ้งฉันให้ตาย ฉันเลยทำลายทุกสิ่งทุกอย่างที่เคยได้รับจากเขา ฉันโทรหาพ่อที่อิตาลีแค่สายเดียว แล้วฉันก็หายไปจากชีวิตเขา แต่ตอนที่ ดอน ผู้ชายผู้เป็นเจ้าของทั้งชิคาโกเขาหา “ของเล่นชิ้นโปรด” ของตัวเองไม่เจอ… เขาก็แทบเป็นบ้า

จิ้นซิวเหยียน คนรักของฉัน เขารักฉันเข้ากระดูกดำ ทุกคนต่างพูดว่าเขาคือสามีตัวอย่าง แต่เขากลับนอกใจฉันถึงสามครั้ง ครั้งแรก เมื่อสามปีก่อน เสิ่นอัน เพื่อนของเขาตายเพื่อช่วยชีวิตเขาไว้ จิ้นซิวเหยียนปิดบังฉัน แล้วไปจดทะเบียนสมรสกับเย่เมิ่งชิว แฟนสาวของเสิ่นอัน เมื่อฉันใจสลายและเตรียมจะจากไป เขาก็รีบส่งผู้หญิงคนนั้นไปต่างประเทศทันทีในคืนนั้น แล้วคุกเข่าอ้อนวอนอยู่ตรงหน้าฉัน “อวิ๋นซาน เสิ่นอันตายเพื่อผม ผมต้องดูแลภรรยาม่ายของเขา ทะเบียนสมรสนั่นเป็นแค่หลักประกันที่ผมให้เมิ่งชิว รอให้ผมแก้แค้นให้เสิ่นอันเสร็จ ผมจะหย่ากับเธอทันที! คนที่ผมรักมีแค่คุณคนเดียว!” ครั้งนั้น ฉันให้อภัยเขา ปีถัดมา จิ้นซิวเหยียนประกาศในงานแถลงข่าวต่อหน้าสาธารณชน แต่งตั้งให้เย่เมิ่งชิวมีฐานะนายหญิง เขาอธิบายกับฉันว่า “เมิ่งชิวเป็นลูกสาวคนเดียวของตระกูลเย่ซึ่งเป็นมาเฟีย เราสองตระกูลร่วมมือกันก็เพื่อแก้แค้นให้เสิ่นอัน! ผมตกลงกับเธอไว้แล้วว่ารอให้จัดการศัตรูเสร็จ ผมจะหย่ากับเธอแล้วรีบแต่งงานกับคุณทันที!” ฉันก็ยังเชื่อเขาอีกครั้ง หนึ่งปีก่อน เขาถูกวางยาในงานเลี้ยงจนพลาดไปมีความสัมพันธ์กับเย่เมิ่งชิวตลอดทั้งคืน เขาปิดบังเรื่องนี้มาตลอด จนกระทั่งครึ่งเดือนก่อน ฉันบังเอิญไปเห็นเขาพาเย่เมิ่งชิวไปตรวจครรภ์ที่โรงพยาบาล ถึงได้รู้ความจริง เขาก้มหน้าไม่กล้าสบตาฉัน พลางอธิบายเสียงแผ่วเบา “อวิ๋นซาน มันเป็นแค่อุบัติเหตุ รอให้เธอคลอดลูกแล้ว ผมจะรีบส่งเธอไปทันที ส่วนลูกจะให้พ่อแม่ผมช่วยดูแล พวกเขาทั้งคู่จะไม่มีวันมาปรากฏตัวต่อหน้าคุณอีก!” จิ้นซิวเหยียนใช้ความรักเป็นข้ออ้าง ทำให้ฉันยอมอ่อนข้อให้ครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าเราไม่มีอนาคตร่วมกันอีกต่อไป ถึงเวลาที่ฉันต้องไปแล้ว

หย่าแล้วแต่งใหม่—ฉันจำไม่ได้แล้วว่าฉันกับอารอนแต่งงานและหย่ากันไปแล้วกี่ครั้ง ครั้งหนึ่งเขามองและปฏิบัติต่อฉันดั่งของมีค่า แต่ไม่ถึงปีหลังแต่งงาน เขากลับขอหย่าเป็นครั้งแรก เหตุผลเพียงแค่ วิเวียนกำลังกลับมา “วิเวียนเป็นคนมีชื่อเสียง” เขาบอกฉัน “ฉันไม่อยากให้ใครคิดว่าเธอเกี่ยวข้องกับผู้ชายที่แต่งงานแล้ว” เธอเป็นนักแสดงระดับท้ายๆที่ไม่มีอะไรเลย เหลือเพียงแต่ชื่อที่พ่อของเธอเสียสละให้เท่านั้น พ่อของเธอรับกระสุนแทนอารอน ชีวิตแลกชีวิต เพราะแบบนั้น อารอนจึงรู้สึกว่าติดหนี้บุญคุณเธอทั้งชีวิต ทุกครั้งที่วิเวียนกลับมา อารอนก็จะหย่ากับฉัน และทุกครั้งที่เธอไป เราก็จะแต่งงานกันใหม่ ครั้งแรกที่เราเลิกกัน ฉันจมกองน้ำตาไปกับวิสกี้และเดินโซซัดโซเซกลับบ้านของเขาในสภาพกึ่งเมา ไฟข้างในบ้านอบอุ่น ตอนนั้นเขาอยู่กับเธอ ส่วนฉันได้แต่ยืนอยู่ข้างนอก หนาวสั่นไปทั้งคืน ครั้งที่สอง ฉันตามเช็กทุกฝีก้าวของเขาทั้งร้านอาหาร งานประมูล งานกาล่าการกุศล เพียงแค่ “บังเอิญ” ได้เจอเขาอีกครั้ง หลังจากนั้น ฉันเรียนรู้มากขึ้น ทันทีที่เขาพูดถึงการหย่า ฉันเก็บกระเป๋าเงียบๆ และหายตัวไปจากคฤหาสน์ของเขา ความรักและความอับอายขายหน้าทำให้ฉันติดอยู่ในวงจรที่ไม่สิ้นสุดของการเลิกราและกลับมาคบกันใหม่ แต่ครั้งนี้ อารอนมารอฉันที่ศาลาว่าการเพื่อแต่งงานกันอีกครั้ง ฉันกลับไม่ไปปรากฏตัว

ตลอดแปดปี ฉันเป็นเพียงเงาที่ไร้ตัวตนในอาณาจักรของ ลอเรนโซ่ วาเลนติ ในตอนกลางวัน ฉันคือผู้ช่วยคนสำคัญ เป็นกลไกลสำคัญที่ช่วยขับเคลื่อนธุรกิจมืดของเขา แต่ในตอนกลางคืน ฉันเป็นเพียงนกที่เชื่องที่สุดในกรงทองของเขา และเป็นร่างไร้ชื่อที่อยู่ใต้เงาของเขา… บนเตียงของเขา ฉันรักเขาด้วยความทุ่มเทที่ใกล้เคียงกับความบ้าคลั่ง เป็นเปลวไฟโง่ ๆ ที่ฉันเฝ้าทะนุถนอมตั้งแต่วันที่ฉันเป็นแค่นักเรียนทุนที่ถูกดึงเข้าสู่วังวนของเขา ฉันเคยเชื่อว่าความรักที่เงียบงันของฉันจะสามารถละลายน้ำแข็งที่เกาะกุมหัวใจเขาได้สักวันหนึ่ง... แต่ฉันคิดผิด วันที่อิซาเบลล่า รักแรกที่เขาไม่มีวันลืมกลับมา ชายที่ฉันรู้จักก็หายไป รอยยิ้มแสนหายากที่เคยมีให้ฉัน กลายเป็นของเธอทั้งหมด การมีตัวตนของฉันข้างกายก็ถูกลบเลือน ถูกแทนที่ด้วยเธอ แม้กระทั่งตอนที่เธอใส่ร้ายฉัน เขาก็ยังเลือกที่จะเชื่อเธออย่างไม่ลังเล เขาเลือกเธอ... ครั้งแล้วครั้งเล่า ฉันยื่นใบลาออก และเขาเซ็นมันโดยไม่แม้แต่จะเงยหน้ามอง เขาคิดว่าฉันจะต้องคลานกลับมา โดยที่แตกสลาย และอ้อนวอนขอความเมตตาจากเขา เขาคิดผิด ในขณะที่เขามัวแต่เล่นบทครอบครัวแสนหวานกับ "ที่รัก" ของเขา ฉันก็ค่อย ๆ เก็บชีวิตที่เคยมีไว้ข้างกายเขาใส่กล่องทีละชิ้น เตรียมที่จะหายตัวไปจากโลกของเขาตลอดกาล

เพื่อทดสอบความซื่อสัตย์ของคนรักตั้งแต่สมัยเด็ก น้องสาวต่างแม่ของฉันจึงวางยาเขา จากนั้นก็ผลักฉันเข้าไปในห้องของเขาแล้วปิดประตู เพราะทนเห็นกู้เหวยโจวต้องทุกข์ทรมานไม่ไหว ฉันจึงยอมเสียสละเป็นยารักษาให้เขาด้วยความเต็มใจ น้องสาวต่างแม่โกรธมากจึงประชดด้วยการทิ้งเขาไปแต่งงานกับเจ้าพ่อแก๊งมาเฟียที่โหดเหี้ยม หลังจากฉันตั้งครรภ์ กู้เหวยโจวก็โดนบังคับให้แต่งงานกับฉัน ขณะเดียวกันเขาก็เริ่มเกลียดชังฉันขึ้นมา ตลอดระยะเวลาสิบปีอันแสนยาวนานที่แต่งงานกัน เขามักจะทำตัวเย็นชาไม่เหลียวแลฉันกับลูกชายอยู่เสมอ แต่วันที่ไปต่างประเทศแล้วเกิดเหตุน้ำท่วมฉับพลัน เขากลับเสี่ยงชีวิตของตัวเองเพื่อพาฉันกับลูกชายขึ้นไปบนฝั่ง ฉันคว้ามือเขาเอาไว้ไม่ทัน ก่อนเขาจะจมลงไปในน้ำ เขามองฉันด้วยสายตาลึกซึ้งเป็นครั้งสุดท้าย “ถ้าย้อนเวลากลับไปก่อนจะเกิดเรื่องทุกอย่างได้ อย่าเสียสละตัวเองช่วยฉันอีกเลย” ฉันเจ็บปวดเหมือนถูกมีดกรีดหัวใจ ก่อนจะสลบเหมือดไป ตอนที่ลืมตาตื่นอีกครั้ง ฉันก็ย้อนเวลากลับมาวันที่น้องสาวต่างแม่วางยาปลุกเซ็กที่ฤทธิ์รุนแรงให้กู้เหวยโจว แล้วขังพวกเราสองคนไว้ในห้องด้วยกัน

ในค่ำคืนแห่งการครบรอบแต่งงานปีที่เก้าของพวกเรา กู้อี่เฉิน สามีของฉัน——ผู้ชายที่ปกครองตระกูลมาเฟียในยามกลางวัน และกุมหัวใจของฉันในยามค่ำคืน——ไม่ได้มอบดอกกุหลาบให้ฉัน แต่เขากลับมอบดอกกุหลาบให้กับหลิ่วหรูเยียน ผู้ช่วยส่วนตัวของเขา ใต้โคมระย้าที่เราเคยเริงระบำกันในคืนวันแต่งงาน เขาหันมาสบตาฉัน ด้วยเสน่ห์อันเย็นชา แบบเดียวกับที่เคยใช้กระซิบคำรักข้างหูฉัน “เธอท้อง” เขาเอ่ยขึ้น ราวกับว่านั่นคือคำอธิบายของทุกสิ่ง “แล้วเธอก็แพ้ท้องหนักมาก จากนี้ไป เธอต้องทำอาหารสามมื้อให้เธอ ห้ามมีเมนูซ้ำ” “เธอขวัญอ่อน ไม่ชอบนอนคนเดียว เพราะงั้นเธอย้ายของของเธอไปที่ห้องรับแขกซะ” ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบงัน ฉันไม่ได้กรีดร้อง ไม่ได้ร้องไห้ฟูมฟาย ฉันเพียงแค่หยิบกระเป๋าเดินทางที่จัดเตรียมไว้อยู่แล้วขึ้นมา แล้วเดินตรงไปยังประตู พ่อบ้านพยายามจะรั้งฉันไว้ แต่กู้อี่เฉินไม่แม้แต่จะกะพริบตา “เดี๋ยวเธอก็กลับมา” เขาพูดพลางแกว่งแก้วไวน์แดงในมืออย่างเอื่อย ๆ “ไม่เกินสามวัน เดี๋ยวก็ซมซานกลับมาอ้อนวอนฉันเอง” เสียงหัวเราะของแขกเหรื่อดังลั่น พวกเขาพนันกันต่อหน้าฉันด้วยเงินหนึ่งล้านดอลลาร์ พนันว่าไม่ทันข้ามคืนนี้ ฉันจะต้องซมซานกลับมาเหมือนหมาจรจัดที่สิ้นไร้ศักดิ์ศรี กระดิกหางอ้อนวอนให้กู้อี่เฉินยอมให้ฉันเข้าบ้าน แต่พวกเขาไม่มีใครรู้ว่าฉันได้รับของสืบทอดประจำตระกูลจากพ่อที่แท้จริงของฉันแล้ว และฉันก็ได้จองตั๋วเครื่องบินเพื่อที่จะจากไปแล้วเช่นกัน ครั้งนี้ ฉันไปจริง ๆ แล้ว

“ฉันต้องการให้คุณช่วยจัดฉากเครื่องบินเจ็ทส่วนตัวตก” ฉันพูดเสียงเบา “มันเป็นหนทางเดียวที่ฉันจะจาก ลูก้า โมเร็ตติ ไปได้” ผู้คนพูดกันว่าเขายอมสละบัลลังก์มาเฟียเพื่อฉัน พวกเขาเรียกเขาว่าเป็นผู้ชายที่เอาอำนาจมาแลกความรัก— ทายาทผู้หันหลังให้เลือดและทองคำ เพียงเพื่อแต่งงานกับเด็กเสิร์ฟจากสลัม ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เขาทำให้ทั้งโลกเชื่อใน “เรา” เขาสร้างอาณาจักรภายใต้ชื่อของฉัน ส่งดอกกุหลาบมาให้ฉันทุกเช้าวันจันทร์ และบอกกับสื่อว่าฉันคือผู้หญิงที่ช่วยกอบกู้ชีวิตเขา แต่ความรักไม่ได้หมายถึงความซื่อสัตย์เสมอไป ขณะที่ฉันกำลังหลงเชื่อในคำว่า “ตลอดไป” เขากลับแอบสร้างบ้านอีกหลังลับหลังฉัน— บ้านที่เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ ของเล่น และลูกชายฝาแฝดที่มีดวงตาแบบเดียวกับเขา คืนที่ฉันหายตัวไป อาณาจักรของเขาก็ลุกเป็นไฟ เขากวาดล้างทั้งเมือง ติดสินบนรัฐบาล และฝังผู้คนทั้งเป็น เพียงเพื่อจะตามหาฉัน แต่ในวันที่เขาหาฉันเจอ ฉันก็ไม่อยู่ตรงนั้นแล้ว และผู้หญิงที่เขาเคยยอมตายแทนได้ ก็ไม่รักเขามากพอที่จะมีชีวิตอยู่เพื่อเขาอีกต่อไป

คู่รักในวัยเด็กที่เคยสัญญาว่าทันทีที่ถึงวัยอันสมควรก็จะแต่งงานกับฉัน กลับสวมแหวนให้สวี่จือเซี่ยพี่สาวต่างสายเลือดของฉันต่อหน้าสาธารณชนในวันแต่งงานของเรา ฉู่หยุนเซินทายาทมาเฟียที่ทุกคนต้องยำเกรงคือผู้ที่ก้าวออกมาและประกาศว่าฉันคือคนที่เขาแอบรักมานานหลายปี หลังแต่งงานห้าปี ทุกความปรารถนาที่ฉันเอ่ยออกมาอย่างไม่ตั้งใจเขาได้เปลี่ยนมันให้กลายเป็นความจริง จนฉันคิดว่าตัวเองคือศูนย์กลางของโลกเขา จนกระทั่งฉันจัดชั้นหนังสือและทำเอกสารลับที่ซ่อนอยู่ในชั้นหนังสือที่ลึกที่สุดของฉู่หยุนเซินตกลงมาโดยไม่ตั้งใจ หน้าแรกคือแฟ้มประวัติของสวี่จือเซี่ย พร้อมลายมือของฉู่หยุนเซินที่เขียนด้วยหมึกสีแดงเข้มและขีดเส้นใต้เน้นย้ำว่า: "ต้องปกป้อง เหนือสิ่งอื่นใด" จากนั้นคือบันทึกภารกิจที่ฉันคุ้นเคยและหวาดกลัวเป็นที่สุด ในคืนนั้น ฉันถูกลอบสังหาร และมีคนเข้ามาช่วยฉันเมื่อเลือดใกล้จะไหลหมดตัว เมื่อตื่นขึ้นที่โรงพยาบาล ฉันจึงรู้ว่าชีวิตเล็กๆ ในครรภ์ของฉันได้จากไปแล้ว ฉันร้องไห้แทบขาดในอ้อมกอดของฉู่หยุนเซิน แต่ฉันไม่ได้บอกเขาเรื่องนี้ เพราะไม่อยากให้เขาเป็นห่วงฉันมากไปกว่านี้ แต่ตอนนี้ฉันถึงได้รู้ว่า คืนนั้นสวี่จือเซี่ยเองก็ถูกทำร้ายเช่นกัน และคำสั่งของฉู่หยุนเซินคือ: "ช่วยสวี่จือเซี่ยก่อน" น้ำตาของฉันซึมลงบนกระดาษ ทำให้ลายมือของเขาพร่าเลือนกลายเป็นเงาที่โหดร้าย "ก็ได้" ฉันกระซิบเบาๆ ในความเงียบสงบ เสียงแหบแห้งแต่ชัดเจน "ถ้าการแต่งงานของฉันคือคำโกหกที่คุณจัดฉากขึ้น... ฉันก็จะหายไปจากโลกของคุณตลอดกาล"

ก่อนงานพรอมวันจบมัธยมปลายหนึ่งวัน อีธานก็ล่อลวงฉันขึ้นเตียง เขาทำรุนแรงและเอาแต่ตักตวงจากฉันตลอดทั้งคืน ในระหว่างที่ฉันทนความเจ็บปวดอยู่ ในใจกลับเต็มไปด้วยความหวานชื่น เพราะฉันแอบหลงรักอีธานมาสิบปีแล้ว ในที่สุดความปรารถนาก็เป็นจริง เขาบอกว่าหลังเรียนจบจะแต่งงานกับฉัน รอเขารับช่วงต่อตระกูลลูเซียโน่จากผู้เป็นพ่อแล้ว ก็จะทำให้ฉันกลายเป็นผู้หญิงที่ทรงเกียรติที่สุดของตระกูล วันต่อมา อีธานโอบฉันไว้ในอ้อมแขน แล้วสารภาพกับพี่ชายบุญธรรมของฉันว่าเราสองคนได้คบกันแล้ว ฉันนั่งเขินอายในอ้อมกอดของอีธาน รู้สึกว่าตัวเองเป็นผู้หญิงที่มีความสุขที่สุด แต่จู่ ๆ พวกเขาก็เปลี่ยนบทสนทนาเป็นภาษาอิตาลี ลูคัส พี่ชายบุญธรรม แซวอีธานว่า “สมแล้วที่เป็นนายน้อย ครั้งแรกก็มีดาวเด่นของห้องถวายตัวให้เองซะแล้ว” “รสชาติน้องสาวต่างสายเลือดของฉันเป็นยังไงบ้างล่ะ?” อีธานตอบอย่างไม่ใส่ใจว่า “ภายนอกดูใส ๆ แต่จริง ๆ แล้วอยู่บนเตียงน่ะร่านมาก” รอบข้างมีเสียงหัวเราะลั่นดังขึ้น “งั้นต่อไปฉันควรเรียกเธอว่าน้องสาวหรือว่าพี่สะใภ้ดี?” แต่อีธานกลับขมวดคิ้ว “เธอนับว่าเป็นพี่สะใภ้อะไรกันล่ะ? ฉันอยากจีบกัปตันเชียร์ลีดเดอร์ แต่กลัวว่าเธอจะรังเกียจว่าฝีมือฉันไม่ดี เลยเอาซินเธียมาซ้อมมือก่อนต่างหาก” “เรื่องที่ฉันนอนกับซินเธีย พวกนายอย่าให้ซิลเวียรู้ล่ะ ฉันกลัวว่าเธอจะไม่สบายใจ” แต่พวกเขาไม่รู้เลยว่า เพื่อที่ในอนาคตจะได้อยู่กับอีธาน ฉันได้แอบเรียนภาษาอิตาลีมานานแล้ว ได้ยินแบบนี้ ฉันก็ไม่พูดอะไร เพียงแค่เปลี่ยนการสมัครเข้ามหาวิทยาลัยจากสถาบันเทคโนโลยีแคลิฟอร์เนียเป็นสถาบันเทคโนโลยีแมสซาชูเซตส์อย่างเงียบ ๆ

ในวันครบรอบงานวิวาห์ปีที่เจ็ดของเรา ฉันกำลังนั่งตักลูเซียนสามีมาเฟียของฉัน และจูบเขาอย่างดูดดื่ม นิ้วมือควานหาผลตรวจการตั้งครรภ์ที่ซ่อนอยู่ในกระเป๋าชุดราตรีผ้าไหมแสนแพง ฉันอยากจะเก็บข่าวเรื่องการตั้งครรภ์ที่มาอย่างไม่คาดฝันนี้ไว้จนกว่าจะถึงช่วงท้ายของค่ำคืนนี้ มาร์โกลูกน้องมือขวาของลูเซียนเอ่ยถามเป็นภาษาอิตาลีพร้อมรอยยิ้มแฝงเลศนัย “นายท่าน โซเฟีย นกน้อยตัวใหม่ของท่าน เด็ดไหมครับ?” เสียงหัวเราะแกมเย้ยหยันของลูเซียนแล่นผ่านทรวงอก ทำให้ฉันรู้สึกเย็นยะเยือกถึงกระดูกดำ เขาตอบกลับเป็นภาษาอิตาลี “เหมือนลูกพีชดิบที่เพิ่งเด็ดจากต้น ทั้งสดทั้งนุ่มนวลดีนะ” มือคู่นั้นลูบไล้ไปตามเอวของฉัน แต่สายตาของลูเซียนกลับไร้ซึ่งอารมณ์ “ปิดปากเอาไว้ให้สนิท ถ้านายหญิงของฉันรู้เข้า ฉันตายแน่” บรรดาลูกน้องหัวเราะคิกคักอย่างรู้ทัน พร้อมยกแก้วขึ้นสาบานว่าจะเงียบปากเอาไว้ เลือดอุ่นในกายของฉันค่อย ๆ กลายเป็นน้ำแข็งทีละนิด สิ่งหนึ่งที่คนเหล่านี้ไม่รู้เลยคือ คุณย่าของฉันมาจากเกาะซิซิลี ดังนั้นฉันจึงเข้าใจทุกคำที่พวกเขาพูดกัน ฉันพยายามคุมสติตนเองให้สงบ พร้อมกับปั้นรอยยิ้มไร้ที่ติในฐานะนายหญิงไม่ให้คลาย แต่มือข้างที่ถือแก้วแชมเปญกลับสั่นเทาไม่หยุด แทนที่จะสร้างเรื่องราวอะไร แต่ฉันกลับกดเปิดโทรศัพท์มือถือและเลื่อนหาจดหมายเชิญเรื่องโครงการวิจัยทางการแพทย์ระหว่างประเทศแบบรายบุคคลที่ได้รับมาเมื่อสองสามวันก่อน และกด “ยอมรับ” ภายในสามวัน ฉันจะหายไปจากโลกของลูเซียนแบบไม่ให้เขาตามหาได้อีก

ดานเต้ คู่หมั้นของฉันคือทายาทตระกูลมาเฟียแห่งนิวยอร์ก เขารักฉันอย่างสุดซึ้ง แต่แล้วหนึ่งเดือนก่อนถึงวันวิวาห์ เขากลับอ้างเหตุผลเรื่องการจัดการของครอบครัว เพื่อที่จะไปมีลูกกับเพื่อนรักในวัยเด็กของเขา ฉันไม่เห็นด้วย แต่เขาก็คอยพูดย้ำเตือนอยู่ทุกวัน ทั้งยังบีบคั้นฉันมากขึ้นเรื่อย ๆ จนกระทั่งครึ่งเดือนก่อนวันแต่งงาน ฉันได้รับใบรายงานผลการตรวจครรภ์จากคลินิกแห่งหนึ่ง ถึงได้รู้ว่า เธอตั้งครรภ์ได้เกือบเดือนแล้ว เขาไม่เคยคิดที่จะขอความยินยอมจากฉันเลยแม้แต่น้อย ในวินาทีนั้นเอง ฉันพลันตาสว่าง ความรักที่สั่งสมมาเนิ่นนานหลายปีมันช่างเปราะบางจนไม่อาจต้านทานสิ่งใดได้เลย ฉันจึงยกเลิกงานแต่งงาน เผาทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาเคยให้ และในวันที่เคยถูกกำหนดให้เป็นวันวิวาห์ ฉันก็ได้ตัดสินใจอย่างเด็ดเดี่ยวที่จะออกเดินทาง มุ่งหน้าสู่อิตาลีเพื่อศึกษาต่อยอดทางการแพทย์ รับภารกิจพิเศษขององค์การแพทย์ไร้พรมแดนอย่างเป็นทางการ และตัดขาดการติดต่อทุกช่องทางกับตระกูลมาเฟียนั้น นับจากนั้นเป็นต้นมา ระหว่างฉันกับเขาก็ถือเป็นอันสิ้นสุดกัน!