"เฮ้ออ พี่ทำอะไรอยู่หรอค่ะ คิดถึงหนูไหม?"ฉันเอนหัวพิงกับกระจกรถแล้วมองทอดสายตาไปรอบๆเมืองในปารีสในเวลากลางคืนที่มีแสงไฟที่ถูกตกแต่งไว้ตามทางอย่างสวยงาม รถยนต์ที่วิ่งก็บางตาลง มองบรรยากาศรอบๆแล้วมันช่างเหงาจัง 1ปีแล้วที่ฉันไม่ได้เจอกับพี่กัสเลย น้าอลิซเธอมาหาฉันเดือนละ2ครั้งตามที่เธอได้สัญญากับฉันไว้ น้าอลิซเธอเห็นฉันเหงาๆซึมๆเธอเลยให้ฉันลองไปหาอะไรแก้เบื่อทำ จนได้มาเป็นนางแบบและกำลังจะได้เป็นนักแสดงด้วย ฉันตื่นเต้นจัง เวลาที่ฉันเดินอยู่บนเวทีที่มีแสงไปส่องมาที่ฉัน ได้รับรอยยิ้มจากแฟนคลับ ได้รับของที่แฟนคลับส่งให้ฉันก็ดีใจมาก และเริ่มจะรักอาชีพนางแบบแล้วล่ะ พ่อจอนนี่ของฉันท่านก็น่ารักมากตามใจฉันทุกอย่าง ฉันอยู่ในคฤหาสน์หลังใหญ่อย่างสบายวันๆหนึ่งไม่ต้องทำอะไร แค่กินแล้วก็นอน เสื้อผ้าก็มีคนเตรียมไว้ให้ หน้าตากับผมก็มีคนแต่งให้ แต่ฉันทำไมรู้สึกเหงาๆในใจก็ไม่รู้ น้าอลิซเธอไม่ได้มาหาฉัน 3เดือนแล้ว เธอเล่าให้ฉันฟังว่าพี่กัสอาละวาดใหญ่เลยที่ตามหาฉันไม่เจอ เขาจ้างนักสืบให้มาตามหาตัวฉันเป็นร้อยคน แต่ก็ไม่มีนักสืบคนไหนหาตัวฉันเจอ เพราะฉีนเปลี่ยนทั้งชื่อ และนามสกุลแต่แค่นี้มีหรือที่นักสืบจากสำนัก
