ลลิล....
ฉันตื่นมาด้วยความเมื่อยล้าและปวดร้าวไปทั้งร่างกายเพราะเขาไม่ยอมหยุดพักเลยกว่าฉันจะได้นอนฟ้าก็เริ่มจะสว่างแล้ว ฉันขยับตัวเพื่อลุกไปอาบน้ำแต่
"อื่มมจะไปไหน" พอฉันจะลุกเขาก็รั้งตัวฉันให้ขึ้นไปนอนอยู่บนตัวของเขาแล้วเขาก็กอดฉันไว้แน่น อยากจะบอกว่าใจของฉันเต้นแรงมาก
"ถามว่าจะไปไหน"เสียงงัวเงียถามฉัน
"ไปอาบน้ำค่ะสายแล้ว"
"ยังไม่ต้องไปเดี๋ยวค่อยอาบพร้อมกันขอนอนก่อนเมื่อคืนไม่ได้นอนเลยมึงทำกูหมดแรง"
"ใครทำใครกันแน่คะ" ถ้าเป็นเมื่อก่อนฉันคงไม่กล้าพูดแบบนี้แต่ตอนนี้ไม่รู้ทำไมฉันถึงกล้าก็ไม่รู้
"ก็มึงอยากน่าเอาทำไมล่ะเอากับมึงนะกูไม่อยากไปเอากับใครอีกเลยรู้ไหม"
"อีกหน่อยพอคุณเบื่อคุณก็คง..."
"ก็อย่าทำให้กูเบื่อดิอยู่ให้กูเอาแบบนี้ไปนานๆ"
"แต่ถึงยังไงพอถึงเวลาลิลก็ต้องไปตามทางของลิลหรือว่าคุณคิมไม่อยากให้ลิลไปคะ" ฉันลองถามเขาดู
"............" และคำตอบที่ได้ก็คือความเงียบ แค่นี้ก็รู้แล้วว่าเขาเองก็ไม่ได้รู้สึกอะไรกับฉันมากไปกว่าการที่มีฉันไว้คอยให้ความสุขเขาบนเตียงซึ่งเขาสามารถหาที่ไหนก็ได้ไม่จำเป็นต้องเป็นฉัน
เวลาต่อมา...
ตอนนี้คุณคิมหันต์พาฉันมาทานข้าวเช้าที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งก่อนจะเดินท
