บทที่17 พรีเวดดิ้ง
คาเตอร์ยิ้มร้าย กอดกระชับร่างเล็กให้มากกว่าเดิม เขาชอบหน้าตาท่าทางตื่นตระหนกของหญิงสาว ริมฝีปากบางที่สั่นระริกด้วยความกลัว ยิ่งทำให้เขาพอใจ
พนิดาใช้มือดันอกแกร่งให้ออกห่าง แต่ก็เหมือนผลักหินผาหนักอึ้ง ไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย
"เอาไว้ให้ถึงวันนั้นก่อนนะ ต้องถามตัวคุณด้วย ว่าจะได้กี่น้ำ" แม้จะกลัว แต่ก็อดตอกกลับเขาไม่ได้
"หึ! น่ารังเกียจจริงๆ" คาเตอร์แค่นหัวเราะออกมาอย่างหยามหยัน ก่อนจะหันไปยิ้มให้กับกล้องของผู้เป็นป้า
หลังจากลองชุดเลือกของตกแต่งงาน ทุกคนก็เก็บของไปถ่ายพรีเวดดิ้งที่ภูเก็ต โมนาพยายามพูดตะล่อมบุตรชาย จนสุดท้ายเขาก็ยอมไปแต่โดยดี
การถ่ายพรีเวดดิ้งเป็นไปอย่างเรียบง่าย ทะเลสีครามตัดกับท้องฟ้าสีแดงยามพลบค่ำ พระอาทิตย์สีแดงเพลิงกำลังตกดิน คู่บ่าวสาวที่ยืนกอดกันแนบแน่น กับวิวสวยๆ มีเครื่องบินลำใหญ่กำลังร่อนลง มันช่างเป็นภาพที่สวยงามลงตัว
"ชิดกว่านี้ได้ไหมครับ เจ้าบ่าวเอาหน้าซบไหล่เจ้าสาวหน่อยครับ"
คาเตอร์ไม่ขัด ทำทุกอย่างตามที่ทุกคนอยากให้ทำ เขากอดร่างเล็กของว่าที่ภรรยาจากทางด้านหลังพร้อมกับเอาจมูกซบที่บ่าเล็กตามที่ช่างภาพบอก
"สวยมากเลยครับ เปลี่ยนท่าเป็นหันเข
