บทที่46
คาเตอร์สาดกระสุนใส่อย่างไม่รีรอ เพื่อปกป้องคนที่ตัวเองรัก ต่อให้พวกมันมีมากแค่ไหนเขาก็ไม่กลัว
ตอนแรกก็ไม่คิดว่าเป็นรถของพนิดาที่ขับลัดเลาะเข้าไปทางลัด เธอพยายามขับหนีรถคันนี้ เขาจึงตัดสินใจขับตาม
ขับมาไม่ถึงห้านาทีก็เกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิด รถคันนั้นตามยิงเธอ จนทำให้รถเสียหลักลงข้างทาง
เขารีบวิ่งไปหาพนิดา เธอเอามือปิดศีรษะของตัวเอง ร่างกายเล็กสั่นเทิ้มเพราะหวาดกลัว
คาเตอร์รีบประคองร่างเล็กให้ลุกขึ้น แล้ววิ่งไปหลบอีกทาง กระสุนถูกยิงตามหลังเขากับเธอมา จนต้องวิ่งไปหลบหลังต้นไม้ใหญ่
ปัง!ปัง! คาเตอร์กดไหล่พนิดาให้นั่งลง กระสุนของเขาเหลืออยู่น้อยนิด ปืนที่เอามายิงก็เป็นปืนติดรถที่เขาเอาไว้ป้องกันตัวเท่านั้น
"หลบอยู่นี่ก่อน"
"นายจะไปไหน?" พนิดาเสียงสั่นหวาดกลัว จับมือใหญ่เอาไว้แน่น
"ผมจะไปจัดการพวกมัน"
"คาเตอร์"
"อยู่นี่เราไม่รอดแน่ กระสุนเราไม่เยอะผมต้องจัดการพวกมันก่อน ผมจะไล่ยิ่งมันไปทางนู้น รถคุณขับไม่ได้แล้ว คุณต้องรีบขับรถผมหนีเข้าใจไหม?"
"ไม่ นายต้องไปพร้อมกับฉันสิ"
"เผื่อผมพลาดท่าเสียทีพวกมัน คุณจะได้รอดไปได้"
"คาเตอร์"
"ชีวิตคุณต้องไปต่อ ส่วนชีวิตผมมันไร้ค่า ตายไปมันก็ไ
