ตั้งแต่ทานอาหารค่ำด้วยกันวันนั้นปณิชาและหมอตุลธรก็ยังไม่ได้เจอกันอีกเลยจนกระทั่งบ่ายวันอาทิตย์ซึ่งเป็นเวลาที่หมอตุลธรตรวจที่โรงพยาบาลให้แทนคุณหมอคนเดิม
“ช่วงนี้เราไม่ค่อยได้เจอกันเลยนะเหมย” ตุลธรทักทายหลังจากที่ปณิชาเดินเอาแฟ้มผู้ป่วยเข้ามาให้แทนน้องผู้ช่วยซึ่งกำลังพาผู้ป่วยอีกคนไปห้องฉีดวัคซีนที่อยู่ตรงข้ามกับตรวจ
“ช่วงนี้เหมยลงเวรเช้าตลอดค่ะ ก็เลยไม่ได้เจอกัน”
“แล้ววันนี้ล่ะ ลงเวรกี่โมง”
“สองทุ่มค่ะ”
“เลิกงานแล้วเราไปกินข้าวด้วยกันไหม ผมจะพาไปกินอีกร้านหนึ่ง ร้านนี้เขาเปิดใหม่นะ อยู่เลยคอนโดไปนิดเดียวจอดรถที่คอนโดแล้วเดินไปก็ได้”
“หมอหมายถึงร้านอาหารเปิดใหม่ที่มีต้นไม้เยอะๆ ใช่ไหมคะ เหมยไปกินมาแล้วค่ะรสชาติสู้ร้านเดิมที่หมอพาไปไม่ได้เลย”
“อ้าวเหรอ ผมเห็นว่าร้านเปิดใหม่ตกแต่งสวยงามก็เลยอยากจะไปลองกินสักหน่อย”
“หมอก็ไปลองสิคะ คนเราชอบอะไรไม่เหมือนกันค่ะ เหมยว่าไม่อร่อยแต่หมออาจจะอร่อยก็ได้นะคะ เหมยขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ หมอจะให้เรียกคนไข้คนต่อไปเลยไหม”
“เรียกเลยก็ได้แล้วใครจะเป็นผู้ช่วยผมล่ะ”
“ก็แพรวาไงคะ นั่นไงน้องกลับมาพอดี” เมื่อผู้ช่วยประจำห้องตรวจกลับมาแล้วปณิชาก็ออกมาจากห้องตรวจเพื่อไปทำงานของตนเองต่อ
หมอตุลธรตรวจคนไข้ติดๆ กันอีกหลายคนก่อนจะมีเวลาพักเบรก
“แพรวาทำงานที่นี่มานานหรือยัง” ตุลธรชวนผู้ช่วยประจำห้องตรวจคุย
“ทำได้ประมาณสองปีแล้วค่ะ”
“นานเหมือนกันนะครับ แล้วเหมยล่ะเขาทำงานที่นี่มานานหรือยัง”
“พี่เหมยมาทำงานที่นี่ได้ประมาณปีกว่าแล้วค่ะ หมอถามทำไมคะหรือว่าแอบสนใจพี่เหมยของแพรวา”
“ผมก็แค่อยากรู้จักเพื่อนร่วมงานให้มากขึ้น ไม่มีอะไรหรอก”
“ไม่มีอะไรก็ดีแล้วค่ะ”
“แพรวาพูดแปลกๆ นะ มีอะไรหรือเปล่า”
“แพรวาก็แค่จะบอกว่าถ้าหมอสนใจพี่เหมยก็ให้หมอตัดใจเสียตั้งแต่ตอนนี้”
“ทำไมล่ะ เหมยเขามีแฟนแล้วเหรอ” ตุลธรไม่เคยรู้มาก่อนเพราะตอนที่ไปทานข้าวด้วยกันเขาก็ไม่เคยถามเรื่องนี้กับเธอเลย
“พี่เหมยยังไม่มีแฟนหรอกค่ะ”
“ถ้าเหมยยังไม่มีแฟน ทำไมผมต้องตัดใจด้วยล่ะแพรวา”
“ก็พี่เหมยเขาไม่ชอบหมอนี่คะ”
“เขาบอกเหรอว่าเขาไม่ชอบผม”
“เปล่าค่ะ ไม่ใช่แบบนั้น” แพรวารีบปฏิเสธเพราะกลัวคุณหมอจะเข้าใจปณิชาผิด
“แล้วมันแบบไหนล่ะแพรวาคุณทำผมงงไปหมดแล้ว”
“แพรวากำลังจะบอกว่าพี่เหมยเขาไม่ชอบคนที่มีอาชีพเป็นหมอค่ะ”
“ทำไมล่ะ อาชีพของผมมันก็ไม่ได้เสียหายอะไรนะ” เมื่อได้ฟังคำตอบตุลธรก็งงมากขึ้นไปอีก
“แพรวาพูดตามที่ได้ยินมาค่ะ แต่เพราะอะไรหมอก็ลองถามพี่เหมยเอาเองนะคะ”
“ผมไม่กล้าถามหรอกแพรวา เดี๋ยวเขาโกรธขึ้นมาล่ะแย่เลยนะ”
“ถ้าหมอไม่อยากรู้เหตุผลก็ไม่ต้องถามค่ะ แต่ถ้าอยากรู้ก็ต้องลองเสี่ยงดู แต่พี่เหมยเป็นคนใจเย็นมาก แพรวาว่าคงไม่โกรธหรอกนะคะ แพรวาเอาใจช่วยค่ะ” พูดจบหญิงสาวก็เดินออกจากห้องตรวจไป
คำพูดของผู้ช่วยพยาบาลที่ชื่อแพรวาทำให้ตุลธรรู้สึกว่า ปณิชาเป็นผู้หญิงที่น่าสนใจมาก ตุลธรชอบอะไรที่มันท้าทายเพราะปกติแล้วส่วนใหญ่ผู้หญิงจะเป็นคนเข้าหาเขามากกว่า แต่การจะจีบผู้หญิงที่สวยและฉลาดอย่างปณิชาเขาคงจะใช้วิธีธรรมดาเหมือนคนทั่วไป ชายหนุ่มยิ้มเจ้าเล่ห์เพราะจากนี้เขาจะเดินหน้าจีบเธอโดยที่ไม่ให้เธอรู้ตัว
หลังจากเลิกงานตุลธรขับรถตามปณิชาออกไป ทั้งสองจอดรถที่คอนโดก่อนจะพากันเดินมาทานอาหาร้านเดิมด้วยกัน หลังทานอาหารเสร็จก็พากันเดินกลับอย่างเคย
“เสาร์อาทิตย์นี้คุณมีแผนไปเที่ยวที่ไหนหรือเปล่าเหมย” ตุลธรค่อยๆ เริ่มตีสนิทหญิงสาวทีละนิด
“เหมยไม่ได้หยุดค่ะ”
“ทำไมล่ะครับ”
“วันหยุดของเหมยไม่มีเหมือนคนอื่นหรอกค่ะ เพราะปกติแล้วเราจะเปลี่ยนกันหยุดมากกว่าไม่ได้เจาะจงว่าใครจะได้หยุดวันเสาร์อาทิตย์”
“แล้วคุณหยุดวันไหนล่ะ”
“ถ้าสัปดาห์นี้เหมยหยุดวันจันทร์ค่ะ”
“แล้วเคยได้หยุดเสาร์อาทิตย์บ้างไหม”
“ได้ค่ะ เราจะเปลี่ยนกันหยุดค่ะ ของเหมยจะได้ไปหยุดยาวก็ช่วงปลายเดือนค่ะ หมอถามทำไมคะ”
“ผมว่าจะชวนคุณไปหาซื้อของแต่งห้องสักหน่อย ผมอยู่ที่นี่มาเกือบปีแล้วยังไม่ได้ตกแต่งห้องอย่างจริงจังเลย รู้สึกว่าห้อง มันโล่งๆ ยังไงก็ไม่รู้”
“เหมยว่าหมอคงต้องชวนคนอื่นแล้วละค่ะ”
“ผมไม่รีบร้อนอะไร รอวันหยุดเหมยก็ได้ คุณเพิ่งย้ายมาอยู่อยากตกแต่งเพิ่มไหมล่ะ”
“น่าเสียดายนะคะที่เราหยุดไม่ตรงกัน”
“ไปวันจันทร์ก็ได้นะครับ”
“หมอไม่ต้องทำงานเหรอคะ”
“ก็ไปตอนเลิกงานก็ได้ เย็นวันจันทร์นี้ผมไม่ได้เปิดคลินิก”
“คลินิกคุณหมอเปิดทุกวันไหมคะ”
“ก็เกือบทุกวันนะครับแต่ช่วงนี้จะปิดบ่อยหน่อยเพราะพี่พยาบาลที่ทำงานด้วยเขาไม่ค่อยว่างเท่าไหร่ จริงสิเหมยสนใจมาทำงานกับผมไหมล่ะ ทำหลังลงเวรเช้า”
“เหมยไม่ลงเวรเช้าทุกวันนี้คะ”
“ก็มาทำงานที่คุณลงเวรช้าไงครับ จะได้สลับกับพี่นก” ตุลธรเห็นว่าเป็นโอกาสดีที่เขาจะได้ใกล้ชิดกับเธอมากขึ้นแล้วช่วงนี้เขาก็กำลังอยากได้คนมาทำงานสลับกับกชกรที่มักจะมีธุระบ่อยๆ
“ขอคิดดูก่อนนะคะ”
“ไม่เห็นต้องคิดเลยครับ ผมรู้ว่าเลิกงานคุณก็ไม่ได้ไปทำอะไรที่ไหนอยู่แล้วนี่”
“หมอรู้ยังไงล่ะคะว่าเหมยไม่ได้ไปที่ไหน”
“ผมก็แค่ลองเดาดู แล้วปกติคุณทำอะไรหลังเลิกงานล่ะ” เมื่อเธอเปิดช่องมาแบบนี้คนอย่างเขาก็รีบถามกลับ
“ส่วนใหญ่ก็กลับห้องนอนดูซีรีส์ค่ะ”
“ผมอยากให้คุณไปทำงานด้วยจริงๆ ผมเห็นคุณรับมือกับคนไข้เด็กได้ดี คุณคงช่วยงานผมได้มาก”
“หมอตุลย์หว่านล้อมเก่งเหมือนกันนะคะ”
“ที่พูดแบบนี้แสดงว่าตกลงมาทำงานกับผมแล้วใช่ไหม”
“ยังไม่ใช่ตอนนี้หรอกค่ะ เอาไว้เดือนหน้านะคะ”
“ได้สิ คุณว่างวันไหนบ้างก็บอกนะครับ”
