เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 7 นึกว่าลืมได้แล้ว
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-25 23:11:05ปณิชามาทำงานที่คลินิกของหมอตุลธรได้เกือบหนึ่งเดือนแล้ว แม้ว่าหญิงสาวจะไม่ได้เข้ามาทำงานทุกวันแต่ความสนิทสนมที่มีให้กับคุณหมอหนุ่มก็มีมากขึ้นกว่าเดิม
การทำงานที่นี่ก็คล้ายๆ กับที่โรงพยาบาลผู้มารับบริการก็มีทั้งเด็กป่วยและเด็กที่เข้ามารับวัคซีน การตรวจทุกครั้งปณิชาก็จะเขาไปในห้องกับเขาเพราะที่นี่ไม่มีผู้ช่วยพยาบาลเหมือนกับที่โรงพยาบาล
แม้จะทำงานเข้าขากันดีแต่มันก็เหมือนมีอะไรบางอย่างที่ทำให้ปณิชารู้สึกไม่สนิทใจเวลาอยู่กับเขาตามลำพัง
“วันนี้พี่รัตน์ขอกลับก่อนเหมยอาจจะยุ่งหน่อยนะ” ตุลธรบอกกับปณิชา
พี่รัตน์ที่ชายหนุ่มพูดถึงคือป้าแม่บ้านที่คอยช่วยทำความสะอาดและดูแลความเรียบร้อยทั่วๆ ไปของคลินิก
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะวันนี้คนไข้ไม่เยอะเท่าไหร่”
“ประวัติผู้ป่วยพวกนั้นถ้าคุณทำไม่ไหวก็วางไว้ตรงนั้นก่อนเดี๋ยวพรุ่งนี้พี่รัตน์ก็จะมาจัดการเอง”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะเหลืออีกนิดเดียวเหมยว่าทำอีกแป๊บเดียวก็เสร็จแล้วค่ะ”
“ตอนนี้มันตอนนี้ก็ใกล้จะสองทุ่มแล้วคุณหิวไหม”
“ไม่เท่าไหร่ค่ะ หมอล่ะคะหิวไหมจะรับคนไข้เพิ่มอีกหรือเปล่า”
“อีกแค่ 10 นาทีเองผมว่าปิดไฟหน้าคลินิกเลยก็ได้นะ”
“ค่ะ”
ปณิชาปิดไฟที่หน้าคลินิกจากนั้นก็นั่งบันทึกประวัติผู้ป่วยลงคอมพิวเตอร์ไม่นานทุกอย่างก็เรียบร้อย
“เสร็จแล้วใช่ไหมครับ”
“ใช่ค่ะ”
“เราไปหาอะไรกินกันดีกว่า วันนี้คุณไม่ได้เอารถมาใช่ไหม”
“ค่ะ เหมยนั่งแท็กซี่มา”
“รถคุณไปไหนล่ะ” มีหลายครั้งที่ตุลธรจะแวะไปรับหญิงสาวที่โรงพยาบาลเพื่อมาทำงานพร้อมกันแต่ปณิชาก็ปฏิเสธมาโดยตลอด
“รถเหมยมีปัญหานิดหน่อยค่ะ ให้ช่างมาเอาไปซ่อมแล้วค่ะ”
“ช่วงนี้คุณก็ให้ผมรับส่งไปก่อนนะ”
“ไม่เป็นไรค่ะ เหมยไม่อยากรบกวนหมอ”
“รบกวนที่ไหนล่ะ ทางไปโรงพยาบาลผมก็ผ่านโรงพยาบาลของคุณนะ”
“เหมยเกรงใจ”
“เราเป็นเพื่อนกันนะจะต้องเกรงใจทำไมล่ะ ไปกันเถอะผมชักจะหิวแล้ว”
ตุลธรพาปณิชามาทานอาหารที่ร้านแห่งหนึ่งที่อยู่ระหว่างทางกลับคอนโดมิเนียม
“เป็นยังไงบ้างรสชาติดีไหม”
“อร่อยดีค่ะ”
“พอจะสู้กับร้านประจำของเราได้หรือเปล่าล่ะ”
“ได้นะคะ ที่นี่มีอาหารให้เลือกเยอะกว่าด้วยค่ะ อาหารทะเลก็สดมาก”
“เหมยชอบกินอาหารทะเลเหรอครับ”
“ค่ะเหมยชอบมากๆ เลยล่ะคะ หมอล่ะชอบไหม”
“ชอบเหมือนกันครับ เอาไว้ถ้าวันไหนเรามีโอกาสได้หยุดพร้อมกันเราไปหาอาหารทะเลกินกันดีไหมได้ล่ะ”
“ก็ดีเหมือนกันนะคะ แต่เหมยว่าคงยากค่ะ”
“ทำไมถึงคิดว่ายากล่ะครับ”
“ก็หมอทำงานหนักนี่คะ ตรวจทั้งที่โรงพยาบาลและที่คลินิก”
“ที่ตรวจเยอะก็เพราะไม่รู้จะเอาเวลาว่างช่วงเย็นไปทำอะไร แต่ถ้ามีอย่างอื่นให้ทำผมก็ไม่เปิดคลิกทุกวันหรอก”
“แบบนี้คนไข้ก็มาเก้อสิคะ”
“ถ้าจะไม่เปิดทุกวันจริงๆ ก็ต้องค่อยๆ บอกคนไข้ครับ แต่ส่วนใหญ่ก็อย่างที่เห็นแหละครับ เขาจะโทรศัพท์เข้ามาถามก่อน”
“ค่ะ” เพราะได้มาทำงานกับเขาได้ระยะหนึ่งแล้วจึงพอจะรู้ว่าคนไข้ที่คลินิกมักจะโทรศัพท์มาถามและจองคิวก่อนจะมาตรวจทุกครั้ง
ระหว่างเริ่มทานอาหารก็มีผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาในร้านในจังหวะที่ปณิชาเงยหน้าขึ้นพอดี หญิงสาวใจเต้นแรงเพราะไม่คิดว่าตัวเองจะมีโอกาสได้เจอกับผู้ชายที่เป็นรักแรกของตนเองอีกครั้ง เธอรีบก้มหน้าทานอาหารในขณะที่เขากำลังจะเดินผ่าน
“หมอเอก ไม่ได้เจอกันนานเลยนะสบายดีไหม” เสียงทักทายของตุลธรทำให้คนที่กำลังจะเดินผ่านหยุดเดิน
“ก็เรื่อยๆ ครับพี่ตุลย์ล่ะเป็นไงบ้างไม่ได้เจอกันนานเลย”
“พี่สบายดี แล้วเอกมากับใครนั่งกินข้าวกับพี่ก่อนไหม”
“เอาไว้โอกาสหน้านะครับ วันนี้ผมมากับลูก”
“ตอนนี้ลูกกี่ขวบแล้วล่ะ ตั้งแต่คลอดพี่ก็ยังไม่เคยเจอหลานเลย”
“ลูกผม 3 ขวบแล้วครับพี่ตอนนี้อยู่กับพี่เลี้ยง พรุ่งนี้พี่เปิดคลินิกไหมผมว่าจะพาลูกไปรับวัคซีนสักหน่อย”
“ได้สิ พรุ่งนี้เจอกันตอนเย็นนะ”
ปณิชาภาวนาให้หมอตุลธรรีบคุยกันให้จบแต่ดูเหมือนคำภาวนาจะไม่เป็นผม
“พี่ตุลย์มากับใครครับ”
“โทษที พี่เห็นว่ารีบก็เลยลืมแนะนำให้รู้จักกัน”
“ผมก็ไม่ได้รีบมากขนาดนั้นสักหน่อยครับพี่”
“เหมย เงยหน้าขึ้นมาหน่อยผมจะแนะนำเพื่อนรุ่นน้องให้รู้จัก นี่รุ่นน้องผมชื่อหมอเอกเป็นหมออายุรกรรมน่ะ”
ปณิชาสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดอย่างเต็มที่ก่อนเงยหน้าขึ้นและกล่าวคำทักทายด้วยใบหน้าที่เรียบเฉยไร้อารมณ์
“สวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ”
“ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ” เอกวิทย์กล่าวทักทายจากนั้นเขาก็ขอตัวกลับไปที่โต๊ะของตนเองซึ่งอยู่ด้านในสุด
“เหมยอิ่มแล้วเหรอครับ” ตุลธรเห็นว่าเธอเงียบและนั่งเขี่ยอาหารเล่นทั้งที่เพิ่งทานไปได้นิดเดียว
“ค่ะ”
“อาหารไม่อร่อยเหรอครับ”
“อร่อยค่ะ”
“ผมรู้สึกว่าคุณมีเรื่องไม่สบายใจอยู่ เล่าให้ผมฟังได้นะ”
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ เรื่องมันผ่านมานานแล้ว”
“แต่ท่าทางคุณไม่ได้เป็นแบบนั้นเลยนะ เรื่องบางเรื่องพูดออกมามันก็จะรู้สึกดีขึ้นนะ ไหนลองเล่ามาสิเผื่อผมจะช่วยคุณได้”
“ไม่มีใครย้อนกลับไปแก้ไขอดีตได้หรอกค่ะ”
“เหมยครับ คุณลองมองว่าผมเป็นเพื่อนคนหนึ่งสิ แล้วเล่าให้ผมฟังว่าในอดีตมันเกิดอะไรขึ้น ถึงแม้ว่าเราจะแก้ไขไม่ได้ แต่เราอาจป้องกันไม่ให้มันเกิดขึ้นอีกได้นี่”
“ถ้าเหมยพร้อมเหมยจะเล่าให้หมอฟังนะคะ”
ปณิชาคิดว่าตัวเองลืมเรื่องราวความรักครั้งแรกของตัวเองไปแล้ว แต่พอได้เจอหน้าเขาอีกครั้งมันก็ทำให้เธอรู้สึกแย่ ความรู้สึกที่เธอมีให้เขาในตอนนี้มันไม่หลงเหลือความรักอีกต่อไปแต่มันไปด้วยความสงสัยว่าตนเองผิดอะไร ทำไมเมื่อสองปีก่อนเขาถึงทิ้งเธอไปและทำเหมือนเรื่องระหว่างเธอกับเขาไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
ขากลับจากร้านอาหารปณิชาก็เอาแต่นั่งเงียบจนตุลธรรู้สึกเป็นห่วงเขาไม่เคยเห็นเธอเป็นแบบนี้มาก่อน
“ถ้าเหมยพร้อมจะเล่าตอนไหนก็บอกนะ โทรหาผมได้ตลอดหรือจะไปหาที่ห้องก็ได้นะ 0902 คือรหัสเข้าห้องผมนะ” ตุลธรบอกก่อนที่หญิงสาวขณะที่เธอจะเดินออกมาจากลิฟต์
ตุลธรไม่รู้ว่าทำไมปณิชาถึงได้เป็นแบบนี้ เขาคิดว่ามันน่าจะมีอะไรบางอย่างทำให้อารมณ์ของหญิงสาวจมดิ่งทั้งๆ ที่ตอนแรกหญิงสาวก็นั่งทานข้าวตามปกติ
อาการนั่งเงียบเหมือนคนใช้ความคิดอยู่ตลอดเวลามันเริ่มจากที่เขาทักทายกับเพื่อนรุ่นน้องหรือเธอจะไม่ค่อยชอบหมออย่างที่แพรวาเคยพูดไว้ ตุลธรคิดว่ามันไม่ยุติธรรมเลยที่จู่ๆ ก็ถูกคนไม่ชอบทั้งๆ ที่ยังไม่ได้ทำอะไรเลย
บทล่าสุด
ทีเด็ดหมอเด็ก ตอนที่ 32 ตอนจบ
แล้วก็ถึงวันที่ปณิชาจะต้องเดินทางไปเที่ยวคนเดียวตามลำพังเธอตื่นเต้นกับการเดินทางครั้งนี้มาก ถึงแม้ว่าก่อนการเดินทางเธอจะเตรียมพร้อมเรื่องภาษามาอย่างดีแต่ก็ยังกังวลว่าจะสื่อสารให้คนอื่นฟังไม่รู้เรื่องตั๋วเครื่องบินที่พี่ชายให้มาเป็นตัวบินตรงจากกรุงเทพมายังสนามบินปรากวาคลาฟฮาเวลซึ่งอยู่ห่างจากตัวเมืองปรากไม่ถึง 20 กิโลเมตร พี่ชายของเธอบอกว่าพอลงจากเครื่องก็จะมีรถของโรงแรมมารับให้เธอคอยสังเกตเพราะเขาจะถือป้ายชื่อมาคอยต้อนรับปณิชามองหาคนจากโรงแรมที่พี่ชายบอกว่าจะมารัก แต่มองเท่าไหร่ก็ยังไม่เจอป้ายชื่อของตัวเอง หญิงสาวยิ้มกว้างเมื่อเห็นป้ายหนึ่งเขียนว่า Will you marry me? เธอรู้สึกว่าไม่มันเป็นอะไรที่โรแมนติกมากที่ขอแต่งงานกลางสนามบินแบบ ปณิชา รู้สึกอิจฉาผู้หญิงคนนั้นเหลือเกินที่มีคนทำเรื่องเซอร์ไพรซ์แบบนี้หญิงสาวกำลังเดินมาใกล้จุดที่คนถือป้ายเรื่อยๆ และพอเดินเข้าใกล้ด้านหน้าหน้าก็มีอีกป้ายหนึ่งปรากฏขึ้นซึ่งมันเขียนด้วยภาษาไทยตัวโตๆ ว่า “เหมย” หญิงสาวเลยรีบเดินเข้าไปเพราะคิดว่าเป็นคนจากโรงแรมและบังเอิญมายืนผิดตำแหน่ง“เหมยแต่งงานกันนะ” เสียงที่พูดขึ้นมาทำให้หญิงสาวหยุดชะงักแล
ทีเด็ดหมอเด็ก ตอนที่ 31 เดินหน้าหาความสุข
ปณิชาไม่ต้องไปทำงานที่คลินิกของหมอตุลธรแล้วเย็นนี้เธอจึงมีเวลาออกมาเดินซื้อของใช้จำเป็นที่ห้างสรรพสินค้า ระหว่างที่ปณิชากำลังเดินเอาของมาเก็บที่รถก็ได้รับสายจากศุภกิจพอดี “สวัสดีค่ะพี่ใหญ่”“สวัสดีจ้ะเหมย ตอนนี้อยู่ที่ไหนทำไมเสียงดังจังเลย”“เหมยออกมาซื้อของที่ห้างค่ะ พี่ใหญ่มีธุระอะไรกับเหมยหรือเปล่าหรืออยากให้เหมยช่วยอะไรไหมคะ”“อยู่ห้างแถวไหนล่ะ”ปณิชาบอกชื่อห้างสรรพสินค้าที่ตนเองกำลังเดินอยู่ให้กับพี่ชายฟังอีกฝ่ายก็ถามกลับ“รีบไปไหนหรือเปล่า”“ไม่หรอกค่ะ พี่ใหญ่จะให้เหมยทำอะไรหรือเปล่า”“เปล่าหรอกพี่เพิ่งเลิกงาน เรานัดเจอกันหน่อยดีไหม พี่กำลังอยากหาเพื่อนกินข้าวอยู่พอดีเลย”“ได้ค่ะเดี๋ยวเหมยเอาของไปเก็บที่รถถ้าพี่ใหญ่มาถึงก็โทรบอกนะคะเดี๋ยวมเหมยจะไปหาพี่เองค่ะ”“ได้ครับ เหมยรอพี่ไม่น่าจะเกิน 20 นาทีนะ”“แล้วพี่ใหญ่จะมายังไงคะ”“พี่นั่งวินหน้าโรงพยาบาลไปก็ได้”“ให้เหมยไปรับดีกว่าไหมคะ”“ไม่เป็นไรหรอกพี่ไปเองแบบนี้มันน่าจะสะดวกกว่า”“ก็ได้ค่ะพี่ใหญ่”ปณิชาเดินเอาของไปเก็บที่รถจากนั้นก็เดินไปเตร็ดเตร่อยู่แถวหน้าห้างพอศุภกิจลงจากวินมอเตอร์ไซด์เธอก็รีบเข้าไปทักทายทั
ทีเด็ดหมอเด็ก ตอนที่ 30 เผชิญหน้า
ตุลธรมองนาฬิกาข้อมือซึ่งขณะนี้เป็นเวลาเที่ยงตรง วันนี้เป็นวันอาทิตย์ซึ่งเขาจะต้องไปตรวจที่โรงพยาบาลเอกชนที่ปณิชาทำงานอยู่ ชายหนุ่มไม่อยากไปเลยแต่วันนี้หมอปรียาภัทรไม่ว่างจึงไปออกตรวจแทนเขาไม่ได้ตั้งแต่คุยกับปณิชาเมื่อเย็นวันพุธเขากับเธอก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย และนี่เป็นครั้งแรกที่จะเผชิญหน้ากับหญิงสาว ตุลธรไม่รู้ว่าตัวเองจะมองหน้าเธอได้หรือเปล่าเนื่องจากเขากลัวว่าตัวเองจะใจอ่อนและกลับไปรักเธออีกครั้งเมื่อมาถึงโรงพยาบาลตุลธรก็เห็นว่าปณิชานั้นยิ้มแย้มแจ่มใสกับคนไข้อย่างเคย หัวใจเขากระตุกวูบและรู้สึกหวั่นไหวจนต้องเบือนหน้าหนี“สวัสดีค่ะหมอตุลย์” ปณิชากล่าวทักทายด้วยรอยยิ้มอย่างเคย หากแต่แววตาที่มองนั้นมันว่างเปล่าไม่มีความรักหลงเหลืออยู่ในนั้นอีกแล้ว ตุลธรรู้สึกใจหายอย่างบอกไม่ถูก เขาเป็นคนตัดสัมพันธ์กับเธอเองแต่ตอนนี้กลับรู้สึกว่าตนเองนั้นทำผิดพลาด“สวัสดีครับ”“หมอมีคนไข้รออยู่ 4 คนนะคะ เดี๋ยวเหมยจะให้แพรวาเรียกไปรอหน้าห้องตรวจค่ะ”“ขอบคุณครับ” ตลอดทั้งบ่ายอาทิตย์ชายหนุ่มมักจะมองออกไปยังห้องตรงข้ามซึ่งเป็นห้องสำหรับฉีดวัคซีนเขาเห็นปณิชาทำงานด้วยรอยยิ้มก็เผลอมองอยู่นาน ตุลธ
ทีเด็ดหมอเด็ก ตอนที่ 29 จบเหมือนเดิม
ปณิชานั่งอยู่หลังพวงมาลัยรถจนกระทั่งถึงเวลาสองทุ่ม เมื่อเห็นตุลธรเดินออกมาจากคลินิกเธอก็รีบเปิดประตูออกแล้วเดินเข้าไปหาเขาทันที“หมอตุลย์คะ เหมยว่าเราต้องคุยกันให้รู้เรื่อง”“ผมเหนื่อยมากนะเหมยเอาไว้คุยกันวันหลังได้ไหม”“หมอจะบ่ายเบี่ยงไปถึงไหนมีอะไรก็พูดมาตรงๆ”“คุณอยากให้ผมพูดตรงๆ กับคุณมากใช่ไหม”หญิงสาวรู้สึกแปลกเพราะสรรพนามที่เขาใช้เรียกเธอนั้นมันเปลี่ยนไปแต่ก่อนเขาเรียกชื่อเล่นแต่ตอนนี้เขาแทนชื่อเธอด้วยคำว่าคุณซึ่งมันแสดงออกถึงความห่างเหิน“ค่ะ เหมยอยากรู้ว่าระหว่างเรามันเกิดอะไรขึ้นทำไมหมอถึงเปลี่ยนไปแบบนี้”“ผมก็เป็นของผมแบบนี้แหละ”“แล้วที่ผ่านมาคืออะไรคะ หมอหลอกเหมยมาตลอดเหรอคะว่ารักเหมย”“มันก็แค่คำพูดของผู้ชายน่ะเจ้าชู้” ตุลธรยิ้มมุมปากแววตาที่มองเธอวันนี้มันต่างไป มันไม่หลงเหลือความรู้สึกอะไรในนั้นเลย“เหมยไม่คิดเลยนะคะว่าหมอที่จิตใจดีและอ่อนโยนจะเปลี่ยนไปเป็นคนละคนแบบนี้”“แล้วคุณคาดหวังจะให้ผมเป็นยังไงล่ะ”“เหมยก็คิดว่าคุณแตกต่างจากผู้ชายคนอื่นแต่จริงๆ แล้วก็ไม่เลยสักนิด”“คุณอย่าเอาผมไปเปรียบเทียบกับคนรักเก่าของคุณ”“ทำไมจะเปรียบเทียบไม่ได้ล่ะคะ ในเมื่อคุณก็ไ
ทีเด็ดหมอเด็ก ตอนที่ 28 เงียบหาย
ระหว่างที่ตุลธรไปประชุมที่สิงคโปร์ปณิชาก็มีเรื่องวุ่นเกิดขึ้นเพราะลูกชายของลุงสุพจน์ย้ายมาทำงานที่เมืองไทยเขาอยากได้คอนโดมิเนียมที่เธออาศัยอยู่ในตอนนี้เนื่องจากชายหนุ่มยังไม่ชินกับถนนเมืองไทยจึงอยากย้ายมาอยู่คอนโดมิเนียมที่อยู่ใกล้กับรถไฟฟ้าการเดินทางมาทำงานก็สะดวกกว่าคอนโดมิเนียมของตนเองศุภกิจหรือพี่ใหญ่จึงยื่นข้อเสนอให้ปณิชาย้ายไปอยู่ที่คอนโดมิเนียมของตัวเอง โดยจะซื้อรถยนต์คันใหม่ให้เธอพร้อมกับให้เงินเธออีกก้อนหนึ่งเป็นค่าน้ำมันที่ต้องเพิ่มขึ้นเนื่องจากคอนโดที่จะต้องย้ายไปนั้นอยู่ไกลกว่าที่เดิมประมาณ 5 กิโลเมตรปณิชาคิดว่ามันไม่ได้ลำบากอะไรถ้าหากหญิงสาวจะต้องตื่นเช้าอีกสักนิดเพื่อจะขับรถมาทำงานเพราะเธอเองก็คุ้นเคยกับถนนเส้นนี้ดีต่างจากศุภกิจที่ไปอยู่อเมริกานานนับสิบปี เธอจึงตอบตกลงโดยไม่คิดอะไรมากปณิชาไม่ได้ปรึกษาเรื่องนี้กับตุลธรเพราะมันเรื่องภายในครอบครัวอีกทั้งตอนนี้เขาก็กำลังยุ่งอยู่กับการประชุมเธอคิดจะบอกคนรักในวันที่เขากลับมาถึงเมืองไทยแล้วปณิชาใช้เวลาไม่นานก็ย้ายของทั้งหมดของตัวเองไปยังคอนโดมิเนียมแห่งใหม่โดยครั้งนี้มีอารดาและพาขวัญมาช่วย“ที่นี่น่าอยู่ไม่แพ้ที่เ
ทีเด็ดหมอเด็ก ตอนที่ 27 ก่อนจากต้องถึงใจ nc
หลังจากส่งคนรักถึงขอบสวรรค์ไปแล้วตุลธรก็พลิกให้เธอลงมาอยู่ด้านล่าง เขามองหน้าเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความปรารถนา ก่อนจะบดจูบลงบนริมฝปากบางอยางดูดดื่ม ฝ่ามือร้อนคลึงเคลาสองปทุมอวบอิ่มอย่างมันมือ ปลายนิ้วสะกิดยอดปทุมถันปลุกเร้าจนเสียงหวานครางระงม“อื้อ....หมอตุลย์”จูบจนพอใจเขาก็ลากไล้ความเปียกชื้นไปตามซอกคอหอมกรุ่น ขบเม้มดูดดึงไปตามแรงอารมณ์ที่กำลังพุ่งสูง ผิวเนียนนุ่มขึ้นรอยแดงไปทั่วทุกจุดที่ปากร้อนเลื่อนผ่านและมาหยุดที่ยอดถันสีสวย ตุลธรไม่รอช้าที่จะดูดกินอย่างหิวกระหายขณะที่ท่อนเอ็นร้อนก็กำลังกดเข้าหาความอุ่นของโพรงสวาทอีกครั้ง“อ๊ะ....”“เจ็บเหรอ”ปณิชาส่ายหน้า เธอมองหน้าคนรักแล้วยิ้มยั่วขณะขมิบช่องทางรักทักทายท่อนเอ็นของเขาเป็นจังหวะ“อ้าห์.....จะฆ่าผมให้ตายคาอกเลยใช่ไหม” ตุลธรกัดกรามแน่นแล้วเขาก็เริ่มขยับสะโพกเป็นจังหวะอีกครั้งเพราะถ้ายังอยู่นิ่งปณิชาคงใช้ความอ่อนนุ่มรัดเขาจนแตกเร็วแน่ๆ “อื้ม...หมอขาเหมยเสียว” เธอครางหวานร่างกายสั่นสะท้านเมื่อเขากระแทกกระทั้นตัวเข้าหา ท่อนเอ็นแข็งร้อนเคลื่อนเข้าออกโพรงอุ่นสุดความยาวครั้งแล้วครั้งเล่า เสี
บางทีคุณอาจจะชอบ
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน
เซียงปู้อี๋78.1K viewsเมียขัดดอก
ชะนีติดมันส์67.7K viewsHot Love ของรักท่านประธาน
ณดารินทร์80.9K viewsคุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
ทะเลใต้199.4K viewsบำเรอรักคุณหมอ
ปีศาจชอนซา135 viewsเหนือร้ายด้วยรัก
SaliZa Writers175 viewsเธอคือคู่ไฟต์ของหัวใจ
หยางกวาง12 viewsแค้นรัก เมียเก่า
ณดารินทร์2.4K views
