บทที่ 1100

Bab terbaru

• ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน   บทที่ 1630

  “ข้าจำใบหน้าของเขาไม่ค่อยได้ จำได้เพียงว่าเขามีรูปร่างสูงมาก สูงเป็นพิเศษ สูงกว่าข้ามาก ๆ” องค์หญิงชิงอินกล่าวพลางทำท่าทางประกอบ “แม้ว่าข้าจะจำใบหน้าของเขาได้ไม่ชัด แต่ข้ามั่นใจได้ว่า ขอแค่ข้าเห็นเขาจะต้องจำเขาได้แน่นอน” ฉินเหยี่ยนเย่ว์หนักอึ้งอยู่ในใจเล็กน้อยเหล่าองค์ชายจักมีแม่นมคอยเลี้ยงดู หลัง

• ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน   บทที่ 1629

  องค์หญิงชิงอินพูดเสียงเบาว่าจะไปทางขวา ทว่ากลับเดินตรงไปทางซ้าย!“ท่านเดินผิดทางแล้ว” ฉินเหยี่ยนเย่ว์พูดขึ้นอย่างหมดคำจะพูด “ทางนั้นคือทางซ้าย”องค์หญิงชิงอินมองมือตนเองด้วยความงงงวย จากนั้น ก็โคลงศีรษะเป็นเชิงเข้าใจในทันที “เดินผิดทางแล้ว เดินผิดทางแล้ว”ระหว่างที่นางพูดนั้น ก็เดินไปทางขวาเดินไปได

• ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน   บทที่ 1628

  ฉินเหยี่ยนเย่ว์มองกลุ่มคนน่ารำคาญเหล่านั้นเดินจากไป พลางสูดลมหายใจเข้าลึกอารมณ์ของนางเดิมยังถือว่าไม่เลวหากแต่หลังจากได้เจอกับสถานการณ์ยุ่งเหยิงวุ่นวายนี้เข้า ต่อให้ไม่เสียเปรียบ ก็ยังรู้สึกรำคาญใจอยู่บ้างพูดให้ละเอียดก็คือ นอกจากในวันตรุษที่ไม่มีใครกล้าก่อเรื่องเดือดร้อนขึ้นในครานั้นแล้ว ทุกครั้

• ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน   บทที่ 1627

  หวงกุ้ยเฟยมีโทสะอยู่เต็มทรวงอกนางอยากจะฉีกฉินเหยี่ยนเย่ว์ออกเป็นพันชิ้นหมื่นชิ้นยิ่งนัก ทว่า โอกาสไม่เอื้ออำนวย นางจึงทำได้เพียงยอมไกล่เกลี่ยประนีประนอมหวงกุ้ยเฟยแทบจิกเล็บเข้าไปในเนื้อ โดยหวังจะคั้นเอาเลือดออกมา“เสด็จแม่ ฉินเหยี่ยนเย่ว์ทำเกินไปแล้ว เป็นเพียงชายารองคนหนึ่ง หางชี้ขึ้นฟ้าหมดแล้ว เร

• ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน   บทที่ 1626

  ฉินเหยี่ยนเย่ว์เดินเข้าไปหาท่านหญิงอวี้ฉยง และดึงมือของนางออกอย่างรุนแรงพร้อมกับเสียงกรีดร้องได้ยินเพียงเสียงแกร๊บ และนิ้วมือของท่านหญิงอวี้ฉยงที่ห้อยลงก็กลับมาอยู่ในตำแหน่งเดิม“ก็เป็นเพียงการเคลื่อนตัวเท่านั้นเอง ทำให้กลับคืนตำแหน่งเดิมก็จะไม่ส่งผลกระทบใด ๆ แล้ว” ฉินเหยี่ยนเย่ว์กล่าว“ท่านหญิงหวา

• ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน   บทที่ 1625

  พระพันปีเผลอก้าวถอยหลังไปสองก้าวโดยไม่รู้ตัวสายตาของทุกคนจับจ้องไปที่ฉินเหยี่ยนเย่ว์ฉินเหยี่ยนเย่ว์เหงื่อออกชุ่ม มือกุมตรงหน้าอกไว้แน่น ด้วยความเจ็บปวดมากจนรู้สึกราวกับว่าจะขาดอากาศหายใจลงได้ทุกเมื่อ“หมอหลวง หมอหลวง” ถึงแม้ว่าพระพันปีจะเกลียดฉินเหยี่ยนเย่ว์ ทว่านางกลับไม่สามารถยืนดูคนตายโดยไม่ช่ว