Share

-10- เผ่นหนีไปแล้ว

last update Last Updated: 2024-11-18 10:00:47

-10- เผ่นหนีไปแล้ว

อีธานหยุดหมุนปากกา รอยยิ้มบางอย่างมุมปากทำเอาโบนิตาเสียวสันหลังวาบจนอดไม่ได้ต้องยกมือลูบแขนตัวเอง

“ผมจะถามอีกครั้ง เพื่อนสนิทคุณอยู่ไหน”

“อะ เออ โบไม่ทราบจริง ๆ ค่ะท่านประธาน เดียร์ยังไม่โทรมาหา”

กึก กึก กึก

เสียงปากกาเคาะลงโต๊ะทำงานเบี่ยงความสนใจให้โบนิตาหันไปจับจ้อง ปากการาคาแพงสีดำมันถูกท่านประธานร่างสูงใหญ่เคาะเป็นจังหวะคล้ายรอคอย

“บะ โบ ถ้าโบทราบแล้วจะรีบแจ้งท่านประธานทันทีค่ะ”

“ครึ่งชั่วโมง”

“คะ อะไรนะคะท่านประธาน”

“ผมให้เวลาคุณครึ่งชั่วโมง โบนิตา ออกไปได้”

พรวด! ครืนนน

โบนิตาแทบทะลึ่งตัวลืมมารยาท เธอผุดลุกจนเก้าอี้ลากไปด้านหลังผลุนผลันสับขาออกจากห้องเหงื่อโทรมกายไม่รู้ตัว

ไอ้เดียร์ แก ไปทำอะไรประธาน

กริ๊งงงง!!

โบนิตารีบควักโทรศัพท์ออกจากเสื้อสูทต่อสายหาเพื่อนรักขณะเดินไปทางห้องน้ำ

“ว่าไงโบ”

“ฉันควรจะถามแกมากกว่าเดียร์ ว่าไง!!”

“อะไรว่ะ แกกระแทกเสียงใส่ฉันทำไม มีอะไรหรือเปล่าคนกำลังรีบ”

“รีบ! รีบไปไหน แกจะหนีท่านประธานรูปหล่อไปไหน”

“อะไรกัน หงุดหงิดแต่เช้า”

“หงุดหงิด!!! คำว่าหงุดหงิด เฮอะ! มันน้อยไปไอ้เดียร์ แกเพิ่งทำให้ฉันต้องปะทะกับประธานของแกมา”

“เขาไม่ใช่ประธานของฉัน”

“นั่นไม่ใช่ประเด็น ประเด็นคือ แกลาพักร้อนแล้ววิ่งแจ้นหนีโดยทิ้งให้ไอ้เพื่อนรักคนนี้รับหน้า ฉันเกือบ...บอกตรง ๆ เกือบเป็นลมไปแล้ว”

“หมายความว่ายังไง”

“เมื่อกี้ ประธานเรียกฉันไปถามหาแก สายตางี้ โอ๊ยยยย น่ากลัว เมื่อคืนแกไปทำอะไรเขา ตอนออกไปเห็นจี๋จ๋ากันดี”

โบนิตามองตัวเองในกระจกห้องน้ำดวงตายังตื่นตระหนกจึงสลัดศีรษะเพื่อผ่อนคลาย

“ฉะ ฉัน แค่ หลอกแล้วจับเขามัดไว้ จากนั้นก็หนีออกมา”

“ฮะ... แกทำ มัด”

“เรื่องมันยาว พูดในโทรศัพท์คงไม่เหมาะมั้งโบ”

“แล้วนี่แกอยู่ไหน”

“บ้าน แต่กำลังจะไปภูเก็ตแล้ว”

“ไปภูเก็ต แกลาพักร้อนกี่วัน”

“หนึ่งเดือน”

“ฮะ หนึ่งเดือน”

“แค่นี้นะต้องไปแล้วเดี๋ยวไม่ทันเครื่อง”

“ไอ้เดียร์ เดียร์”

โบนิตาจ้องโทรศัพท์ที่เพื่อนรักวางสายไปแล้วก่อนเหลือบตามองตัวเองหน้ากระจก กลืนน้ำลายเอื้อก พาร่างอ่อนระโหยหมดแรงออกมาจากห้องน้ำ

ขอแวะชงกาแฟเรียกขวัญให้ตัวเองก่อนแล้วกัน

สาวร่างเล็กลากขาเดินอ่อนเปลี้ยด้วยใจห่อเหี่ยวเข้าไปห้องชงกาแฟพลันชะงักเมื่อพบกับคนที่ไม่ต้องการเจออีกคน

“เออ สวัสดีค่ะคุณอลัน”

“ครับ มาชงกาแฟเหมือนกันเหรอครับ”

“ค่ะ ค่ะ”

เธอเดินตัวลีบเข้าไปในห้องขนาดไม่ใหญ่มากนักสำหรับชงกาแฟในชั้นพนักงานระดับผู้บริหาร

“คุณเคยลองยี่ห้อนี้หรือยังครับ คุณโบนิตา”

มือเล็กสั่นเบายามได้ยินเสียงทุ้ม

“ยังคะ”

“งั้น ผมชงให้นะครับ”

โบนิตาแหงนศีรษะจ้องสบตาสีฟ้าจัดที่กำลังพราวระยับ รอยยิ้มกว้างบนใบหน้าหล่ออย่างหนุ่มอเมริกัน ผมสีน้ำตาลอ่อนหวีปาดเรียบลงน้ำมันและเสื้อสูทราคาแพง

ดวงหน้าคนร่างเล็กขึ้นสีทันตาแล้วพยักหน้ารับอย่างช่วยเหลือเองไม่ได้

แอ๊ด..คลิก!

เสียงประตูเปิดปิดทำให้อีธานละสายตาจากหน้าต่าง ขณะยืนสูบซิการ์ครุ่นคิดเรื่องคืนก่อน

“กาแฟสักหน่อยไหมครับเจ้านาย จะได้ลดอาการ เออ..อาการงุ่นง่าน”

อีธานหรี่ตามองแล้วเบือนหน้ากลับไปยังถนนด้านล่าง อลันจึงวางกาแฟไว้บนโต๊ะก่อนนั่งลงตรงข้าม

“จะหงุดไปทำไมอีธาน ก็แค่โดนลอกคราบ”

“ฉันไม่ได้โดนลอกคราบ!!”

“ฮ่า ฮ่า ไม่โดนลอกคราบแล้วเรียกอะไรดี สภาพจากที่เห็น แก..เปลือย แบบล้อนจ้อน น้องชายแกห้อยต่องแต่ง มือโดนมัดข้างหลัง นี่แกไปทำเอาท่าไหนให้คุณเดียร์หลอกแกได้”

“แม่ตัวแสบ”

อีธานพึมพำในลำคอแล้วเดินกลับมานั่ง ขยี้ดับซิการ์แล้วยกกาแฟขึ้นจิบ

“เมื่อเช้าฉันเรียกแม่คนเพื่อนเข้ามาถาม แต่ไม่ค่อยได้เรื่อง ป่านนี้ร้องไห้ไปแล้วมั้ง”

“อืม..โบนิตา น่ารักดี”

“เหอะ! คงจะแสบกันทั้งคู่”

“ไม่ว่ะ ฉันว่าโบนิตาไม่เจ้าเล่ห์เหมือนคนของนาย เธออ่อนหวาน พูดเพราะ ตัวเล็ก และหน้าแดง”

“ทำไม ดูท่าจะติดใจนะอลัน”

“เออ.. ก็น่ารักดี ฉันถามมาให้แล้ว”

อีธานโก่งคิ้วสูงทันทีเมื่อได้ยิน

“ไปภูเก็ตหนึ่งเดือน รีสอร์ทส่วนตัว ซื้อไว้พักผ่อนหนึ่งหลัง ไปกันแค่ปีละครั้ง แต่บังเอิญว่ะดันเป็นรีสอร์ทในเครือเรา ภัทราพาราไดซ์”

“จองตั๋วเลย ขอวันนี้”

“แต่ฉันไม่ไปด้วยนะอีธาน ฉันมีเรื่องต้องจัดการกับคนเพื่อน”

อีธานยกกาแฟขึ้นจิบ บนใบหน้าคมเข้มแต้มรอยยิ้มมุมปาก รอยยิ้มที่อลันมองแล้วขนลุก เพื่อนเขาคนนี้ช่างเป็นผู้ชายที่เจ้าคิดเจ้าแค้นเสียจริง

ซ่า .. ซ่า ... ซ่า

คงไม่มีที่ไหนบนโลกนี้อีกแล้วที่ทำให้ซินเดียรู้สึกสงบและปลอดภัยเท่ากับที่นี่

ร่างระหงยืนนิ่งบนชานระเบียงห้องพักที่ยื่นออกจากหน้าผาไปเล็กน้อย เบื้องล่างคือผืนป่า เบื้องหน้าไกลออกไปคือทะเล และยามนี้ฝนกำลังตกพร่ำไม่หนักมากนัก เส้นสายละลองฝนเพียงให้เธอชื้นตัวเท่านั้น

ก๊อก ก๊อก

“คงเป็นรูมเซอร์วิส”

เสียงหวานเอ่ยคนเดียวแล้วเดินไปเปิดประตู บริกรนำรถเข็นอาหารจำนวนมากเข้ามา

“เชิญค่ะ”

ซินเดียถอยหลังเปิดประตูกว้างให้บริกรโรงแรมเข้ามาในห้อง

“เรียบร้อยค่ะมาดาม ต้องการเพิ่มเติมโทรสั่งได้ตลอดนะคะ ครัวเราปิดสามทุ่มค่ะ”

“ค่ะ คงไม่ต้องการอะไรแล้ว นี่สั่งมาเผื่อถึงพรุ่งนี้เช้า อ๋อ! นี่ทิปค่ะ”

บริกรไหว้งดงามรับทิปแบงก์ร้อยสามใบ ยิ้มหวานกว่าเดิม

“ขอให้มาดามมีความสุขในวันพักผ่อนนะคะ”

“แน่นอนค่ะ ขอบคุณอีกครั้งนะคะ”

ซินเดียเดินกลับไปยังรถเข็น เลือกหยิบแชมเปญราคาแพงที่เธอจงใจสั่งมาเป็นพิเศษเพื่อฉลอง ดวงหน้าหวานยิ้มกว้างรินน้ำสีเหลืองทองลงแก้วทรงสูงก่อนยกขึ้นชูไปทางระเบียง

“แด่อีธาน ฮ่า ฮ่า ฮ่า”

มือเล็กเรียวยกแก้วขึ้นกระดกรวดเดียวหมดก่อนรินให้ตัวเองใหม่ พลางเดินไปด้วยยังระเบียงด้านหน้า หย่อนสะโพกบนโซฟานุ่มข้างอ่างจากุซซี่ วางขวดแชมเปญบนพื้นระเบียงแล้วจึงยกแก้วเครื่องดื่มน้ำสีทองรสแรง หวาน หอม ซ่า ยิ้มมุมปากอีกครั้ง

ใช่แล้วอีธาน ฉันมันตัวแสบ

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night   -25-nc จบบริบูรณ์

    -25-nc จบบริบูรณ์อีธานกดศีรษะคนร่างเล็กลงจมฟูกแทนแล้วคว้าโทรศัพท์มาจากมือเล็กปัดรับสาย“ครับแม่ อีธานครับ เดียร์อยู่กับผมครับ ครับแม่ คงราวสามวันถึงจะได้กลับบ้านนะครับ ครับผมรับปากจะดูแลอย่างดีเลยครับแม่ สวัสดีครับ” พูดทั้ง ๆ ที่หอบหายใจหนักหน่วงซินเดียตาเบิกกว้างอยู่กับที่ ตัวดิ้นหนีแต่ได้แค่อึกอักดั่งปลาถูกกด เพราะมือแกร่งจับแน่นบนศีรษะ ท่อนล่างเสียบเสย หางตามองเห็นโทรศัพท์ถูกโยนตกมาตรงหน้า เขาวางสายแม่จันทร์นิลไปแล้ว“อีธาน คุณจะบ้าหรือไง นั่นคุณบอกอะไรแม่!”“อ่า แคบ หืมม์ แค่บอกเดียร์อยู่กับผมไง”“แต่ อ่า หยุดนะ อ่า อย่าเพิ่งกระแทกสิ อีธาน...”เสียงหวานขาดหายทันควันยามลำแกร่งเนื้ออุ่นสอดใส่เต็มลำรักกดแน่นคลึงเน้นก่อนกระทั้นถี่แรงขึ้น เขายืนบนพื้นให้หัวเข่าทาบขอบเตียงเป็นหลักขณะเสือกกายนำท่อนมังกรยักษ์สอดใส่ไม่ผ่อนปรนตับ ตับ ตับร่างระหงสั่นสะเทือนตามแรงตอกใส่ อีธานกระหนำลงร่องรักด้วยเรี่ยวแรงชายเต็มเปี่ยมไฟพิศวาสท่วมท้นทรวงอกอัดแน่นด้วยอารมณ์บางอย่างที่พัดพากระพือภายในมาหลายวัน เขากำเส้นผมดกหนาไว้ในมือกดแน่นเพื่อส่งแรงให้ร่างเล็กใต้ตัวสั่นไหวไปพร้อมกับเขา ใกล้แตะจุดสุดยอดแล้วช

  • ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night   - 24 nc

    - 24 ncอีธานรัดคนร่างเล็กกว่าไว้แน่นขณะจับเอวคอดให้เคลื่อนไหวดั่งใจต้องการ อีกมือรั้งชุดเดรสลงอีกกองบั้นเอวก่อนบีบเคล้นคลึงเนินนมกระเพื่อมไหวตรงหน้า ปากล้วงลึกเสาะหาความหวานล้ำอย่างที่เขาไม่เคยพบเจอมาก่อน หรือเป็นเพราะใจของเขาเองต่างหากที่กำลังพองโตลำแกร่งทะลวงขึ้นแทรกกลีบอ่อนนุ่มบอบบาง ต้องการส่งให้สาวด้านบนถึงฝั่งฝันอย่างรุนแรงและรวดเร็ว“เดียร์ อ่า คนดี อ่า แคบ รัด ซี้ดด”เขาผละปากออกส่งเสียงครางแล้วเลื่อนลงหายอดหัวชูชันเต่งตึง ดูดกลืนและขบกัด วนหาเต้างามอีกข้างทำเช่นเดียวกันแล้วค่อยปาดเลีย คลุกหน้าลงกลางทรวงอกเบี่ยงปากครอบเนื้ออ่อนนุ่มดูดดึงเขารู้ว่าทำเช่นนี้จะทำให้เนินทรวงเป็นรอยช้ำเขียว แต่มันช่างให้ความรู้สึกที่ดียามมองเนื้อนวลขาวตรงหน้าขึ้นสีจากฝีมือตัวเอง อีกมือบีบขยำเสียวร้าวทั่วหน้าท้อง - - และยังไม่ทันได้ถอดกางเกง“ใกล้หรือยังเดียร์ อ่า ใกล้เสร็จหรือยัง”อีธานละมือออกจากทรวงงามเลื่อนลงหน้าท้องบีบคลึงก่อนหงายมือลงซอกหลืบเปียกฉ่ำหวาน“อีธาน อ่า”ร่างระหงคุกเข่าขยับถี่เคลื่อนขึ้นลงรูดท่อนเนื้ออุ่นร้อนเร่งเร้าดั่งเช่นคนใต้ร่าง มือแกร่งกุมเนื้อสวาทนิ่มอูมลงแรงบีบก่อนเลื่อนนิ

  • ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night   -23-nc

    -23-ncอีธานล้วงนิ้วเข้าถุงน่องคลึงเนื้อนิ่มโคนต้นขาใกล้จุดลี้ลับก่อนดีดเพียะ!!คราวนี้เป็นซินเดียที่สะดุ้งสุดตัวยามถุงน่องดีดลงเนื้อโคนขา“ดึงเสื้อลง แล้วผมจะปราณีอย่างที่สุด”ซินเดียพวงแก้มแดงซ่านสะท้านไปทั่วร่างยามสันจมูกจดลงหัวเข่าแล้วเลื่อนไต่ขึ้นจากนั้นจึงหยุดเงยหน้าขึ้น“ไม่กล้า?”ริมฝีปากกระจับสาดสีแดงเต็มอิ่มเม้มคว่ำทันที เอื้อมมือขึ้นตั้งใจดึงลงพลันมือแกร่งรั้งข้อมือเธอไว้เสียก่อน“ช้า ๆ เดียร์ ค่อย ๆ เปิด” ว่าพลางยืดกายกลับไปที่เดิมนั่งเอนกายเท้าแขนลงฟูก มองภาพงดงามตรงหน้าด้วยสีหน้าคนเหนือกว่าพร้อมรอยยิ้มมุมปาก“อ่า เอาลงอีก” น้ำเสียงกระเส่าอีธานใจเต้นแรงจับจ้องเนินเนื้อนมขาวผ่องกำลังถูกเปิดเปลือยออกทีละน้อย นิ้วเรียวทาสีแดงเช่นกันเกี่ยวขอบชุดเกาะอกไว้ขยับกระทั่งเต้าซ้ายหลุดออกผัวะ! เฮือก!“ชอบแบบนี้เหรออีธาน”“ใช่ ชอบมาก อ่า ลองลูบนมตัวเอง ไม่ ไม่ ทำแบบวันนั้น บีบหัว ขยี้น้อย ๆ”ซินเดียปากสั่นยามเลื่อนนิ้วลงหัวนมสีชมพู ส่งนิ้วชี้และหัวแม่มือบี้ปลายเล็กน้อยคลึงวน“อา เดียร์ ผมแย่แน่ ๆ”เธอยกแชมเปญกระดกอมไว้ในปากแล้วปล่อยให้มันไหลลงผ่านลำคอ ลากนิ้วพาน้ำรสแรงลงเข้าหาปลายยอ

  • ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night   - 22 - nc

    - 22 - ncแอ๊ด...คลิก...อีธานเดินนำเข้าห้องชุดที่เขามาเปิดไว้ก่อนเข้าไปในผับเมื่อหัวค่ำ ตรงไปยังโซฟาหยิบขวดแชมเปญแช่น้ำไว้แล้วอย่างดีขึ้นมาเปิดป๊อก!!มือรินแชมเปญราคาแพงลงแก้วสองใบ ตาลอบสังเกตคนร่างเล็กกว่า จากนั้นจึงเดินไปยังหน้าต่าง รูดม่านออกพลางจิบน้ำสีเหลืองรสแรงไปด้วย ก่อนหันกลับมามองซินเดียตรง ๆ ที่ดูเหมือนยังยืนสับสนอยู่กลางห้อง“ส่วนตัวแล้วเดียร์” อีธานยกแก้วขึ้น อีกมือผายออกดวงตาคมกล้ายังจดจ้องมองร่างระหงกำลังขยับเดินเข้ามาใกล้แล้วก้มลงหยิบแก้วแชมเปญยกดื่มรวดเดียวหมดก่อนรินอีกแก้วยกดื่ม“ระวังจะเมาแล้วพลาดของดีนะ”“คะ แค่ก ๆ ๆ”ด้วยความรีบร้อนยกดื่มทำให้ซินเดียสำลักเล็กน้อย เธอวางแก้วลงแล้วเดินเข้าไปหาร่างสูงใหญ่กระทั่งห่างกันราวสามก้าว - - นี่เธอไม่ได้นับทุกครั้งหรอก แต่บังเอิญว่าสังเกตเห็นอีธานยกแก้วขึ้นจิบเอียงร่างพิงกระจก กวาดสายตาขึ้นลงเชื่องช้ามองร่างตรงหน้าใกล้หมดความอดทนเต็มทน โดยเฉพาะเจ้าตาข่ายสีแดงสานตลอดทั้งท่อนขางาม ทำเอาเขาอยากจะรู้ว่าส่วนบนมันไปสิ้นสุดที่ตรงไหน“ฉันพูดไม่ค่อยเก่งเท่าไร”“พูดไม่ค่อยเก่ง..อ่า นั่นคงไม่จริง เมื่อครู่ตอนอยู่ในผับปากคุณค่อนข้าง

  • ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night   -21- ต่างระเบิดอารมณ์

    -21- ต่างระเบิดอารมณ์เขาดันร่างเธอไปด้านหลังใช้ร่างตัวเองบังไว้ พลางยืดกายตัวเองข่มคู่ต่อสู้ที่ร่างเล็กกว่า แต่ดูเหมือนว่าไอ้หมอนี่เองก็ไม่ยอม ทำท่าลุกขึ้นยืนแล้วจึงผงะถอยฉากเนื่องจากสูงเลยหัวไหล่อีธานมาเล็กน้อยเท่านั้นอีธานไม่พูดมากอะไรอีก หลุบตาลงมองผู้ชายร่างเตี้ยกว่าเย็นชาพิฆาตแล้วดึงข้อมือซินเดียออกเดินไปยังโต๊ะ“อีธานคะ เกิดอะไรขึ้น”เสียงหวานอ่อนนุ่มของนางแบบสาวทำให้ซินเดียชำเลืองมอง พลันโดนอีธานดันผลักออกให้ไปยืนข้างโบนิตา“ไม่มีอะไรหรอกลิซ สนุกต่อเถอะ คุณเฉินด้วยครับ ขอโทษด้วย”“แล้วนี่ใครกันครับ คุณอีธานไม่เห็นแนะนำให้รู้จัก”คิ้วเข้มกระตุกเบาแล้วค่อยเบือนหน้ากลับไปมองตัวต้นเหตุ ตัวปัญหาใหญ่ที่มาพร้อมชุดยั่วใจ เอ่ยขึ้นเสียงราบเรียบ“แค่..พนักงานในบริษัท” เสียงเย็นชา“ฉันชื่อซินเดียค่ะ เรียกเดียร์ก็ได้ค่ะ รองผู้อำนวยการฝ่ายขาย”“ยินดีอย่างยิ่งครับ มาครับ ชนแก้ว”ซินเดียมองหาแก้วของตัวเองแต่ไม่มีเลยแย่งเอาแก้วจากมือเพื่อนรักโบนิตามาก่อน ยื่นไปตรงหน้าแกร้ง!!“ค่ะ ชนค่ะ ยินดีที่ได้ร่วมงานกันค่ะ”อีธานคิ้วกระตุกอีกครั้ง ดูมาดสาวสังคมจัดชุดยั่วยวนยิ้มหัวร่อต่อกระชิกกับผู้ร่วมทุ

  • ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night   -20- ไม่รู้จะง้อยังไงแล้ว

    -20- ไม่รู้จะง้อยังไงแล้ว“อีธาน”ซินเดียเอ่ยเรียกทันทีขณะที่ประธานบริษัทหนุ่มกำลังเดินผ่านร่างเธอไป แต่ดูท่าท่านประธานจะยังงอนเพราะทำเพียงตวัดหางตาใส่จากนั้นเชิดหน้ากลับเดินออกห่าง - - ทำเป็นผู้หญิงไปได้ร่างระหงรีบโผออกจากมุมเสาออกเดินแกมวิ่งตามร่างสูงใหญ่ตรงหน้าแล้ววิ่งไปขวางทางยกมือกางออกทั้งสอง แหงนศีรษะขึ้นจ้องตา“ฉัน ฉันขอโทษ”เธอยื่นกล่องช็อกโกแลตขนาดเล็กให้แต่อีธานไม่รับ ยังคงหลุบตาก้มมองก่อนออกเดินเบี่ยงไปด้านซ้าย แต่ซินเดียก้าวเท้าขวางหน้าอีกครั้ง“อีธาน ฉันขอโทษที่พูดไม่ดี”คิ้วเข้มเริ่มขมวดแล้วก้าวไปด้านขวาพลันซินเดียก้าวขวางไว้อีกเช่นเดิม“ฉันพูดจากใจจริงนะ อีธาน คุณจะยกโทษให้ฉันได้ไหม”คราวนี้เขาก้มลงมองส่งสายตาเย็นชาให้แล้วจึงค่อยเปล่งเสียงทุ้มต่ำ“คุณไม่กลัวคนในบริษัทนินทาแล้วหรือเดียร์”“ไม่ ฉันไม่กลัวแล้ว อีธาน คุณหายโกรธฉันแล้วใช่ไหม”“ฮึ ผมจะไปมีสิทธิ์โกรธอะไรคุณกันเดียร์ ผมมันแค่ผู้ชายที่คุณเคยวันไนท์ด้วยเท่านั้น อ๋อ อาจจะพิเศษหน่อยตรงที่ได้เปิดซิง”พวงแก้มทั้งสองข้างของซินเดียแดงซ่านระเรื่อลามถึงลำคอรีบหันมองซ้ายขวาก่อนผ่อนลมหายใจเมื่อไม่เห็นใคร“เห็นไหม คุณยังก

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status