ชะเอมเงียบไม่ได้ตอบคำถามของพายุ เธอเจ็บและจุกเขาทำเธอรุนแรง ร่างกายบอบบางสั่นกระเพื่อมเคลื่อนไหวไปแทบทุกสัดส่วน ใบหน้าสวยหันหนีเมินไปทางอื่น เธอไม่อยากมองเขาไอ้คนใจร้ายที่ไม่เคยฟังและไม่มีเหตุผลเอาซะเลย
“จะบอกไม่บอก?” พายุมองไปยังใบหน้าสวยของชะเอมผู้หญิงที่ทำให้เขาคลั่งไคล้ลุ่มหลงจนแทบบ้า มือหนาจับขาเรียวของเธอแยกออกจากกันให้มากขึ้นแล้วโน้มตัวลงมาถามเธอใกล้ๆอีกครั้ง ใบหน้าของเขาอยู่ระดับเดียวกับใบหน้าของเธอ ทุกทีที่ตอกกระแทกเข้าออก เขาจะได้เห็นใบหน้าสวยหวานทำสีหน้าเหยเกไปด้วยความเจ็บปนเสียวแบบใกล้ๆจนเขาอยากจะก้มตัวลงไปจูบทาบทับริมฝีปากบางของเธอ
“อ๊ะพี่! บะ..เบาหน่อยมันจุก”
ชายหนุ่มยังคงเร่งเครื่องกระแทกท่อนลำเข้าออกด้วยความเร็วและแรงจนตัวเธอกระเพื่อมสั่นไหวไปทั้งตัว หน้าอกอวบเสียดสีไปมากับแผงอกของชายหนุ่มจนมันแข็งเป็นไต
“ก็บอกมาสักทีฉันรอฟังอยู่” ชายหนุ่มถามเธออีกครั้ง เขาจะถามเธอเป็นครั้งสุดท้ายถ้ายังไม่ยอมตอบกัน เธอได้คลานลงจากเตียงแน่ เธอรู้ว่าเขาพูดจริงและเธอไม่อยากโดนเขาเอาจนต้องคลานลงจากเตียงแบบนั้น
“ไม่ได้ทำอะไรเลย อะ..อ๊ะ พะ..พี่แชมเปญก็อยู่ในห้องด้วย อื้อ~” พายุถึงกับอึ้งไปเล
