บทที่ 811

Latest chapter

• ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1178

  แต่เธอไม่อาจมองฉู่เฉินทำผิดพลาดซ้ำแล้วซ้ำเล่าได้ตลอดพอได้ยินคำพูดของซ่งหนิงซวง ลู่เชี่ยนก็เผยสีหน้าดูแคลนทันที ก่อนจะมองไปทางฉู่เฉินแล้วพูดว่า “ฉู่เฉิน ฉันกล้ารับประกันเลยว่า ขอเพียงคุณกล้าเหยียบเข้าไปในสำนักชิงอวิ๋นสักก้าว วันหน้าคุณจะไม่มีที่ยืนในทั่วทั้งแดนมังกรอีก!” ทันทีที่สิ้นเสียงพูด ฉู่เฉินพลันหัวเราะหยัน มองลู่เชี่ยนอย่างพิจารณาแล้วพูดว่า “ไม่มีที่ให้ผมยืนเหรอ? ผมกลัวว่าทางเดินเล็ก ๆ ในป่าของคุณจะคับแคบเกินไป ไม่พอที่จะรองรับตัวของผมหรอก!”หืม?ลู่เชี่ยนกับสวีเฟิงตกตะลึงกับคำพูดของฉู่เฉินไปชั่วขณะพูดตามตรง พวกเขาสองคนยังเป็นเด็กชายเด็กหญิงอยู่เลย จะเข้าใจความหมายลึกซึ้งในคำพูดของฉู่เฉินได้ที่ไหนกัน?ทางเดินเล็ก ๆ ในป่าอะไร รองรับตัวของคุณไม่ได้อะไร“ฉู่เฉิน เราไม่มีเวลามาพูดพล่ามกับคุณที่นี่...”ยังไม่ทันที่สวีเฟิงจะพูดจบ ฉู่เฉินพลันสะบัดมือตบหน้าไปหนึ่งฉาด!เพียะ!เสียงตบดังกังวาน สวี่เฟิงหมุนสามตลบกลางอากาศก่อนจะกระแทกลงกับพื้นอย่างรุนแรง!พอเห็นสวีเฟิงโดนตบ ลู่เชี่ยนกำลังคิดจะก้าวเข้ามา แต่ฝ่ามือที่รวดเร็วเหมือนสายฟ้าแลบก็ตบใส่หน้าเธออย่างคาดไม่ถึง!เสียงดังก

• ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1177

  ในความคิดของของสวีเฟิง ต่อให้เป็นเจ้าสำนักระดับแถวหน้าของภูเขาคุนหลุน เมื่อเจอพวกเขาก็ต้องไว้หน้าเล็กน้อย นับประสาอะไรกับฉู่เฉินล่ะ?ไม่เห็นเหรอว่าเทพสังหารกับหลินเจี้ยนเฟิงยืนอยู่กับที่ ไม่กล้าเคลื่อนไหวเลย? คนตัวเล็ก ๆ อย่างฉู่เฉินจะก่อเรื่องอะไรได้! “พ่อแม่พวกคุณตายไวเกินไป เลยไม่ได้สั่งสอนให้พวกคุณพูดภาษาคนสินะ?” ฉู่เฉินทำหน้าเคร่งขรึม หัวเราะหยัน เอ่ยพลางมองสวีเฟิงอย่างพิจารณา“คนแซ่ฉู่ ฉันขอเตือนไว้เลยนะ พวกเราไม่ได้เจรจากับคุณ แต่เป็นตัวแทนสำนักของเรา ขอสั่งให้คุณไสหัวไปจากภูเขาคุนหลุนเดี๋ยวนี้!” ลู่เชี่ยนเห็นฉู่เฉินยังคงดื้อดึงไม่ยอมเชื่อฟัง นัยน์ตางดงามก็ถลึงใส่ทีหนึ่ง ตวาดเสียงดังด้วยสีหน้าเย่อหยิ่งฉู่เฉินได้ยินคำพูดนี้ก็อดสังเกตลู่เชี่ยนอยู่หลายครั้งไม่ได้ ภายนอกดูไม่โดดเด่น แต่ภายในกลับมีของ!เรียวขายาวขาวผ่องคู่นั้น เพียงพอให้เล่นสนุกทั้งวันเลย!เพียงแต่ปากของเธอเหม็นยิ่งกว่าห้องส้วมจริง ๆ!“ฉู่เฉิน ผมว่าคุณยังไม่เข้าใจ คุณก่อเรื่องใหญ่โตแค่ไหน ฆ่าเจ้าสำนักไปหนึ่งคนก็เป็นความผิดที่ไม่อาจให้อภัยได้แล้ว สำนักเราไม่ได้ตามเอาโทษคุณก็เป็นความเมตตาอย่างสูงแล้ว ดัง

• ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1176

  “เรื่องในนี้มันลึกล้ำเกินไป ต้องมีจุดสมดุลระหว่างขุมกำลังฝ่ายต่าง ๆ ถ้าเกิดฉู่เฉินกวาดล้างสำนักชิงอวิ๋นจริง ๆ งั้นขุมกำลังของเมืองชิงหลงก็ต้องถูกแบ่งใหม่!” “อีกอย่าง สำนักชิงอวิ๋นก็เป็นหนึ่งในสิบสำนักใหญ่รอบนอกภูเขาคุนหลุน ถ้าถูกกวาดล้าง ขุมกำลังทั้งหมดในภูเขาคุนหลุนก็ต้องโดนล้างไพ่ใหม่หมดด้วย ฉู่เฉินเขาจะแบกรับความผิดใหญ่หลวงขนาดนี้ไหวเหรอ?” “ดังนั้นฉันถึงกล้าฟันธงว่าฉู่เฉินแค่วางท่าเท่านั้น ไม่มีทางลงมือจริง ๆ หรอก!” หลินเจิ้งไท่กล่าวอย่างมั่นใจเต็มเปี่ยม“แต่ว่า...ผมยังรู้สึกว่าตระกูลหลินของเราควรตั้งตัวใหม่ ทางที่ดีรีบขีดเส้นแบ่งกับสำนักชิงอวิ๋นโดยเร็วที่สุดถึงจะถูกนะครับ!” หลินเทียนหยางพูดด้วยสีหน้ากังวลโลกแห่งการหยั่งรู้ไม่เหมือนกับโลกมนุษย์ธรรมดา บางทีสำนักหนึ่งหรือตระกูลหนึ่งอาจจะล่มสลายได้ด้วยความคิดเดียวเท่านั้นขอเพียงยืนผิดฝั่งสักครั้งก็ไม่มีวันลืมตาอ้าปากได้อีกเลย“ไม่จำเป็นหรอก หัวเอ๋อร์กับเยว่หรูเป็นคนของฉู่เฉินไม่ใช่หรือไง? ต่อให้สำนักชิงอวิ๋นล่มสลายไปจริง ๆ ก็ไม่มีทางพัวพันถึงตระกูลหลินของเราแน่นอน!” “ตรงกันข้าม ถ้าสำนักชิงอวิ๋นไม่อยู่แล้ว ก็ถึงเวลาที่คว

• ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1175

  “กะ...เกิดเรื่องใหญ่แล้ว!” หลังจากมองส่งพวกฉู่เฉินเดินจากไปไกล ฮว่าเจิ้นสยงก็ตะโกนเสียงดังลั่นพลางสั่นเทิ้ม! ถ้าเกิดสำนักชิงอวิ๋นถูกฉู่เฉินกวาดล้างขึ้นมาจริง ๆ นั่นก็เป็นเรื่องร้ายแรงแล้ว! ตลอดหลายร้อยปีที่ผ่านมา ไม่เคยมีผู้บำเพ็ญเพียรจากโลกมนุษย์ธรรมดาสักคนที่สามารถกวาดล้างสำนักของสี่เขตศักดิ์สิทธิ์ได้ ถ้าเกิดฉู่เฉินทำลายข้อห้ามหลายร้อยปีมานี้ได้ นั่นหมายความว่าอะไร แม้แต่ฮว่าเจิ้นสยงก็ยังไม่กล้าจินตนาการเลย!“ระ...รีบแจ้งผู้อาวุโสทั้งเจ็ดของสำนักชิงอวิ๋นเร็วเข้า เจ้าสำนักถูกฆ่า ฉู่เฉินพาเทพสังหารกับหลินเจี้ยนเฟิงไปกวาดล้างสำนักแล้ว!” ฮว่าเจิ้นสยงล้วงมือถือออกมาพลางสั่นระริก แต่เป็นเพราะตกใจกลัวมากเกินไป ไม่ว่าอย่างไรก็กดปุ่มไม่ถูก ร้อนใจจนถึงขนาดที่เขาตะคอกใส่ผู้ติดตามหลายคนที่อยู่ทางด้านข้างด้วยความโกรธเกรี้ยว! ผู้ติดตามสองคนของเขาเพิ่งได้สติกลับมาจากการตกตะลึงเช่นกัน ก่อนจะรีบโทรศัพท์ไปหาสำนักชิงอวิ๋นทันที เวลานี้เอง ผู้คนของโลกแห่งการหยั่งรู้ที่มาชมการประลองก็ได้สติกลับมาทันที ก่อนจนเผยแพร่ข่าวนี้ออกไปสะเทือนไปทั่วรอบนอกภูเขาคุนหลุนอยู่ชั่วขณะหนึ่งแล้ว! กวาดล้างสำ

• ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1174

  ต่อให้ฉู่เฉินอยากเล่นงานพวกเขาจนพิการจริง ๆ เกรงว่าแม้แต่เทพสังหารกับหลินเจี้ยนเฟิงก็แบกรับความผิดใหญ่หลวงขนาดนี้ไม่ไหวเหมือนกันใช่ไหมล่ะ? ไม่อย่างนั้น เมื่อต่างฝ่ายต่างฉีกหน้ากันขึ้นมา นั่นก็คงเป็นสงครามวุ่นวายครั้งใหญ่ไปทั่วทั้งโลกแห่งการหยั่งรู้แล้ว เทพสังหารกับหลินเจี้ยนเฟิงจะแบกความรับผิดชอบใหญ่หลวงเช่นนี้ไหวเหรอ?เพียงแต่ว่าท่านธรรมมาจารย์สำนักชิงอวิ๋นเพิ่งพูดจบ ฉู่เฉินก็หัวเราะหยันแล้วพูดว่า “โอ๊ะ งั้นผมคงดูแคลนเกินไปแล้ว มีโลกแห่งการหยั่งรู้ทั้งโลกอยู่เบื้องหลัง คุณพูดออกมาจากปากได้ยังไงน่ะ?”“พวกคุณคิดว่าอย่างมากสุดผมแค่ตบหน้าพวกคุณไม่กี่ฉาด ทำให้พวกคุณเสียหน้าเท่านั้น แต่ไม่กล้าทำอะไรพวกคุณแน่นอนใช่ไหม?” เมื่อท่านธรรมาจารย์สำนักชิงอวิ๋นได้ยินคำพูดนี้ก็เผยรอยยิ้มหยันบนใบหน้าแล้วพูดว่า “ไม่ใช่หรือไง? ถ้าแกกล้าสังหารคนใดคนหนึ่งในหมู่พวกเรา แกได้รับผลที่ตามมาแน่!” ในความคิดของเขา เขาบีบเส้นชีวิตของฉู่เฉินเอาไว้แล้ว ขอเพียงฉู่เฉินรู้จักเอาตัวรอดก็ได้แต่ปล่อยพวกเขาสามคนไปโดยเร็วที่สุด ไม่อย่างนั้น...ในขณะที่ท่านธรรมาจารย์สำนักชิงอวิ๋นวางแผนอยู่ในใจว่าจะแก้แค้นฉู่เฉินอย่า

• ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1173

  “เรื่องนี้...”ปรมาจารย์ว่านเจี้ยนลูบหน้าที่โดนตบจนบวมเป่ง ก่อนจะกัดฟันกล่าว “นั่นเป็นแค่ข้ออ้างที่ท่านธรรมมาจารย์สำนักชิงอวิ๋นจะยึดครองวิชาของคุณเท่านั้น!”ถึงแม้ว่าในใจเขาจะมีหมื่นความไม่ยินยอม แต่ขวานยักษ์ของเทพสังหารลอยอยู่เหนือศีรษะ เขายังจะกล้าปากแข็งที่ไหนกัน?ฮว่าเทียนเจินเหรินก็พยักหน้าถี่ ๆ แล้วกล่าวว่า “พี่ว่านเจี้ยนพูดมีเหตุผล ผะ...ผมมองแวบเดียวก็ดูออกแล้วว่าวิชานั้นไม่ได้สืบทอดมาจากสำนักชิงอวิ๋นแน่นอน ท่านธรรมมาจารย์สำนักชิงอวิ๋นมีจตนาไม่ดี สมควรฆ่าแล้วจริง ๆ!”อะไรนะ?!ท่านธรรมมาจารย์สำนักชิงอวิ๋นรู้สึกว่าท่าไม่ดีแล้ว ต่อให้ยอมให้เพื่อนตาย แต่เราต้องรอดก็เถอะ แต่พวกเขาสองคนก็หักหลังไวเกินไปแล้วมั้ง! ฉู่เฉินแค่นเสียงเย็นแล้วเอ่ยว่า “วางแผนฆ่าผม แย่งวิชาของผม พวกคุณเห็นผมฉู่เฉินเป็นใคร? ชายดีหญิงซื่อหรือไง?”ฉู่เฉินพูดพลางสะบัดมือตบหน้าปรมาจารย์ว่านเจี้ยนไปอีกหนึ่งฉาดปรมาจารย์ว่านเจี้ยนมึนงงแล้ว การที่เขาโดนตบฉาดนี้มันไม่ได้รับความเป็นธรรมเกินไปหรือเปล่า ไม่ใช่เขาที่อยากยึดวิชาของฉู่เฉินมาเป็นของตัวเอง แต่เป็นท่านธรรมมาจารย์สำนักชิงอวิ๋นต่างหาก!นายแม่งตบฉันทำบ้า