บทที่ 904

Latest chapter

• ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1176

  “เรื่องในนี้มันลึกล้ำเกินไป ต้องมีจุดสมดุลระหว่างขุมกำลังฝ่ายต่าง ๆ ถ้าเกิดฉู่เฉินกวาดล้างสำนักชิงอวิ๋นจริง ๆ งั้นขุมกำลังของเมืองชิงหลงก็ต้องถูกแบ่งใหม่!” “อีกอย่าง สำนักชิงอวิ๋นก็เป็นหนึ่งในสิบสำนักใหญ่รอบนอกภูเขาคุนหลุน ถ้าถูกกวาดล้าง ขุมกำลังทั้งหมดในภูเขาคุนหลุนก็ต้องโดนล้างไพ่ใหม่หมดด้วย ฉู่เฉินเขาจะแบกรับความผิดใหญ่หลวงขนาดนี้ไหวเหรอ?” “ดังนั้นฉันถึงกล้าฟันธงว่าฉู่เฉินแค่วางท่าเท่านั้น ไม่มีทางลงมือจริง ๆ หรอก!” หลินเจิ้งไท่กล่าวอย่างมั่นใจเต็มเปี่ยม“แต่ว่า...ผมยังรู้สึกว่าตระกูลหลินของเราควรตั้งตัวใหม่ ทางที่ดีรีบขีดเส้นแบ่งกับสำนักชิงอวิ๋นโดยเร็วที่สุดถึงจะถูกนะครับ!” หลินเทียนหยางพูดด้วยสีหน้ากังวลโลกแห่งการหยั่งรู้ไม่เหมือนกับโลกมนุษย์ธรรมดา บางทีสำนักหนึ่งหรือตระกูลหนึ่งอาจจะล่มสลายได้ด้วยความคิดเดียวเท่านั้นขอเพียงยืนผิดฝั่งสักครั้งก็ไม่มีวันลืมตาอ้าปากได้อีกเลย“ไม่จำเป็นหรอก หัวเอ๋อร์กับเยว่หรูเป็นคนของฉู่เฉินไม่ใช่หรือไง? ต่อให้สำนักชิงอวิ๋นล่มสลายไปจริง ๆ ก็ไม่มีทางพัวพันถึงตระกูลหลินของเราแน่นอน!” “ตรงกันข้าม ถ้าสำนักชิงอวิ๋นไม่อยู่แล้ว ก็ถึงเวลาที่คว

• ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1175

  “กะ...เกิดเรื่องใหญ่แล้ว!” หลังจากมองส่งพวกฉู่เฉินเดินจากไปไกล ฮว่าเจิ้นสยงก็ตะโกนเสียงดังลั่นพลางสั่นเทิ้ม! ถ้าเกิดสำนักชิงอวิ๋นถูกฉู่เฉินกวาดล้างขึ้นมาจริง ๆ นั่นก็เป็นเรื่องร้ายแรงแล้ว! ตลอดหลายร้อยปีที่ผ่านมา ไม่เคยมีผู้บำเพ็ญเพียรจากโลกมนุษย์ธรรมดาสักคนที่สามารถกวาดล้างสำนักของสี่เขตศักดิ์สิทธิ์ได้ ถ้าเกิดฉู่เฉินทำลายข้อห้ามหลายร้อยปีมานี้ได้ นั่นหมายความว่าอะไร แม้แต่ฮว่าเจิ้นสยงก็ยังไม่กล้าจินตนาการเลย!“ระ...รีบแจ้งผู้อาวุโสทั้งเจ็ดของสำนักชิงอวิ๋นเร็วเข้า เจ้าสำนักถูกฆ่า ฉู่เฉินพาเทพสังหารกับหลินเจี้ยนเฟิงไปกวาดล้างสำนักแล้ว!” ฮว่าเจิ้นสยงล้วงมือถือออกมาพลางสั่นระริก แต่เป็นเพราะตกใจกลัวมากเกินไป ไม่ว่าอย่างไรก็กดปุ่มไม่ถูก ร้อนใจจนถึงขนาดที่เขาตะคอกใส่ผู้ติดตามหลายคนที่อยู่ทางด้านข้างด้วยความโกรธเกรี้ยว! ผู้ติดตามสองคนของเขาเพิ่งได้สติกลับมาจากการตกตะลึงเช่นกัน ก่อนจะรีบโทรศัพท์ไปหาสำนักชิงอวิ๋นทันที เวลานี้เอง ผู้คนของโลกแห่งการหยั่งรู้ที่มาชมการประลองก็ได้สติกลับมาทันที ก่อนจนเผยแพร่ข่าวนี้ออกไปสะเทือนไปทั่วรอบนอกภูเขาคุนหลุนอยู่ชั่วขณะหนึ่งแล้ว! กวาดล้างสำ

• ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1174

  ต่อให้ฉู่เฉินอยากเล่นงานพวกเขาจนพิการจริง ๆ เกรงว่าแม้แต่เทพสังหารกับหลินเจี้ยนเฟิงก็แบกรับความผิดใหญ่หลวงขนาดนี้ไม่ไหวเหมือนกันใช่ไหมล่ะ? ไม่อย่างนั้น เมื่อต่างฝ่ายต่างฉีกหน้ากันขึ้นมา นั่นก็คงเป็นสงครามวุ่นวายครั้งใหญ่ไปทั่วทั้งโลกแห่งการหยั่งรู้แล้ว เทพสังหารกับหลินเจี้ยนเฟิงจะแบกความรับผิดชอบใหญ่หลวงเช่นนี้ไหวเหรอ?เพียงแต่ว่าท่านธรรมมาจารย์สำนักชิงอวิ๋นเพิ่งพูดจบ ฉู่เฉินก็หัวเราะหยันแล้วพูดว่า “โอ๊ะ งั้นผมคงดูแคลนเกินไปแล้ว มีโลกแห่งการหยั่งรู้ทั้งโลกอยู่เบื้องหลัง คุณพูดออกมาจากปากได้ยังไงน่ะ?”“พวกคุณคิดว่าอย่างมากสุดผมแค่ตบหน้าพวกคุณไม่กี่ฉาด ทำให้พวกคุณเสียหน้าเท่านั้น แต่ไม่กล้าทำอะไรพวกคุณแน่นอนใช่ไหม?” เมื่อท่านธรรมาจารย์สำนักชิงอวิ๋นได้ยินคำพูดนี้ก็เผยรอยยิ้มหยันบนใบหน้าแล้วพูดว่า “ไม่ใช่หรือไง? ถ้าแกกล้าสังหารคนใดคนหนึ่งในหมู่พวกเรา แกได้รับผลที่ตามมาแน่!” ในความคิดของเขา เขาบีบเส้นชีวิตของฉู่เฉินเอาไว้แล้ว ขอเพียงฉู่เฉินรู้จักเอาตัวรอดก็ได้แต่ปล่อยพวกเขาสามคนไปโดยเร็วที่สุด ไม่อย่างนั้น...ในขณะที่ท่านธรรมาจารย์สำนักชิงอวิ๋นวางแผนอยู่ในใจว่าจะแก้แค้นฉู่เฉินอย่า

• ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1173

  “เรื่องนี้...”ปรมาจารย์ว่านเจี้ยนลูบหน้าที่โดนตบจนบวมเป่ง ก่อนจะกัดฟันกล่าว “นั่นเป็นแค่ข้ออ้างที่ท่านธรรมมาจารย์สำนักชิงอวิ๋นจะยึดครองวิชาของคุณเท่านั้น!”ถึงแม้ว่าในใจเขาจะมีหมื่นความไม่ยินยอม แต่ขวานยักษ์ของเทพสังหารลอยอยู่เหนือศีรษะ เขายังจะกล้าปากแข็งที่ไหนกัน?ฮว่าเทียนเจินเหรินก็พยักหน้าถี่ ๆ แล้วกล่าวว่า “พี่ว่านเจี้ยนพูดมีเหตุผล ผะ...ผมมองแวบเดียวก็ดูออกแล้วว่าวิชานั้นไม่ได้สืบทอดมาจากสำนักชิงอวิ๋นแน่นอน ท่านธรรมมาจารย์สำนักชิงอวิ๋นมีจตนาไม่ดี สมควรฆ่าแล้วจริง ๆ!”อะไรนะ?!ท่านธรรมมาจารย์สำนักชิงอวิ๋นรู้สึกว่าท่าไม่ดีแล้ว ต่อให้ยอมให้เพื่อนตาย แต่เราต้องรอดก็เถอะ แต่พวกเขาสองคนก็หักหลังไวเกินไปแล้วมั้ง! ฉู่เฉินแค่นเสียงเย็นแล้วเอ่ยว่า “วางแผนฆ่าผม แย่งวิชาของผม พวกคุณเห็นผมฉู่เฉินเป็นใคร? ชายดีหญิงซื่อหรือไง?”ฉู่เฉินพูดพลางสะบัดมือตบหน้าปรมาจารย์ว่านเจี้ยนไปอีกหนึ่งฉาดปรมาจารย์ว่านเจี้ยนมึนงงแล้ว การที่เขาโดนตบฉาดนี้มันไม่ได้รับความเป็นธรรมเกินไปหรือเปล่า ไม่ใช่เขาที่อยากยึดวิชาของฉู่เฉินมาเป็นของตัวเอง แต่เป็นท่านธรรมมาจารย์สำนักชิงอวิ๋นต่างหาก!นายแม่งตบฉันทำบ้า

• ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1172

  “คุณกล้าดียังไงถึงคิดจะช่วงชิงวิชาของผม? คุณกล้าดียังไงถึงบิดเบือนความจริง? ใครแม่งให้ความกล้ากับคุณ!”เมื่อเผชิญกับการซักไซ้ของฉู่เฉิน ทั่วทั้งสนามเงียบกริบ ทุกคนแม้แต่จะหายใจยังไม่กล้าหลินเจี้ยนเฟิงตวัดกระบี่ยาวในมือ คมดาบจ่ออยู่ที่ลำคอของธรรมมาจารย์สำนักชิงอวิ๋น และเอ่ยด้วยเสียงเย็นชาว่า “คุณฉู่กำลังถามแกอยู่ แกกล้าดียังไงถึงไม่ตอบ มีหัวไปก็ไร้ประโยชน์!”ตุบ!ตุบ!เทพสังหารแบกขวานขนาดใหญ่ก้าวไปข้างหน้า เตะไปที่ปรมาจารย์ว่านเจี้ยนและฮว่าเทียนเจินเหรินเตะพวกเขาทั้งสองจนกลิ้งไปเจ็ดแปดเมตรและค่อยๆ หยุดอยู่ตรงหน้าฉู่เฉิน“คุณฉู่กำลังถามคำถามพวกแกอยู่!”เสียงคำรามนี้ทำให้ทั้งสามคนกลัวจนตัวสั่นงันงก ในสมองก็ยิ่งขาวโพลน!เมื่อเห็นฉากนี้ ถานอวี้ซานก็กลัวมากจนกล่าวไม่ออก นี่คือสามเจ้าสำนักเชียวนะ!แม้ว่ารอบนอกของโลกแห่งการหยั่งรู้ ทั้งสามคนนี้ก็เป็นบุคคลที่แค่กระทืบเท้า พื้นดินก็ยังต้องสั่นสะเทือน!แต่ตอนนี้ กลับกำลังคุกเข่าอยู่ต่อหน้าฉู่เฉิน ไม่กล้าแม้แต่จะผายลม ถ้ากล่าวออกไป เกรงว่าแม้แต่จื่อเยว่ก็ยังไม่กล้าเชื่อ?ยิ่งกว่านั้น ครั้งนี้ฉู่เฉินไม่ได้ใช้หยกโลหิตกิเลนล่อพวกเขามา ดูจ

• ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1171

  ฉู่เฉินเหลือบมองศพไร้หัวของของตู้เทียนหัว ก่อนชี้ไปที่หลี่ห้าวหรานอีกครั้งและกล่าวเสียงเรียบ “ฆ่าคนนี้ด้วย!”สิ้นเสียง ยังไม่ทันที่หลี่ห้าวหรานจะได้เคลื่อนไหว เทพสังหารก็เตะที่หน้าอกของหลี่ห้าวหราน หลี่ห้าวหรานจะมีแรงต้านทานได้ยังไง?เขาถูกเทพสังหารเตะปางตายและล้มลงต่อหน้าซ่งหนิงซวงในทันที!พลั่ก!พร้อมกับเสียงทึบดังขึ้น หลี่ห้าวหรานก็เสียชีวิตคาที่เช่นกัน!ในระหว่างกระบวนการทั้งหมด ฮว่าเทียนเจิ้นเหรินก็ตัวสั่นเทิ้ม ยิ่งไม่กล้าแม้แต่จะเหลือบมองหลี่ห้าวหรานอีกเลย“ใช่แล้ว เมื่อกี้เขาตบคุณนี่ เอาอย่างนี้ ให้คุณตบหน้าเขาต่อหน้าทุกคนร้อยครั้ง แล้วปล่อยให้เรื่องนี้ผ่านไปเถอะ”สิ้นเสียงของฉู่เฉิน ก็ชี้ไปที่ธรรมมาจารย์สำนักชิงอวิ๋นที่คุกเข่าอยู่ตรงหน้าเมื่อได้ยินเช่นนี้ ใบหน้าของธรรมมาจารย์สำนักชิงอวิ๋นก็ซีดเผือด นี่เป็นครั้งที่สองที่เขาถูกหยามเกียรติต่อหน้าสาธารณชน แต่ถึงแม้ในใจเขาจะเกลียดชังฉู่เฉินมากแค่ไหน ต่อหน้าเทพสังหารและหลินเจี้ยนเฟิงก็ไม่กล้าเอ่ยคำว่าไม่ออกมาแม้แต่ครึ่งคำ!เพียะ เพียะ เพียะ เพียะ...ทั่วทั้งภูเขาอวี้ติ่งเงียบสงัดจนได้ยินเสียงเข็มหล่น มีเพียงเสียงตบที่ดังก้