วันนี้ยังคงเป็นเฉกเช่นทุกวันของเธอ ตื่นขึ้นมาบนเตียงนอนเดียวกับรามิล ในเพนท์เฮาส์หรูใจกลางเมือง หากแต่สิ่งที่ไม่เหมือนเดิมก็คือ…
วันนี้เป็นวันที่ตื่นขึ้นมาแล้วรู้สึกว่าตัวเองมีความสุขมาก ไม่ทราบสาเหตุว่าเพราะอะไร หรือบางทีอาจเป็นเพราะ…รามิล
เธอกำลังขะมักเขม้นกับการทำอาหารเช้าในครัว วันนี้นึกอะไรไม่รู้ จู่ๆก็อยากเข้าครัวทำอาหารเช้าให้รามิล เธอจึงเลือกทำข้าวต้มหมูที่ถนัด
ปกติไม่ทำอาหารให้คนอื่นทานง่ายๆ ส่วนใหญ่มีแค่แม่กับอัยย์ที่ได้ชิมฝีมือของเธอ และรามิลกำลังเป็นคนถัดไป
“ตื่นแล้วเหรอคะ” เธอเอ่ยทักทายรามิลที่เดินมาหา
“นึกว่าหายไปไหน” ตื่นมาแล้วไม่เห็นอันดานอนอยู่ข้างๆ ตอนแรกคิดว่าเธอกลับไปแล้ว พอเดินออกมาจากห้องนอนแล้วได้กลิ่นหอมของอาหารจึงเดินตามมา และเห็นอันดากำลังยืนทำอาหารอยู่
“ฉันกำลังทำอาหารเช้าให้คุณ”
“นึกยังไงทำอาหารเช้าให้ฉัน”
“ไม่ค่อยเห็นคุณกินข้าวเช้า วันนี้ตื่นเร็วเลยอยากทำให้”
รามิลเดินเข้าไปยืนซ้อนอันดาจากข้างหลัง ยื่นใบหน้าหล่อเหลาผ่านไหล่มนไปมองข้าวต้มในหม้อ กลิ่นหอมลอยเตะจมูกกระตุ้นต่อมหิวได้ไม่ยาก
“หอม…”
“ใกล้เสร็จแล้วค่ะ”
“ไม่ใช่ข้าวต้ม ฉันหมายถึงเธอ”
“คะ?” เธอหันหน้
