พวกฉันนั่งรถมาสิบห้านาทีก็ถึงที่พัก เพราะมันอยู่ไม่ไกลมาก จากนั้นพวกฉันก็แยกจากนายเจมส์นั้น มายังหน้าล็อบบี้ของโรงแรม ฉันดูนาฬิกาพึ่งจะห้าทุ่มกว่า ฉันยังไม่รู้สึกง่วงเท่าไหร่ ปกติฉันเองก็เป็นคนนอนดึกอยู่แล้ว ฉันกะว่าจะไปหาอะไรอร่อยๆแถวนี้ทานต่อซักหน่อยเพราะตั้งแต่ไปงานดนตรี ฉันยังไม่ได้ทานอะไรเลย นอกจากลูกชิ้นไม่กี่ไม้ที่ทานเป็นกับแก้มในช่วงหัวค่ำ ฉันจึงหันไปบอกกับยัยรีนและยัยมีนนา
"ฉันเริ่มหิวแล้วอะ พวกแกกลับห้องไปก่อนเลยก็ได้ ฉันขอไปหาอะไรแถวนี้กินก่อน" ฉันเอ่ยบอกกับยัยรีนและมีนนาไป
"เออ ฉันเองก็หิวแล้วเหมือนกันวะ สงสัยคอนเสิร์ตมันส์ไปหน่อย ออกกำลังกายเยอะไป ท้องเริ่มร้องแล้วอะ" ยัยมีนนาหันมาบอกกับฉัน แต่ดูท่ายัยรีนคงไม่ไปด้วย เพราะดูสิหน้ายัยรีนตอนนี้คือง่วงมากสภาพไม่ไหวละฉันว่า
"แกละยัยรีน หิวป่าว" ยัยมีนนายังถามยัยรีนอีกที
"ไม่อะ ก่อนไปฉันทานไปแล้ว เลยไม่รู้สึกหิว พวกแกไปหาอะไรทานเถอะ ฉันก็ขอกลับห้องก่อนละกัน ง่วงแล้ว" จากนั้นรีนก็แยกกับพวกฉันกลับห้องพักตัวเองไป
จากนั้นทั้งสองสาวเดินออกมายังหน้าโรงแรม มีนนาเลือกที่จะทานอะไรง่ายๆ ส่วนนินิวเลือกทานอาหารตามสั่งธรรมดา พอหิวมาอะไรฉันก็ทานได้หมดแหละ พอทานไปได้ซักพักร่าบางของนินิวมองไปที่คนพุ่งพานเดินเข้าเดินออกจนตาลาย ร่างบางถึงกับขมวดคิ้วขึ้นมาแต่ดูท่าแล้วน่าจะมีอะไรสนุกให้อยู่ดึกต่ออีกสินะ
"ในนี้มีบาร์ด้วยนะ แก สนป่าว"ยัยมีนนาเอ่ยกับฉันมา ยัยนี้จากที่แรกที่บ่นกับฉันว่าง่วงๆ แต่พอเห็นหนุ่มๆ เดินเข้าๆ ออกๆ ยัยนี้ถึงกับตาแข็งขึ้นมาทันที ฉันเองก็ไม่ได้ปฎิเสธคำของเพื่อน นินิวยิ้มให้กับเพื่อนมา หึ! เข้าทางพวกฉันละยัยรีนไม่มาด้วยงานนี้ไม่มีใครงอแงหนีกลับห้องแน่นอน เพราะยัยมีนนาและฉันสายปาร์ตี้ด้วยกันทั้งคู่ เรียกว่าถึงไหนถึงกัน
" ช้าอยู่ทำไม เลสโก ชิคะ" ฉันส่งยิ้มและส่งซิกให้ยัยมีนนาเป็นอันรู้ดีกัน ว่าเราควรจะไปต่อที่ไหน
ยังไงอุส่าขับรถมาไกลถึงที่นี่ เสียเวลามาแล้ว เที่ยวต่อให้คุ้มอีกหน่อยเป็นไรไป ผู้ที่นี่ก็งานดีเวอร์ แค่นั่งมองก็ฟินแล้วปะ ทั้งสองสาวพอเข้ามาข้างในถึงข้างในถึงกับต้องร้องว้าวขึ้นมาทันที
เพราะที่นี่มันไม่ใช้บาร์เล็ก ๆ อย่างที่คิดนะ ห้องโถงทั้งห้องถูกตกแต่งเป็นบาร์หรูหราและใหญ่มากพอสมควร ชายต่างชาติก็เยอะมาก หนุ่มๆที่มาเที่ยวที่นี่มีตั้งยุโรป เอเชีย เกาหลี หน้าตาคืออปป้ามา ยัยมีนนานินั่งตาโตเลยแหละ อาหารตาที่นี่ไม่ธรรมดานะเลิศอะบอกเลย
พอได้เก้าอี้ฉันและยัยมีนนาก็เลือกสั่งไวน์ขึ้นมาจิบไปพลางๆ และโยกตัวตามสเต็ปเพลงไปตามจังหวะที่นี่มันคือดีมากเวอร์ ฉันว่ามันคือไฮไลเด็ดของโรงแรมนี้เลยแหละ
แบบนี้ค่อยน่ามาหน่อยแสงสีเสียงที่สาดส่องเข้ามากระทบกับแผ่นหลังขาวเนียมของนินิว ร่างบางอันสมส่วนใบหน้าหวานจิ้มลิ้มชวนมองให้หลงไหล หนุ่มๆน้อยหนุ่มใหญ่ข้างโต๊ะถึงกับหันมองไม่หยุด ไม่เว้น แม้แต่โต๊ะของสามหนุ่มที่นั่งมองสองสาวอยู่ในระยะไกล ถ้าจำไม่ผิดคนที่นั่งโชว์แผ่นหลังขาวๆ
นี้คือเด็กไอ้น็อตนะผมว่า ร่างสูงที่นั่งจิบไวน์กับอรัณและริว หันมองเพื่อนสนิทของเชอรีน
แต่คนที่ถูกมองก็ยังไม่รู้สึกตัว สองสาวก็ยังจิบไวน์กันต่ออยู่อย่างนั้น หนุ่มยุโรปที่มากันสองคน โต๊ะข้างๆ นั้นอยากจะเข้ามารู้จักแต่ใช่ว่านินิวนั้นจะเล่นด้วย เธอตั้งใจแต่งให้หนุ่มๆมองสวยก็ต้องตกเป็นเป้าสายตาธรรมดา มันเป็นเรื่องปกติแต่งสวยให้คนมอง รางบางได้แต่คิดเช่นนั้น
"กล้ามผู้คนนั้นอะแก อ่า ใช่สเปคฉันเลย" ฉันบอกกับยัยมีนนาไป ขณะที่นั่งมองอปป้าหน้าหล่อที่ส่งยิ้มจางๆ มาให้ฉันในระยะสามเมตร
"ยัยนิว นั้นมันพี่ริกนิ ใช่ไหมมันมืดอะแกช่วยฉันดูหน่อย ฉันไม่แน่ใจหนะ" ยัยมีนนาบอกฉันขณะที่ในมือถือแก้วไวน์พร้อมกระดกลงคอแต่ สายตายังคงจับจ้องสามหนุ่มที่นั่งอยู่อีกฝาก ฉันเองก็อยู่ไกลมองไม่ค่อยชัด แต่ในจังหวะที่พี่ริกและพี่ริวหันหน้ามาทางฉันคือชัดเลย พี่ริกตัวจริง ใช่ไหมฉันว่าไม่ผิดแน่ ใช่จริงด้วยชุดนี้แหละที่ฉันเจอที่งาน เห็นไหมเซนส์ฉันแรงจริง
อยากเจอก็ได้เจอจริง พอรู้ว่าคนที่ฉันปลื้มอยู่ตรงนี้ด้วยเท่านั้นแหละ อยากนั่งอยู่ที่นี่นาน ๆ นั่งมองหน้าพี่ริกไปทั้งคืนเลยก็ได้
"เออ ใช้" พอรู้ว่าริกนั้นอยู่ที่นี่ด้วย คนตัวเล็กถึงกับยิ้มไม่หุบปาก มีนนาที่หมั่นใส้คนข้างๆ ถึงกับตบโต๊ะให้ร่างบางนั้นรู้ตัว ที่มองชายหนุ่มคนที่ตนหมายปองนั้นนานเกินไปแล้ว
"น้อย ๆ หน่อยยะฉันว่าแฟนเขาก็คงอยู่ที่นี่ด้วยนั้นแหละ" ยัยมีนนาถึงกับเบรกฉันไว้ทันที ยัยบ้านนี้ขัดความสุขฉันชะมัดแค่มองหน้าพี่ริกยังห้ามฉัน
"แล้วไง ฉันแค่แอบมองคนที่ฉันปลื้มยะ ไม่ได้มองแฟนเขาชะหน่อย ชิ!" จากนั้นฉันก็หยิบไวน์ขึ้นมาดื่มต่อพร้อมกับเบนสายตาไปมองที่อื่นแทน เรื่องดื่มฉันเองก็คอแข็งมากพอสมควร และตอนนี้มันเริ่มกรึบ ๆ แล้วละเพราะฉันดื่มทั้งเบียร์เหล้าทั้งไวน์เข้าไปจนต้อนนี้มันเริ่มออกฤทธิ์และเริ่มมึนๆหัวขึ้นมา เป็นธรรมดาของคนที่ดื่มทุกอย่างๆ ฉัน อ่า จู่ฉันกับรู้สึกปวดฉี่อยากเข้าห้องน้ำขึ้นมา ฉันลุกขึ้นยืนมองยัยมีนนา
"แก ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ" เพราะตอนนี้ฉันรู้สึกเซเล็กน้อยอาจจะเป็นว่าเหล้าที่ฉันดื่มเข้าไปช่วงดูคอนเสิร์ตมันเริ่มจะตีกับไวน์แล้วละ ฉันรู้สึกรึบ ๆ นิดหน่อยแต่ก็เดินไปเข้าห้องน้ำไหว
@คฤหาสน์ นินิวหลังจากที่พี่ริกพาฉันและเรนิสออกไปทานอาหารเสร็จแล้ว และตอนนี้พี่ริกเขาก็พาฉันและเจ้าตัวแสบกลับมาถึงคฤหาสน์ในเวลา สองทุ่ม เศษๆ โดยมีคุณย่าสุดสวยและคุณปู่ ที่นั่งรอรับเจ้าตัวแสบในห้องรับแขก ที่มีคุณแม่ของพี่ริกนั้นโทรตามพวกเราแทบจะทุกสิบนาที เนื่องจากท่านเป็นห่วงเรนิส เพราะพี่ริกนั้นพาเรนิสออกไปตั้งแต่เมื่อเช้า คุณแม่ท่านเป็นห่วงเจ้าตัวแสบมากกว่าลูกชายทั้งสองของท่านซะอีก ส่วนเจ้าตัวแสบพอเห็นคุณปู่คุณย่าที่นั่งอยู่บนโซฟา ก็ลงจากอ้อมแขนของพี่ริก เดินเข้าไปออดอ้อนคุณปู่คุณย่าอย่่างรู้งานตามประสาของเด็กขี้อ้อนที่มักจะทำเช่นนี้กับคุณปู่คุณย่าของเขาทุกวัน ฉันเห็นภาพนี้ที่ไรถึงกับอดยิ้มให้กับความน่ารักน่าซังของลูกสาวไม่ได้ฉันรู้สึกโชคดีมากที่ครอบครัวของพี่ริกนั้นรักฉันและเรนิสมากๆ"เรนิสคะมาหาคุณย่า นะคะลูก หือ...ย่าคิดถึงหนูที่สุดเลยคะลูก" ห่างกันไม่ถึงวันคุณหญิงปรางทิพย์ก็อดคิดถึงเจ้าตัวแสบนั้นไม่ได้ ที่นับวันยิ่งรู้ความมากขึ้น คุณย่่าสุดสวยพอหลายสาวเดินเข้าหา ก็ทั้งฟัดทั้งหอมเจ้าตัวแสบ ส่วนคนโดนอย่างหลานสาวตัวจ้ำม่ำก็เอาแต่หัวเราะคลิกๆ มาอย่างชอบใจ จนฉันเองอดหมั้นใส้เรนิสไม่ไ
2 ปีต่อมาด้านริกหลังจากที่นินิวตัดสินใจกลับมาเริ่มต้นใหม่ที่ไทยกับผม จากที่เรากลับจากสวิตซ์ได้ประมาณ 3 เดือนนินิวก็ได้ให้กำเนิดลูกสาวสุดที่รัก โดยนินิวนั้นคลอดก่อนกำหนด ทำให้เจ้าตัวแสบนั้นค่อนข้างที่จะตัวเล็ก โดยน้ำหนักตัวอยู่ที่ 2,238 กรัม เรื่องหน้าตาของเรนิส นั้นถอดแบบมาจากผมมากกว่านินิวนะครับ นี่แหละคือสิ่งภาคภูมิใจของผมที่ลูกสาวหน้าตาคล้ายผมมากกว่าแม่ของเขา หลังจากที่นินิวคลอดเรนิสได้ประมาณ 3 เดือน ผมและนินิวเราก็ได้เข้าพิธีแต่งงาน โดยที่นินิวเธอไม่ได้ต้อง การ จัดใหญ่โตอะไรมากมาย แค่เชิญคนสนิทมาร่วมเป็นสักขีพยานในความรักของเรา และยังมีเจ้าตัวแสบอย่างเรนิสนั่นร่วมเป็นพยานความรักของผมและนินิวอีกด้วย เรียกได้ว่างานแต่งของเราเป็นอะไรที่เพอร์เฟคและลงตัวสุดๆ ถึงจะเป็นงานที่ไม่ได้จัดใหญ่โตอะไรแต่สำหรับผม ตั้งแต่มีนินิวและเรนิสเพิ่มเข้ามาในชีวิต ผมก็กลายเป็นคนที่ชอบอะไรที่เรียบง่าย ขอแค่มีพวกเขาร่วมเดินทางไปกับผมชีวิตนี้แค่นี้ก็พอแล้วครับ@บริษัทซัมอาร์วันนี้ก็เป็นอีกหนึ่งวันที่เหล่าพนักงานในบริษัทนั้นไม่เคยได้เห็น เมื่อคุณพ่อยังหนุ่มในคราบผู้บริหาร ร่างสูงของริกในชุดสูทสีกลม เดินเข้าม
กลุ่มฉันเราก็นั่งกันพวกผู้หญิง ที่มียัยเซนั้นทำหน้าที่เป็นเด็กเอ็นสมัครเล่นในงานเลี้ยงเล็กๆ ของค่ำคืนนี้นั่งกันไปได้ซักพักยัยมีนนาที่กระดกไม่หยุด อีกไม่นานก็คงจะคอพับ ส่วนฉันก็ได้แต่นั่งทานน้ำเปล่าและนั่งมองพวกเพื่อนๆ ที่นั่งดื่มกัน ยัยไรราที่มองฉันมา"ยัยนินิวจะคลอดแล้ว กูก็ยังเงียบกริบเลยค่ะ" จู่ๆ ยัยไรราที่โดนฤทธิ์แอลกอฮอล์ครอบงำถึงกับเข้าไปเอ่ยถึงเรื่องลูกขึ้นมากับพวกฉัน"แกก็รีบมีซะสิ เรนิสคลอดมาจะได้มีเพื่อนเล่น" ฉันเอ่ยกับยัยไรรา พร้อมกับยิ้มให้กำลังใจ ที่นางอยากจะมีเจ้าตัวเล็กมาวิ่งเล่นในบ้านบ้าง"ฉันลุ้นทุกเดือนอะแก" ยัยไรราเอ่ยกับพวกฉันมา"ดูอย่างยัยรีนสิ มาครั้งเดียวสองคนเลย รวดเร็วทันใช้มาก" ฉันว่าและหันมองหน้ายัยเชอรีนที่มาครั้งนี้ นางไม่ยอมพาเจ้าแฝดมาด้วย เสร็จจากเซอร์ไพรส์ฉันพรุ่งนี้พวกเพื่อนๆ ฉันก็แยกย้ายกันไปสวีทกับผู้ของพวกนางต่อ"เออ ที่แกไม่มีเพราะไอ้ตินไม่มีน้ำยาหรือเปล่า" จากที่นั่งดื่มเงียบๆ เอ่ยขึ้นมาบ้าง พวกฉันถึงกับลั่นขำกันห้อง แต่มีไอ้ติณคนเดียวที่ขำไม่ออก หน้านิ่งมาเชียว"ใครเสียงใคร ว่าฉันไม่มีน้ำยา นินิวเธอว่าฉันเหรอ" ไอ้ออสติณหูเพี้ยนที่ได้ยินเป็นเสียง
วันต่อมาหลังจากที่ฉันไปค้างที่โรงแรมกับพี่ริกมา และวันนี้ก็เป็นอีกหนึ่งวัน ที่ฉันยังไม่ได้กลับไทย แต่เราตกลงกันแล้ว ว่าฉันจะกลับไปคลอดเรนิสที่เมืองไทย ส่วนเรื่องที่ฉันท้องพี่น๊อตและคุณน้าแนะนำให้ฉันบอกป๊าม๊าเพราะอีกไม่กี่เดือนฉันก็จะคลอด ตอนแรกฉันก็กลัวนะกลัวม๊าจะดุจะด่า ไม่ว่าจะช้าหรือเร็วยังไงม๊าก็ต้องทราบเรื่องนี้อยู่ดี อย่างที่บอกม๊าฉันเป็นคนที่ค่อนข้างหัวโบราณ ฉันวิดีโอคอลหาและบอกเรื่องฉันจะคลอดเท่านั้นแหละ ม๊าฉันแทบจะช็อค แต่ยังดีหน่อยที่ฉันมีพี่น๊อตและพี่รินนาคอยพูดช่วยอีกแรง เรื่องป๊าม๊าของฉันนั้นตอนนี้ก็ตัดออกไปได้เลยส่วนแก๊งค์เพื่อนสนิทของฉันพอฉันบอกว่าจะกลับไปคลอดที่ไทย ยัยไรรา และยัยเชอรีน นิเตรียมต้อนรับฉันแล้วค่ะ ส่วนยัยมีนนา รายนั้นก็ไม่ยอมน้อยหน้า นางถึงขั้นจะจองร้านเหล้าตอนรับฉัน ฮ่าๆ ดูเอาเถอะสภาพท้องหลายเดือนจะไปร้านเหล้ายังไงให้ไหวก่อน ให้ฉันไปนั่งดมกลิ่นบุหรี่กระดกน้ำเปล่าหรือไงเถอะ พอยัยมีนนารู้ว่าฉันท้องตอนแรกนางก็ดีใจมากเลยนะ แต่อีกใจนางขาดคู่ขาไปเที่ยวผลับ ไม่รู้จะขำหรือสงสารเพื่อนดีใบหน้าหวานของนินิวที่นั่งอ่านไลน์กลุ่มเพื่อนๆ ของเธอถึงกับยิ้มไม่หุบและวัน
เช้าวันต่อมาร่างบางรู้สึกตัวขึ้นมาในช่วงสายของอีกวัน ฉันลืมตาขึ้นมาแต่กับไม่เจอคนที่นอนร่วมห้องมาด้วยตลอดทั้งคืนใบหน้าหวานที่งัวเงียอยู่นั้นถึงกับขมวดคิ้วมาด้วยความสงสัย นินิวกวาดสายตามองไปรอบๆ ห้องแต่กับไม่เจอเจ้าของห้อง ให้ตายเถอะ นี่เขาหายไปไหน ของเขากั" พี่หายไปไหนกันน๊าพี่ริก " เสียงหวานเอ่ยขึ้นมาขณะที่ยังนั่งอยู่บนเตียงนอนภายในห้องเพียงลำพัง หรือเขาจะพลานโกรธเรื่องเมื่อคืนที่ฉันไม่ยอมให้เขานอนร่วมเตียงด้วย"เรื่องเล็กๆ น้อยๆ แค่นี้พี่คงไม่ได้ถอดใจหนีฉันกลับไทยไปหรอกใช่ไหม" ฉันพยายามที่จะคิดในแง่ดี แค่คิดว่าเขากลับไทยโดยไม่มีฉันจู่ๆ อารมณ์ความน้อยอกน้อยใจมันก็วิ่งขึ้นมาจุกภายในอกฉัน"หึ...! ตื่นแล้วไม่คิดจะปลุกฉันเลยหรือไงคนบ้า แล้วยังหนีหายไปไม่บอกไม่กล่าวฉันอีก เมื่อคิดได้ดังนั้นมือเรียวบางหยิบกระเป๋าใบเล็กคว้าหาสมาร์ตโฟนขึ้นมาเพื่อจะโทรหาเขา แต่ใบหน้าหวานกับต้องชะงักอีกครั้ง เมื่อนึกขึ้นได้ว่าฉันไม่มีเบอร์พี่ริกเลย ความน้อยใจของอารมณ์คนท้องมันเริ่มมีมากขึ้น อารมณ์ที่มีคนคอยเอาอกเอาใจเราทุกอย่าง แต่จู่ๆ เช้ามากลับหายไปแบบนี้ ร่างบางแทบจะร้องไห้ออกมาอย่างไม่รู้ตัว ทั้งๆที่ ผ่
"ไม่เจอหน้านินิวสองวันพี่คิดถึงจะแย่" ร่างสูงเอ่ยมาเสียงนิ่ง นินิวรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆ ของคนตัวโต"คุณไม่ได้ป่วยอย่างที่ยัยเซบอกฉันนิ" นินิวถึงกับหันมองคนป่วย!! แค๊ก แค๊ก !! เมื่อเจอคำถามของคนตัวเล็กร่างสูงถึงกับไอ ขึ้นมาทันทีนินิวมองหน้าคนป่วยและไม่เหมือนเลยซักนิด อ่า...นี้ฉันโดนยัยเซ หลอกเข้าให้แล้วละสิ แต่นั้นริกกับเสยิ้มและมองหน้านินิวมา"เพี้ยะ" ฝ่ามือบางฟาดเข้าที่ลำแขนแกร่งของร่างสูงทันที" นิแน่..." คุณกับยัยเซรวมหัวกันแกล้งฉันใช่ไหม อ่า...ฉันไม่น่าหลงกลคนเจ้าเล่ห์อย่างยัยเซเลย คอยดูเถอะกลับไปฉันจะถลกหนังยัยนั้นออกเสียให้เข็ด"พี่เปล่านะครับ พี่ไม่ได้แกล้งป่วย พี่ไม่สบายจริง แต่ตอนนี้พอเห็นหน้าเมีย พี่ค่อยยังชั่วและดีขึ้นแล้วครับ" ริกเอ่ยมาพร้อมกับสบตาคนตัวเล็กพร้อมกับจับมือนินิวให้อังหน้าผากตัวเองที่ตัวยังลุ่มๆ เขาป่วยจริงแต่ตอนนี้ค่อยยังชั่วขึ้นแล้วจริง"ถ้าคุณไม่ได้เป็นอะไรแล้ว ฉันก็จะกลับ" นินิวไม่บอกเปล่าร่างบางลุกขึ้น แต่กับโดนคนตัวโตนั้นรั้งเอาไว้ เมียอุตส่าห์เป็นห่วงและมาเยี่ยมเขาทั้งที จะปล่อยกลับไปง่ายๆ นี้ก็ไม่ใช่เขาละสิ อยากง้อ อยากหอม อย่ากคืนดีกับเมียจะแย่ ร่าง